حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
نسان نودینیان:
روند روز افزون کاهش حضور زنان در بازار کار
روند روز افزون کاهش حضور زنان در بازار کار در ایران، در شکل سیستماتیکی پیش میرود. طی ٩ سال گذشته، کاهش ٢١ درصدی حضور زنان شاغل، زنگ خطر را برای بازار کار نسبت به حذف قطعی نیمی از جمعیت از چرخه تولید به صدا درآورده است. در مجلس ضد زن (شورای اسلامی) “طرح صیانت از عفاف و حجاب” در جریان است. طبق یکی از بندهای این طرح، اشتغال زنان در مراکز کار و کارخانه ها و ادارات و موسسات “منوط به رعایت حرمت زنان و پرهیز از اختلاط با مردان” اعلام شده!. و “عین حال در صورت نیاز به کار شبانه زنان، کارفرما‌ها نیازمند دریافت مجوز از اداره اماکن نیروی انتظامی هستند”. طرح در دستور مجلس ضد زن، حمله سازمانیافته در چارچوب نیازهای نظام سرمایه داری در ایران برای بیکارسازی و تحمیل زندگی زیر فقر به خانواده های کارگری، کاهش ساعات کار زنان و برآمده از اعمال محدود کردن زنان در انطباق با ایدئولوژی اسلام ارتجاعی است. جمهوری اسلامی دشمن زنان است. با سیاست ضد زن به قدرت رسید و از روز اول شروع حاکمیت، در عمیق کردن دشمنی با زنان تمام اقدامات مانند تحمیل ججاب اجباری، تفکیک جنسیتی، سنگسار و زندان و جلوگیری از برگزاری روز جهانی زن و ده ها مقررات ضد زن را به زنان و جامعه تحمیل کرده است. سیاست تفکیک جنسیتی و کاهش ساعات کاری زنان در مراکز کار، خود نیز ادامه دشمنی این نظام با زنان به منظور به حاشیه راندن صف میلیونی زنان آماده بکار است. سونامی بیکاری و وجود چند میلیون زن آماده بکار از نسل جوان خود مشکل فوری این نظام شده است. جمهوری اسلامی با اجرایی کردن “طرح صیانت از عفاف و حجاب” فقر بی شائبه را به زنان تحمیل میکند. استثمار وحشی کار مزدی را بیشتر میکند. دست دولت و کارفرما و شرکت های شکار کارگران و فروش نیروی کار آنها را برای بکارگیری کار ارزان زنان را باز میگذارد و در یک کلام سواستفاده گسترده از زنان در محیط کار را بیشتر میکند.
بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی مهم ترین چالش در بخش بیکاری
دولت روحانی در چاه عمیق بیکاری فارغ التحصیلان دانشگاهی در بخش بیکاری گرفتار شده. هرازچند گاهی از اطاقهای فکر این دولت، هشدارهای چالش بیکاری منتشر میشود. در ظرف شش ماه گذشته هشدارهایشان با تغییر ارقام مواجه شده. در آخرین آمار منتشر شده توسط “سایت مهر” ١١ آبان ١٣٩٣ نوشته اند: “آمارهای دقیقی از تعداد فارغ التحصیلان بیکار کشور وجود ندارد اما طبق اعلام وزیر کار که جمعیت فارغ التحصیلان بیکار کشور را بیش از ٤٠ درصد دانسته می توان احتمال داد تا یک میلیون و ٢٠٠ هزارنفر از کل بیکاران کشور را در حال حاضر، فارغ التحصیلان دانشگاهی تشکیل بدهند”. در اوایل سال نود و سه اعلام کردند شش و نیم میلیون بیکار جدید در راه بازار کار است. نوشتند: “طبق گفته وزیر کار بزودی چهار و نیم میلیون دانشگاهی دیگر نیز راهی بازار کار خواهند شد، بنابراین اگر نتوان برای اشتغال آنها اقدامات موثری را انجام داد، سونامی ٦/٥ میلیونی بیکاران فارغ‌التحصیل دانشگاهی به وقوع خواهد پیوست. همچنین در “سایت مهر” ١١ آبان ١٣٩٣ نوشته اند: “در عین حال، مسئله دیگر امروز بازار کار را باید کاهش جمعیت فعال کشور (مجموعه بیکاران و شاغلان) دانست چرا که از کل ٦٣ میلیون و ٨٦٢ هزارنفری که از جمعیت کشور در سن کار قرار دارند، تنها بیش از ٢٣ میلیون و ٧٠٠ هزارنفر در آمارهای جمعیت فعال اقتصادی قرار گرفته اند که از این تعداد نیز ٢ میلیون و ٢٥٧ هزارنفر بیکار مطلق هستند”. جوانان بیکار به مساله مهم و گریزناپذیر دولت روحانی تبدیل شده اند. بیلان سنی جوانان بیکار ١٥ تا ٢٩ سال است. بیکاری جوانان تحصیلکرده بحران در اقتصاد و سازمان اجتماعی در ایران را حادتر از گذشته کرده است. دولت روحانی با سونامی بیکاری در عمیقترین بحران دولتی قرار گرفته است. برون رفت از سونامی بیکاری برای دولتی که بجای اشتغال روتین و باز کردن دروازه های مراکز کار، روزانه کارخانه ها را تعطیل میکند، کارگران را دسته دسته بیکار می کند، کاری بس دشوار است. سونامی بیکاری عملا بن بست برنامه های دولت یازدهم است. این خود کارگران و جوانان و فارغ التحصیلان دانشگاهی هستند که باید بفکر تامین زندگی و معیشت باشند. تشکیل تشکل بیکاران در سطح محلی و گسترش این تشکل در سطح سراسری و طرح مطالبه پرداخت بیمه بیکاری معادل حداقل دستمزد رسمی به همه افراد فاقد شغل بالای ١٦ سال.
١٣آبان ماه ١٣٩٣
