دو اتفاق مهم هفته

در هفت تپه چه میگذرد

دور جدید اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه از اول مهرماه آغاز شد و هنوز ادامه دارد. اعتراض متحدانه کارگران نیشکر هفت تپه به اخراج بیست همکار اخراجی خود و علیه اخراجهاست.اعتراض آنان به احضارها و پرونده سازی های امنیتی و علیه مجازات های تعیین شده برای اسماعیل بخشی و دیگر بازداشت شدگان هفت تپه است. اعتراض آنان به چپاولگری های پشت پرده و چوب حراج زدن به سهام این شرکت و واگذاری آن به بخش خصوصی است. و بالاخره اینکه کارگران نیشکر هفت تپه میگویند که به هیچ یک از خواستهای خود نرسیده اند و پیگیر مطالباتشان هستند. دور جدید اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه و ایستادن متحدانه آنها در برابر تفرقه افکنی های حکومتیان و سردادن شعار”اتحاد” اتحاد” شمایی از اتفاقات مهمی است که امروز در نیشکر هفت تپه این سنگر مهم جنبش کارگری میگذرد. این اتفاقات و اعتراضات امروز کارگران نیشکر هفت تپه را به مبارزات با شکوه آنان در سال گذشته که همراه با خود گفتمان های آزادیخواهی، برابری طلبانه و آلترناتیو اداره شورایی را به جلو آورد، وصل میکند. و در تداوم چنین اعتراضاتی است که  بار دیگر شعار “اسماعیلو گرفتند، ما همه بخشی هستیم” در فضای این کارخانه طنین انداز شده است.

نیشکر هفت تپه یک سنگر مهم جنبش کارگری است. اعتراضات قدرتمند این کارگران در سال گذشته  نقطه عطفی در جنبش کارگری بود و با پیشرویهایش مبارزات کل جامعه را با خود به جلو آورد. به این اعتبار مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه در سال گذشته بطور واقعی شکست سختی برای حکومت بود. امروز با سربلند کردن دوباره اعتراضات کارگران این مجتمع بزرگ کارگری حکومت اسلامی در هراس از گسترش دامنه آن که میتواند ابعادی سراسری و اجتماعی پیدا کند،  به تقلا افتاده است. از جمله در همین مدت به انواع ترفند ها دست برده اند تا ادامه این اعتراضات را سد کنند. در همین راستا بازار وعده و وعید ها داغ شده است. رئیسی جلاد و از سرکردگان دزدان حکومت با وعده چشیدن “طعم شیرین” عدالت وارد کار شده و  از اعاده دادرسی پرونده ها  و تعیین تکلیف کردن با “مفسدان اقتصادی” دم میزند  و بر سر این موضوع هیاهوی بسیاری به پا کرده اند تا از یکسو در صفوف کارگران تزلزل و تفرقه ایجاد کنند و از سوی دیگر فضای اعتراض در این کارخانه را به قبضه خود در آورند. اما کارگران در پاسخ به این ترفندها با خواستهایشان جلو آمده و از جمله خواهان بازگشت به کار همکاران اخراجی و متوقف شدن بیکاری سازی ها، آزادی فوری اسماعیل بخشی و بازداشت شدگان نیشکر هفت تپه، پایان دادن به احضارها و  تهدیدها و بسته شدن پرونده های امنیتی تشکیل شده برای کارگران،، کوتاه کردن دست مالکین دزد “بخش خصوص” از جمله اسدبیگی ها از این شرکت، پرداخت بموقع دستمزدها و تمامی طلبهاهایشان و تضمین امنیت شغلی خود شده اند. بدین ترتیب کارگران با پافشاری متحدانه بر روی خواستهای خود میخواهند که رئیسی بیاید و پاسخگو شود. کارگران نیشکر هفت تپه با اعتراضاتشان صدا و سیمای جمهوری اسلامی را ناگزیر کردند که به کارخانه بروند و با آنها گفتگو داشته باشند و اعلام کردند که اگر نکته ای از گفته هایشان سانسور شود، با پخش فیلم هایی که خود گرفته اند همگان را از سانسور اخبار اعتراض خود مطلع خواهند کرد. این کارگران کاری کردند که علی یاوری معاون وزیر کارهمراه با مدیر اداره کار ناگزیر شدند با آنها نشست داشته باشند. در این نشست کارگران خواستها و اعتراضشان را با سند و مدرک اعلام کردند و با این کار حضور آنان  را به صحنه اعتراض خود تبدیل کردند. از جمله کارگران در سخنرانی هایشان با گفتن اینکه ما تا کنون طعم شیرینی از عدالت ندیده ایم و با گفتن اینکه آنچه آنها تا کنون دیده اند اینست که  از این عدالت طعم شیرینش نصیب سرمایه داران شده و زندان و احضار و پرونده سازی نصیب کارگران، سخن گفتند. و این چنین است که کارگران نیشکر هفت تپه دارند دستگاه سرکوب قضایی حکومت و سرمایه داری دزدسالار حاکم  را به چالش میکشند.

ترفند دیگر حکومتیان در دور جدید اعتراضات در  نیشکر هفت تپه تلاش برای زدن رنگ حکومتی به مبارزات کارگران است. از جمله با نام خدا و بوسه زدن بر قرآن و برافراشتن پرچم جمهوری اسلامی و قراردادن عکس جانیانی چون خامنه ای و رئییسی و قاسم سلیمانی در جلوی صف اعتراض کارگران، تلاش کردند فضای هفت تپه را قبضه کنند . اما کارگران اعتراضشان را با جدا کردن صفشان و فریاد اتحاد، اتحاد، بیان کردند.

ترفند دیگر رو کردن لیست صدوپنجاه نفری اخراج  در این هفته و احضار تعدادی از کارگران بود. اما  با ادامه اعتراضات متحدانه کارگران مقامات کارخانه عقب نشستند و موضوع را مسکوت گذاشتند. کارگران نیز با هشیاری خواستار لغو تمامی پرونده های تشکیل شده برای همه کارگرانی که در لیست اخراج و احضار قرار دارند شدند. بازگشت به کار هفده نفر از کارگران اخراجی در زیر فشار اعتراضات کارگران یک موفقیت مهم برای آنان است. اما علیرغم وعده های داده شده هنوز سه کارگر اخراج دیگر حکم بازگشت به کار نگرفته اند و کارگران  خواستار بازگشت به کار آنان بر سر کار و توقف اخراجها هستند.

اعتصاب متحدانه کارگران نیشکر هفت تپه علیه اخراجها نشانه یک همبستگی بالای کارگری است. با این اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه الگوی خوبی  از اتحاد کارگر شاغل و اخراجی در برابر تعرضات حکومت و بیکارسازیها در برابر کل جنبش کارگری قرار دادند.

واقعیت اینست که خصوصی سازی ها بخشی از سیاست چپاول و دزدی سرمایه داری حاکم برای تحمیل بردگی بیشتر به کارگر است. تحت عنوان خصوصی سازی همانطور که قبلا نیز اشاره کرده ایم سهام کارخانجات در بازار بورس به حراج گذاشته شده و مشتی از خود حکومتیان و دارو دسته هایشان در قامت مالک خصوصی وارد کار شده و با تشدید بردگی کاری سوار بر گرده کارگر میشوند. این خصوصی سازی ها کارفرما را مختار میداند که  تا هر کجا که زورش میرسد و منافعش ایجاب میکند بیکارسازی کند تا بقول خودشان “تعدیل نیروی کار” صورت گیرد. به عبارت روشنتر مالک خصوصی میتواند هر بلایی میخواهد بر سر کار و زندگی و معیشت کارگر بیاورد و حق و حقوقش نیز از نطر “قانون” محترم است. چطور که در جریان دیدار اخیر علی یاوری از این مجتمع  او رسما اعلام کرد که اخراج کارگر از کار جزو حقوق کارفرماست. و این تام الاختیار بودن کارفرمایان دزد و مفتخور جوهر کلام قانون سرمایه داری دزدسالار حاکم است. پلیس آگاهی و حراست و مجلس و همه مقامات ریز و درشت حکومتی نیز مجری همین قانون برده داری هستند. از همین رو کارگری که در مقابل این اوضاع بایستد، سروکارش با قانون و متعاقب آن زندان و احکام بربریت شلاق و زندان است. ساختن ساختمان پلیس آگاهی شوش رشوه اسد بیگی کارفرمای نیشکر هفت تپه برای ادامه همین دزدی هاست. بنا کردن این ساختمان با هزینه شرکت توسط اسدبیگی گوشه ای دیگر از این بساط فاسد رانت خواری و همدستی مشتی سرمایه دار دزد و رانت خور از نوع اسد بیگی ها با دستگاه مافیایی حاکم است.  امروز نیشکر هفت تپه در برابر این توحش و بربریت ایستاده و پیشتاز اعتراضات کارگری علیه بساط دزدسالار حاکم است. نیشکر هفت تپه یک سنگر مهم مبارزات کارگری است و شایسته وسیعترین حمایت هاست.

فراخوان به تجمع معلمان آغازی از دور جدید اعتراضات

یک اتفاق سیاسی مهم در هفته ای که گذشت فراخوان معلمان شاغل و بازنشستگان به تجمع برای روز سیزده مهرماه روز جهانی معلم در مقابل ساختمان آموزش و پرورش در تهران است. در همین رابطه در شهرستانها نیز از جمله در کرمانشاه و البرز و مشهد تحرکاتی به راه افتاده است. نفس اینکه معلمان با خواستهای اعتراضی شان و در راس آن تاکید بر دو خواست مهم و سراسری تحصیل رایگان برای همه کودکان و پایان دادن به فشارهای امنیتی و آزادی تمامی معلمان زندان و زندانیان سیاسی به تدارک برگزاری روز جهانی رفته اند، یک اتفاق سیاسی مهم است که در فضای کل جامعه تاثیر میگذارد. علاوه بر این دو خواست محوری معلمان بر خواستهایی چون افزایش حقوق ها به بالای خط فقر هفت میلیونی، درمان رایگان برای همه، تسهیلات برای تامین مسکن، پایان دادن به دزدی ها و بازگرداندن پولهای دزدی شده به صندوق ذخیره فرهنگیان و صندوق بازنشستگی، پایان دادن به کالایی شدن آموزش و پرورش و لغو خصوصی سازی ها،  آمورشی برابر و یکسال و با کیفیت بالا برای همه کودکان، امن سازی مدارس و حق تشکل، حق اعتصاب، حق رسانه، حق تجمع تاکید دارند. این مطالبات را معلمان بارها و بارها در تجمعاتشان و در بیانیه و قطعنامه هایشان اعلام کرده و مضمون بنرها و شعارهایشان بوده است. معلمان یک بخش پیشتاز در اعتراضات کل جامعه هستند که با اعتراضاتشان نقش مهمی در جلو آوردن گفتمان های چپ و رادیکال و خواستهای سراسری همه مردم داشته اند. از جمله فریاد شعارهایی چون “معیشت، منزلت، حق مسلم ماست”، “حقوقهای نجومی، فلاکت عمومی”، “دولت سرمایه دار حرف حالیش نمیشه”، “دزدا بیرونند، معلمان در زندان”، از سوی آنان در تجمعات اعتراضی شان بیان اعتراض کل جامعه علیه سرمایه داری دزدسالار حاکم است. معلمان در تجمعاتشان با برافراشتن بنری با مضمون لغو فاصله عظیم طبقاتی زندگی ای انسانی و بدور از هرگونه تبعیض و نابرابری را فریاد میزنند و امروز با همین خواستها و مطالبات به استقبال برگزاری روز جهانی معلم میروند. از خواستها و اعتراضات معلمان باید وسیعا حمایت کرد.

انترناسیونال ۸۳۶