ملی اسلامی ها و برگزاری هشت مارس

شهلا دانشفر:
گزارشی از برگزاری مراسم هشت مارس در تهران را دیدم، با کنجکاوی خبر را دنبال کردم و ببینم خبر چیست. دیدم گزارش از سایت “مدرسه فمنیستی” است و خبر حاکی از این بود که جمعی از زنان به منابست هشت مارس روز جهانی زن، در خیابان هدایت تهران گرد آمده و این روز را گرامی داشته اند. یکباره لیست دعوت کنندگان این کنفرانس توجهم را جلب کرد. “کانون شهروندی زنان” و “موسسه اسلامی زنان” این مراسم را فراخوانده بودند. برایم جالب بود. براستی هیچ کجا مثل ایران نیست. راستها هم در برابر هشت مارس تسلیم شده اند. جنبش رهایی زن و در راس آن چپ و رادیکالیسم آنچنان جلو رفته است که حتی جریانات اسلامی را نیز به جایی رسانده است که از هشت مارس بعنوان روز جهانی زن سخن میگویند. تلاش های بسیاری شده است برای اینکه آلترناتیو دیگری در برابر این روز گذاشته شود. قرار بود روز فاطمه زهرا روز زنشان باشد. مدتی هم تلاش کردند که یک روز من درآوردی چون ٢٢ خرداد را بعنوان روز زن در ایران غالب کنند، ولی هچکدام نگرفت و بالاخره جام زهر را نوشیدند و ناگزیر هشت مارس، را به عنوان روز جهانی پذیرفتند. این خود یک موفقیت است. نشان از عمومیت یافتن این روز مهم و قدرت جنبش رهایی زن دارد.
در این مراسم طیفی از چهره های خودی و غیر خودی از جمله اعظم طالقانی، شهلا لاهیچی ، نرگس محمدی، گیتی پورفاضل، شهلا اعزازی، زهره تنکابنی، بابک احمدی، حوریه فخیمی، فرزانه ناظران پور، کیمیا انصاری، نسرین ستوده و … حضور داشتند. در آنجا از همه چیز سخن گفته شد. از دولت تدبیر و امیدشان گفتند. پیگیر اصلاحیه هایشان بر “حقوق شهروندی” دولت روحانی شدند، از اینکه چرا “قانون اساسی رژیم اسلامی” رعایت نمیشود و مصوباتی خلافش تصویب میشود، نالیدند. یکی از سخنرانان اعظم طالقانی بود که “قرآن پژوه” و بنیانگذار موسسه اسلامی زنان ایرانی!!! است. او از این سخن گفت که با اجتهاد میتوان قوانین را به نفع زنان تغییر داد و به برابری که “قرآن” هم به آن اعتقاد دارد! دست یافت. بحثش نیز تغییر قوانین اسلام، با توجه به شرایط امروز زنان ایران بود. او در انتهای گفته هایش جوانان را به تلاش برای احقاق حق به “زبان دین” فراخواند. اما بطور واقعی جوهر اصلی بحث او تلاشی برای حفظ نظام و اسلامشان در برابر خواستهای رادیکال زن و سنت آزادیخواهی و برابری طلبی روزی چون هشت مارس بود. نفس گرامیداشت ٨ مارس از سوی این جنابان نیز در واقع قدمی در جهت همین اجتهاد و به روز بازی کردن است. چون فشار جنبش رهایی زن و فشار چپ و سکولاریسم در جامعه را بر روی سر خود میبینند و این فشار سنگین است.
جالب اینجاست که قانون اساسی جمهوری اسلامی پایه های رژیم آپارتاید جنسی را بنیاد گذاشته است و این جنابان زنان را به اجرای آن احاله میدهند و گله شان از دولت تدبیر و امیدشان نیز عقب نشستن از این قانون است. قانونی که بنیادش بر اسلام و ستم بر زن گذاشته شده است. این لب و اساس تجمعی به اسم هشت مارس در خیابان هدایت تهران است.
به عبارت روشنتر برگزاری مراسمی به مناسبت ٨ مارس روز جهانی زن، این روز آزادیخواهی و برابری طلبی از سوی چنین جریاناتی بیش از هر چیز قدرت جنبش رهایی زن را به نمایش میگذارد. این فشار آنقدر سنگین است که حتی رسانه های دولتی نیز از هشت مارس به عنوان روز جهانی زن و از اینکه تاریخ این روز به اعتراض کارگران زن در نیویورک بر میگردد، سخن میگویند و در همین رابطه “نامه نیوز” به گفتگو با سهیلا جلودارزاده مشاور وزیر صنعت، معدن و تجارت و سرپرست “امور بانوان” این وزازتخانه دولت روحانی و “رئیس اتحادیه زنان کارگر” جمهوری اسلامی می نشیند. سهیلا جلودار زاده در سخنانش آنجایی که از وی در مورد بیحقوقی زنان در محیط کار و جانباختن ناگوار دو زن کارگر در آتش سوزی کارگاه تولیدی در تهران سوال میشود، ضمن همراهی ای ضمنی با این موضوع با بیشرمی تمام گلایه اش گرفتن ” امتیازاتی” است که “دین” به زنان داده است! و اشاره اش به مهریه است. خلاصه اینکه اینها همه محور گفتمان همه شان به مناسبت روز جهانی زن از جمله در مراسم خیابان هدایت تهران است.
این گفته ها هیچکدام تازه نیست. اینها حرف همیشه شان همین بوده که اسلام با حقوق زن تناقضی ندارد. اما در عمل ما شاهد جنگ هر روزه زنان و کل جامعه با حجاب و جداسازی جنسیتی و قوانین ارتجاعی اسلامی هستیم. به عبارت روشنتر جنبش رهایی زن از همه این گفتارها عبور کرده است و ما امروز در ایران با جنشی اجتماعی، چپ، رادیکال، انسانی در اعتراض به تعیض علیه زن روبروییم. جنبشی که یک خواست محوری اش کوتاه شدن دست مذهب از زندگی جامعه است. جنبشی که نوین است و افقش جهانی است. هشت مارس روز جهانی زن روز چنین جنبشی است.