در حاشیه اخبار کارگری

آزادی اعتصاب هیچ قید و شرطی بر نمیدارد
(در ارتباط با اخراج کارگران اعتصابی)

نسان نودینیان:
سیاست متداول دولت و کارفرماها در نظام جمهوری اسلامی در برخورد به اعتصاب در مراکز کار، دستگیری، اخراج، زندان و امنیتی کردن محیط کارخانه و محل اعتصاب است. این سیاست و روش سرکوب، مخاطرات جدی را برای کارگرانیکه تصمیم به اعتصاب دارند و یا اعتصاب کرده اند، ایجاد کرده است. هر چند در دو سال گذشته اعتصابات در بیشتر مراکر کارگری در جریان بوده و روحیه و تصمیم و اراده کارگران در مقابله با روش سرکوب بالا است و دولت و کارفرما را در اتخاذ دستگیری و اخراج بعقب رانده اند، اما کماکان دولت و کارفرماها، کارگر اعتصابی را دستگیر و اخراج می کنند و اخیرا از ورود کارگران به محل کارخانه جلوگیری می کنند.

مورد اول: “در ٣آبان با تشدید اعتراضات کارگران اعتصابی کارخانه لوله صفا که از ابتدای تیرماه امسال حقوق نگرفته‌اند، از ورود کارگران به کارخانه ممانعت شده است. کارگران طبق روال معمول بعد از تعطیلی ٤ روزه سر کار خود حاضر شدند اما کارفرما بطور غیر منتظره‌ای، درب‌های کارخانه را بر روی آنان بسته است”.

مورد دوم: “٢٠نفر از کارگران کاشی گیلانا اخراج شدند”.

مورد سوم: “٩ کارگر رسمی شرکت تولیدی گاز لوله ساوه (از شرکت‌های زیر مجموعه شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی) به دلیل مخالفت با تغییر قرارداد کارشان از «دائمی» به «موقت» اخراج شدند”.

مورد چهارم: “٥ کارگر رسمی کارخانه «ایران زاک» اخراج شدند”.

مورد پنچم: ” اخراج دو تن ازکارگران شاغل در انبارهای محصولات شرکت توزیع نوشابه خوشگوار در تهران”.

مورد ششم: ” دو کارگر رسمی کارخانه شیشه آبگینه واقع در شهر صنعتی البرز به اسامی «حسین فلاح» و «منوچهر افشار» توسط کارفرما و بدلیل شرکت در اعتراضات کارگران اخراج شدند”. ایجاد سد مخرب اخراج و جلوگیری از ورود کارگران معترض و اعتصابی به محل کار، سیاست برملا شده دولت و کارفرماها در کشورهای استبدادی است.

دولت و کارفرما با هر اعتصاب و تجمع، “قوانین” رابطه کار و سرمایه را در خطر می بینند و به همین دلیل اگر قدرت سرکوب خونین را نداشته باشند، به اخراج و جلوگیری از ورود کارگران به محل کار متوسل میشود. ما در این نوشته شش مورد در اواخر مهرماه امسال(١٣٩٣) را نوشته ایم. موضوع اخراج و جلوگیری از ورود کارگران در ادامه اعتصابات مداوم در شرایط کنونی مهم و باید به راه و روش ممانعت از اخراج بدلیل اعتصاب و تجمع و اعتراض دسترسی پیدا کرد و در مجامع عمومی کارگران گفتمان های عملی را مطرح کرد. اقدام اخطاری کارگران نورد لوله صفا خود نمونه خوب، کارساز و عملی برای مقابله با اقدامات مزورانه کارفرما است. کارگران اعتصابی نورد لوله صفا اعلام کرده اند کارفرما دست به هر کاری بزند به هیچ عنوان اعتصاب خود را تا دریافت دستمزدهای معوقه و تمدید دفترچه های درمانی شان پایان نخواهند داد. پافشاری به ادامه اعتصاب خود نیز فاکتور مهمی در ناکام و یا بعقب راندن سیاست “جلوگیری از ورود کارگران اعتصابی” است. کارگران باید در مجامع عمومی خود اعلام کنند آزادی اعتصاب هیچ قید و شرطی بر نمیدارد. “کارگر باید بتواند دست از کار بکشد و بگوید بدلــیل اینکه اشکالــی در کار می بینم کار را متوقف میکنم. این به معنی زدن زیر اصل قرارداد کار یا نفی کار کردن و نفی کل موازینی که تولــید جامعه بر آن مبتنی است نیست. کارگر میگوید در این مقطع معین کار نمیکنم چون اشکالــی در کار میبینم. آزادی اعتصاب یعنی هیچکس نمیتواند کارگری را که کار را متوقف کرده است مجبور کند که کار کند”. دولت و کارفرما و سیستم سرمایه داری کار مزدی دشمن کارگران هستند. آنها با هر یک مورد اعتصاب و تجمع و اعتراض، با اتخاذ سیاستهای محدود کننده و سرکوب، ماهیت ضد کارگری خود را به نمایش میگذارند. آزادی اعتصاب هیچ قید و شرطی بر نمیدارد. به درجه ای که این آزادی را محدود میکنند، کارگر را از موقعیت یک انسان آزاد در جامعه، یعنی همان صورت از نظر حقوقی آزادی که جامعه سرمایه داری به فرد داده است، خارج کرده اند و به موجودی تبدیل کرده اند که اختیار خودش را ندارد. ٥ آبان ١٣٩٣