هر گاه خبری از “اتحادیه کارگران ساختمان سازی” در نیویورک می بینم، گوشهایم تیز می شوند! آخر همین اتحادیه بود که در جنگ آمریکا علیه ویتنام، خلاف فضا و امواج جاری در آمریکا به دفاع از دولت آمریکا برخواست و در خیابانهای نیویورک به دفاع از قتل عام مردم ویتنام رژه رفت. آخرین خبر مربوط به این اتحادیه متفاوت است. صدها تن از کارگران این اتحادیه در یک حرکت اعتراضی از کارگرانی که توسط یک شرکت پیمانی استخدام شده و به اعتراض به ناامنی محیط کارشان و همچنین عدم پرداخت دستمزدهایشان دست از کار کشیده بودند، پیوستند. یک جنبه دیگر اهمیت این اعتراض این است که قریب به اتفاق کارگران دست از کار کشیده شرکت پیمانی، کارگران مهاجر و ارزانی بودند که گویا انگلیسی هم به درستی بلد نبودند و بعضا بخاطر “غیرقانونی” بودن، مورد سواستفاده قرار می گرفتند و صدایشان هم در نمی آمد. اهمیت این مسئله در این است که هیأت حاکمه آمریکا و بخصوص بخش متشکل در حزب جمهوریخواه و اعوان و انصارش در دامن زدن به یک دشمنی علیه کارگران مهاجر صدای هر انسان شریفی را در آورده است.