حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
انترناسیونال: اعتصاب رانندگان کامیون ابعاد گسترده تری پیدا کرده و هنوز ادامه دارد. چه شرایطی از کار و زندگی زمینه ساز این اعتراضات شده است و مشخصا اعتراض آنان به چیست و چه خواستهایی دارند؟
شهلا دانشفر: اعتراض رانندگان کامیون به فقر است. به گرانی هاست، به رانت خواری ها و این بساط چپاول و غارت است. اعتراض آنان به زندگی زیر خط فقر و محروم بودن از هرگونه تامین اجتماعی است. و بالاخره اینکه اعتراض آنان به تبعیض و نابرابری است. در همان اولین بیانیه فراخوان به اعتصاب، هماهنگ کنندگان اعتصاب رانندگان کامیون، ضمن اعلام هفده خواست آنان، تاکید شده بود که اعتراض آنان به کل بساط ظلم و نابرابری حاکم است. و اینها همه موضوع اعتراض کل جامعه است. بر محور همین اعتراضات است که رانندگان کامیون با بنرهایی که رویش نوشته شده است، درد ما درد شماست، از ما حمایت کنید، معلم، کارگر، راننده، اعتصاب، اتحاد، در واقع کل جامعه را به اعتراض علیه بساط جهنمی جمهوری اسلامی دعوت میکنند.
زمینه ساز این اعتراضات، شرایط کار و زندگی پر از مشقت رانندگان کامیون است که بطور واقعی قبل از اعتصابات قدرتمند آنان در خرداد ماه و دور دوم آن در دو هفته اخیر، تصویر روشنی از آن وجود نداشت. اما امروز وقتی از زبان خودشان مشکلات و معضلاتی که با آن روبرویند را میشنویم، می بینیم که آنها نیز همچون دیگر بخش های جامعه دارند زیر بساط فقر، تبعیض، نابرابری، دزدی و چپاول و شرایط نا امن کار له میشوند. من سعی میکنم اینجا تصویری از مشکلاتی که آنان با آن روبرویند، بدهم تا تصویر روشنتری از خواستها و اعتراضاتشان داشته باشیم.
جدا از یک لایه معدود کامیونداران بزرگ که جزیی از سیستم مافیایی شرکت های مافیایی حمل و نقل بار هستند، بخش عظیمی از رانندگان کسانی هستند که با وام و قرض از این و آن توانسته اند کامیونی بخرند که با آن امرار معاشی کنند. بعضا چند نفر شریکی صاحب یک کامیون هستند. بویژه در شرایطی که بیکاری بیداد میکند، بسیاری از جوانانی که تحصیل دانشگاهی خود را به پایان میرسانند و کاری برایشان نیست، ناگزیر به کار رانندگی کامیون روی آورده اند. بخش بسیار بزرگی از رانندگان نیز کارگرانی هستند که حتی ماشینی از آن خود ندارند و در ازای کارشان با حداقل دستمزد که رقمی چند برابر زیر خط فقر است، کار میکنند. آمارها از جمعیتی حدود ٦٠٠ هزار راننده حکایت میکند.
یک مشکل رانندگان کامیون کار برده وار در زیر سلطه بلا منازع شرکت های حمل و نقل است که شرکتهایی مافیایی و انحصاری هستند که مثل زالو به جان رانندگان کامیون افتاده اند و هستی و نیست آنها را می مکند. تنها شرکت های حمل و نقل هستند که حق جابجا کردن بار بین شهرها را دارند. و فقط به باری که از طریق آنها جابجا میشود، بارنامه داده شده و آن بار بیمه میشود. بدین ترتیب یک راننده کامیون نمیتواند بدون واسطه گری این شرکت ها باری حمل و نقل کند. این موقعیت انحصاری شرکت های حمل و نقل شروع بساط دزدی و چپاول در این بخش از خدمات حمل و نقل کشوری است. به عبارت روشنتر شرکتهای حمل و نقل در پایانه ها بار را دریافت میکنند و بعد با گرفتن حق کمیسیون به رانندگانی که در پایانه منتظر بار هستند، بار را به آنها تحویل میدهند. اینجاست که دزدی و رشوه گیری بیداد میکند و این شرکت ها برای بارهای خوب که پول بیشتری از آن عاید راننده کامیون میشود، حق کمیسیون های غیر رسمی و بعضا تا ٥٠ درصد را طلب کرده و رسما باجگیری میکنند. در نتیجه عده ای معدود پولهای کلان به جیب میزنند و همدست دزدان شرکت های حمل و نقل هستند و توده عظیم هزاران نفره راننده کامیون که توان پرداخت چنین کمیسیونهایی را ندارد، با هزار بدبختی بار گیرش می آید و زیر اقساط سنگین ماشینش له میشود.
رانندگان برای دریافت بار ساعتها انتظار میکشنند، بدون اینکه هیچگونه امکانات رفاهی برای استراحت و رفع خستگی آنان در پایانه ها فراهم باشد و در آخر نیز با تنی خسته راهی جاده های ناامن میشوند.
اما بعد از گذشتن از این هفت خوان رستم، باجگیریهای دیگر تحت عناوینی چون عوارض گمرکی، عوارض اتوبان، عوارض گمرکی مرزی، راهداری و غیره نیز بر هزینه های راننده اضافه میشود که کمر شکن است. از سوی دیگر هزینه های بالای یدکی های کامیون، گرانی لاستیک، بخش زیادی از پولی که رانندگان کامیون دریافت میکنند را می بلعد. بطوریکه به گفته خود آنان بعضا درآمد ماهانه آنها از حداقل دستمزد تعیین شده دولت نیز کمتر است. در نتیجه یک راننده برای اینکه بتواند از پس هزینه های سرسام آور زندگی اش برآید تمام وقت خود را باید در جاده ها بگذراند. ناامنی جاده ها، غیر استاندارد بودن کامیونها بخاطر هزینه های گران لوازم یدکی و بعضا بنجل بودن این لوازم و در بسیاری اوقات کار شبانه در جاده ها، موجب تصادفات مرگبار در جاده ها گردیده و به خطری دائمی برای جان و زندگی رانندگان تبدیل شده است.
اما بد نیست اشاره ای هم به حمل و نقل بار قاچاق در جاده ها بکنم که خود فشار بر روی رانندگان کامیون را برای اینکه باری نصیبشان شود بکنم. همانطور که اشاره کردم هیچ کامیون و باری بدون وساطت یک شرکت حمل و نقل نمیتواند در جاده حرکت کند. بخشی از بارگیری ها با همدستی شرکت های حمل و نقل به صورت قاچاق انجام میشود که بخش بزرگی از دزدی ها نیز در اینجا صورت میگیرد. در اینجا پای نهادهای دولتی و راهداری هم به میان میاید و با همدستی آنها شبکه حمل و نقل قاچاق بار در شهرهای مختلف به راه می افتد. به عبارت روشنتر یک بخش مهم از درآمد راهداری از همین شرکت های مافیایی حمل و نقل است. در بستر چنین زنجیره ای از فساد و دزدی است که بارهای بسیاری بصورت قاچاق نقل و انتقال می یابد، بدون اینکه یقه کسی این وسط گیر بیفتد. از همین رو تعداد شرکتهای حمل و نقلی که به دلیل بار قاچاق محکومیت قضایی گرفته باشند، بسیار کم است. و این داستان مافیایی به اسم شرکتهای حمل و نقل است که مثل زالو به جان رانندگان کامیون افتاده است و تمام هست و نیست آنان را در چنگال خود گرفته است. آنچه در مافیای شرکتهای حمل ونقل میگذرد، گوشه ای کوچک از کل بساط سراپا فساد دزدسالار حاکم در ایران است.
موضوع اینجاست که امروز در شرایطی که اقتصاد به رکود کامل رسیده است، هزینه های مربوط به لوازم یدکی کامیون ها صعودی گران میشود و حتی بعضا نایاب است و بسیاری از این وسایل سر از بازار محتکرین در آورده است، در کنار هزینه های سرسام آور زندگی و بی تامینی مطلق مردم از حداقل های تامین اجتماعی، دیگر کارد به استخوان رانندگان کامیون رسیده است و ادامه این وضعیت برای آنان ممکن نیست. رانندگان کامیون اعلام کرده اند که تا رسیدن به خواستهایشان اعتصاب آنان ادامه خواهد داشت.
خواستهای هفده گانه رانندگان کامیون در اعتراض به کل وضعیتی است که اشاره کردم. رئوس این خواستها عبارتند از: افزایش حقوق رانندگان به بالای خط فقر، افزایش حقوق بازنشستگی رانندگان با توجه به تورم اقتصادی و قیمت اجناس در كشور، امن کردن جاده ها، نظارت و کنترل بر کارمزد دریافتی شرکتهای حمل و نقل، كنترل اعلام بار در سالن های اعلام بار و جلوگیری از دزدی ها و رشوه خواریها و پایان دادن به بساط رانت خواری های آنان، ایجاد ارگانی برای نظارت بر کار مامورین و افسران جاده و پایان دادن به باجگیری های آنان، كنترل عوارض گمركی مرزهای كشور که بخش دیگری از دزدی ها و رشوه گیری هاست، کاهش کمیسیون باربری و حذف عوارض گمرکی و کاهش نرخ عوارض اتوبانها، ایجاد تسهیلات رفاهي و بهداشتي برای رانندگان در پایانه های شهری و مرزی، در اختیار گذاشتن لاستیک و لوازم یدکی و کاهش قیمت آنها و تخصیص ارز دولتی برای تهیه این لوازم، نوسازی ناوگان باری کشور به صورتی که کرایه حمل جوابگوی حقوق راننده ، بیمه ها و هزینه های دیگر آنها باشد، تعیین سهمیه سوخت ناوگان حمل و نقل و تحویل به رانندگان و كامیونداران بطور ثابت، حق داشتن تشکل و برگزیدن نمایندگان واقعی خود، گذاشتن ارگانی برای جلوگیری از باجگیری های مامورین و افسران در جاده ها، روشن شدن وضعیت بیمه رانندگان.
انترناسیونال: جایگاه و اهمیت این اعتصاب را چگونه ارزیابی می کنید؟ این اعتصاب معین چه نقش و تاثیری بر فضای جامعه داشته و تا چه حد توانسته است، همبستگی اجتماعی مردم را به خود جلب کند؟
شهلا دانشفر: اعتصاب سراسری رانندگان کامیون تا هم اکنون بیش از ٢٨٠ شهر را در بر گرفته است و این اتفاقی است که رنگ و بوی شرایط سیاسی امروز جامعه را بر خود دارد و به لحاظ سیاسی بسیار مهم و تاثیرگذار است. بنابراین اولین نکته اینست که اعتصاب رانندگان کامیون را باید در متن اوضاع سیاسی پر تلاطم جامعه و فضای پر جنب و جوش اعتراضی کارگری دید تا بتوان تصویر روشنی از جایگاه و مکان آن و نقش و تاثیری که در اوضاع سیاسی همین امروز جامعه دارد، بدست داد.
واقعیت اینست که جامعه در حال انفجار است. مردم از اینهمه فقر و بردگی جانشان به لب رسیده است. محیط های کارگری از اعتراض میجوشد، اعتصاب رانندگان کامیون تجلی ای از این شرایط است. رانندگان کامیون در اعتراض به فقر، گرانی، بی تامینی، تبعیض و نابرابری و بساط دزدسالار حاکم به پا خاسته اند. و در واقع این صدای اعتراض کل جامعه است که چنین قدرتمند همه جا طنین انداخته است. به این اعتبار اعتصاب رانندگان کامیون را باید در ادامه خیزش مردم در دیماه دید که با شعار مرگ بر گرانی، مرگ بر بیکاری به میدان آمدند و بعد به اعتراض مردم در ٩٠ شهر علیه کل بساط جهنم جمهوری اسلامی تبدیل شد.
جمهوری اسلامی از روند انقلابی جامعه بشدت هراسناک است. سعی میکند با تهدید، با دستگیری، با صدور احکام سنگین زندان و مجازات های وحشیانه اسلامی همچون شلاق، با چماق اعدامها، از فشار این اعتراضات بر روی خود بکاهد. اما مردم با گسترش اعتراضاتشان در برابر این سرکوبگری ها ایستاده اند و اعتصاب سراسری رانندگان کامیون یک نمونه بارز آنست. در واقع اعتصاب رانندگان کامیون در ادامه اعتصاب عمومی در کردستان که در اعتراض به اعدام سه زندانی سیاسی رامین حسین پناهی، لقمان و زانیار مردی برپا شد و دامنه این اعتراضات به دیگر شهرها کشیده شد، قرار دارد.
در عین حال اعتصاب قدرتمند و سراسری رانندگان کامیون به سهم خود نقش مهمی در تغییر توازن قوای موجود به نفع مبارزات همه مردم دارد. و اینها همه پاسخ محکم مردم به سرکوبگری های حکومت و به میدان آمدن هر روز سازمانیافته تر و قدرتمند تر آنان برای پایان دادن به کل این بساط بردگی و توحش است.
جنبه مهم دیگر اعتصاب رانندگان کامیون ابعاد گسترده و اجتماعی آنست. اتحاد و همبستگی آنان در این اعتراضات بر سر خواستهایشان، ایستادگی و هوشیاری آنها در مقابل انواع و اقسام ترفندهای حکومت برای شکستن اعتصابشان، اشکال مدرن و سازمانیافته این اعتصاب، رابطه فعال رانندگان کامیون با جامعه و فراخوان های آنان به بخش های مختلف مردم برای پیوستن به این اعتصاب، بیش از هر چیز عظمت و قدرت این اعتصاب را جلوی چشم همگان قرار داده است. رانندگان کامیون با به کارگیری اشکال متنوعی از اعتراض از جمله با پارک کردن کامیونهایشان در کنار جاده ها و برپایی تجمعات اعتراضی، با رژه قدرتمندشان در صفی طولانی در شهرها و در جاده ها و با بوق زدن و اعلام ادامه اعتصابشان به مردم و با نصب بنرهایی که مردم را به حمایت دعوت میکند، شیوه های مدرنی از مبارزه را به جلو آورده اند که شورانگیز و آموختنی است.
اعتصاب رانندگان کامیون در روند رو به جلوی خود توانسته است توجه مردم را وسیعا به خود جلب کند. همه جا بحث بر سر این اعتصاب است و مردم در گفته هایشان نه تنها اعتصاب رانندگان کامیون را بر حق میدانند، بلکه خود نیز که با معضلاتی از همین دست روبرویند، امروز حرفشان اینست که راهکار ما نیز مثل رانندگان کامیون اتحاد و اعتصابات سراسری است. به این اعتبار اعتصاب رانندگان کامیون، گفتمان اعتصاب سراسری را به عنوان یک راهکار مهم برای به میدان آمدن کل جامعه و پایان دادن به این بساط فقر و بردگی به جلو آورده است. این نیز وجه مهم دیگری از تاثیرگذاری اعتصاب رانندگان کامیون بر روی مبارزات کل جامعه است.
در عین حال اعتصاب رانندگان کامیون یک نمونه شورانگیز از اعتصابات سراسری است که درسهای آموزنده بسیاری برای کارگران و همه مردم دارد. در این اعتصاب نقش مدیای اجتماعی و گروههای تلگرامی رانندگان شگفت انگیز است. این گروهها همچون دفاتر جاری اعتصاب در شهرهای مختلف و در سطح سراسری دارند عمل میکنند. در این گروهها هزاران راننده کامیون جمعند و در آن به روی بخش های دیگر جامعه باز است تا از نزدیک در جریان روند اعتراضات و مسایل و خواستهای آنان قرار گیرند. در این گروهها رانندگان در تماس لحظه ای با هم قرار دارند. از این طریق بر روی خواستها و موضوعات اعتراضشان همنظری میکنند. هر جا که تردید و نگرانی ای وجود دارد، با بحث و گفتگو و همنظری به آن پاسخ میدهد. به سراغ همکارانی که مشکل دارند میروند و آنها را به پیوستن به اعتصاب تشویق میکنند، نسبت به ترفندهای رژیم هشدار داده و برای مقابله با آنها آمادگی لازم را به وجود می آورند، هر جا که خطری بر سر راه اعتصابشان ایجاد میشود، فورا بسیج نیرو میکنند و خطر را دفع میکنند، با مصاحبه ها و سخنان پرشورشان کل جامعه را از علت بر پا شدن اعتصابشان مطلع میکنند و با اعلام اینکه درد همه ما مشترک است، عملا نقش مهمی در تقویت صف اعتراض علیه گرانیها و وضعیت فلاکت معیشتی دارند. اشکال مبارزاتی رانندگان در این مدت جنبه دیگری از قدرتنمایی آنها در این اعتصاب است که میتواند به بخش های دیگر جامعه نیز تسری پیدا کند.
جنبه مهم دیگر اعتصاب رانندگان کامیون جلب حمایت وسیع جامعه است. از جمله ٥ تشکل و جمع کارگری سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، سندیکای کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت تپه، گروه اتحاد بازنشستگان، جمعی از فعالان صنفی معلمان ایران و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری طی بیانیه ای در دهم مهر ماه ضمن حمایت از اعتصاب و خواستهای رانندگان کامیون، خواستار آزادی رانندگان بازداشتی شده اند. انجمن کارگران برق و فلزکار کرمانشاه نیز طی بیانیه ای از مبارزات و خواستهای این کارگران حمایت کرده است. همچنین بیانیه هایی از سوی جمع هایی از معلمان، کارگران، بازاریان، خانواده های زندانیان سیاسی، ورزشکاران، گروههای مبارزاتی مختلف در تلگرام در همبستگی با مبارزات رانندگان کامیون انتشار یافته است. در همین راستا طوماری در حمایت از آنان منتشر شده است که تاکنون نزدیک به ده هزار نفر آنرا امضا کرده اند. طوفان تویتری در حمایت از این مبارزات به راه افتاده است و در سطح جانی نیز اتحادیه بین المللی ترانسپورت (آی تی اف با ۲۰ میلیون عضو، اتحادیه رانندگان جاده ايي آمريكا (تيمسترز)، اتحادیه بین‌اللملی کامیونداران آمریکا و کانادا، کارگران حمل و نقل در هلند با بیانیه هایشان و با حرکتهای نمادینی چون رژه رفتن در خیابان با اعتصاب رانندگان کامیون اعلام حمایت کرده اند. اینها همه ابعاد مهم دیگری از اعتصاب رانندگان کامیون است که بدون شک تاثیر خود را بر مبارزات بخش های دیگر مردم میگذارد.
و بالاخره اینکه خطری که اعتصاب رانندگان کامیون را تهدید میکند، معضل مالی بخشی از این رانندگان برای ادامه این اعتصاب است. در این رابطه نیز رانندگان کامیون هوشیارانه عمل کرده و طی اقدامی ستودنی برای کمک به همکارانی که برای تامین هزینه های زندگیشان با مشکل روبرو هستند، همکارانشان در شهرهای مختلف را به تشکیل صندوق اعتصاب فراخوانده اند. تشکیل صندوق های اعتصاب، یک سنت قدیمی، جا افتاده و بین المللی کارگری است که تشکیل آن امروز در دستور رانندگان کامیون قرار گرفته است. اعلام تشکیل این صندوق ها نشانگر عزم راسخ رانندگان کامیون برای ادامه اعتصابشان است. این اقدام مهم رانندگان کامیون یک دستاورد دیگر مبارزات آنان برای ادامه قدرتمند اعتصابشان و برای کل جامعه است. تشکیل صندوق های اعتصاب در کنار شورای هماهنگی اعتصابات همچنین گام مهمی در جهت سازمانیابی اعتراضات کارگری است. حمایت از صندوق های اعتصاب رانندگان کامیون و کمک به آنها یک شکل عملی همبستگی با مبارزات آنهاست. انتظار میرود همه بخش های جامعه از این صندوق ها حمایت کنند. و من بعنوان کمپین برای آزادی کارگران زندان اعلام میکنم که به سهم خود در سطح جهانی تلاش خواهیم کرد که بیشترین حمایت های بین المللی کارگری را از این صندوق ها کسب کنیم.
اعتصاب رانندگان کامیون نمونه شورانگیزی از اعتصابات سراسری است که در حرکتی متحد و قدرتمند به جلو میرود و حول خود جبهه وسیعی از همبستگی مبارزاتی را در جامعه شکل داده است.
خلاصه کلام اینکه ما امروز شاهد یک اعتصاب مدرن، سازمانیافته و پیشتاز از سوی رانندگان کامیون هستیم که که دارد کل جامعه را با خود به جلو می آورد و این بیانگر قدرت این اعتصاب و نقش و تاثیر آن بر روی مبارزات کارگران و همه مردم است.
انترناسیونال: بنا بر گزارشات رسمی ١٥٠ نفر از رانندگان کامیون بازداشت شده اند، دلیل این بازداشت های گسترده تر را چه می دانید؟ آیا این بازداشت ها تا بحال تاثیری در این اعتصاب داشته است؟
شهلا دانشفر: روند رو به جلو و قدرتمند اعتصاب رانندگان کامیون ناکارآیی ابزار سرکوب را در برابر جامعه ای که عزم جزم کرده و میخواهد خود را از شر این اوضاع جهنمی خلاص کند به روشنی نشان میدهد. همانطور که اعتصاب عمومی مردم کردستان و اعتراضات گسترده علیه اعدام سه فعال سیاسی رامین حسین پناهی، لقمان و زانیار مرادی را داد. همانطور که میدانید طی اعتصاب دو هفته ای رانندگان کامیون، برخوردهای پلیسی، امنیتی، قضایی با آنان شدت گرفته است. مقامات دستگاه قضایی و دیگر مسئولان حکومتی با انواع ترفند ها و با تهدید و دستگیری سعی کرده اند، این اعتصاب را در هم بشکنند. اما موفق نشده اند. این جانیان رانندگان اعتصابی را بنا بر مصادیق قانون ارتجاعی مجازات های اسلامی و با اتهاماتی چون اخلال در نظم و امنیت اجتماعی، قطاع الطریق و خزعبلاتی از این دست به احکام سنگین زندان تهدید کرده اند، اما اعتصاب رانندگان کامیون با قدرت ادامه یافته و هر روز بر لیست شهرهایی که در آن رانندگان در اعتصابند، اضافه میشود. در برابر این دستگیریها گفتمانهای رانندگان در گروههای تلگرامی شان و در تجمعات اعتراضی شان اینست که با ادامه قدرتمند اعتصابمان همکارانمان را آزاد خواهیم کرد. میگوینند ما ٦٠٠ هزار راننده هستیم، همه را نمیتوانید بازداشت کنید. و وقتی رژیم میکوشد مردم را در برابر آنان قرار دهد، با گفتن اینکه ما هم مردمیم و مشکل ما مردم حمل نشدن بار نیست، بلکه مشکل ما مردم گرانی اولیه ترین نیازهای زندگیمان است، علیه سمپاشی های تبلیغاتی رژیم ایستاده اند. اینچنین است که اعتصاب رانندگان کامیون متحد و سراسری به جلو میرود.
انترناسیونال:چه راهکارهایی به رانندگان کامیون برای ادامه اعتصاب و پیشبرد مبارزه شان توصیه می کنید؟
شهلا دانشفر: اعتصاب رانندگان کامیون یک الگو است، اولین تاکید من بر حفظ اتحاد و همبستگی آنان و پیوستن اندک شهرهای باقیمانده به این اعتصاب عظیم سراسری است.
نکته مهم دیگر تاکید بر آزادی فوری و بدون قید و شرط رانندگان بازداشتی است. با مبارزه ای قاطع علیه این دستگیریها و جلب همبستگی جامعه و نهادهای کارگری در سطح جهان در دفاع از این مبارزات و خواستهای رانندگان، باید ابزار سرکوب را از دست حکومت گرفت و کاری کرد که تمامی بازداشت شدگان فورا آزاد شوند. این یک قدم تعیین کننده در پیشروی این مبارزات است که تاثیر خود را بر مبارزات کل مردم خواهد گذاشت. و فراخوان من به همه کارگران، معلمان، دانشجویان و بخش های مختلف جامعه اینست که به کارزار برای آزادی رانندگان اعتصابی بپیوندند.
یک وجه مهم اعتصاب رانندگان کامیون، سازمانیافتگی این اعتراضات است. در دور اول اعتصاب رانندگان کامیون ما شاهد سر بلند کردن شورای هماهنگی اعتصاب آنان بودیم، حفظ و تحکیم این دستاورد نقش مهمی در حرکت سازمانیافته این اعتراضات به جلو و برای ادامه اعتراضات رانندگان کامیون در آینده خواهد داشت. اعتصاب رانندگان کامیون، گفتمان اعتصاب سراسری در جامعه را گامی جلوتر آورد، شورای هماهنگی اعتصاب و تحکیم آن، وجه مکمل برای جلو بردن اعتصابات سراسری در کل جامعه است.
رانندگان کامیون خواستهای خود را در هفده بند اعلام کرده اند. بیان متعین تر این خواستها نقش مهمی در متحد کردن صف اعتراض آنان و جلب همبستگی بیشتر جامعه را دارد. همانطور که اشاره کردم اعتراض رانندگان کامیون به فقر، به گرانی، به تعیض و نابرابری و به بساط دزدی و چپاول حاکم است. رانندگان کامیون به دستمزدهای چند بار زیر خط فقر اعتراض دارند. اینها همه موضوعات اعتراض کارگران، معلمان، بازنشستگان و بخش های دیگر جامعه است. خواست افزایش حقوق ها به بالای خط فقر اکنون یک خواست اجتماعی وسیع در میان همه این بخش هاست. از جمله بطور مشخص شورای هماهنگی تشکلهای صنفی معلمان خواستار افزایش حقوقها به بالای ٦ میلیون تومان شده است. این خواستی است که بارها در اعتراضات معلمان، بازنشستگان با شعار خط فقر ٥ میلیون، حقوق ما یک میلیون و علیه حقوقهای نجومی اعلام شده است. اعلام این خواست بطور واقعی بیان قاطع اعتراض به حقوقهای زیر خط فقر است. مهم است که این خواست با همین صراحت در لیست خواستهای رانندگان کامیون بدرخشد. علاوه بر این خواستهای سراسری دیگری چون تحصیل رایگان، درمان رایگان و تسهیلات لازم برای تامین مسکن، هر روز بیشتر به شعارهای اعتراضی بخش های مختلف جامعه تبدیل میشود. امروز رانندگان کامیون در موقعیت قدرتمندی قرار دارند که قویا این خواستها را به جلو بیاورند و در لیست خواستهایشان بگذارند. یک نمونه آن خواست تحصیل رایگان است. روشن شدن صرف وضع بیمه هنوز جوابی به محرومیت رانندگان کامیون از حق درمان و بهداشت رایگان نیست. باید این خواست را با خواست مشخص درمان و بهداشت رایگان برای همه اعلام داشت.
اعلام شفاف این خواستها یک حلقه مهم برای متصل کردن مبارزات رانندگان کامیون با دیگر بخش های جامعه و جلب بیشترین حمایت ها و پشتیبانی هاست. تمامی رانندگان اعتصابی بازداشت شده باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شوند.
