اول مه و رزمایش “الی بیت المقدس”

بهروز مهرآبادی:
          از نیمه شب پنجشنبه ۴ اردیبهشت قیمت بنزین به میزان ۴۳ درصد افزایش یافت. از صبح همانروز مانور نیروهای بسیج با شرکت ۱۰ هزار نفر در سطح شهر تهران آغاز شده بود. در تمام روز صف های طولانی اتومبیلها در مقابل پمپ بنزین ها تشکیل شده بود تا بلکه بتوانند قبل از نیمه شب، بنزین را به قیمت قبلی بخرند. قیمت دلار از چند روز قبل خیز برداشته و قیمت سایر اجناس هم به استقبال از گرانی بنزین رفته و در مدت یک هفته بین ۵ تا ۱۰ درصد افزایش یافته اند.
           مردم عصبانی اند و فضا متشنج است. تجربه ریختن مردم به خیابانها و آتش زدن پمپ بنزین ها در تابستان ۸۶ فراموش نشده است. مانور نظامی ده هزار نفر نیروهای بسیج که از صبح پنجشنبه آغاز شده بی دلیل نیست. ماموران در مقابل پمپ بنزین ها مستقر شده و اوباش لباس شخصی و بسیج به خیانها ریخته اند. احمد ذوالقدر جانشین فرمانده سپاه محمد در نشست خبری خود در روز سه شنبه، مانور نظامی بسیج تحت نام “الی بیت المقدس” را دفاع در مقابل “تهدیدات داخلی” دانست. درمیان شاخ و شانه کشیدن ها و توصیفات سردار اسلام از نیروهای سرکوبگر، سلاح های سنگین و نیمه سنگین و تاکتیک های نظامی شان، می توان هراس و نگرانی را بوضوح دید. از شورش گرسنگان وحشت دارند. اول مه را در پیش دارند و از ابراز قدرت کارگران در هراسند. فضای انفجاری جامعه و نفرت از جمهوری اسلامی را در چشم همه مردم می بینند. اعدام های هر روزه، حمله به زندانیان سیاسی، برگزاری مانور نظامی … بخشی از تلاش برای مقابله با آتشفشانی است که هر لحظه ممکن است فوران کند.
          مانور نظامی و قدرتنمائی قشون اسلام در خیابانهای تهران در روزهای ۱۰ و ۱۱ اردیبهشت تحت نام رزمایش امداد و نجات در ۲۳ نقطه تهران انجام خواهد شد. در مقابل اول مه روز همبستگی جهانی کارگران دست به سنگر بندی زده اند. روز کارگر این منحط ترین حکومت سرمایه داران را همیشه به رعشه انداخته است. در مقابل کارگران٬ پاسخی جز تفنگ و زندان و شکنجه ندارند. دستمزدهای چندین برابر خط فقر، حقوق های پرداخت نشده، فقر و فلاکت و دزدی ها و چپاول های هزاران میلیاردی سران حکومت، آبرویی برای جمهوری اسلامی باقی نگذاشته و حقه بازی های امثال محمد خاتمی و حسن روحانی هم سالها است اثر خود را از دست داده است. دولت اعتدال ناچار است برای بقای خود هر روز چندین نفر را اعدام کند.
          در مقابل لشگر اسلام، نیرویی در حال شکل گرفتن است. صف متحدی از کارگران، زنان، جوانان، مهاجران افغان، دهها میلیون انسان شریف و آزادیخواه در ایران و افکار عمومی در سراسر جهان. اجزای پراکنده این نیروی عظیم بیش از ۳۵ سال است که در مقابل تهاجم های جمهوری اسلامی به انسانیت و مدنیت ایستاده اند و هر روز خود را متشکل تر می کنند. صفوف حکومت از هم پاشیده و باندهای مختلف رژیم دائما برای یکدیگر چنگ و دندان نشان می دهند. اول مه امسال می تواند نویدی برای مستحکم تر شدن صفوف این نیرو و آغاز تلاشی دیگر برای زدودن لکه چرکین سرمایه داران و حکومت اسلامی شان از ایران باشد. جنبش علیه اعدام، علیه فقر و گرانی، علیه آپارتاید جنسی، علیه استثمار و علیه سرکوب و اختناق باید قویتر به میدان بیاید و عرصه را بر جمهوری اسلامی تنگتر کند. رزمایش اوباش اسلامی حقیرتر از آن است که بتواند در مقابل سوسیالیسم، تمدن، آزادیخواهی و برابری طلبی دوام بیاورد.