حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
انترناسیونال ۶۲۰
شهلا دانشفر
تاکیدات کدامند
یک خواست مهم معلمان خواست افزایش حقوقها به رقمی بالای خط فقر است. معلمان این خواست را با شعار خط فقر سه میلیون، حقوق ما یک میلیون اعلام کردند. و با طرح روشن این خواست نورافکن روشنی بر جنبش برای خواست افزایش دستمزدها و مبارزات پرستاران، و کل کارگران تابید.
معلمان برای پیگیری این خواست و دیگر خواستهای مهمشان از جمله تحصیل رایگان، آموزش یکسان برای همه و جداسازی مدارس به عنوان خصوصی ودولتی، بازسازی مدارس تخریبی، استخدام معلمان حق التدریسی، تسهیلات برای تامین مسکن و آموزش و پرورشی مدرن و انسانی اعتراضات گسترده ای داشته و از دی ماه گذشته تا کنون با تجمعات هزاران نفره و با اشکال مختلف اعتراضاتشان این خواست ها را به جلو برده و مبارزات آنان به نقطه امیدی برای کل جامعه تبدیل شده است.
زیر فشار این اعتراضات است که اکنون بحث بر سر طرح رتبه بندی معلمان و اختصاص بودجه به آموزش و پرورش داغ است. میکوشند سر و ته قضیه را هم بیاورند. میکوشند اعتراضات معلمان را از خیابانها جمع کرده و به مراجع قانونی و تصمیمات مجلس و غیره بکشانند و صف متحد اعتراضشان را متفرق کنند. از جمله در رابطه با طرح رتبه بندی اگر معلمان هوشیار نباشند اجرای این طرح میتواند مبارزاتشان را به جهتی که آنها میخواهند سمت دهد و اعتراضاتشان را از مبارزه برای خواست افزایش مستقیم سطح حقوقها که خواستی سراسری است به اعتراضات فردی بر سر کسب امتیازاتی برشمرده در طرح بکشانند.
همیشه چنین بوده است. وقتی اعتراض برای خواست افزایش دستمزد و یا سطح حقوقها شدت می یابد، به جای پاسخ دادن به این خواست مشخص، با طرح هایی چون طرح طبقه بندی مشاغل، طرح رتبه بندی ، پرداخت مبتنی بر عملکرد و غیره جلو می آیند تا بر روی خواست مستقیم افزایش حقوق سایه افکنند. از افزایش مستقیم حقوقها و سطح دستمزدها طفره میروند تا استاندارد را همچنان پایین نگاهدارند. و تحت عنوان مزایای شغلی وجوهی را به حقوقها اضافه میکنند تا هم اعتراضات را تخفیف دهند و هم هر وقت خواستند پرداخت آنها را متوقف کنند. در مقابل چندین سال است که کارگران مشخصا بر خواست افزایش حقوق پایه خود تاکید دارند و معلمان نیز بر خواست افزایش سطح حقوقها به رقمی بالای خط فقر تاکید گذاشته اند.
واقعیت اینست که با اجرای طرحهایی چون رتبه بندی هر مبلغ اندکی هم که به حقوق معلمان اضافه شود حق آنان و نتیجه مستقیم چند ماه مبارزه متحد و درخشان آنهاست. اینان عزم جزم معلمان را دیده اند و مجبورند که قدمی عقب بنشینند. اما نکته اینجاست که با وجود آنچیزی که تحت عنوان رتبه بندی معلمان قرار است به حقوق آنان اضافه شود، بعد از انجام این افزایش هنوز حقوقشان زیر خط فقر خواهد بود و جوابگوی خواست آنان نیست. بعلاوه اگر هوشیار نباشیم مبتواند اجرای این طرح مبارزه معلمان را فردی کند و به رقابت و تفرقه دامن بزند.
ماجرا از این قرار است که دولت قبل از آغاز سال جدید مصوبه ای گذراند که در صورت اجرا از مهر ماه سال جاری حقوق و مزایای معلمان و فرهنگیان درصدی افزایش مییابد. قبلا گفته شده بود که بر اساس سنوات رقمی بین ١٦٠هزار تا ٥٠٠ هزار بر دریافتی معلمان و کارکنان آموزش و پرورش اضافه شود. بعد که زمزمه های اعتراض معلمان بلند شد، گفته شد که این طرح بر اساس همان قانون خدمات کشور بوده که به سایر دستگاهها اضافه کرده اند. سپس موضوع طرح رتبه بندی معلمان به میان آمد و از جمله فانی وزیر آموزش و پرورش از تصویب این لایحه در ٢٧ اسفند و اختصاص اعتبار یک هزار و ٣٥٠ میلیارد تومان بودجه برای سال ٩٤ برای اجرا و شروع آن از مهرماه خبر میدهد. اکنون جزییات این طرح انتشار یافته است. بنا بر این طرح سقف امتیاز حق شغل برای معلمان ٧٧٠٠ است و بر اساس این امتیاز بندی بعد از کسر مالیات و درصد بازنشستگی در رتبه های پایه، ارشد، خبره، و عالی به ترتیب مبالغی حدود ١٢٨هزار، ٢١٤ هزار، ٣٠٠ هزار و ٥٠٠ هزار اضافه میشود. حال اگر میانگین دریافتی معلمان را رقمی در حدود یک میلیون و دویست تا یک میلیون و پانصد در نظر بگیریم، به روشنی میشود دید که سطح حقوق معلمان آنچنان پایین است که با افزایش این مبالغ حقوق آنها نهایتا به رقمی بین یک میلیون تا دو میلیون خواهد رسید که هنوز زیر خط فقر است و معلمان حقوقهای زیر خط فقر را قبول ندارند و این خود یکی از موضوعات مهم اعتراضات آنانست.
راه پیش پا کدامست و تاکیدات چیست
اولین تاکید حفظ صف متحد اعتراضات حول خواستهای واحد است. نباید اجازه داد که معلمان را سر بدوانند. نباید گذاشت که مبارزات جمعی را به اعتراض فردی بکشانند. نباید گذاشت که برای خود وقت بخرند و غیره. تجربه دور اول اعتراضات معلمان در سال ٨٥ را داریم. با متفرق شدن صف اعتراض، اولین کار حکومتیان تعرض بیشتر به زندگی و معیشت معلمان و تشدید فشار بر روی فعالین و رهبران اعتراضات آنان است. از همین رو پافشاری بر روی آزادی معلمان زندانی، و پافشاری بر خواست افزایش فوری حقوقها به رقمی بالای خط فقر سلاح معلمان برای عقب زدن هر تعرضی است. باید با تمام قوا روی این خواستها تاکید گذاشت.
دومین نکته جلب همبستگی وسیع مردم است. خواستهای معلمان خواستهای کل جامعه است. مبارزات معلمان و هر قدم پیروز آن نقش مهمی در تغییر توازن قوای جامعه به نفع مبارزات کل مردم دارد. بنابراین باید این اعتراضات با وسیعترین حمایت ها همراه باشد. خواست تحصیل رایگان برای همه و آموزش یکسان برای کودکان ، عدم تقسیم مدارس به دولتی و خصوصی، یک وعده غذای گرم برای همه کودکان در مدارس و بالاخره خواستهایی چون مدارس امن برای کودکان از جمله خواستهایی است که بیش از بیش زمینه های جذب همبستگی اجتماعی از مبارزات معلمان را فراهم میکند. بویژه اینها خواستهایی هستند که خانواده های دانش اموزان بیش از بیش مکان خود را در این اعتراضات پیدا میکنند و مبارزات معلمان را با کل جامعه پیوند میدهد. این نقش معلمان رادیکال و پیشتاز است که با تاکید بر این خواستها و تبدیل آنها به گفتمان وسیع اجتماعی ، بکوشند که بیشترین حمایت ها را از مبارزات و خواستهای خود جلب کنند.
نکته سوم تقویت شبکه های مبارزاتی معلمان در شبکه های تلگرام و واتس آپ و غیره بعنوان بستری برای حفظ ارتباط و همبستگی مبارزاتی در میان آنان و برپا کردن گفتمانهایشان برای جلوبردن متحدانه اعتراضات است. به این لحاظ معلمان الگوی خوبی از سازمانیابی را در مقابل جنبش های اجتماعی موجود در جامعه بدست داده اند و استفاده از مدیای اجتماعی نقش مهمی در برپایی تجمعات سراسری اعتراضی معلمان و اطلاع رسانی وسیع آنان در سطح جامعه ایفا کرده است. این الگو را باید در تمام عرصه های اجتماعی مبارزه بدست گرفت.
و بالاخره اینکه معلمان در تداوم اعتراضات و پیگیری خواستهایشان، خود را برای ١٣ مهر(٥ اکتبر) روز جهانی معلم آماده میکنند. این اولتیماتوم معلمان برای پاسخگویی به خواستهایشان است. گفتمان ها بر سر برپایی گسترده و سراسری این روز به پا شده است. معلمان از هم اکنون دارند قرار و مدار هایشان را میگذارند. در تهران به تجمع در مقابل وزارت آموزش و پرورش و در شهرستان ها به تجمع در مقابل اداره آموزش و پرورش و در مراکز استانها در مقابل ادارات کل آموزش و پرورش در ساعات ١٠ تا ١٢ ظهر فراخوان به تجمع داده شده است. برای این روز بیشترین اطلاع رسانی را کنیم. و حضور چشمگیر خانواده های دانش آموزان در این تجمعات بسیار مهم و حیاتی است.
————————
کارزاری برای فرستادن کودکان به مدرسه
میثم هاشم‌خانی، پژوهشگر اقتصاد اجتماعی و سرپرست دبیرخانه دائمی کنفرانس میگوید:” ٦٥ درصد خانواده های محروم پولی برای تحصیل فرزندانشان ندارند”.
حاجتی مدیر کل آموزش و پرورش گیلان در جلسه ای در ٦ خرداد تحت عنوان “هم اندیشی مدیران مدارس و سرگروه‌های آموزشی” از کاهش جمعیت دانش‌آموزی در ده سال گذشته از ۱۹ میلیون نفر به ۱۳ میلیون نفر سخن میگوید. این هفت میلیون کودکی که از چرخه تحصیل خارج مانده اند ، بخش زیادشان راهی خیابان شده و به کودکان کار و خیابان تبدیل شده اند. اینها کودکانی هستند که بدلیل فقر خانواده سرنوشت و زندگی شان دگرگون شده و امروز با مصائب بسیاری روبرو هستند و جان و زندگی شان در خظر است. اجازه ندهیم که بازهم تعداد دیگری از کودکان ما بر این لیست اضافه شود و از تحصیل محروم بمانند.
تا شروع تحصیلی مدت کوتاهی داریم و در این فاصله معلمان، خانواده ها و همه مردم میتوانند با کارزاری سراسری جلوی این فاجعه و محروم شدن کودکانی بیشتر از تحصیل را بگیرند. میتوانند کاری کنند که کودکان محروم امکان بازگشت به تحصیل را پیدا کنند. کارزاری پرشور برای فرستادن کودکانمان به مدرسه پاسخ فوری ما به این اوضاع است.
بنابراین اکنون که فصل ثبت نام دانش آموزان برای مدارس است و بخش عظیمی از مردم با معضل فرستادن کودکانشان به مدرسه و تامین هزینه های تحصیلی آنان روبرویند، مبارزه متحد معلمان و خانواده دانش آموزان با دو خواست فوری تحصیل رایگان و یک وعده غذای گرم برای همه کودکان در مدارس یک گام مهم از این کارزار است. و پافشاری بر این دو خواست بیش از بیش صف مبارزه معلمان و خانواده های دانش اموزان را کنار هم قرار میدهد.
میثم هاشمی در ادامه گفته هایش میگوید: “برای مثال پژوهش‌های متعددی تاکید میکنند که فقر تغذیه‌ای رایج در میان کودکان خانوارهای محروم، باعث میشود که حتی در صورت وجود معلمان توانمند و مدارس استاندارد، کیفیت آموزش‌پذیری دانش‌آموزان، پایین باشد.”.
زیر فشار اعتراضات ما مردم دولت دارد از یارانه دادن شیر به دانش آموزان در مدارس سخن میگوید. خواست یک وعده غذای گرم برای کودکان در مدارس بخش مهمی از کارزار ما با خواست تحصیل رایگان برای همه است.
با مبارزات پیگیرانه خود میتوانیم قدم به قدم دولت را عقب بزنیم و تحصیل رایگان را تحمیل کنیم. از جمله زیر بار پرداخت شهریه و اخاذی های مختلف مدارس نرویم. هم اکنون مدارس بسیاری را پلمب کرده اند و کودکان ما ناگزیر به طی مصافتی طولانی برای رفتن به مدرسه هستند و یک معضل اساسی بر دوش خانواده ها هزینه ایاب و ذهاب آنانست. از رقم یک میلیون تومان بابت این هزینه سخن است. خواستار ایاب و ذهاب کودکان به مدرسه شویم و باید درتمام محلات به اندازه کافی مدرسه دایر شود و این مدارس امن و انسانی باشد. بعلاوه کتابهای درسی باید رایگان باشد. و پیش کشیدن این خواستها و بسیاری خواستهای دیگر گامهای عملی مهمی برای تحمیل تحصیل رایگان برای کودکان است. حول این خواستها گرد آییم. حول کارزار برای فرستادن کودکان به مدرسه در شبکه های اجتماعی نظیر تلگرام و ایمو و واتس آپ و غیره گروههای مبارزاتی تشکیل دهیم و نیروی خود را گرد آوریم. بخشی از کودکان محروم از تحصیل، کودکان خانواده های افغانستانی هستند که مورد تعقیب و محرومیت هر روزه هستند. حق تحصیل برای کودکان افغانستانی باید بخش مهمی از کارزار ما برای تحصیل رایگان برای همه باشد.
همچنین میتوانیم جمع هایمان را در محلات شکل دهیم و خانواده های دانش اموزان در ارتباط با هم قرار گیرند و برای پیشبرد این خواستها کاری صورت دهند. طومار اعتراضی بنویسند و در کل محل به امضا در آوردند و بدین ترتیب ایام ثبت نام دانش آموزان برای مدرسه را به کارزاری مبارزاتی برای فرستادن کودکانمان به مدرسه تبدیل کنیم.
فرصت کمی به آغاز سال تحصیلی باقی مانده است. منتظر نمانیم تا باز هم تعدادی دیگر از کودکان ما از چرخه تحصیل بیرون بمانند و به صف کودکان کار اضافه شوند. بکوشیم اینها همه را به گفتمان کل جامعه تبدیل کنیم.
تحصیل رایگان حق مسلم همه کودکان در تمام سطوح تحصیلی است.
