انترناسیونال ۶۱۶
امروز دو فعال اجتماعی، دو زن جوان ۲۷ و ۲۸ ساله که یکی از آنها با بیماری قلبی و هورمونی دست و پنجه نرم میکند در زندان بسر میبرند.
حکم ١۲ سال و ۹ ماه برای آتنا فرقدانی و ١٤ سال برای آتنا دائمی، نشان از عمق بیرحمی دستگاه قضائی و خشونت این دستگاه علیه فعالین عرصه هاست.
“آتنا فرقدانی” ۲۸ ساله، نقاش و فعال اجتماعی، به دلیل کشیدن طرحی از نمایندگان مجلس اسلامی نه تنها از ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد منع گردید بلکه در خرداد ماه ۱۳۹۴ شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی، پس از مدتها مبارزه برای حق خود، استقامت و حتی اعتصاب غذا، با سه اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» و «توهین به علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی، و نیز توهین به رئیس جمهور حکومت اسلامی، نمایندگان مجلس اسلامی و ماموران بند ۲ الف سپاه پاسداران در حین بازجوییاش» به ۱۲ سال و ۹ ماه حبس محکوم شده است. قبل از صدور حکم نهایی، آتنا فرقدانی را مقابل چشمان والدینش مورد ضرب و شتم قرار دادند تا زهره چشمی از او و همه فعالین عرصه ها بگیرند. اما این فعال اجتماعی تن به عقب نشینی نداده است.
“آتنا دائمی” ۲۷ ساله، فعال اجتماعی به دلایل گوش دادن به آهنگهای شاهین نجفی خواننده رپ و رادیکال ایرانی، شرکت در تجمعات دفاع از کوبانی در تهران و حمایت از ریحانه جباری – دختری که دفاع از خودش در مقابل تجاوز جنسی محکوم به اعدام شد- در خرداد ۹٤ از سوی شعبهی ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست «قاضی مقیسه» به تحمل ۱۴ سال حبس محکوم شده است. آتنا از بیماری هورمونی در عذاب است و در روزهای گذشته به دلیل نگهداری طولانی مدت در زندان انفرادی و شرایط نامناسب حبس، دچار حمله قلبی شده است. بهداری زندان نظر به انتقال آتنا دائمی به بیمارستان داد و در حالیکه آتنا را به بیمارستان منتقل میکردند، نگذاشتند حتی مادرش او را در آغوش بکشد تا شاید این فشارهای احساسی اینگونه فعالین را وادار به عقب نشینی کند. آتنا را بدون درمان کامل و مناسب به زندان برگرداندند و حتی هزینه های گزاف دارو را هم به عهده خانواده اش گذاشتند.
هر چند که در دادگاه تجدید نظر احتمال کاهش احکام این فعالین اجتماعی تا حدود هفت سال وجود دارد، اما ما باید خواهان پایان دادن به این احکام سنگین و آزادی بی قید و شرط این عزیزان باشیم.
آتناهای زندانی فقط دو نمونه از زنان جوان جامعه ایران هستند که برای دفاع از انسانیت و برقراری جامعه سالم و برابر مبارزه کرده اند و تا به حال مقابل سرکوبها، فشارها و شکنجه ها کوتاه نیامده و تسلیم نشده اند. جمهوری اسلامی که بشدت در برابر جنبش زنان و جوانان ایران ناتوان شده و عملا میدان جدال رو در رو را باخته است، سعی میکند تا با حبس و سرکوب فعالین این جنبش ها، زهرچشم بگیرد تا بلکه مانع پیشروی زنان و جوانان ایران شود. اما هیچکدام از این فشارها و احکام باعث عقب نشینی جنبش زنان و جوانان ایران نمیشود. آتناها تحت هیچکدام از فشارهای وارده از جانب دستگاه قضایی، مسئولین زندان و دیگر مسئولین امنیتی کوتاه نیامده و عقب نشینی نکرده اند. کما اینکه مصصم تر و قویتر به راه خود برابر دستیابی به جامعه انسانی و آزاد ادامه داده اند.
ما در این موقعیت، اتفاقا باید پیشروی را سرعت دهیم و از هم جنبشی های خودمان دفاع کنیم. آتناهای زندانی، صدای زنان و جوانان ایران هستند که تا دستیابی به حق خود خاموش نمی شوند. در این موقعیت نقش جوانان، زنان، هنرمندان، نقاشان، فعالین اجتماعی، سیاسی، نهادها، احزاب و سازمانهای مدافع حقوق انسانی بسیار تعیین کننده است. در هر کجای دنیا که هستید به دفاع از آتناها بپیوندید و به هر طریق ممکن به این احکام سنگین اعتراض کنید. نگذاریم صدای نسل جوان و زنان ایران سرکوب شود!