روزهای جمعه و شنبه ۲۵ و ۲۶ ژوئن شهر تورنتو شاهد تظاهرات با شکوه و بی نظیری علیه نشست گروه ۲۰ (G20) بود. به گفته مسئولین پلیس تورنتو حداقل ۲۰ هزار پلیس برای مقابله با تظاهر کنندگان از سراسر کانادا بسیج و سازماندهی شده بود و بیش از یک میلیارد دلار هم هزینه باصطلاح امنیت این کنفرانس شده است. در این دو روز شهر تورنتو شاهد بزرگترین تظاهراتهای تاریخ خود بود. از فعالین کارگری تا فعالین جنبش زنان، سوسیالیستها، کمونیستها، و هرکس اعتراضی به وضعیت موجود جهان سرمایه داری داشت به شکلی اعتراض خود را نشان داد. معترضین از شهرهای مونترال و ونکور و اتاوا و حتی واشنگتن و نیویورک و دیترویت با صرف هزینه شخصی به این شهر آمده بودند و خشم خود را از نظم موجود با شعارهای رادیکال و ضد سرمایه داری که با خود حمل می کردند نشان می دادند. “بحران را از جیب ما نپردازید”، “زنده باد سوسیالیسم”، “مرگ بر کاپیتالیسم”، “دموکراسی را تماشا کنید”، “حکومت پلیسی را تماشا کنید” و … بخشی از شعارهایی بودند که این معترضین فریاد می کشیدند و یا بر پلاكاردهای خود نوشته بودند. درگیریهایی بین پلیس و معترضین درگرفت و چندین اتومبیل پلیس به آتش کشیده شد. بیش از ۵۵۰ نفر از معترضین دستگیر شده اند. مترو و اتوبوسهای درون شهری تقریبا تعطیل شده و بیشتر خیابانهای اطراف این کنفرانس از چند روزقبل تقریبا تعطیل و یا نیمه تعطیل شده بودند.
هر کس از خارج از تورنتو وارد فرودگاه و یا مرکز شهر تورنتو می شد و در جریان کنفرانس و نشست مذبور هم نمی بود احساس می کرد که وارد کشوری شده است که تازه در آن کودتا شده و حکومت نظامی اعلام کرده اند. این وضعیت شهر تورنتو را به صورت شهری تماما نظامی درآورده بود. مردم در این چند روز چهره واقعی پلیس را دیدند. پلیس شبانه و بدون اطلاع قبلی و مخفیانه، قانونی را به تصویب رساند که هر کس حاضر به ارائه کارت شناسایی نشد را بازداشت کنند. حتی رسانه های نان به نرخ روزخور هم نتوانستند روتوشی برای این چهره جنایتكار دست و پا كنند. برای عالم و آدم معلوم شد كه این نیرو با تمام اسامی و عناوینی كه یدك می كشد، نه برای حفاظت از امنیت مردم است كه ایجاد شده، بلكه اتفاقا برای حفاظت از نظام سراپا جنایت سرمایه داری است كه سرهم بندی شده است.
پلیس بیخود از ماهها پیش نگران وضعیت خود نبود. خشم فروخورده مردم ضد وضعیت موجود نشان داد كه جهان در هر گوشه و كنارش، چه آنجا كه ظاهرا امن و امان است و چه آنجا كه پلیس و نیروهای سركوب روزانه باید با شكنجه و ترور از حكومتشان پاسداری كنند، آماده مقابله با وضعیت موجود و تشنه آزادی و برابری است. بار دیگر و این بار حتی در مهد دموکراسی نشان داده شد که دو راه بیشتر روبروی بشریت امروزی قرار ندارد، یا سوسیالیسم، یا بربریت.
زنده باد سوسیالیسم
آزادی، برابری، حکومت کارگری
مرگ بر نظام ورشكسته سرمایه داری
تشکیلات خارج کشور حزب کمونیست کارگری ایران – واحد شرق کانادا
٢٧ ژوئن ٢٠١٠