مندرج در انترناسیونال 921
متن تنظیم شده گفتگوی کانال جدید با محسن ابراهیمی
ویدیو کلیپ کوتاهی از مادران آبان ۹۸ در مدیای اجتماعی منتشر شده است که علنا شعار سرنگونی حکومت اسلامی را سر می دهند. آیا این بار نمایش انتخاباتی جمهوری اسلامی مسیر پایان دادن به عمر این حکومت را هموارتر میکند؟ گفتگوی زیر در باره این ویدیو کلیپ و موقعیت حکومت اسلامی در مقطع نمایش انتخاباتی اخیر است.
نگار نادری: اهمیت سیاسی علنی بودن این تجمع مادران جانباختگان آبان ۹۸ که علیه این انتخابات نابودی جمهوری اسلامی را شعار می دهند در چیست؟
محسن ابراهیمی: آنها مادران آبان ۹۸ هستند و به این معنا نمایندگان ستم بر مردم ایران هستند. آنها همچنین یادآور جنایت و خشونت حکومت اسلامی علیه مردم ایران هستند. همه میدانند در آبان ۹۸ چه اتفاقی افتاد. مادران آبان ۹۸ همچنین اعتراض و عزم مردم ایران علیه جمهوری اسلامی را و عزم مردم برای اینکه از شر این حکومت رها بشوند را نمایندگی می کنند. وقتی مادران آبان که یک جنبش عظیمی در ایران را علیه جمهوری اسلامی تداعی میکنند، در مقطع حساسی برای جمهوری اسلامی، یعنی مقطع “انتخاباتش” علنا شعار سرنگونی جمهوری اسلامی را اعلام میکنند؛ کلیپ درست میکنند و در ایران و درجهان پخش میکنند، با این کارشان فضای عمومی علیه جمهوری اسلامی را به طور قطع در جهت حرکت مردم به سمت سرنگونی حکومت تقویت میکند. در عین حال این کار مادران آبان یک تو دهنی محکم به تمام صافکارهای حکومت اسلامی در داخل و خارج است که کارشان این است که از طریق گرم کردن تنور نمایش انتخاباتی حکومت برای این حکومت عمر بخرند. به نظرم این ویدیو یکی از مهمترین و موثرترین ویدیو کلیپ ها علیه جمهوری اسلامی در این دوره بود.
نگار نادری: در آستانه این انتخابات حکومتی، موقعیت جمهوری اسلامی نسبت به قبل چه تفاوت هایی کرده است؟ نگاه مردم به حکومت چه تغییراتی کرده است؟
محسن ابراهیمی: در فاصله انتخابات قبلی و انتخابات کنونی اتفاقات مهمی در ایران رخ داده است که رابطه مردم حتی با خودشان – یعنی تصویر مردم از خودشان و قدرت خودشان – را هم تغییر داده است. و مسلما رابطه مردم با حکومت را بسیار بیشتر تغییر داده است. خیزش ۹۶ و ۹۸ که در جریان آن در بیش از صد شهر مردم به خیابان ها آمدند و “حکومت اسلامی نابود باید گردد” را شعار دادند یک اتفاق مهم بود. در جریان اعدام نوید افکاری، یک جنبش جهانی علیه اعدام در ایران و جهان شکل گرفت که عملا جنبش علیه حکومت اسلامی بود. مساله کشتار در هواپیما انزوای سیاسی حکومت را در جهان تقویت کرد که قطعا موقعیت مردم در مقابل جمهوری اسلامی را نیرومندتر کرد. و بالاخره پیروزی کارگران هفت تپه هم یکی از مهمترین اتفاقات سیاسی بود که کارگران، این بخش ستمکش و مبارز جامعه، توانستند با یک حرکت اعتراضی بسیار قدرتمند حکومت اسلامی را به عقب برانند. همه اینها در فاصله نمایش انتخاباتی قبلی و کنونی اتفاق افتاد. این اتفاقات، جنبشی که میخواهد کلیت حکومت را کنار بزند، جنبش سرنگونی را تقویت کرده است و در واقع بازتاب پیشروی این جنبش است.
نگار نادری: جنبش اعتراضی نه به انتخابات جمهوری اسلامی چه ابعادی دارد و چه هدفی را دنبال میکند؟
محسن ابراهیمی: نه به انتخابات جمهوری اسلامی این بار مثل سابق نیست. در انتخابات های قبلی یک بخش مردم شرکت کردند و یک بخش شرکت نکردند. ما همیشه گفته ایم که در انتخاباتهای حکومتی شرکت بخشی از مردم بیشتر به این خاطر بوده که اولا از هر امکانی، از هر دریچه ای – حتی اختلافات درون حکومتی – برای کوچکترین بهبود در وضعیت زندگیشان استفاده بکنند، و ثانیا این اختلافات را به نفع پیشروی جنبش خودشان علیه حکومت مورد استفاده قرار دهند. بخشا هم شاید بعضی از مردم توهم داشتند که واقعا بخشی از حکومت بتواند بالاخره تغییراتی بوجود بیاورد. ولی امروز فرق میکند. امروز مردم با صراحت تمام اعلام کرده اند که انتخابات بی انتخابات و ما رای نمیدهیم، ما حکومت و انتخابات حکومتی را قبول نداریم. نه فقط این انتخابات را بلکه کلا انتخابات حکومت را. از این طریق مردم در حقیقت اعلام کرده اند که جمهوری اسلامی را به رسمیت نمیشناسند. وقتی ویدئو کلیپ مادران آبان را در کنار نه وسیع مردم به انتخابات، یا عدم شرکت در انتخابات میگذاریم، معلوم میشود که مسیر حرکت مردم در جهت رها شدن از کل حکومت اسلامی دارد هموارتر میشود.
نگار نادری: به نظر شما چطور میتوانیم فضای اعتراضی مردم علیه نمایش انتخاباتی را به امکانی برای پیشروی جنبش مردم برای سرنگونی حکومت اسلامی تبدیل بکنیم؟
همینکه فضای وسیع تر اعتراضی علیه انتخابات شکل میگیرد، مسیر پیشروی یا قدرت گرفتن جنبشی که نهایتا میخواهد کل حکومت را سرنگون کند هموارتر میشود. ولی یک مساله اینجا خیلی مهم است. هر چقدر تعداد بیشتری از مردم در انتخابات شرکت نکنند، شکست سنگین تری برای حکومت تحمیل میشود. حکومت اسلامی همیشه از انتخاباتش برای چهره مشروع نشان دادن از خودش، در خود ایران و مشخصا در منطقه و جهان استفاده کرده است. هرچقدر این شکست یعنی عدم شرکت مردم در انتخابات حکومتی وسیعتر و قدرتمندتر باشد، شکست جمهوری اسلامی هم سنگین تر خواهد بود. و هر چقدر این شکست سنگینتر باشد، همانقدر مشروعیت حکومت در داخل و در جهان بیشتر زیر سئوال میرود و زیر پایش خالی تر میشود. و هر چقدر مشروعیت حکومت در جهان بیشتر زیر سئوال برود و انزوای سیاسی اش بیشتر باشد، همانقدر امکان و قدرت جنبش سرنگونی در ایران افزایش پیدا میکند، همانقدر اعتماد به نفس مردم در مقابل حکومتی که در دنیا هم جایی ندارد، بیشتر میشود. به این معنا باید تلاش کرد از این فضایی که بوجود آمده است استفاده کرد و از طریق صحبت کردن با افراد خانواده، با فامیل، با دوست، با همکار، از طریق کار و تلاش در میدیای اجتماعی و از طریق گسترش شعار شرکت نمیکنیم در اعتراضاتی که همیشه در جریان است، این جنبش نه به انتخابات را قدرتمندتر کرد و شکست از مردم در این عرصه را برای حکومت اسلامی سنگینتر کرد. هر چقدر این شکست سنگینتر، همانقدر مسیر پیشروی جنبشی که میخواهد تماما از حکومت اسلامی رها بشود بازتر خواهد شد. ***