بخشش و یا تایید جنایات رژیم! حسن صالحی

رضا پهلوی اخیرا در گفتگو با “ماکس امینی” به رد شعار محوری جنبش دادخواهی یعنی “نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم” پرداخته است و می گوید نبخشیدن در این شعار مصداق “ترویج انتقامجویی و نشانه عقده و نفرت و عصبانیت” است. از این رو ایشان از “گذشت و بخشش سخن” می گوید و معتقد است به خطاکاران و جنایتکاران باید “فرصت دیگری” داد.
اولین نکته ای که به رضا پهلوی باید گوشزد کرد این است که اگر ایشان آنطور که خود می گوید مخالف ترویج نفرت است به همسر خود یعنی خانم یاسمین پهلوی متذکر شود که اینهمه یاوه گویی نکند و آرزوی مرگ چپی و مجاهد را نفرماید!!
ولی مشغله رضا پهلوی این چیزها نیست. وقتی همسر ایشان در واکنش به اظهارات حامد اسماعیلیون پیرامون حق دادخواهی بازماندگان اعضای اعدام شده مجاهدین خلق اعتراض می کند در واقع به بیان منویات قلبی خاندان پهلوی می پردازد. از نظر این خاندان کشتار چپ ها و مجاهدین که اینها علنا آرزوی مرگشان را دارند نه فقط نیازی به دادخواهی ندارد بلکه جانیانی که این کشتارها را انجام داده اند باید مورد بخشش و چه بسا تشویق قرار بگیرند. بخششی که رضا پهلوی از آن حرف می زند در واقع تایید بخشی از جنایات رژیم جمهوری اسلامی است. و فرصتی که ایشان می خواهد به این جنایتکاران بدهد از آنروست که بتواند از پتانسیل جنایتکارانه آنها در حکومت احتمالی مورد نظر خود استفاده کند.
هرکس این را می داند که شعار “نمی بخشیم” به معنای انتقامجویی نیست. صحبت به سر محاکمه همه جانیانی است که در کشتار مردم نقش داشته اند. اینکه این محاکمات در چه ابعادی صورت خواهد گرفت موضوعاتی نیستند که از همین حالا بتوان درباره آن سخن گفت. جنبش دادخواهی در کنار خواست فراموش نشدن این جنایات می خواهد به همه جرایم و جنایات جمهوری اسلامی و سران و عوامل آن رسیدگی شود. این عین عدالت است. اما دادخواهی فقط برسر این نیست. کل پروسه دادخواهی می خواهد جامعه را در مقابل بروز مجدد چنین جنایاتی واکسینه کند. جلوگیری از تکرار این جنایات همواره یکی از اهداف دادخواهان در ایران بوده است. در پس شعار “نه میبخشیم و نه فراموش می کنیم” چیزی جز عدالت و وفاداری به آزادی و استقرار جامعه ای بدور از سرکوب و جنایت وجود ندارد. کسی که با این شعار مخالفت دارد سودای دیگر جز آزادی و عدالت در سر دارد.
مندرج در ژورنال شماره ۳۸۸