حمید تقوایی
“ما بعد از جنگ جهانی دوم تا این حد پناهجو و آواره در جهان نداشته ایم و این سو و آن سو جهان در جنگ میسوزد. … کشورهای اروپایی باید دست به دست هم بدهند و مسئولیت بیشتری قبول کنند…. اوضاع در مرز فرانسه و انگلستان غمانگیز است و واقعیتی انکار ناپذیر از یک فاجعه انسانی در مرزهای اروپا.”
این اظهارنظر خانم سیسیلیا ویکستروم یکی از اعضای اپارلمان اروپا است. بنا بر آمار منتشر شده در سال جاری بیش از صدهزار نفر پناهنده تنها به کشور مجارستان وارد شده اند. اکثر اینان از کشورهای سوریه و لیبی و عراق و دیگر کشورهای اسلامزده و جنگ زده خاورمیانه و شمال آفریقا فرار کرده و راهی کشورهای اروپائی شده اند. خانم ویکستروم از تشریک مساعی و قبول مسئولیت بیشتر دولتهای اروپائی سخن میگوید. بی تردید کمک فوری به پناهندگان پذیرش و اسکان دادن آنها و فراهم آوردن شرایط یک زندگی امن و انسانی برای آنان اولین اقدامی است که از جانب دولتها و نهادهای بین المللی کمک به پناهندگان باید صورت بگیرد. اما مسئولیت دولتهای اروپائی به این جا ختم نمیشود. آنها مسئول شرایط فاجعه باری هستند که زمینه های این موج عظیم پناهندگی را فراهم آورده است. این خیل عظیم پناهنده قربانی دولتها و دار و دسته های افسار گسیخته اسلامی و قومی- مذهبی هستند که بر متن سیاست های نظم نوینی آمریکا و متحدین اروپائی اش سربلند کرده و قدرت گرفته اند. زمانی که دولتهای اروپای واحد زیر پرچم بوشیسم به عراق لشکر کشیدند فاجعه اسلامی عظیمی را ایجاد کردند که جامعه جنگزده و از هم پاشیده عراق و افغانستان و سوریه و یمن یک بعد آن و خیل میلیونی پناهنده از این کشورها یک بعد دیگر آنست. جرقه جنگی که این سو و آنسوی جهان را به آتش کشیده است را خود دول فخیمه غربی زده اند. فاجعه انسانی در مرزهای اروپا در نهایت دستپخت خود دولتهای غربی و دولتها و نیروهای قومی – مذهبی ای است که سیاست هژمونی طلبانه آنان از قفس آزاد کرده است.
امروز مردم عراق علیه این دولتها و نیروهای قومی مذهبی بمیدان آمده اند. در کشورهای غربی نیز کلید حل مساله در دست مردم است. مردمی که همین امروز علیرغم سیاستهای سخت گیرانه دولتهایشان با لبخند و غذا و شیرینی به استقبال پناهندگان میروند. جنبش دفاع از پناهندگان در اروپا مکمل و روی دیگر سکه جنبش سکولاریستی مردم عراق و حرکتهای اعتراضی در ایران و در ترکیه و کردستان سوریه و امروز در لبنان علیه دولتهای مذهبی و قومی است.