نگاهی به مباحث “سمپوزیوم ایران” جمهوری اسلامی باید در سطح جهان بایکوت شود

انترناسیونال 899
روز سه شنبه ١٥ ماه دسامبر ٢٠٢٠ ، به دعوت جامعه بین المللی حقوق بشر در آلمان،کنفرانسی با حضور تعدادزیادی از فعالین علیه نقض حقوق انسانی و منتقدین حکومت اسلامی بصورت اونلاین برگزار شد. در ابتدا آقای لزنتین سخنگوی این سازمان به حاضرین خوشامد گفت و سپس سخنرانیها شروع شد. خانم مریم کلارن دختر مریم تقوی که حکومت اسلامی او را به گروگان گرفته، اولین سخنران این سمپوزیمبود. ایشان در مورد اینکه مادرش از اکتبر اسیر حکومت اسلامی است و تا کنون فقط دو بار بسیار کوتاه تلفنی با برادرش در ایران حرف زده ، گزارش داد و اینکه مادر ایشان بدون اعلامهیچ نوع اتهامی و بدون اینکه اجازه داشته باشد، وکیل مورد نظر خانواده را ببیند، در سلول انفرادی است و خانواده او و از جمله دختر ایشان نمیداند چرا او را گرفته اند و قرار است با او چه بکنند. سپس آقای هلموت گابل از موقعیت صوفی ها در ایران گزارشی داد و سرکوب سیستماتیک حکومت اسلامی علیه صوفی ها را محکوم کرد.
شیوا صفایی از دیگر سخنرانان این سمپوزیوم بود که در مورد زندان قرچک ورامین و انتقال نسرین ستوده به این زنان سخنرانی کرد .
مینا احدی یکی از سخنرانان این سمپوزیوم بود که در سخنرانی خود گفت:
“با تشکر از اینکه مرا به این سمپوزیوم مهم دعوت کرده اید. سخنرانی من در مورد اعدام و سنگسار در ایران است. من از طرف نسلی در اینجا حرف میزنم که از روز اول به این حکومت نه گفتند و علیه آن بودند. من در زندگی خودم دیدم که وقتی اینها به قدرت رسیدند، اعدام و قتل عمد دولتی و همچنین سنگسار را در ایران قانون کردند. من بخودم گفتم آنزمان که اگر دنیا از این وحشیگریها مطلع شود حتما به این جانیان جواب درخور خواهد داد. ولی دنیا با اینها کنار آمد و حتی در مواردی سعی کردما را هم ساکت کند با گفتن اینکه ایران یک کشور اسلامی است و مردم مسلمان هستند و اینها را خودشان انتخاب کرده اند و …
من ولی خودم در زندگیم دیدم که اعدام چگونه زندگی همه ما را تغییر میدهد و دیدم که دولتها در غرب و در دنیا با این جانیان نشست و برخاست میکنند و باید به مردم متوسل شد. در مقابله با سنگسار این کار را کردیم و در سال ٢٠١٠ با کمپین نجات سکینه محمدی آشتیانی ، دنیا بلند شد و سیلی محکمی به گوش حکومت اسلامی زد و از ٢٠١٠ تا کنون کسی را سنگسار نکرده اند و یا اینکه جرات نکرده اند این را ادامه دهند.
در مورد اعدام اما چنین نشد. آخرین مورد اعدام روح اله زم است که من خودم چنان متاثر هستم که حتی امروز به زحمت آمده ام و سخنرانی میکنم و ببخشید اگر احساساتی هستم . اینجا در حضور خبرنگاران و یا نمایندگان پارلمان میخواهم بگویم، دولت آلمان و اتحادیه اروپا اصلا در مورد این همه آدم کشی حکومت اسلامی کاری نمیکند. وزیر امور خارجه آلمان هایکو ماس یک متن در کشوی میز خودش دارد که هر بار یک نفر را اعدام میکنند و اگر تازه سر و صدایی در این مورد بشود، آن نامه را بیرون میکشد و اعدام را محکوم میکند و میگوید کلا دولت آلمان مخالف اعدام است و تمام. آیا این شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت نیست؟
من فکر میکنم باید این حکومت را تنبیه کرد. و باید اعلام کرد مادام اعدام میکنید از همه نهادهای بین المللی اخراج و سفارتخانه شما را می بندیم. علت آمدن من به این کنفرانس اعلام همین بود این حکومت را بعنوان حکومت انسانکش ، قاتل مردم ایران و حکومت مدافع آپارتاید جنسی باید بایکوت سیاسی کرد. در مورد اقدامات عملی باید حرف بزنیم”.
سخنران بعدی آقای امید نوری پور نماینده پارلمان آلمان از حزب سبزها بود که پیام ویدئوئئ به این نشست ارسال کرده بود. ایشان در مورد وضعیت نرگس محمدی و نسرین ستوده حرف زد و خواهان آزادی فوری همه زندانیان سیاسی شد.
والریو کروگر در مورد پروژه جامعه بین المللی برای حقوق بشر گزارشی داد و اعلام کرد که ما از سیاستمداران و نمایندگان پارلمان خواسته ایم که مسئولیت تعدادی از زندانیان را به عهده گرفته و در مورد آنها افشاگری کنند و کمک کنند تا بتوانیم آنها را آزاد کنیم. ٣٣ نفر تا کنون با ما همکاری میکنند که ١٢ نفر آنها نمایندگان پارلمان هستند که برخی از آنها مسئولیت یک و یا چند زندانی را به عهده گرفته اند. اینها در مورد زندانیان سیاسی به حکومت اسلامی نامه مینویسند و از حکومت میپرسند چرا این فرد را دستگیر کرده اید اتهامات او چیست و تا کنون در مورد این فرد چه اقداماتی کرده اید و .. ظاهرا به هیچ نامه ای تا کنون حکومت اسلامی پاسخ نداده است. ایشان گفت در مورد اعتراض به حکم اعدام احمدرضا جلالی یک نماینده پارلمان از اتحادیه اروپا فورا نامه ای اعتراضی نوشت که با امضا سی نماینده به ایران ارسال شد و یا یک نماینده پارلمان در مورد گلرخ ایرایی و نیلوفر بیانی نامه ای به حکومت اسلامی نوشت.
سخنران بعدی آقای کامران صفی آریان بود که در مورد فعالیتهای خودشان بعنوان ژورنالیست و مجموعه برنامه هایی که علیه نقض حقوق انسانی در ایران تهیه کرده ، اشاره کرد و گفت خانم احدی درست میگوید باید کاری کرد ولی کدام کار الان درست ترین است. او گفت ژورنالیستها را هم حکومت اسلامی تهدید میکند و خود او بارها تهدید شده است و حتی خانم کفلر که سخنگوی حقوق بشر وزارت خارجه آلمان است حاضر نیست جلوی دوربین بیاید چون حتی او را نیز تهدید میکنند.
سخنران بعدی دکتر رحیم اشمیت نماینده قبلی پارلمان بود . ایشان گفت که چهل سال است حکومت اسلامی میکشد و جنایت میکند و ما ایرانی ها هر روز خودمان را با یک خبر وحشتناک شروع میکنیم . دکتر اشمیت گفت، اینها حکومت مبتنی بر اسلامیسم هستند و قابل اصلاح نیستند و باید در مقابل آنها سیاستهای دیگری در پیش گرفت. چهل سال دیالوگ و انتقاد به این حکومت اثری نداشته و باید سیاست دیگری را در مورد اینها در پیش گرفت. یک سخنران دیگر در مورد تهدید و سرکوب معتقدین به مذاهب دیگر و از جمله کسانیکه به مسیحیت گرویده اند گزارش مفصلی داد. .
در این نشست کم کم حرفها به سمت این رفت که چه باید کرد و یک سخنران پیشنهاد کرد که باید به نمایندگان پارلمان گفت، مثل دوره پهلوی به ایران بروند و از زندانها بازدید کنند و خواهان باز شدن در همه زندانها و آزادی زندانیان سیاسی بشوند. و یک نفر گفتباید اعلام کنیم مادام اعدام میکنید و زنان را تحقیر میکنید و آزار میرسانید و بدلیل جنایاتی که مرتکب میشوید روابط با این حکومت را قطع میکنیم. بهر حال بنظر من گفتمان بایکوت حکومت اسلامی به متن جامعه رسیده و باید اقداماتی عملی را در دستور گذاشت.