حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
نسان نودینیان :
شهر مریوان موقعیت خود ویژه ای دارد. شهری زیبا با دریاچه ای کوچک و با صفا، جنگلهای سبز و چشمه های آب و مردمی مهربان و پر تحرک. با سابقه ای انقلابی و رادیکال، مبتکرین ده ها اقدام ابتکاری و توده ای. در این شهر زیبا و با این مردم مهربان مشکلات عدیده ای نهفته است. مساله کارگران کولبر و خیل عظیم کارگران بیکار یکی از معضلات مهم این شهر است. هزاران نفر در مرزها کولبر هستند. اینها اسیر کار مزدی تعدادی از سرمایه داران حریص و قربانیان نظام فاشیسم اسلامی.
پدیده دیگر در شهر مریوان وجود تعداد زیادی از کسانی است که به «تکدی یا گدایی» مشغولند. اخیرا نهادهای جمهوری اسلامی برای جلوگیری از وجود افرادی که «تکدیگر» هستند تلاش کرده اند از طریق همه پرسی و جمع آوری آرای مردم در شهر، وجود این افراد در شهر را کم کنند. تكدی گری مساله ای است كه اگر چه در تمامی ادوار تاریخی گذشته جوامع بشری وجود داشته است اما بر حسب عوامل مختلف در هر جامعه از گستردگی، تنوع و ابعاد متفاوتی برخوردار است. در واقع، همان‌طور كه آسیب‌های اجتماعی به دلایل مختلفی به وجود می‌آیند و از طرفی، عوامل مختلف فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی نقش بسیار مهمی در بروز آسیب‌ها دارند، پدیده تكدی‌گری نیز از این قاعده مستثنا نمی باشد.
با این وجود متاسفانه دیده می شود که در ایران پدیده تکدی گری بسیار رواج پیدا کرده است و در هر نقطه از شهرها که پا بگذاریم، حتما تعدادی از این افراد را خواهیم دید اما سوال اساسی این است که چه عواملی باعث افزایش پدیده نابهنجار تکدی گری در ایران شده است؟ فقر و فلاکت، بیکاری و عدم امنیت اقتصادی برای تامین معیشت روزانه زندگی از عوامل مهم اجتماعی این پدیده در ایران تحت حاکمیت فاشیسم اسلامی است. بعبارت دیگر، شرایط نامساعد اشتغال در یک جامعه، از کار افتادگی، اعتیاد، معلولیت و بیماری، مسائل خانوادگی و مهاجرت‌به شهرهای دیگر، فرهنگ عمومی مردم و… همگی از عواملی است که باعث نابسامانی اقتصادی مردم میشود. همه این شرایط می‌تواند تکدیگری افراد درگیر و حتی اعضای خانواده آنها را به دنبال داشته باشد.
در مریوان میگویند: «متکدیان زیادی در شهر مریوان به صورت فصلی و دائمی تکدیگری می کنند، عده ای با التماس و جلو انداختن بچه های کم و سن و سال و عده ای دیگر با پوشیدن لباس سربازی به تحریک احساسات مردم می پردازند». حل پایه ای «تکدی گری» ازدیاد فشار و دستگیری و بسیج مردم برای مقابله اخلاقی و احساسی نیست. اینها روش و شیوه های شوم و غیر انسانی است که نهادهای جمهوری اسلامی در مریوان در پیش گرفته اند. در این نظام فاشیست اسلامی مصائب و ناهنجاری های اجتماعی ناشی از فقر و نابرابری مطلق بجای ایجاد نهادهای اجتماعی و کمک رسانی و تامین حداقل تامین زندگی برای بیکارها و کار افتاده ها، جنایی کردن این مصائب است.
اعتیاد و تن فروشی جنایی میشود. تکدی گری جنایی است. این ها از خصوصیات های بنیادی نظام سرمایه داری و دولت های فاشیسم اسلامی در ایران است. در کشورهای زیادی تعدادی از افراد تکدی می کنند. اما همزمان در ساختار اجتماعی جامعه نهادهای حمایتی و کمک رسانی برای تامین حداقل امکانات زندگی، تامین سرپناه و تامین معیشت روزانه وجود دارد و از طرف جامعه و نهادهای مردمی و دولتی تحقیر و اذیت و آزار و بسیج ارا افکار عمومی جرم محسوب میشود.
مردم مریوان و بویژه جوانان و دانشجویان که در طرح ضد انسانی شهرداری و نهادهای امنیتی ـ پلیس جمهوری اسلامی علیه «تکدی گری» بسیج شده اند باید هوشیارانه به این مسائل توجه کنند. در شبکه تحقیر و زیر پا گذاشتن حرمت و کرامت انسانهایی که در دام فقر و تکدی گری هستند، نیفتند. دولت و نظام حاکم مسئول تامین زندگی این افراد است. شهروندان ساکن مریوان زنان و جوانان این شهر اقدامات بسیار بالایی از ابتکارات توده ای ـ انقلابی و انسانی را در طول حاکمیت جنایتکارانه رژیم اسلامی به نمایش گذاشته اند. از کوچ تاریخی شهر مریوان و سازماندهی امور زندگی آنها تا دفاع از محیط زیست و حمایت از کودکانی که گرفتار مریضی سرطان هسند و ده ها مورد دیگر. بکارگیری این تجارب و اتخاز راه حلهای انسانی به ابتکار مردم شهر، ایجاد کانونهای حمایتی، کمک های مالی و راهنمایی های صمیمانه راه حل ارتباط با کسانی است که به تکدی گیری مشغولند.
٢٢تیر١٣٩٣ ـ ۱۵ ژوئیه ۲۰۱۴
