حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
محمد شکوهی:
رئیس هیات مدیره انجمن صنایع نساجی رژیم گفته: “سالانه بیش از ٧ میلیارد دلار محصولات نساجی به کشور قاچاق می شود. ٩٠٠ واحد نساجی با ٣٨٨ هزار اشتغال مستقیم عمدتا با ٥٠ درصد ظرفیت کار می کنند ضمن اینکه در ٣ سال اخیر حدود ١٠٠ هزار نفر از جمعیت شاغلین صنعت نساجی کاسته شده است .»
اینها اظهارات یکی از مقامات حکومتی است که در راس باندهای صنایع نساجی رژیم نشسته است. وی با این اظهاراتش رسما تائید می کند که “برادران قاچاقچی اش” سالانه ٧ میلیارد دلار پارچه و محصولات نساجی قاچاق کرده و وارد کشور می کنند. در کنار آن به اعتراف وی بیش از ١٠٠ هزار کارگر شاغل در این بخش کار خود را از دست داده اند. وی در مورد وضعیت واحدهای نساجی هم میگوید که این واحدها با ظرفیت ٥٠ درصدی کار می کنند.
افشاگری باندهای حکومت دزدان و قاتلان برعلیه همدیگر چیز تازه ای نیست. در جنگ و دعوای دزدان حکومتی هر باندی، باند دیگر را متهم کرده و در صدد تبرئه خودش می باشد. دزدیها یک دعوای واقعی و جنگ باندهای حکومتی برای تصاحب هر چه بیشترثروت و دارایی مردم می باشد. اما نکته ای که در این سخنان مروج تازه است، اعتراف وی به قاچاق ٧ میلیارد دلاری سازمانیافته باندهای دزدان حکومتی دربخش واردات محصولات نساجی می باشد.
این اولین باری است که دامنه دزدیها و قاچاق حکومت و باندهایش در بخش نساجی در این ابعاد علنی میشود. این مقام حکومتی به خوبی میداند که قاچاقچیان چه کسانی هستند و بر صدرات کدام وزارتخانه دولت روحاتی تکیه زده اند. چه کسانی کارهای اینها را برای واردات از چین و هندوستان وبنگلادش ردیف می کنند.
این جناب علاوه بر این اعترافاتش در دفاع از برادران قاچاقچی اش، در صدد توجیه بیکارسازی ١٠٠ هزار کارگر شاغال در نساجی در سه سال به بهانه “واردات بی رویه” برآمده است. این هم جدید نیست. بیش از سه دهه است که کل باندهای حکومتی که بخش های مهم صنعت و تولید را قبضه کرده اند، این توجیهات را می آورند. سرنوشت دهها واحد نساجی که دردست باندهای حکومتی نظیربنیاد شهید، بنیاد مستضغفان و دهها باند مافیایی وابسته به سپاه و بسیج بودند و نهایتا با همین سیاستهای حکومتی تعطیل شده و هزاران کارگرشان اخراج شده اند، نظیر نساجی قائمشهر، مازندران، نساجی های اصفهان، کاشان، بهشهر، چیت ماهشهر، و دهها واحد تولیدی که در دست این باندها بوده اند، شاهد ی بر تائید سیاست تاراج و به ورشکستگی کشاندن این بخش تولیدی توسط باندهای حکومت می باشد. اخراج وبیکارسازی به بهانه فرسودگی ماشین آلات، تحریمها، عدم رقابت با کالاهای مشابه وارداتی از خارج، سیاست نخ نمای رژیم در سه دهه گذشته برای به نابودی کشاندن اشتغال و زندگی دهها هزار کارگر بخش نساجی بوده و می باشد.
این سیاستها در همه دولت های بر سرکار آورده شده ادامه داشته است. با انتخاب روحانی و وعده های سرخرمنی که وی داده، عملا هیچ کاری صورت نگرفته و قرار هم نیست که صورت بگیرد و دوباره همان سیاست سابق، یعنی اخراج و به تعطیلی کشاندن واحدهای نساجی در کنار واردات محصولات از خارج ادامه خواهد داشت. خود همین اظهارات جناب مروج تائیدی است بر این امر که دولت روحانی هم برادران قاچاقچی خودش را وارد این بخش کرده و مشغول بخور وبچاپ می باشند.
نکته آخر: سیاستهای اقتصادی دولت روحانی در بخش صنایع نساجی ادامه سیاستهای دولت قبلی می باشد. سیاست رسمی اینها واردات تولیدات مشابه، اخراج هزاران کارگر به بهانه های مختلف می باشد. این کار برای سرمایه داران اسلامی “باصرفه تر” است. در کنار این موضوع، واردات و دزدیهای افسانه ای باندهای حکومتی از قبل آن، برای کل جمهوری اسلامی سودآورتر از حفظ تولید و اشتغال در بخش نساجی می باشد. دولت دزدان وقاتلان، حکومت سرکوب و اعدام هیج موقع امرش تامین حداقل زندگی و گذران مردم نبوده است. همه آن زندگی بخور نمیری که این مردم امروز دارند، ثمره مقاومت و مبارزه مردم بوده است که به حکومت دزدان داعشی در ایران تحمیل کرده اند. تنها راه پایان دادن به این وضعیت به زیر کشیدن حکومت اسلامی سرمایه داران دزد و قاتل می باشد.
