حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
دشمنی حکومت اسلامی با دانشگاه پدیده تازه‌ای نیست. دانشگاه یعنی جایی که خرد و فکرورزی بشر از آسمان به زمین می‌آیدو انسان نه یک مخلوق مکلف، که یک موجود آزاد و ذی‌حقوق تعریف می‌شود که جهان را نه آن‌گونه که نمایندگان خدا در زمین می‌خواهند، که با اتکا به متدولوژی علمی و از سر منافع خود و اکثریت مردم تغییر می‌دهد.
با این تعبیردشمنی حکومتی که ایدئولوژی‌اش اسلام و رهبرانش،ملاهایمولتی‌میلیونر که مدعی ارتباط با ساحت قدسی هستند کاملاًقابل‌فهم است. از حمله به دانشگاه در اوایل انقلاب ۵۷ تحت عنوان انقلاب‌فرهنگی به دستور شخص خمینی تا حوادث کوی دانشگاه سال ۱۳۷۸ دشمنی واضح علی خامنه‌ای با علوم‌انسانی و اخیراً تشدید فشار بر دانشجویان و اخراج فله‌ای اساتید دانشگاه و ورود خودی‌ها به دانشگاه‌ها، همگی از سر دشمنی و تضاد بین دانشگاه و آخوندهای حاکم قابل‌توضیح است.
حملات چند ماه گذشته به دانشگاه و اخراج اساتید و دانشجویان اما از جنس دیگری است. حکومت اسلامی پس از آغاز انقلاب زن زندگی آزادی و پی‌بردن به این واقعیت که دانشگاه و دانشگاهیان نقش مهم و کلیدی در اعتراضات داشتند، اکنون در حال تسویه‌حساب با کسانی است که با انقلاب همراهی کردند. حکومت اسلامی هم از نفوذ و گسترش تفکرات غیراسلامی در دانشگاه می‌هراسد و هم خود را برای سرکوب‌های بیشتر برای موج دوم انقلاب زن زندگی آزادی آمادهمی‌کند.
فضای دانشگاه اما آن‌چنان که اسلامیست‌های از گور برخاسته حاکم بر ایران می‌خواهند پیش نمی‌رود. همین امروز خبر آماده است که علیه حمله وحشیانه حکومت به آرمیتاگراوندتراکت‌هایی در دانشگاه خواجه‌نصیر، علم و صنعت و دانشگاه زاهدان منتشر شده است. در روزهای قبل‌تر هم بیانیه دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان در اعتراض به سرکوبگری حکومت و پادگانی سازی فضای دانشگاه خبرساز شده بود. همچنین به اعتبار حضور دانشجویان در اکثریت دانشگاه‌های بنام در دنیا، جنبش دانشجویی امروز صدای جهانی هم پیدا کرده است. از بیانیه‌هایی که دانشگاه‌های مختلف در دنیا در حمایت از انقلاب زن زندگی آزادی منتشر کردند تا بیانیه آموزش بین‌الملل در محکومیت سیاست حکومت اسلامی در تقابل با نهادهای آموزشی، امروز جهان رصدگر مبارزات دانشجویان و اساتید مبارز و غیروابسته است.
جمهوری اسلامی اما به دلیل ماهیت اسلامی و ضدانسانی و ضدانقلابی‌اش، چاره‌ای جز سرکوب ندارد؛ لذاهمچنان بر سیاست ارعاب و تهدید دانشگاهیان ادامه می‌دهد. از فشار بر دختران دانشجو بر سرپوشش و حجاب تا دستگیری‌ها٬ تهدیدها و اخراج‌های گسترده، پیام حکومت به دانشگاه مشت آهنین است. به همین اعتبار که دلایل مادی و واقعی مبارزات همچنان موجود است. بروز موج جدید اعتراضات در دانشگاه اجتناب‌ناپذیر است؛ بنابراین می‌توان ادعا کردکه دانشگاه‌ها در ایران امروز از مهم‌ترینکانون‌های مبارزات علیه حکومت همچنان باقی خواهند ماند و دانشگاه سنگر انقلاب زن زندگی آزادی تا سرنگونی حکومت اسلامی است.
