حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
کارگران با گسترش مبارزاتشان به استقبال سال ۹۵ میروند
روزهای پایانی سال است٬ و کارگران با مبارزات گسترده شان، با اولتیماتوم دادن ها و پافشاری بر روی خواستهایشان، و با پیامهای پرشورشان به استقبال سال جدید، سالی پر از اعتراض و مبارزه و عهد بستن بر سر پیگیری خواستهایشان میروند. فرا رسیدن سال ۹۵ را به همگان تبریک میگویم.
در بخشی از پیام اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت فرا رسیدن سال نو چنین آمده است: “سال ۱۳۹۴ …سالی که درآن طبقه کارگرایران با یورشی برنامه ریزی شده، ازصدوربخشنامه های قضایی علیه اعتراضات وتجمعات کارگران تااحضارودستگیری وزندان فعالین ورهبران کارگران ومعلمان درابعادی کم سابقه، تلاش برای تدوین قوانین ریاضت کشانه در “برنامه ششم توسعه” ودرانتهای سال، تعیین حداقل مزدخفت بار، بمنظورتحمیل بدترین شرایط وتنگناهای معیتشی با هدف حل بحران سرمایه داری برگرده کارگران ومردم ایران همراه بود.سالی که پایانش، آغازگر سال سونامی میلیونی بیکاری و اوضاع معیشتی بدتر برای طبقه کارگر و همه انسانهای کم درآمد خواهد بود. اماازطرفی سال گذشته برای کارگران ایران سالی مملوازمقاومت واعتراض واعتصاب وتجمعات بی وقفه کارگری درمقابل موج بیسابقه اخراج وبیکاری وحقوقهای معوقه وتعطیلی مراکزکاربود.” و بعد در بخش پایانی این پیام که بطور واقعی کیفرخواستی علیه توحش سرمایه داری موجود است، اعلام میدارد که برای پایان دادن به این شرایط زندگی غیر انسانی ومشقت باری که نظام سرمایه داری به واسطه تحمیل آن جامعه بشری رابه قهقرا برده، در صف جلوی جنبش کارگری مصمم ترازهرزمانی تلاش خواهدکرد.
همچنین جعفر عظیم زاده٬ رئیس هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، از رهبران شناخته شده کارگری و هماهنگ کنندگان طومار ۴۰ هزار کارگر بر سر خواست افزایش دستمزدها که با شش سال حکم در زندان بسر میبرد، طی پیامی ضمن اعلام انزجار از تعیین۸۱۲ هزار تومان دستمزد چند بار زیر خط فقر برای کارگران، بر این تاکید دارد که در سال آتی طبقه کارگر ایران و فعالین و پیشروان آن، علیرغم هر ممنوعیت و سرکوبی، متحد و مصمم تر از پیش، قدمهای استوار و تعیین کننده ای برای دست یابی به مطالبات انسانی شان برخواهند داشت.”
سال آتی را به سال مبارزاتی قدرتمند برای آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی تبدیل کنیم. جعفر عظیم زاده و همه کارگران و معلمان زندانی باید آزاد شوند.
معلمان بر خواست افزایش حقوقها به بالای خط فقر و تحصیل رایگان تاکید کردند
بیانیه ٢٣ اسفند ٩٤ کانون صنفی معلمان در سالگرد اعتراضات باشکوه اسفند سال ٩٣ آنان و اعلام ٧ خواست فوری آنان به طور واقعی تاکیدی دوباره بر تداوام مبارزات معلمان و پیگیری خواستهایشان است.
١٠اسفند ٩٣ هزاران معلم در شهرهای مختلف ایران به خیابان ها آمدند و خواستهایشان را اعلام کردند. بیانیه ٢٣ اسنفد معلمان تاکیدی دوباره بر خواستهای فوری آنانست. از جمله خواستهایی چون خواست افزایش حقوق عموم فرهنگیان و بازنشسته ها به رقم بالای خط فقر و بدون هیچگونه تبعیضی، آموز ش رایگان، کیفی و برابر برای تمام کودکان، آزادی معلمان زندانی و صدور قرار منع تعقیب برای معلمانی که دارای حکم هستند و حق تشکل ٤ خواست مهم مطرح شده در این بیانیه هستند که بطور واقعی خواستهای همه مردمند. دیگر خواستهای فوری معلمان در این بیانیه عبارتند از: بیمه درمانی موثر و کارآمد و فراگیر با حق بیمه معقول و منطقی، تبدیل وضعیت نیروهای قراردادی و پیمانی و برخورداری آنان از امنیت شغلی، و مشارکت معلمان و تشکل‌های صنفی در ساختار نظام آموزشی و حق مشارکتشان در سیاست‌گذاری‌ها است. از خواستها و مبارزات معلمان وسیعا حمایت کنیم. مبارزات گسترده معلمان از اواخر سال ٩٣ آغاز و تا نیمه های سال ٩٤ در اشکال مختلف تداوم داشت. بیانیه معلمان بطور واقعی تاکیدی بر تداوم این اعتراضات است. سال ٩٤ سال مبارزات باشکوه معلمان بود، زنده باد معلمان.
خواست افزایش دستمزدها و تقابل دو جنبش
در برابر تصمیم دولت مبنی بر تعیین حداقل دستمزد ۸۱۲ هزار تومان، جنب و جنبش بر سر خواست افزایش دستمزدها و مشخصا خواست سه میلیون و پانصد هزار تومان بالا گرفته است. در هفته ای که گذشت انجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد تهران با صدور بیانیه ای اعتراض خود را به تصمیم جنایتکارانه دولت بر سر میزان حداقل دستمزد سال آتی اعلام داشته و به خواست افزایش دستمزد بالاتر از رقم فقر که همان سه میلیون و پانصد هزار تومان است پیوستند. خواستی که هفت تشکل کارگری با صدور بیانیه ای مشترک پرچمدارش بودند و سندیکای واحد نیز بر آن تاکید گذاشته است و نه تنها این بلکه یک بند بیانیه معلمان به مناسبت سالگرد اعتراضات باشکوه شان در سال گذشته تاکید بر همین مطالبه است.
در این میان و در جدال میان کارگران با دولت، مخالفت خوانی های مسخره امثال رئیس دانا که تحت نام دفاع از کارگر تمام دستاوردهای سالهای اخیر کارگران را نفی میکنند حتی از میزان ناچیز مطرح شده از جانب نماینده شورای عالی اسلامی نیز عقب تر ایستاده است. او در صحبت هایش شروع به مخالفت خوانی با خواست دستمزد حداقل بالا خط فقر کرده و بهانه اش هم اینست که گویا عملی نیست. دعوت کارگران به تعیین رقمی “ممکن و شدنی و در چهارچوب اقتصاد ملی” از سوی امثال رئیس دانا در واقع به معنی دعوت به قبول همان چیزی است که سی و چند سال است رژیم اسلامی بر سر کارگران آورده است. و کارگران مدتهاست که به چنین نظراتی مهر بطلان زده اند. “طرح خواست ممکن و شدنی” و منطبق با اقتصاد ملی در واقع بخشی از سیاست یک جناح حکومت یعنی جناح دو خردادی است که میخواهد نظام اسلامیش را حفظ کند. آنها تحت عنوان اینکه خواست باید “شدنی و ممکن” باشد، خواست باید در “چهارچوب اقتصاد ملی” بگنجد، جنبش برای خواست افزایش دستمزدها سه میلیون و پانصد هزار تومان را زیر حمله قرار میدهند. در حالیکه بطور واقعی رقم ممکن و شدنی که در چهارچوب اقتصاد ملی این جنابان میگنجد، همان رقم ناچیز ۸۱۲ هزار تومان مصوب دولت است که چهار پنج بار زیر خط فقر است. تازه همین را هم کارگران با اعتراضاتشان و با خواست چندین برابر افزایش دستمزد به دولت تحمیل کرده اند، وگرنه گفتمان حکومت اسلامی با کارگران قانون اندر باب اجاره و امثال آنها بود.
“چارچوب اقتصاد ملی” نیز یعنی همان “اقتصاد مقاومتی” خامنه ای و ریاضت اقتصادی و کشیدن کار بیشتر از گرده کارگر و تحمیل فقر و محرومیت هر چه بیشتر به کارگران و کل مردم است. و تعیین دستمزدهای چند بار زیر خط فقر جزء مهمی از آن سیاست است. بنابراین بی پایه بودن همه استدلالاتی که از سوی جریانات راست و از جمله جناب رئیس دانا مبنی بر اینکه خواست سه میلیون و پانصد هزار تومان شدنی نیست، اما مثلا رقم یک میلیون و پانصد هزار تومان آنان که با “نبوغ” کارشناسایی اقتصادی شان به آن رسیده اند، معجره خواهد کرد، پوچ و بی پایه است. اما ارزش مصرف واقعی چنین رقم دادن هایی از جانب ایشان و دارو دسته های تشکل های دست ساز حکومتی، حمله به جنبش رادیکال و تعرضی کارگری بر سر خواست افزایش دستمزدها است. حمله به جنبشی است که میگوید نمیخواهم زیر خط فقر زندگی کنم و در برابر کل این بردگی و توحش ایستاده اند. گرایشات راست توجیه گر نظام و اقتصاد دانان تحلیل گری امثال رئیس دانا بطور واقعی با نهیب زدن به اینکه “زیاده روی” نکنید، “مقدورات را ببینید” مقابل چنین جنبشی ایستاده اند، که دارد هر روز قویتر به جلو میرود. به عبارت روشنتر در این جدال دو جنبش متفاوت در مقابل هم قرار دارند. یکی جنبش اعتراضی کارگری که در مقابل تعرضات حکومت اسلامی ایستاده است و میگوید به خط فقر تن نمیدهم و از زندگی و معیشتش دفاع میکند و با اعلام خواست سه میلیون و پانصد هزار تومان، که رقم اعلام شده خط فقر از سوی دولت است، عملا کل جامعه را نمایندگی میکند. و دیگری جریانات راست و کسانی امثال رئیس دانا که ترمزی در برابر این جنبش هستند.
راهپیمایی کارگران هپکو در وسط شهر
راهپیمایی کارگران هپکو در شهر اراک یک پیشروی در مبارزات کارگری است. چند هفته قبل نیز کارگران نساجی مازندران دست به راهپیمایی در شهر زدند و توجه مردم شهر را به خود جلب کردند. یک مشخصه مهم اعتراضات امروز کارگری در ایران کشیده شدن این اعتراضات به خارج از محیط های کار است. این مشخصه یک مولفه مهم در اجتماعی کردن دامنه این اعتراضات، جلب حمایت جامعه و گسترش دامنه مبارزات کارگری است. این مشخصه تاثیر مهمی در تغییر توازن قوای شهرها و فضای سیاسی جامعه دارد. از جمله تجمع در مقابل مجلس اسلامی و مراجع دولتی در شهرهای مختلف به امری هر روزه در اعتراضات کارگری تبدیل شده است و حتی در بسیاری مواقع باعث شکل دادن به مبارزات همزمان و متحد کارگری شده است. راهپیمایی کارگران در وسط شهر یک شکل تعرضی از مبارزات کارگران است که بیش از هر چیز نشانگر فضای پر جنب و جوش اعتراضی کارگری در متن اوضاع سیاسی امروز ایران است.
صبح روز ۲۲ اسفند بیش از ۶۰۰ کارگر کارخانه هپکو از درب کارخانه به سمت خیابان دانشگاه، تا مرکز شهر راهپیمایی کردند. کارگران خواهان افزایش دستمزدها یشان و پرداخت فوری سه ماه دستمزد و سایر معوقات مزدی خود شدند.
