“معضل” بی حجابی و گاوگیجه رژیم- میلاد رابعی

نشریه معاونت سیاسی نمایندگی ولی فقیه در سپاه پاسداران در یادداشتی درباره حجاب اجباری به مقام‌های جمهوری اسلامی هشدار داد: “اشتباه است که همگام با معاندان به‌طور دائم در تنور این ماجرا بدمیم و سعی کنیم خواسته و ناخواسته جامعه را به سمتی ببریم که در نهایت مردم در مقابل یکدیگریا در مقابل حاکمیت و قانون قرار گیرند.”
با افزایش روزمره بی‌حجابی در خیابان‌ها و اماکن عمومی سران رژیم نیز به تکاپو افتاده‌اند و هر کدام از سر استیصال و درماندگی نسخه‌ای برای “حل” این مسئله می‌پیچند که یکی از دیگری بی‌خاصیت‌تر و مضحک‌تر است. برای مثال طرح احمقانه جناب رادان در استفاده از دوربین‌های سطح شهر برای شناسایی و مجازات زنان بی‌حجاب، حتی صدای بخشی از نمایندگان مجلس را هم درآورده. طرح ایشان چنان نوبر است که کسانی با سطح شعور نمایندگان مجلس هم غیرعملی بودن و بی‌مصرف بودن آن را دریافته‌اند.
بخشی از حاکمیت راه‌حل را در اجرای بی‌تخفیف حدود اسلامی یعنی شکنجه و اعدام می‌دانند و از بخش دیگر پاسخ می‌گیرند که نباید بنزین بر آتش ریخت و باید “سنجیده” عمل کرد. خلاصه زنان و دختران مبارز و انقلابی با تحمیل عملی بی‌حجابی، خواب آقایان را آشفته‌تر از همیشهکرده‌اند. رهبر هم که در این موارد حرفش فصل‌الخطاب و حرف نهایی است، بیشتر از همه گاوگیجه گرفته و وامانده‌تر از دیگران است.
یادداشت نشریه نمایندگی ولایت فقیه در سپاه نیز بخشی از همین “رهنمودهای” بی‌حاصل است. نویسنده یادداشت مزبور، سیاست معروف پاک کردن صورت‌مسئله و سر در برف فرو کردن را توصیه می‌کند. به هم‌پالکی‌های خود می‌گوید: “خبری نیست بی‌خود شلوغ‌اش نکنید، اگر قضیه را جدی بگیریم مردم به جان هم و یا همه به جان حاکمیت می‌افتند.” صد البته که جناب نویسنده نگران این‌که مردم با هم درگیر شوند نیست چرا که اختلافی بین مردم وجود ندارد، ترس اصلی ایشان ایستادن مردم در برابر حاکمیت است. نویسنده ما خیلی روشن می‌گوید هر نوع برخوردی وضع را خراب‌تر می‌کند و مردم را بیشتر در مقابل نظام قرار می‌دهد. اما ایشان غافل است که سوای هر عکس‌العمل رژیم، مردم تمام‌قد رویاروی نظام ایستاده‌اند و تا سرنگونی کامل آن پا پس نمی‌کشند. یکی از مشخصه‌های اصلی حکومت‌های در آستانه سرنگونی همین است که به معنای واقعیکلمه، بی‌چاره می‌شوند. اتخاذ هر تاکتیکی در مقابله با مردم نهایتاً به ضررشان تمام می‌شود. نه سرکوب، نه “مدارا” هیچ‌کدام برایشان سودی ندارد، تنها باید گورشان را گم کنند. این سرنوشت محتوم حکومت اسلامی است.
مندرج در نشریه ژورنال ۳۹۲