حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
متن کتبی پیام ویدئویی حمید تقوائی بمناسبت اول ماه مه
فرارسیدن روز جهانی کارگر را به کارگران و مردم آزاده در ایران و در جهان تبریک میگویم.
امسال در ایران در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر میرویم که بدنبال فاجعه هولناک انفجار در بندر رجائی غم و اندوه و خشم عمیقی جامعه را فرا گرفته است. شعار “از معدن تا بندر محل قتل کارگر” که بازنشستگان در تجمعات اعتراضی شان سر دادند در واقع نشانه و نماد این غم و اندوه و خشم کل جامعه است. یازده اردیبهشت امسال، روز جهانی کارگر، فرصتی است تا همه ما همدوش کارگران و بازنشستگان علیه حکومتی که چنین جنایتهائی را می آفریند همبسته و یکپارچه به خیابانها بیائیم.
این اولین بار نیست که چنین فجایعی در جمهوری اسلامی رخ میدهد، ولی میتواند و باید تلاش کنیم که آخرین آن باشد. و اول ماه مه امسال یکی از روزهائی است که این تلاش ما میتواند شکل یک اعتراض فراگیر و متحد و یکپارچه را بخود بگیرد.
اول مه در همه کشورها روز اعلام کیفرخواست علیه نظام بردگی مزدی و علیه حکومت یک اقلیت مفتخور سرمایه دار است. در ایران این اقلیت مفتخور آیت الله های میلیاردر و دارو دسته های مافیائی وابسته به آنها هستند که بیش از ٤٥ سال است خون مردم ایران را در شیشه کرده اند. تمام این مصائب، رنجها، فقر و ناایمنی اقتصادی، بی حقوقی، شرایط سخت معیشتی، و زندان و شکنجه و اعدام که این حکومت به مردم ایران تحمیل کرده است تلاشی است برای حفظ موقعیت این یک درصد مفتخور سرمایه دار اسلامی در راس قدرت و برای حفظ سلطه و ثروت بادآورده شان.
جامعه علیه این حکومت مدام در حال مبارزه بوده و جنگ گسترده ای بین مردم ایران و جمهوری اسلامی همیشه در جریان بوده است. در تمام سالهائی که از عمر منحوس این حکومت میگذرد اعتراض کارگران علیه مفتخوران حاکم در تجمعات ١١ اردیبهشت از حمایت و اعلام همبستگی بخشهای مختلف جامعه، دانشجویان و مردم آزاده ایران، برخوردار بوده است، و جامعه همواره به همراه کارگران اعتراض خودش را به کل بساط چپاول جمهوری اسلامی اعلام کرده است.
اکنون قریب به سه سال است، از مقطع قتل حکومتی ژینا مهسا امینی تا امروز، این اعتراضات شکل یک جنبش انقلابی عظیم را به خود گرفته است: انقلاب زن زندگی آزادی که گرچه روزهای اوج تظاهرات خیابانی خود را پشت سر گذاشته ولی میرود تا با قیام کوبنده تری دوباره به میدان بیاید. این انقلاب امروز در شکل یک جنبش فعال و وسیع و پیگیر سرنگونی طلبانه در ابعاد مختلفی ادامه دارد. اعتراضات کارگران و بازنشستگان با پرچم و شعار اتحاد علیه فقر و فساد، جنبش عظیم زنان آزادیخواه علیه حجاب و دیگر مظاهر آپارتاید جنسیتی که تا حد زیادی موفق بوده و با قدرت دارد به پیش میرود، جنبش دادخواهی که در پی اینست که جنایتکاران حاکم، قاتلین عزیزان مردم را بپای میز محاکمه بکشد، جنبش علیه اعدام و اعتصاب زندانیان در سه شنبه های علیه اعدام و در اعتراض به وضعیت زندانها و شکنجه و چوبه های دار، جنبش پرستاران، معلمان، دانشجویان جوانان و نوجوانانی که آغازگر انقلاب زن زندگی آزادی بودند، جنبش رنگین کمانی ها، جنبش مدافعین محیط زیست و در یک کلام اعتراضات ٩٩ در صدیها و بخشهای مختلف جامعه با خواستهای برحق و انسانی، امروز جلوه ها و نبردهای مشخصی از این انقلاب عظیم زن زندگی آزادی هستند. انقلابی که بعنوان اولین انقلاب زنانه تاریخ توجه همه آزادیخواهان جهان و حمایت آنها را به خود جلب کرده است.
جا دارد، میتوانیم و باید بکوشیم که اول مه امسال به نقطه اوج دیگری در این روند انقلابی تبدیل شود.
یکپارچه و متحد در روز ١١ اردیبهشت به خیابانها می آئیم و فریاد اعتراضمان را علیه کل این بساط چپاول و جنایت بلند میکنیم.
زنده بار روز جهانی کارگر!
زنده باد انقلاب زن زندگی آزادی!
حمید تقوائی
٩ اردیبهشت ١٤٠٣، ٢٩ آوریل ٢٠٢٥
