اکتبر ۲۰۱۵
رفیق رحمان حسین زاده از احساسش نسبت به رفقایی که در کنگره حضور دارند صحبت کرد و منهم میخواهم از احساس خودم شروع کنم. رفقا عمیقا خوشحالم که بعد از یازده سال و خرده ای دوباره مهمان شما و در جمع شما هستم. این برایم اتفاق فوق العاده جالب و لحظات بسیار خوبی است. خیلی از شما که رفقای خیلی قدیمی هستید و بعضا رفقای جوانتری که سابقه آشنایی با آنها نداشتم از دیدن تک تک تان خوشحالم و همینجا از طرف حزب کمونیست کارگری کنگره موفقی را برایتان آرزو میکنم.
فکر میکنم یا امیدوارم با بحثی که دو سال است در حزب ما درباره اتحاد و نزدیکی مطرح است، آشنایی داشته باشید. ما طبعا میدانیم که این پروسه طولانی است، موانع مختلفی مقابل آن است اما همچنان امیدواریم و همچنان برای آن تلاش می کنیم. موانعی بر سر راه این مساله وجود دارد بدلیل اختلافاتی که هست، متد متفاوت، بعضا سیاست های متفاوت، راهکارها و شیوه های مختلف فعالیت ولی در عین حال روند سالهای گذشته نشان میدهد که در زمینه سیاسی اختلافات دارد کمتر میشود و همسویی های بیشتری دارد شکل میگیرد. این پروسه روند ایجاد اعتماد است و از نظر سیاسی و متد و شیوه های فعالیت نزدیک شدن به همدیگر. این از نظر ما یک امر تاکتیکی نیست، به دلیل نیاز سیاسی روز نیست بلکه مساله ای مهم و جدی است. یکی از پروژه های ما است و در نتیجه تلاش میکنیم اختلافات را در فضایی مطرح کنیم که به این جهت و این پروژه کمک کند.
رفیق رحمان به دو روند در دنیای معاصر اشاره کرد. از یک طرف جنایت، فقر و بیحقوقی که به اکثریت مردم دنیا تحمیل شده و از طرف دیگر به مبارزاتی که در سطح جهان، در منطقه و در ایران وجود دارد و در عین حال فقدان احزاب کمونیست نیرومند که بتوانند تاثیر بگذارند و به نیروی اول تحولات سیاسی تبدبل شوند. این کمبود را با یک حزب قدرتمند میتوان رفع کرد. بدلیل نیاز مبارزاتی، بدلیل نیاز طبقه کارگر و نیاز کمونیسم، این مساله حیاتی است. این یک نیاز صرفا حزبی نیست. در عین حال این طرح و این پروژه از نظر ما اثبات حقانیت ما نیست، اثبات اینکه حزب کمونیست کارگری درست میگفت و حق داشت نیست. این به مساله کمکی نمیکند. فکر میکنم گذاشتن افق های روشن در مقابل ما و تلاش برای فعالیت در آینده است که به این روند کمک میکند. این یک نیاز جنبش ما است و باید با رویکرد متناسب با این مساله فکر کرد و عمل کرد و موانع را حل کرد. امیدوارم در حزب حکمتیست هم این رویکرد وجود داشته باشد. من شخصا عمیقا خوشبینم که به این سمت میتوانیم حرکت کنیم. این یک نیاز جامعه است و ما وظیفه داریم در این سمت حرکت کنیم. این روند کمک میکند که قبل از هرچیز اعتماد به ایمیج و تصویری که از این حزب وجود دارد و اعتمادها خیلی بیشتر شود. صفوف کمونیسم کارگری خیلی وسیع تر است و این روند کمک میکند که این صفوف متحدتر شود و قطب محکمی در جامعه ایجاد شود که بتواند تاثیرگذاری خیلی بیشتری در تحولات جاری و آتی سیاسی در ایران داشته باشد.
لازمه این در عین حال تحکیم حزبیت است. بنظر من خیلی اجتماعی تر باید به حزبیت نگاه کرد. این، هم یک امر بین احزاب ما است و هم یک امر درونی. به این معنی امیدوارم خود شما هم اتحاد مستحکمی در صفوف خودتان داشته باشید. کمونیسم احتیاج دارد که روند واگرایی که در دهه گذشته بوجود آمده به یک روند همگرایی تبدیل شود. و همینطور با جریانات کمونیست دیگری، آنها که در عمل حضور دارند و موثر هستند، این روند را باید تحکیم کرد و این از نظر ما بسیار مهم است.
بحث دیگری که در سالهای اخیر در حزب کمونیست کارگری مطرح است و فکر میکنم عمیقا به شما هم مربوط میشود تغییراتی است که خود ما باید بکنیم. باید خودمان را انطباق بدهیم با جامعه و روندها و تحولاتی که در ده سال گذشته بوجود آمده. از این نظر هر دو حزب نیاز به تغییرات زیادی داریم. دلمشغولی هایمان، شیوه های فعالیت مان، شیوه های تبلیغات و حرف زدن مان، ابزارهای کارمان و خیلی چیزهای دیگر باید تغییر کند. نسلی که امروز در صحبت رفیق رحمان و همینطور فکر میکنم در پیام رفیق حسین مرادبیگی به آن اشاره شد، یعنی فعالین اجتماعی که در جنبش کارگری، در میان معلمان و جنبش های مختلف اجتماعی شکل گرفته، اینها تاثیر زیادی در جامعه دارند. اینها خیلی از شیوه های گذشته کلاسیک فعالیت را نمیپذیرند و بعضا به درست نمیپذیرند. نقطه ضعف هایی دارند از جمله توجه به سوسیالیسم و تحزب در میان آنها ضعیف است. اما این فقط بخاطر اشکال آنها نیست. این مساله بعضا بدلیل اشکالات احزاب کمونیست است. بنظر من اینطور نیست که اینها علی العموم حزب گریز هستند و اعتقادی به سازمانگری و تشکل ندارند. بنظر من تغییرات در خود ما کمک میکند که این نسل جدید و این توده وسیع که در جامعه مشغول فعالیت هستند و نقش موثری دارند و بعضا به اندازه یک گروه و سازمان دارند تاثیر میگذارند اعتمادشان به این حزب جلب شود و لازمه اش این است که تغییراتی در خود ما ایجاد شود. به درجه ای که در این راستا تغییر کنیم و از دگم ها و کلیشه های گذشته فعالیت فاصله بگیریم نزدیکی خودمان هم بیشتر میشود. اینهم بخشی از نیازی است که دوست داشتم با شما در میان بگذارم.
بار دیگر برایتان اتحاد محکمی و کنگره بسیار موفقی آرزو میکنم.