حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
در معرفی “کنفرانس امنیتی مونیخ” گفته می‌شود این کنفرانسی است که در زمینه سیاست‌های امنیت بین‌الملل فعالیت می‌کند. این همایش در ماه فوریه هر سال در مونیخ توسط یک شرکت خصوصی برگزار می‌شود. در کنفرانس مونیخ تصمیمی گرفته نمی‌شود و صرفاً ویژهٔ اظهارنظر، رایزنی و دیدارهای سیاسی است. در این کنفرانس هر سال به طور ویژه به یک موضوع مهم امنیت بین‌المللی پرداخته می‌شود. کنفرانس امنیتی مونیخ در سال ۱۹۶۳ در اوج جنگ سرد و رقابت دو بلوک آمریکا و شوروی بنیان گذاشته شده است و تاکنون بی‌وقفه ادامه دارد.
بر سر زبان افتادن این کنفرانس در این روزها برای ایرانیان، خصوصاً در خارج به‌خاطر “دعوت از رضا پهلوی”، پس‌گرفتن این دعوت توسط وزارت خارجه و حالا دعوت مجدد از او در این کنفرانس توسط برگزارکنندگان آن است. در کنفرانس امنیتی مونیخ در فوریه ۲۰۲۳، آبان ۱۴۰۱، مسیح علی‌نژاد و رضا پهلوی، در جلسات حاشیه این کنفرانس دیدارهایی با شرکت‌کنندگان داشتند و در کارگاه‌هایی در مورد مسائل ایران سخن گفتند.
در بی‌اهمیتی این کنفرانس همین‌قدر بگوییم که کنفرانس امنیتی مونیخ دقیقاً بازتاب رقابت بلوک غرب علیه بلوک شرق بود و هژمونی و رهبری سیاسی و اقتصادی آمریکا در این کنفرانس برای به‌خط‌کردن همه دولت‌های غربی بسیار محسوس و تعین کننده بود. حالا اما از طالبان تا حوثی‌های یمن و هر قداره‌بند سر کوچه، ساز خودشان را در دنیا می‌زنند و رهبری سیاسی آمریکا در دنیا باد هوایی بیش نیست. دنیای سرمایه‌داری فعلی نه‌تنها رهبر و خط و استراتژی واحدی ندارد؛ بلکه تا چشم کار می‌کند اختلاف سیاسی و تضاد اقتصادی و “جنگ تعرفه‌ها” و جنگ‌های محلی و کشوری و منطقه‌ای است.
دنیای ما در دست مشتی قلیل از مولتی‌میلیاردها، در فقر و تباهی و ازبین‌رفتن محیط‌زیست دست‌وپا می‌زند. در این دنیا حقوق بشر اصلاً جایی در تفکر و عمل دولت‌ها ندارد. به همین دلیل است که در چانه‌زنی‌های ترامپ با جمهوری اسلامی ما حتی یک کلمه از رعایت حقوق بشر نمی‌شنویم؛ چون ترامپ معمار نابودی هر ذره از حقوقی است که به بشر مربوط می‌شود و دولت‌های اروپایی که بر اثر فشار انقلاب زن زندگی آزادی دو سال پیش در دفاع از حقوق بشر مردم ایران به صف شده و وکیل‌مدافع بسیاری از زندانیان سیاسی بودند حالا سرها را پایین انداخته‌اند و از جمهوری اسلامی می‌خواهند “در اوضاع منطقه موش ندوانند”، “صدور تروریسم را کنار بگذارند”، “گروگان‌های غربی را آزاد کنند”. حقوق بشر ته کاسه فشار به جمهوری اسلامی جا دارد و هر زمان که فشار مردم را حس کنند مجدداً روی میزشان باز می‌گردد.
در این شرایط رضا پهلوی فریادش به آسمان بلند شده است که “وا مصیبتا” دعوت از “منِ شاهزاده” را در کنفرانس مونیخ با فشار وزارت امور خارجه آلمان لغو کرده‌اند و امروز معلوم شد که مجدداً ایشان در جلسات جنبی این کنفرانس باز هم می‌تواند کنفرانس مطبوعاتی بگذارد. تا بگوید من آلترناتیو هستم؛ من می‌توانم رهبر دوره انتقال باشم؛ من می‌توانم کاری کنم که در ایران انقلاب نشود و در عوض سپاه و بسیج و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی و بخش قابل‌ملاحظه‌ای از دست‌اندرکاران این حکومت با کمترین دردسر به نظام بعدی که تشکیل خواهد شد بپیوندند. رضا پهلوی آدمی نیست که سر سوزنی برای حق مردم و حقوق بشر و آزادی‌های سیاسی و رهایی و آزادی و رفاه و برابری مردم اهمیت قائل باشد. این را سلطنت‌طلب‌ها طی این دو سال گذشته در خارج کشور بیشتر از هر زمان دیگر به‌خوبی نشان دادند که در آرزوی احیای ساواک‌اند و قول سرکوب و زندان و حتی اعدام مخالفین سلطنت بعد از به‌اصطلاح به‌قدرت‌رسیدن را می‌دهند. آرزویی عبث.
اگر رضا پهلوی کسی و کاره‌ای بود باز می‌شد گفت باشد می‌رود در کنفرانس بی‌عمل و بی‌دروپیکر مونیخ دوکلمه حرف حساب می‌زند، اما او این‌کاره نیست او در بهترین حالت می‌تواند دنباله‌رو فاشیستی چون ترامپ باشد که شمشیر روی انسانیت کشیده است و معمار بزرگ پایمال‌کننده حقوق بشر در آمریکا و همه جای جهان است.
درعین‌حال که حضور در کنفرانس و مجامع بین‌المللی مهم است؛ اما باید توجه داشته باشیم که قدرت ما مردم از خیابان‌های ایران، اعتصابات و اعتراضات، سازماندهی مبارزات مدنی برای رسیدن به یک جامعه انسانی، مقابله با مذهب و اسلام به طور خاص و مبارزه تا در هم شکستن این مناسبات برده‌واری است که فقر و رنج و نابرابری اقتصادی و دیکتاتوری را تقدیس و از آن پاسداری می‌کند. قدرت ما در داخل و خارج ایران تکیه‌زدن به این نیروی اجتماعی عظیم است؛ قدرت ما تکیه‌زدن به نیروی انقلابی حزب کمونیست کارگری است که می‌تواند جامعه را برای نابودی حکومت اسلامی متحد کند و سازمانده دنیایی باشد پُر از رفاه و برابری و خوشبختی و آزادی. با شناخت از این حقیقت، ما می‌توانیم و وظیفه داریم در هر نشست و کنفرانسی که انزوای جمهوری اسلامی را تسهیل می‌کند و به انقلاب مردم ایران علیه رژیم اسلامی کمک می‌کند، با سری افراشته حضور به هم می‌رسانیم. رضا پهلوی نه‌تنها جایی در این مبارزه ندارد، بلکه تماماً سد این راه است.
