اخبار کارگری

نسان نودینیان-داوود رفاهی
٢٦شهریور ـ ١مهر ماه ١٣٩٣

اعتراضات

در اعتراض به تعویق ٤ ماه حقوق: ١٥٠کارگر پیمانی قطار شهری اهواز تجمع کردند
٣١شهریور: ١٥٠کارگر پیمانی قطار شهری اهواز در اعتراض به عدم دریافت بیش از ٤ ماه حقوق در در مقابل ساختمان مرکزی قطار شهری اهواز تجمع کردند. شرکت کیسون پیمانکار ساخت قطار شهری اهواز حدود ٩٠٠ کارگر پیمانی دارد که از اردیبهشت ماه سال جاری حقوق نگرفته‌اند. تا کنون و بعد از اعتصاب خرداد ماه تعداد ٤ نفر از کارگران به بهانه های مختلف اخراج شده اند.

هشت کارگر «کاشی گیلانا» آزاد شدند
٣١شهریور: تمامی هشت کارگر احضار شده کارخانه کاشی گیلانا آزاد شدند. کارگران بدون سپردن هرگونه تعهد و یا تامین هرنوع قرار آزاد شدند. احضار این کارگران پس از آن صورت گرفت که در پنجمین روز از آغاز اعتراضات ١٥٠ کارگر کارخانه کاشی گیلانا، تلاش‌ها برای پایان دادن به این اعتراضات بی‌نتیجه ماند. کارگران به اتهام تحریک همکاران معترض خود احضار شده‌ بودند.

اعتراض ادامه دارد. کارخانه کاشی گیلانا کارگران با حضور در داخل کارخانه تولید را متوقف کردند
٣١شهریور: ١٦٠نفر از کارگران کارخانه کاشی گیلانا که در روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه (٢٥ و ٢٦شهریور) در مقابل فرمانداری شهرسستان رودبار تجمع کرده بودند، روز پنجشنبه در واکنش به عملی نشدن مطالباتشان(پرداخت نشدن ١٦ ماه حقوق) به اعتراضاتشان با حضور در داخل کارخانه تولید را متوقف کردند. . کارفرما در واکنش پس از اخراج یکی از کارگران بخش کوره، از ١٠ کارگر به جرم ایجاد اغتشاش به مراجع قضایی شکایت کرده است. با وجود توقف تولید، کارگران در محوطه کارخانه حضور داشتند و کارفرما با همکاری مسئولان استانی اقدام به تهدید کارگران می‌کرد و به کارگران معترض گفته شده است که باید با شرایطی که در کارخانه حاکم است کنار بیاید و بدون درخواست هیچ مطالبه‌ای، با درک شرایط کارخانه به کار تولیدی خود ادامه دهند. و کارفرمای کارخانه باتهدید به کارگران گفته است به کارگران معترض نه پولی پرداخت می کنم و نه بیمه آنان را واریز می‌کنم و «هر کاری که دوست دارید انجام بدهید». در ادامه تهدیدات، کارفرما یکی از کارگران بخش کوره بنام «احمد میرزایی» را اخراج کرد. کارفرما از ١٠ نفر ازکارگران به جرم ایجاد اغتشاش به مراجع قضایی شکایت کرده است و قرار است این کارگران به دادگاه احضار شوند. کارفرما تحت حمایت مسئولان قضایی و دولتی گیلان قرار گرفته است.

پنجمین روز اعتصاب کارگران کارخانه کاشی گیلانا! ٨کارگر به پلیس امنیت احضارشدند!
٣٠شهریور: در پنجمین روز متوالی از اعتراضات کارگران کاشی گیلانا، کارگران مقابل ساختمان اداری کارخانه تحصن کردند. هفت نفر از کارگران معترض کارخانه کاشی گیلانا (٣٠ شهریور) به پلیس امنیت رودبار احضار شدند. علیرضا یحیایی یکی دیگر از کارگران این کارخانه که برای مذاکره با دادستان رودبار به این نهاد قضایی مراجعه کرده بود توسط ماموران انتظامی به پلیس امنیت رودبار منتقل شده بود. علیرضا یحیایی، مهدی کشاورز، موسی محسنی، اسماعیل جمشیدی، غلامعلی چگینی، جهان سلیمی و جواد عزیزخانی و خانم طاهره فتحی کارگران احضار شده به پلیس امنیت هستند. کارگران حاضر در تجمع خواستار بازگشت به کار دو تن از همکارانشان که روز سه شنبه (٢٥شهریور) از سوی کارفرما اخراج شده بودند هستند. در اولین روز از اعتصاب کارگران، دو تن از کارگران بخش‌های لعاب و کوره کارخانه کاشی گیلانا به نام‌های مهدی کاظمی و احمد میرزایی اخراج شده بودند. کارفرما با نصب اطلاعیه‌ای بر روی تابلو اعلانات، اعلام کرده است طی روزهایی که تولید در کارخانه را متوقف شده است هیچ حقوق و بیمه‌ای به کارگران تعلق نمی‌گیرد.

تجمع اعتراضی در مقابل اداره کل مخابرات گیلان
” قرارداد مستقیم حق مسلم ماست”
٢٥شهریور: در اعتراض به عدم اجرای مصوبه دولت مبنی بر انعقاد قرار داد مستقیم با کارگزاران، جمعی از کارگزاران و نیروهای شرکت محور مراکز روستایی گیلان در مقابل ساختمان مرکزی استان واقع در خیابان گلسار رشت تجمع نمودند. نیروی شرکتی از سراسر استان گیلان در مقابل اداره کل مخابرات گیلان جمع شدند و با سردادن شعار ” قرارداد مستقیم حق مسلم ماست” به دولت و به عدم اجرای مصوبه دولت مبنی بر انعقاد قرار داد مستقیم اعتراض کردند. این تجمع در ادامه تجمع روز ٢٦ مرداد سال جاری که به دلیل عدم حضور مدیر عامل استان بی نتیجه مانده بود انجام شد. حقوق کارگزاران و نیروی های شرکت محور نیروهای روستایی از ٢٤٠ تا ٣٠٠ هزار تومان است. اکثر کارگزاران دارای مدرک دانشگاهی هستند و بیشتر آنها بیش از ١٧ سال سابقه کار دارند.

تجمع کارگران مجتمع پتروشیمی کارون
٣٠شهریور: ٢٠٠ نفر از کارگران پتروشیمی کارون در اعتراض به دریافت نکردن سنوات کاری سال ٩٢ خود از شرکت پیمانکاری «سنااندیشه» (یکی از شرکت‌های پیمانکاری مجتمع پتروشیمی کارون) دست از کار کشیده و در محوطه مجتمع تجمع کردند. این تجمع تا ساعت ١٤ ادامه یافت.

تجمع کارگران شهرداری زابل
٣٠شهریور: ١٢٠نفر از کارگران بخش خدمات و وسایل نقلیه شهرداری زابل برای دومین بار در ماه جاری در اعتراض به دریافت نکردن چندین ماه حقوق در مقابل ساختمان شهرداری زابل تجمع کردند.
کارگران با تجمع در مقابل ساختمان شهرداری خواستار حضور شهردار شدند. شهردار زابل با حضور در جمع معترضین، قول داده است که حقوق یک ماه کارگران را حداکثر تا صبح فردا پرداخت کند.

پس از وقفه‌ای پنج روزه: دور دوم اعتراض کارگران معدن سنگرود آغاز شد
٣١شهریور: ٣١٠ کارگر معدن سنگرود در شهرستان رودبار صبح امروز در واکنش به عدم عملی شدن مطالباتشان در خصوص لغو نشدن موضوع انحلال معدن و تعویق٢ماه حقوق کارگران دست از کار کشیده و در محوطه معدن تجمع کردند.

اعتصاب کارگران معدن سنگرود موقتا خاتمه یافت
٢٦شهریور:اعتصاب ٣١٠ نفر از کارگر معدن ذغال سنگ البرز غربی در مقابل درب ورودی تونل شماره ٩ این معدن با وعده مدیر عامل برای پرداخت مطالبات آنان از عصردیروزموقتا پایان یافت. مدیر عامل این معدن وعده پرداخت حقوق کارگران را حداکثر تا ٣٦ ساعت آینده داد.

اعتصاب کارگران معدن ذغال سنگ البرز غربی
٢٥شهریور: ٣١٠نفر از کارگران معدن ذغال سنگ البرز غربی واقع در روستای سنگرود (استان گیلان) در اعتراض به تعویق ٢ ماه حقوق دست از کار کشیده و در مقابل درب ورودی تونل شماره ٩ این معدن تجمع کرده‌اند.

مربیان پیش‌ دبستانی مقابل مجلس تجمع کردند
٣٠شهریور: همزمان با اولین روز از شروع به کار مجلس پس از تعطیلات تابستانی ١٥٠ مربی پیش دبستانی مقابل این نهاد تجمع کردند. تجمع کنندگان که عموما خود را از شهرهای دیگر به پایتخت رسانده‌اند به اجرا نشدن قانون تعیین تکلیف استخدام حداقل ٣٠ هزار مربی پیش دبستانی و استنکاف دولت از تخصیص ردیف بودجه برای استخدام‌ این مربیان معترض‌اند.

تجمع اعتراضی مربیان پیش دبستانی مقابل وزارت آموزش و پرورش
٢٥شهریور: مربیان پیش دبستانی بار دیگر مقابل وزارت آموزش و پرورش تجمع کردند. تجمع کنندگان به خلف وعده وزارت آموزش و پرورش در لغو بخشنامه اخراج مربیان پیش دبستانی معترض‌اند. این بخشنامه به کارگیری نیروی آزاد در کلاس‌های پیش دبستانی ضمیمه دبستان‌های دولتی را ممنوع کرده است و در عوض بر استفاده از نیروهای رسمی و معلمان بازنشسته تاکید کرده است. اجرای قانون تعیین تکلیف مربیان پیش دبستانی و تخصیص ردیف بودجه برای استخدام از دیگر خواسته‌های معترضان است.

دستمزدهای پرداخت نشده

کارکنان شهرداری زابل سه ماه حقوق دریافت نکرده اند
کارکنان و کارگران شهرداری شهر زابل سه ماه حقوق به اضافه عیدی و پاداش ابتدای سال خود را تاکنون دریافت نکرده اند.

کارگران پروفیل ساوه ٤ماه حقوق ندارند
شرکت پروفیل ساوه با ٩٢٠ کارگر ٤ ماه حقوق نگرفته اند.

کارگران قند قهستان بیش از ٥ ماه حقوق نگرفته‌اند
٣٠شهریور: تعویق بیش از ٥ ماه حقوق ٢٦٠ کارگر کارخانه قند قهستان در استان خراسان جنوبی. با وجود اینکه کارگران فصلی کارخانه قند قهستان از بهمن ماه سال گذشته در فصل بیکاری به سر می‌برند، کارفرما هنوز حقوق ماهای آذر و بهمن سال قبل را به حسابشان واریز نکرده است. این کارخانه ٨ میلیارد تومان به طلبکاران بانکی بدهی دارد و کارگران هر چه تولید می‌کنند کارفرما به حساب طلبکاران واریز می‌کند.

اخراج و بیکارسازی

چهار سال بلاتکلیفی کارگران گلریز شوشتر
٢٥شهریور: ٩٠ کارگر کارخانه کاغذ سازی گلریز شوشتر بعد از واگذاری به بخش خصوصی به مدت ٤سال است بیکار شده اند.

ناامنی محیط کار

جان باختن کارگر ٤٢ ساله
کارگر ٤٢ساله‌ای که در ساختمان نیمه کاره در اراک مشغول انجام کار بود، از طبقه پنجم سقوط کرد و جان خود را از دست داد.

در ٣ماه اول سال جاری بیش از ٤هزار نفر دچار حوادث ناشی از کار شدند
٢٨شهریور: بر اساس اعلام دفتر آمار و محاسبات اقتصادی و اجتماعی سازمان تأمین اجتماعی، در ٣ماه اول سال جاری ٤هزارو ٢٥ بیمه شده سازمان تأمین اجتماعی دچار حوادث ناشی از کار شدند.
٣هزارو ٨٢٣حادثه ناشی از کار داخل کارگاه، ١٥١ حادثه خارج از کارگاه و ٥١ حادثه نیز هنگام رفت و آمد به محل کاردر ٣ماه اول سال ٩٣برای بیمه شدگان سازمان تأمین اجتماعی اتفاق افتاده است.
بر این اساس، در ٣ماه اول سال جاری، ٢هزارو ٧٠٣ حادثه ناشی از کار هنگام صبح، یک هزارو ٣٨ مورد حادثه هنگام عصر و ٢٨٤ حادثه نیز در هنگام شب روی داده است.

کشته شدن٢کارگر
٢٩شهریور: سانحه رانندگی درمحور بوکان ـ میاندوآب ٢کشته بر جا گذاشت . در این حادثه که براثر واژگونی یک دستگاه مینی بوس حامل کارگران مزارع چغندرقند و باغات انگور رخ داد ١٥ نفر هم زخمی شدند .

حوادث ناشی از کار در استان آذربایجان غربی ١١.٧ درصد افزایش یافت
مدیرکل پزشکی قانونی استان آذربایجان غربی : در بخش حوادث ناشی از کار درسه ماه اول سالجاری ٢٧٥مورد به پزشکی قانونی استان مراجعه صورت گرفته است که افزایش ١١.٧ درصدی رانسبت به سال قبل بدنبال دارد . یکی ازمهمترین مسایل وموضوعاتی که درمحیط های کاری به ویژه انجام مشاغل فیزیکی ودرگیربا ابزاروتجهیزات وجوددارد وقوع حادثه درکاراست.

افزایش ٣٢درصدی آمار مرگ ناشی ازحوادث کار
به گزارش روابط عمومی پزشکی قانونی استان اصفهان در پنج ماهه اول سالجاری تعداد ٥٦ نفر که همگی مرد بوده اند به دلیل حوادث ناشی ازکار جان خود را از دست داده اند. تعداد موارد مرگ ناشی ازحوادث کار در پنج ماهه اول سال ١٣٩٣ نسبت به مدت مشابه سال قبل (٤٣نفر ) ٣٠ و دو دهم درصد رشد داشته است.

افزایش مرگ ناشی از حوادث کار دراستان تهران!
در چهار ماه نخست امسال ١٩٠ موردمرگ ناشی از حوادث کار به مراکز پزشکی قانونی استان تهران ارجاع شده است که افزایش ٤٩.٦ درصدی را نسبت به مدت مشابه سال گذشته نشان میدهد. در مدت مشابه سال ١٣٩٢ مرگ ناشی از حوادث کار در استان تهران ١٢٧ مورد بوده است که این آمار افزایش ٤٩.٦ درصدی در فوت ناشی از این حوادث را در سال ٩٣ نشان میدهد.

نهمین کولبر در نقطه صفر مرزی با گلوله نظامیان جان سپرد
یک کولبر اهل شهر ارومیه به نام ظاهر سربازی براثر شلیک نیروهای نظامی حکومت اسلامی ایران جان خود را از دست داد.

کارگران

نگاهی به یک خبر منتشره در باره کارگران فولاد زاگرس
اخیرا “کارگر فلزکار” گزارشی در مورد کارگران فولاد زاگرس منتشر* و در آن اعلام کرده است: “پس از دوسال تلاش کارگران فولاد زاگرس قروه تمامی کارگران این کارخانه به بیمه بیکاری فرستاده شدند و تنها کارخانه صنعتی و مادر در این استان تعطیل شد” و در ادامه به خصوصی سازی کارخانه فولاد زاگرس و مسائلی از این دست پرداخته است. این گزارش علیرغم ظاهر درست آن مبنی بر تعطیلی کارخانه و وصل کارگران به بیمه بیکاری، بسیار کلی و مبهم است بطوریکه هر خواننده ای بی ثمر بودن مبارزات کارگران فولاد زاگرس را از آن نتیجه میگیرد و طبیعی است که چنین رویکردی در برخورد به مبارزات کارگری، تن دادن به شرایط موجود را از همان اول کار تلقین میکند. هر چند که نیت و نظر منتشر کننده گان این خبر میتواند چنین نباشد اما در عالم واقع، گزارش ارائه شده همین نتیجه ای را که به آن اشاره شد در خود دارد. لذا نظر به اهمیت و جایگاه مبارزات کارگران فولاد زاگرس در جنبش کارگری لازم است به واقعیات زیر اشاره شود: ١. اولا کارخانه فولاد زاگرس همین امروز و یا دیروز تعطیل نشده است بلکه این کارخانه از ١٨ تیر ماه سال ٩٢ و با اخراج بیش از ٢٣٠ کارگر عملا به تعطیلی کشانده شد و کارگرانش مبارزه جانانه ای را برای بازگشت بکار سازمان دادند و موفق شدند از تاریخ اخراج و تعطیلی تعمدی کارخانه توسط مدیریت در ١٨ تیر ماه سال ٩٢ ، با گرفتن رای بازگشت بکار و علیرغم ممانعت کارفرما از حضورشان در محل کار، به مدت ٩ ماه تا پایان سال ٩٢ بیمه هایشان واریز و به عنوان کارگر شاغل این کارخانه حقوق دریافت کنند ٢. این کارخانه متعلق به بخش خصوصی نیست و عمده سهام هایش متعلق به نهادهایی است که تحت اختیار دولت جمهوری اسلامی می باشند. عمده ترین سهامداران این کارخانه به ترتیب سهم عبارتند از: ٣٣ درصد صندوق بازنشستگان خدمات کشوری، نزدیک به ٣١ درصد صندوق بازنشستگان صنایع فولاد، ١٦ درصد صندوق سازمان تامین اجتماعی و ١٧/٥ درصد دانایان پارس متعلق به سپاه پاسداران. اما واقعیت این است که مافیای چپاول و غارت در صندوقهای بازنشستگی کشور (که همگی شان توسط این مافیا به ورشکستگی کشانده شده اند) سردمدار تعطیلی کارخانه فولاد زاگرس بوده است و شخص وزیر کار جناب آقای ربیعی در همسوئی با به تعطیلی کشانده شدن این کارخانه، کاری کرد که هیاتهای تشخیص و حل اختلاف اداره کار قروه با گذشت پنج ماه از رای بازگشت بکار کارگران، رای خود را نقض و “به صرف انحلال شرکت” که عملا اقدامی برای دور زدن آرا قانونی این هیاتها بود به ضرر کارگران اقدام به صدور رای کنند ٣. از آنجا که رای جدید هیات حل اختلاف اداره کار قروه مبنی بر قطع رابطه کاری کارگران به صرف انحلال شرکت “قطعی و لازم الاجرا” صادر شده بود و طبق قانون چنین آرائی از لحظه ابلاغ دارای اعتبار قطعی اجرائی می باشند لذا کارگران فولاد زاگرس در روند مبارزه برای دست یابی به خواستهایشان خود را به بیمه بیکاری متصل کردند بدون اینکه این اتصال به بیمه بیکاری به لحاظ قانونی به معنای اختتام قطعی رابطه کاری آنان با کارفرما تلقی بشود. همچنین این کارگران میتوانستند حین تسلیم شکایت به دیوان عدالت، خواهان توقف اجرای رای اخراج هیات حل اختلاف اداره کار قروه شوند (که چنین نیز کرده اند) اما از آنجا که از یک سو احتمال تمام شدن مهلت یکماهه وصل به بیمه بیکاری (با توجه به طول کشیدن رسیدگی به شکایات در دیوان عدالت اداری) وجود داشت و از سوی دیگر با تمام شدن این مهلت با تعمدی که وزیر کار و اداره کار شهرستان قروه در اخراج کارگران فولاد زاگرس به خرج داده بودند احتمال کار شکنی تعمدانه و عدم وصل انتقام جویانه این کارگران به بیمه بیکاری میرفت لذا کارگران فولاد زاگرس با درایت خود را به بیمه بیکاری متصل کردند بدون اینکه همانطور که اشاره شد چنین وصلی به بیمه بیکاری به لحاظ قانونی به معنای قطعی شدن اخراج آنان به حساب آید ٤. کارگران فولاد زاگرس ضمن وصل به بیمه بیکاری و وقوف بر این نکته که چنین اتصالی به بیمه بیکاری به لحاظ قانونی به معنای نهایی شدن قطع رابطه کاریشان با کارفرما نیست، شکایتی را تسلیم دیوان عدالت اداری کرده اند و مصممانه در پی مبارزه و دادخواهی برای رسیدن به خواست هایشان می باشند. هر چند دسایس مافیای حاکم بر صندوقهای بازنشستگی و وزارت کار با تحمیل شرایط طاقت فرسا بر کارگران فولاد زاگرس موفق به خانه نشین کردن بخشهایی از آنان شده است اما کارگران این کارخانه با سیل شکایت به دیوان عدالت اداری (تا لحظه تنظیم این خبر ١٠٠ شکایت، که همچنان ادامه دارد) و در دستور گذاشتن تجمعات احتمالی، همچنان در پی دست یابی به خواست هایشان هستند. لذا بر خلاف گزارش مبهم و کلی “کارگر فلزکار” که در فحوا، وصل شدن کارگران فولاد زاگرس به بیمه بیکاری را ختم کار کارخانه فولاد زاگرس و کارگرانش اعلام کرده است، چنین نیست. اینکه مبارزه جاری کارگران فولاد زاگرس به کجا ختم شود چندان قابل پیشگوئی نیست اما چیزی که در میان روشن است این است که این کارگران تن به اخراج و تعطیلی کارخانه نداده اند و همه چیز به آخر نرسیده است. اتحادیه آزاد کارگران ایران – ٢٩شهریور ماه ١٣٩٣ خبر منتشره از سوی “کارگر فلز کار” پس از دو سال تلاش کارگران فولاد زاگرس قروه تمامی کارگران این کارخانه به بیمه بیکاری فرستاده شدند و تنها کارخانه صنعتی و مادر در این استان تعطیل شد. کارخانه ای که توسط بخش خصوصی اداره می شد و ظرفیت پذیرش بیش از ٥٠٠ کارگر را داشت امروز به انبار متروکه ای تبدیل شده است.میلیاردها وامی که برای این کارخانه پرداخت شده بود به همت سرمایه داری مالی و بانکها محل بازی موشها و گربه ها شده است.تعطیلی این کارخانه بار دیگر نشان داد اعتصاب کارگران بافق برای مخالفت با خصوصی سازی درست و به جا بوده است.استاندار و مسوولین ذیربط به کارگران گفته اند که شما ارتباط کاریتان با کارخانه قطع نشده است و امیدوار باشید که اگر روزی کارخانه بازگشایی شد شما در الویت برای بازگشت به کار هستید.هرچند قبلا کارگران به مسوولین و وزارت کار گفته بودند که باهمکاری کارگران و با تغییر خط تولید به تولید آلیاژ های منگنز بخصوص فرومنگنزمی توان هم سوددهی کارخانه را تضمین کرد و هم با این تغییر تعداد کارگران کارخانه را دو برابر کرد.اما بخش خصووصی دلال از نابودی کارخانه ها و خانواده های کارگری سود بیشتری را بدست خواهد آورد.

کارگران پروفیل ساوه با موفقیت به اعتصاب پایان دادند، کارگران نورد لوله صفا همچنان در اعتصابند
اتحادیه آزاد کارگران ایران: بدنبال چهار روز اعتصاب کارگران پروفیل ساوه و تلاشهای کارفرما و دادستانی ساوه برای درهم شکستن این اعتصاب، دیروز بر اساس جدول توافقی خرداد ماه میان کارگران و کارفرما*، دستمزد این کارگران به حسابشان واریز شد و پس از وعده مساعد مدیریت کارخانه مبنی بر بازگشت بکار ٤ نفر از کارگران اخراجی، آنان به اعتصاب خود پایان دادند. بنا بر گزارشهای رسیده به اتحادیه آزاد کارگران ایران، علاوه بر چهار کارگری که طی اعتصاب از کار اخراج شده بود دو نفر دیگر از کارگران نیز دیروز توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بودند که پس از ساعاتی آزاد شدند. بنا براین گزارش کارفرمای پروفیل ساوه از میان این شش کارگر با بازگشت بکار چهار نفر از آنان موافقت کرده است. به همین دلیل کارگران پروفیل ساوه علیرغم پایان اعتصاب اعلام کرده اند مبارزه خود برای بازگشت بکار دو نفر از همکارنشان را به اشکال دیگری ادامه خواهند داد. بدنبال شروع اعتصاب کارگران پروفیل ساوه که از روز ٢٢ شهریور ماه در پی خلف وعده کارفرما مبنی بر پرداخت یکماه دستمزد معوقه آنان صورت گرفت علاوه بر اخراج چهار کارگر و بازداشت موقت دو نفر از آنها، کارفرما با هدف اعمال فشار بیشتر بر کارگران برای شکستن اعتصاب، نامه ای را به مسئول امور اداری ارسال کرد و طی آن اعلام نمود هر کس که میتواند با شرایط موجود کارخانه بسازد میتواند بماند و هر کس که نمیتواند نسبت به استعفای خود اقدام کند** اما کارگران اعتصابی پروفیل ساوه تن به این خواست کارفرما ندادند و در پایان اعتصاب خود اعلام کردند که چنانچه کارفرما به خلف وعده های خود در طی ماههای آینده نیز ادامه دهد دست به اعتصاب خواهند زد. بنا بر گزارش دیگری که به اتحادیه آزاد کارگران ایران رسیده است کارگران نورد لوله صفا نیز که از روز ٢٣ شهریور ماه در اعتراض به عدم پرداخت دستمزدشان اعتصاب کرده اند همچنان در اعتصاب بسر میبرند. بدنبال این اعتصاب، کارفرمای این کارخانه که کارفرمای پروفیل ساوه نیز می باشد به کارگران اعتصابی اعلام کرد روز پنج شنبه هفته جاری مزدشان را پرداخت خواهد کرد اما کارگران این کارخانه به دلیل تکرار خلف وعده های کارفرما اعلام کردند تا زمان واریز دستمزدشان به حساب، به اعتصاب ادامه خواهند داد و به همین دلیل بطور متحدانه ای همچنان در اعتصاب بسر میبرند. *جدول توافق کارگران اعتصابی پروفیل ساوه با کارفرما در خرداد ماه گذشته برای پرداخت دستمزد معوقه کارگران **نامه کارفرما به مسئولین کارخانه مبنی بر تحمیل شرایط موجود کارخانه به کارگران، همزمان با آغاز اعتصاب آنان در روز ٢٢ شهریور ماه جاری
ویژه دو کارگر محکوم شده پتروشیمی رازی

صدور حکم ضد انسانی شلاق و اعاده دوران بربریت بر علیه کارگران را قویا محکوم میکنیم! شعبه ١٠٣ دادگاه عمومی بندر امام خمینی ٤ نفر از نماینده های کارگران پتروشیمی رازی را به شش ماه حبس و پنجاه ضربه شلاق محکوم کرد. این اولین بار نیست که چنین حکمی از سوی محاکم قضائی بر علیه کارگران معترض صادر میشود. سال هشتاد و شش، ٩ نفر از کارگران عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران را به همراه دو کارگر دیگر در شهر سنندج به خوردن ضربات تازیانه محکوم کردند که در ادامه با اعتراضات گسترده ای که توسط اتحادیه و سازمانهای کارگری جهانی انجام شد این احکام به استثنای یک مورد لغو گردید. اما صدور چنین احکامی در شرایط حاضر بطور ویژه ای ریشه در سیاست مدون شده ی دولت روحانی در برخورد به اعتراضات صنفی و محلی کارگران قرار دارد. روزی نیست که اینگونه اعتراضات کارگری با برخورد قهر آمیز نیروهای امنیتی و انتظامی و قوه قضائیه مواجه نشود. همین امروز و بدنبال اخراج چهار کارگر معترض کارخانه پروفیل ساوه که برای دفاع از حقوق شان در مقابل کارخانه حاضر شده بودند مامورین اطلاعاتی به دستور دادستانی در محل حاضر و مانع ورود آنان به محل کار خود شدند و در ادامه دادستان ساوه همچون نگهبان چماق بدستی به این کارگران با توپ و تشر اعلام کرد که بروید خدا را شکر کنید که زندان نمی اندازمتان. اینان قرن حاضر را با نظام برده داری هزاران سال پیش اشتباه گرفته اند. وقتی یک دادستان به کارگرانی که در نتیجه گرسنگی و عدم دریافت ماهها حاصل زحمت شان مجبور به اعتراض و دادخواهی شده اند اینگونه برخورد میکند، معلوم است که در چنین سیستمی همچون دوران بربریت کارگر را زمین می خوابانند و شلاق نیز میزنند. باید در برابر این بربریت سازماندهی شده ایستاد و حکم شلاق و تازیانه بر پشت کارگران را به یک اعتراض گسترده و سراسری تبدیل کرد. اتحادیه آزاد کارگران ایران با فراخوان به کارگران پتروشیمی رازی و عموم کارگران در سراسر کشور برای اعتراضی قدرتمند در برابر احکام شلاق و زندان بر علیه نماینده های کارگران پتروشیمی رازی، صدور حکم شنیع و ضد انسانی شلاق را بر علیه این کارگران قویا محکوم میکند و با هشد ار به نتیجه عدم لغو فوری این احکام اعلام میدارد نسبت به ابقای این احکام ساکت نخواهد نشست و از هیچ تلاش اعتراضی برای لغو آن فرو گذار نخواهد کرد. زنده باد اتحاد و همبستگی سراسری کارگران ایران! اتحادیه آزاد کارگران ایران – ٢٤ شهریور ماه ١٣٩٣

حسن محمدی: ما کارگران هر رای و حکمی که اسم کارگر و شلاق زدن با هم در آن نوشته شده باشد معتبر نمی دانیم! دستگیری ٤ نفر از نمایندگان کارگران پتروشیمی رازی را که بدلیل شکایت کارفرما انجام شده است محکوم می کنیم . ما کارگران برای خواسته ها و مطالباتمان اجازه نمی دهیم که به شکل دوران برده داری به ما تعرض کنند و احکام دوران برده داری را برایمان صادر کنند. ما به چه جرمی باید این چنین تحقیر و شکنجه شویم . ایا با این دستمزد زیر خط فقر میشود یک زندگی شرافتمندانه داشت زمانیکه فرزندانمان برای تهیه نیازها و خواسته هاشان از ما در خواست می کنند میشود به انان گفت که صبر کنید. گرسنگی بکشید درس نخوانید تفریح وبازی نکنید و شاد نباشید و هیچ خواسته ای را طلب نکنید . ایا شما به فرزندانتان این جواب را خواهید داد؟ شما چه جوابی به زنانی که تن فروشی می کنند تا شکم خود و فرزندانشان را سیر کنند می دهید ؟ انان را هم شلاق می زنید و زندانی می کنید .این است جواب شما .. ایا با وجود ثروت هائیکه هر روزه جلو چشمان ما قرار دارد و ما نمی توانیم از ان استفاده کنیم در صورتیکه این ثروتها بدست ما کارگران ایجاد شده میشود سکوت کرد هر گز . کارگران و زحمتکشان سراسر از نیازها و مطالباتند که باید بر طرف شود . شما نمی توانید با احکام شلاق و زندانی کردن کارگران انان را از مطالبات و خواسته هاشان منصرف کنید . اینها نیاز های همیشگی انان است . در دنیایی که به وفور ثروت موجود است نمیشود انسانها را گرسنه نگهداشت و در مقابل این همه بی حقوقی به سکوت واداشت این زندگی شکنجه وار هر روز بر پیکر ما کارگران و زحمتکشان فرود می اید گرانی هر روزه – تورم – بی مسکنی – گرسنگی – بیکاری و اخراج – اینها شکنجه هائی است که هر روزه بر پیکر ما کارگران نواخته می شود . ما اجازه نخواهیم داد که ما کارگران را شلاق بزنید .کارگران با اتحاد و همبستگی در مقابل شما مفتخوران سرمایه خواهند ایستاد . ما با فریاد و اعتراض واعتصاب فریاد زندگی سر خواهیم داد و به سرمایه داران خواهیم گفت که ما انسانیم و خواهان یک زندگی شرافتمندانه . ما هرگز در مقابل اینهمه بی حقوقی سکوت نخواهیم کرد . انگار ما کارگران چشم و گوشمان بسته است و نمیدانیم که بشر امروز چطور زندگی می کند شما فکر نکنید که ما کارگران از این دنیا بی خبریم که شما ارباب و ما صغیر هستیم . کارفرمایان و سرمایه داران هر روز در اینجا و انجا کارخانه ها را تعطیل می کنند و هزاران کارگر را اخراج و بیکار به خیابانها میریزند چرا کارخانه داران و سرمایه داران به خود اجازه می دهند که هر وقت خواستند کار را بخوابانند و کارخانه را به تعطیلی بکشانند ولی ما کارگران وقتی طلب دستمزدهای معوقه و امنیت محیط کار و شغل و مطالبات دیگرمان را می کنیم فریاد هایشان در می اید و ما را به دادگاه های خود می کشانند و حکم زندان وشلاق برایمان صادر می کنند . ایا انان که ما را هر روزه به گرسنگی و بی مسکنی و بی حقوقی و دستمزدهای زیر خط فقر و بیکاری و …..می اندازند و اجازه تشکلهای خودمان را نمی دهند اینان محکوم به شلاق هستند یا ما کارگران که تمام زندگیمان را کار کردیم و هیچ چیزی نداریم و سر مایه داران هر چه دارند از دسترنج و کار ما کارگران است . ما کارگران با اتحاد و همبستگی نشان خواهیم داد که هر گز تن به این زندگی نکبت باری که شما سرمایه داران بر ما تحمیل کرده اید نخواهیم داد .این احکام زندان وشلاق مثل اینست که من کارگر به سرمایه داران بگویم از من هر چقدر می خواهی کار بکش و هیچ وقت من اعتراض نکنم و اگر اعتراضی کردم مرا به زندان وشلاق محکوم کن .ما کارگران این احکام غیر انسانی زندان وشلاق را محکوم می کنیم و دستگیری، اخراج ، زندان وشلاق زدن کارگران و رهبرانشان را شدیدا محکوم میکنیم. زنده باد اتحاد و همبستگی سراسری کارگران ایران برگرفته ازسایت اتحادیه آزادکارگران ایران

بیانیه اتحاد بین المللی در رابطه با حکم شلاق و زندان علیه کارگران پتروشیمی
خبر کوتاه، اما شنیع و نفرت انگیز است: شعبه ١٠٣ دادگاه عمومی بندر خمینی، ٤ نفر از نمایندگان کارگران پتروشیمی رازی را به شش ماه زندان و پنجاه ضربه شلاق محکوم کرده است. اتهام این کارگران “اخلال در نظم عمومی” عنوان شده است، اما “جرم” واقعی آنان مبارزه برای خواست های صنفی و رفاهی کارگران پیمانی و بطور کلی کوتاه کردن دست شرکت های پیمانی در استثمار مضاعف کارگران در شرکت پتروشیمی رازی است. در آغاز به قدرت رسیدن این رژیم ضد انسانی، خمینی رهبر جمهوری اسلامی برای فریب کارگران در سخنرانی خود به مناسبت روز کارگر اعلام کرد که “هر روز، روز کارگر است”، و در ادامه پرت و پلاها و چرندیات خود گفت که “خدا هم کارگر بوده است”. سرکوب کارگران واقعی و مبارزات کارگری توسط این رژیم اما در تمام این مدت ٣٥ ساله بدون وقفه و با شدت ادامه داشته است. از مجموع حدود سه هزار کارگر شرکت پتروشیمی رازی، بیش از ١٨٠٠ نفر کارگر پیمانی هستند. کارگران پیمانی از بسیاری از حقوق اولیه کارگری محروم اند: امنیت شغلی ندارند، دستمزد شان چندین برابر کمتر از کارگران دائمی است، از سرویس رفت و برگشت برخوردار نیستند و مزایایی چون لحاظ شدن سختی کار شامل آنها نمی شود. در سال های گذشته کارگران پیمانی در شرکت های مختلف پتروشیمی، از تبریز تا ماهشهر، چندین بار بطور دستجمعی برای برچیده شدن شرکت های پیمانی و عقد قرار داد مستقیم و دستجمعی با کارفرمای اصلی، یعنی شرکت ملی صنایع پتروشیمی ایران، دست به اعتراض، تجمع و اعتصاب زده اند. ماجرای اتهام و محکومیت چهار کارگر پتروشیمی رازی به حبس و شلاق نیز با این مبارزات پیوند دارد و به ١٨ دی ماه سال ٩٢ باز می گردد. در آن روز، حدود هزار کارگر پیمانی این شرکت در اعتراض به فعالیت وعملکرد شرکت های پیمانی و وجود تبعیض بین کارگران رسمی و پیمانی در برابر ساختمان مرکزی این شرکت تجمع کردند. این تجمع در چند روز دیگر نیز در طول ماه های دی و بهمن ادامه یافت. در جریان این اعتراضات، کارفرما در توافق نیم بند با نمایندگان کارگران، متعهد شد که تا روز ١٨ بهمن بخشی از خواست های کارگران را برآورده کند. اما در پایان مهلت تعیین شده و نقض تعهد از سوی کارفرما، بار دیگر هزار کارگر پیمانی در همان روز دست به تجمع و اعتراض زدند. اکنون به دنبال شکایت کارفرما از این تجمع است که دادگاه هشت نفر از کارگران را محاکمه و چهار نفر از آنان را به زندان و شلاق محکوم کرده است. هدف رژِیم اسلامی از صدور چنین احکام شنیع علیه چهار کارگر شرکت پتروشیمی، زهر چشم گیری از طبقه کارگر ایران و ایجاد فضای ترس در جامعه بطور کلی است. رژِیم اسلامی در حفاظت از نظام سرمایه داری و با اتخاذ سیاست های اقتصادی نئولیبرال، استثمار و فلاکت غیر قابل تحملی را بر اکثریت طبقه کارگر اعمال کرده است. طبق آمارهای اعلام شده، حدود ٩٠ درصد از کارگران با قرارداد موقت و یا سفید امضا کار می کنند و بنابراین فاقد امنیت شغلی هستند. حداقل دستمزد برای سال جاری ٦٠٠ هزار تومان تعیین شده در صورتی که بنا به آمار های خود رژیم، هزینه متوسط خانواده شهری بیش از چهار برابر این رقم است. در کنار آن، عدم پرداخت دستمزد ها سالهاست که به امری رایج درآمده است؛ بسیاری از کارگران ماه ها و گاه بیش از یک سال است که دستمزد های خود را دریافت نکرده اند. علاوه بر این موارد، نرخ بیکاری ابعادی بی سابقه یافته بطوری که طبق گفته وزیر کار، تعداد بیکاران به بیش از شش ونیم میلیون نفر رسیده است. با این همه، کلیت جمهوری اسلامی و دولت حسن روحانی مصمم هستند که سیاست های اقتصادی نئولیبرال از جمله خصوصی سازی ها، ارزان سازی باز هم بیشتر نیروی کار و بی حقوقی کارگران را با شدت و ابعاد گسترده تری اجرایی کنند. این هجومهای وحشیانه به شرایط کار و زندگی طبقه کارگر اما بی پاسخ نمانده است. اعتراض ها و مبارزات کارگری در اقصی نقاط کشور هر روزه و در ابعاد فزاینده ادامه دارد. پاسخ رژیم به این اعتراض ها، تشدید سرکوب و زندان بوده است. حکم حبس و شلاق برای چهار نماینده کارگران پترویشیمی بر مبنای چنین سیاستی است که صادر شده است. رژیم قصد دارد که چماق سرکوب را چنان مخوف کند که دیگر هیچ کارگری جرئت نکند از حق و حقوق کارگری سخن بگوید و بی سر وصدا به بردگی مزدی و مرگ تدریجی تن در دهد. اینان می خواهند که کارگران را به شلاق ببندند همچنان که قرنها پیش برده داران، بردگان را به شلاق می بستند. اما این اقدام رژیم، بازی با آتش است. طبقه کارگر ایران، بیش از صد سال تاریخ سرشار از مبارزه را در پشت سر دارد و از این قدرت برخوردار است که بتواند در مقابل این بربریت اسلامی سرمایه بایستد و بانگ بر آورد که بس است. رژیم اسلامی نیز خود از این واقعیت اگاه است و به همین دلیل نیز طبق اخبار موجود حکم صادره را تا دو سال تعلیق کرده است. می خواهند آب را بیازمایند. این اولین بار نیست که حکومت جمهوری اسلامی، حکم شلاق علیه کارگران صادر می کند. تا کنون در چند مورد کارگران حکم شلاق دریافت کرده اند و در مواردی نیز این احکام ضدانسانی اجرایی شده اند. از جمله اجرای حکم شلاق، در تاریخ ١٨ فوریه ٢٠٠٩، علیه دو فعال کارگری زن، شیوا خیرآبادی و سوسن رازانی، به جرم شرکت در مراسم اول ماه مه. در موارد متعدد دیگری این احکام بدنبال افشاگریهای داخلی و جهانی و اعتراضهای تشکلات کارگری و مترقی جهانی و نهادهای مدافع حقوق انسان لغو شده اند. اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران ضمن ابراز انزجار نسبت به صدور حکم شلاق و زندان علیه چهار کارگر پتروشیمی رازی، از همه تشکل های کارگری و مترقی در جهان و نیز از کارگران ایران می خواهد علیه تداوم سرکوب فعالین کارگری و برای پایان دادن به چنین احکام شنیع و ضد انسانی ای از انجام اقدامات مقتضی کوتاهی نکنند. اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران ١٩ سپتامبر ٢٠١٤

«کارگران» و «اوباش و اراذل زورگیر» در دو کفۀ ترازوی عدالت حاکمان!
هنوز چند هفته از آزادی ٩ کارگر معدن سنگ آهن بافق به قید وثیقه های سنگین سپری نشده، که ٤ کارگر پتروشیمی رازی (منطقه آزاد ماهشهر)، از سوی دادگاه عمومی (جزایی) بندر امام به شش ماه حبس و ٥٠ ضربه شلاق محکوم شدند. بازداشت ها و بگیر و ببندهای کارگری در طول مبارزه و اعتراضات کارگران از سال گذشته شتاب فزاینده ای یافته است. همدستی و همکاری همه جانبۀ کارفرمایان ِ «شاکی» با سیستم قضائی و نهادهای امنیتی حاکم به ضد کارگرانی که شدت استثمار وحشیانه و ولع سیری ناپذیر سرمایه داران، در پناه بی حقوقی مطلق حاکم، نسخۀ مرگ تدریجی شان را پیچیده، به روشنی سیاست سرکوب دائمی کارگران را برملا می سازد. اعتراضات کارگران پلی اکریل و بازداشت ٣ کارگر این واحد تولیدی، بازداشت ٢٨ کارگر معدن چادرملو، زندانی کردن ٩ کارگر اعتصابی معدن بافق و ورود یگان ویژه به شهر، بازداشت ٨ کارگر و محکومیت ٤ کارگر پتروشیمی رازی و … بیانگر اعتراض کارگران به شرایط وخیمی است که بر آنان تحمیل گردیده است.
دادگاه با توجه به ادعای کارفرمای شاکی مبنی بر این که ٤ کارگر بازداشتی با «اخلال در نظم»، «توهین و تهدید»، زمینه ساز اخلال در تولید مجتمع و ضرر و زیان مادی و معنوی و توهین و تهدید مسئولان مجتمع بوده ودر تاریخ ٢٨ بهمن ٩٢کارگران پتروشیمی رازی را تحریک و ترغیب کردند و با طرح درخواست‌های غیر موجه و خارج از موضوع روابط کاری، باعث تجمع کارگران پیمانکاری و تعطیلی کارگاه شده‌اند، رأی خود را صادر نموده است. حال آنکه بسیاری از حقوقدانان و وکلای فعال ضمن اعتراض به رأی صادره، صدور حکم زندان و شلاق براساس ماده ٦١٨ قانون مجازات اسلامی را فاقد اعتبار در حوزۀ اختلافات روابط کار می دانند. دادگاه ماده ای را ملاک حکم قرار داده که هدف از تصویب و اجرایی کردن آن مقابله با اوباش و زورگیرانی بوده که در ملأ عام اعمال قدرت می کنند. صدور این حکم براساس قانون، غیر مرتبط و از سوی مرجع قضائی غیر تخصصی، نشان می دهد که دادگاه مزبور صلاحیت رسیدگی به اختلافات روابط کار را ندارد. حتی اگر پتروشیمی رازی به دلیل واقع شدن در محدودۀ مناطق آزاد و ویژۀ اقتصادی تابع مقررات خاص آن مناطق باشد باز هم دلیلی برای آنکه این پرونده در دادگاه عمومی و به استناد قوانین ویژه مقابله با اوباش خیابانی بررسی شود وجود ندارد. وقتی متولیان حاکم به رغم انبوه مطالبات پایمال شده و اعتراضات گسترده جامعۀ کارگری، نسبت به شرایط اسفبار زندگی و معیشت اکثریت میلیونی کارگران و خانوارهایشان پشیزی اهمیت قائل نباشند، اعمال سیاستی بیشرمانه تر از سرکوب و یک کاسه کردن کارگر زحمتکش معترض به شرایط غیرانسانی خود، با «اوباش و اراذل زورگیر»، عجیب نیست. حاکمیت ضد کارگری که زمانی به بهانه شرایط جنگی اعتصاب را که حق طبیعی و بدیهی کارگران است «محاربه با خدا» می نامید و فتوا بر حلال بودن ریختن خون کارگران می داد، و کارگران «خاتون آباد» را در خون خود غرقه می ساخت، اکنون آنان را همچون «اوباش و اراذل زورگیر» به بند و شلاق محکوم می سازد. به راستی آیا جایگاه اوباش و اراذل زورگیر در نهادها و ارگان های رسمی رژیمی نیست که با انواع سلاح سرد پیکر”علی چراغی” کارگر زحمتکش شهری را به جرم امرار معاش، وحشیانه لت و پار نموده خانوادۀ ٣ نفره را بی سرپرست کردند؟! کارگران پتروشیمی رازی از سال گذشته (١٨ دی ماه) به رغم بی اعتنایی کارفرما و سایر مقامات، نسبت به وضعیت دشوار خویش، اعتراض کردند. از ٣٠٠٠ پرسنل این شرکت ١٨٥٠ نفر کارگر پیمانی اند که با ساعات کار طولانی (شیفت و اضافه کار)، در معرض انواع خطرات جانی و آلودگی ها هستند. آنها در شرایط آب و هوایی سخت، بی بهره از امکانات بهداشتی- رفاهی به سر می برند. این کارگران با معوقات پرداخت نشده و با مزدهای ناچیز ٥٠٠ تا ٩٠٠ هزار تومانی دست به گریبان مشکلات زندگی اند. روشن است که این مبالغ مزد کفاف یک سوم هزینۀ ماهیانۀ آنان و خانواده شان را نمی دهد. کارگران پتروشیمی رازی در تجمعات روزهای ١٩،١٨ و ٢٢ دی ماه گذشته علاوه بر خواست رفع تبعیض حقوقی، لحاظ شدن مزایایی چون سختی کار در حقوق و بیمه، سرویس رفت و آمد و ناهاررا طرح کردند (این مطالبات برای تمام کارگران پتروشیمی های منطقه عمومیت دارد). اما با بی اعتنایی کارفرما، آنان در ٢٤ دی ماه با توجه به حضور “روحانی” در خوزستان درخواست نمودند که وی با شرکت در جمع کارگران از مشکلات کارگران پیمانی پتروشیمی آگاهی یابد. سپس در جلسه ای با حضور نمایندگان کارگری، اعضای هیئت مدیرۀ پتروشیمی رازی و مقام های دولتی و امنیتی، کارگران به توافقات نیم بند رضایت دادند که باز هم عملی نشد. تجمعات چند روزۀ اخیر به بازداشت ٨ کارگر و محکومیت ٤ تن از آنان منجر گردید. در اعتصابات پیشین ِ شرکت های پتروشیمی منطقه نیز نیروهای امنیتی نیمه شب به منازل نمایندگان کارگری مراجعه کرده و به تهدید و ارعاب آنان می پرداختند. از سوی دیگر کارگران در محیط کار با تهدید به اخراج از سوی مدیریت شرکت مواجه می گشتند. جایگزینی پیمانکاران جدید و اخراج وسیع کارگران معترض به قراردادهای اسارت بار، شرایطی به مراتب بدتر از قبل به وجود آورد. شرکت پتروشیمی “امیرکبیر” نمونه ای دیگر از سرکوب و عقب راندن کارگران بود. ممانعت اکید از تشکل یابی کارگران در تمامی مراکز کار از جمله صنایع پتروشیمی و کوتاه نمودن دست کارگر از نهاد مستقل و قدرتمند خویش که در تداوم مبارزات جاری و پیش رو نقطۀ اتکا قرار گیرد، سرکوب و بی حقوقی کارگران را شدت می بخشد. سرمایه داران حاکم و نهادهای حامی شان، در بهره کشی وحشیانه، تحمیل شرایط ضد انسانی و قربانی و مثله کردن کارگران در محیط کار (آمار بالای سوانح کار و عدم ایمنی کارگران ایران از جمله در صنایع پتروشیمی)، کوچکترین «ضرری» نمی بینند. اما لحظه ای توقف کار برای اینکه کارگر بتواند از شرایط دشوار کار و زندگی اش سخن بگوید، «اخلال در تولید و ضرر و زیان مادی و معنوی و توهین و تهدید» محسوب می شود. برای کارفرما و نهادهای حامی اش «جرمی» بالاتر از این نیست که این صنعت سودآور حتی برای لحظه ای دچار وقفه گردد. آنان به خاطر این «جرم»، کارگر معترض را با «اراذل و اوباش زورگیر» در دو کفۀ عدالت طبقاتی شان یکسان قرار می دهند! این توهین بزرگی نه تنها به کارگران معترض بلکه به همۀ کارگران است.
همگام و همصدا با کارگران معترض پتروشیمی رازی علیه هجوم وحشیانه سرمایه داران و کارفرمایان (دولتی، نیمه دولتی و خصوصی) و نهادهای حمایتگر قانونی شان، به سطح معیشت و شرایط کار و زندگی تمامی کارگران و پایمال کردن حقوقشان به پا خیزیم. کارگران پروژه های پارس جنوبی. فعالان کارگری ضد سرمایه داری گیلان. فعالان کارگری جنوب. جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقۀ ویژه ماهشهر و بندر امام. بخشی از کارگران محور تهران – کرج شعریور ١٩٣٩

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه:شلاق و زندان علیه کارگران معترض و حق طلب محکوم است
زمانی که فقر و فساد و تبعیض در سرزمین ما آنچنان رشد و گسترش یافته که برای مبارزه با آن ستادی با مسئولیت سران سه قوه تشکیل می‌شود باید فهمید اولین قربانیان چنین شرایط وحشتناک و مصیبت باری اقشار ضعیف اجتماع، به ویژه کارگران عموما قراردادی هستند. که با دریافت حداقل دستمزد، که آن هم چند ماه عقب افتاده روزگار هر چه تلخ تری را از سر می‌گذرانند. این کارگران مصیبت زده که چوب فساد و غارت‌گری مشتی مدیر نابکار را می‌خورند باید تاوان گناه و خطایی را بپردازند که خود هیچ نقشی در آن نداشتند. البته این اوضاع نابسامان در حالی کارگران را چهار میخه کرده که ثروت‌های باد آورده رانتی آقایان نور چشمی سر به رقم‌های نجومی زده و دره شکاف طبقاتی همچنان کارگران و زحمت‌کشان را در خود فرو می‌بلعد. حال چگونه است که اگر قربانیان بیگناه این شرایط هولناک و ناعادلانه اقتصادی دست به اعتراض بزنند و حق خود را طلب نمایند باید با شلاق و زندان مجازات شوند. آیا این است آن عدالتی که نه تنها برای مردمان این سرزمین بلکه برای مردم جهان تدارک دیده‌اید!؟ تجربه خونبار مبارزات کارگری ایران و جهان نشان داده است که داغ و درفش و زندان و کشتار نمی‌تواند جلوی دادخواهی و حق طلبی کارگران را سد نماید. صدور حکم ناعادلانه شلاق و زندان برای کارگران حق طلب پتروشیمی ماهشهر هم از این قاعده کلی و ابدی جدا نیست و صادر کنندگان چنین احکام ظالمانه‌ باید بدانند با این اقدام، پیشاپیش حکم محکومیت تاریخی علیه خود را صادر کرده‌اند. سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ٣٠/شهریور/٩٣

کانون مدافعان حقوق کارگر:حکم شلاق برای فعالان كارگری بیان‌گر وحشت از فعالیت‌‌های كارگری
شعبه ١٠٣ دادگاه عمومی (جزایی) بندر امام خمینی چهار کارگر پتروشیمی رازی را به تحمل شش ماه حبس و پنجاه ضربه شلاق محکوم کرده است. این حکم در پی شکایت مدیر عامل شرکت پتروشیمی رازی از این کارگران به اتهام «اخلال در نظم» و «توهین و تهدید» صادر شده است در رای دادگاه درج شده که “بنا به ادعای شاکی این ٤ فعال کارگری در تاریخ ٢٨ بهمن ٩٢ کارگران پتروشیمی رازی را تحریک و ترغیب به اعتصاب کردند و با طرح درخواست‌های غیر موجه و خارج از موضوع روابط کاری، باعث تجمع کارگران پیمانکاری و تعطیلی کارگاه شده‌اند.”!!؟؟ بخش عمده ی سهام مجتمع پتروشیمی رازی در اسفند ٨٧، در جریان خصوصی سازی به کنسرسیومی از کشور ترکیه واگذار شده است. ( به گفته ی آقای زنگنه) پتروشیمی رازی حدود سه هزار کارگر و کارمند دارد که یک هزار و ٨٥٠ نفر از آنان، کارگر پیمانی هستند. کارگران معترض خواهان رفع تبعیض بین خود و کارگران رسمی شده بودند. سختی کار، حقوق و بیمه، سرویس رفت و برگشت و ناهار از دیگر مطالبات آنان بود. شعبه ی ١٠٣ دادگاه عمومی این مطالبات را خارج از موضوع روابط کاری تشخیص داده و مطابق با قانون مقابله با اوباش و اراذل، رای به حبس و شلاق کارگران داده است! این حکم کارگران ماهشهر از یک سو پیامی است به كارگران و فعالان كارگری كه از این پس با هر گونه اعتراض كارگری با مشت آهنین برخورد خواهد شد و از سوی دیگر به سرمایه‌داران جهانی و داخلی که در داخل ایران و مناطق آزاد تجاری از حامیان قدرتمندی چون قوه ی قضاییه برخوردار هستند تا با خیال راحت سرمایه‌گذاری کنند. نظام قضائی ایران كه از فاسدترین و عقب مانده‌ترین نظام‌های قضائی جهان است با این حکم سود و زیان سهامداران خارجی را بر بی‌حقوقی و ستم بر کارگران ایران ارجح دانسته و گمان می‌كند كه با ارعاب و تهدید و صدور احكام شلاق و زندان می‌تواند كارگران را از اعتراض و مبارزه برای به دست آوردن حقوق خود باز دارد . این نظام قضائی در همه‌ی موارد با دزدان وغارتگران اموال عمومی با رافت و مهربانی و هر جا كه اعتراضات كارگری برای ابتدایی‌ترین حقوق‌شان بوده است با شدیدترین وجه بر خورد کرده و می کند. دزدان و غارتگران اموال تامین اجتماعی ، سازمانی كه از رنج و دستمزد كارگران به وجودآمده است، آزاد می‌گردند … حاصل دسترنج این کارگران جیب سرمایه داران خارجی و داخلی را انباشته‌تر می‌کند اما كارگران و زحمتكشان به اندك اعتراضی برای دریافت حقوق معوقه‌شان و یا به شرائط تاسف بار كار باید به زندان و شلاق محكوم شوند . كانون مدافعان حقوق كارگر ضمن محكومیت این احكام غیر انسانی علیه كارگران و زحمتكشان بار دیگر اعلام می‌كند كه تنها راه جلوگیری از این بی‌حقوقی ها و ادامه غارت اموال كارگران وزحمتكشان و خصوصی‌سازی‌های گسترده متشكل شدن آنان در تشكل های مستقل كارگری، اتحاد و همبستگی كارگران است شهریور ١٣٩٣

ناصر زرافشان: کارگران پتروشیمی رازی به استناد قانون «برخورد با اوباش» محکوم شده‌اند! در پی محکومیت چهار نفر از کارگران پتروشیمی رازی به تحمل حبس و شلاق، یک حقوق‌دان گفت: حکم محکومیت این کارگران براساس مستندات فاقد اعتبار است چرا که بر اساس قانون غیر مرتبط صادر شده است. «ناصر زرافشان» در گفتگو با ایلنا، به صدور حکم تعلیقی زندان و شلاق بر اساس ماده ٦١٨ قانون مجازات اسلامی اشاره کرد و با بیان اینکه «اقدامات اعتراضی سال گذشته کارگران پتروشیمی رازی بیانگر وجود نوعی اختلاف صنفی میان کارگران و مدیریت است» توضیح داد: در حالی که مرجع تخصصی رسیدگی به اختلافات صنفی کارگر و کارفرما در قانون کار پیش بینی شده است، مشاهده می‌کنیم که دادگاه عمومی بندر امام خمینی به عنوان مرجع قضایی غیر تخصصی که صلاحیت رسیدگی به اختلافات روابط کار را ندارد برای بررسی این پرونده از قانونی استفاده کرده است که هدف از تصوب و اجرای آن مقابله با اوباش و زورگیرانی بوده که در ملاءعام اعمال قدرت می‌کنند. این وکیل دادگستری با یادآوری تفاوت‌هایی که میان تجمعات صنفی کارگری و اختلافات روابط کار با قدرت نمایی اوباش خیابانی وجود دارد گفت: بطور مشخص قانونگذار در فصل نهم قانون کار مصوب سال ٦٩ تشکیل جلسات سازش در درون کارگاه وهیات‌های تشخیص و حل اختلاف ادارات کار را به عنوان مراجع رسیدگی کننده به اختلافات کارگر و کارفرما تعیین کرده است. وی افزود: در این پرونده، به صرف کارگر بودن این چهار کارگر پرونده باید از طریق کمیته انظباطی و در ‌‌نهایت مراجع تشخیص و حل اختلاف رسیدگی می‌شد اما اگر این افراد در یکی از تشکل‌های صنفی کارگری مورد تایید قانون کار مانند شورای اسلامی کار، انجمن صنفی و یا نماینده کارگر عضویت داشته باشند تخلف احتمالی آن‌ها باید از طریق هیات موضوع ماده ٢٢ قانون تشکیل شورای اسلامی کار مورد بررسی قرار می‌گرفت. زرافشان افزود: حتی اگر پتروشیمی رازی به دلیل واقع شدن در محدوده مناطق آزاد و ویژه اقتصادی تابع مقررات خاص آن مناطق باشد باز هم دلیلی برای آنکه این پرونده در دادگاه عمومی و به استناد قوانین ویژه مقابله با اوباش خیابانی بررسی شود وجود ندارد. به باور این حقوق‌دان، تنها زمانی امکان بررسی این پرونده در دادگاه عمومی وجود داشت که یکی از طرفین دعوا با ارتکاب عمل مجرمانه‌ای همچون ضرب و جرح باعث می‌شد تا اختلاف به وجود آمده از حالت صنفی خارج شود. وی همچنین در خصوص ادعای «فاقد اعتبار قانونی بودن مستنداتی که در این پرونده مورد استناد واقع شده است»، گفت: در متن رای صادره آمده است که قاضی پرونده پس از بازبینی فیلم‌ دوربین‌های مدار بسته مجتمع پتروشیمی رازی حکم صادر کرده است و این درحالی است که به موجب رای وحدت رویه دیوان عالی کشور، فیلم ارزش اسنادی ندارد.
زرافشان بابیان اینکه در بررسی قضایی جرائم کیفری «فیلم» ابزاری است که بازپرس پرونده می‌تواند به کمک آن از افراد مظنون و مطلع تحقیق کند، گفت: از نظر حقوقی در جرائم کیفیری عدله جرم محصور است. وی در توضیح این مطلب گفت: در بررسی پرونده‌های کیفری بطور مشخص مستنداتی که قاضی می‌تواند به استناد آن‌ها رای صادر کند، شامل اقرار متهم، اظهارات شهود وآلت جرم می‌شود.
بازخوانی روز اعتراض/ ١٨ دی‌ماه در پتروشیمی رازی چه گذشت
ماجرا از ١٨ دی‌ماه پارسال شروع شد. آن روز، یکهزار کارگر پیمانی پتروشیمی رازی در اعتراض به تبعیض حقوقی میان خود و کارمندان رسمی مقابل ساختمان دفتر مرکزی این شرکت تجمع کردند. تکرار این تجمع در روزهای بعد از ریشه‌ای بودن مطالبات کارگران حکایت می‌کرد. شاید آن روز‌ها کمتر کسی پیش بینی می‌کرد اعتراضات کارگران پتروشیمی رازی به صدور حکم زندان و شلاق برای نمایندگان‌شان منجر شود، اما چنین شد تا رویارویی قوه قضاییه با کارگران به مرحله جدیدی از خود وارد شود. پتروشیمی رازی واقع در بندر امام خمینی ماهشهر حدود سه هزار کارگر و کارمند دارد که یکهزار و ٨٥٠ نفر از آنان، کارگر پیمانی هستند. کارگران معترض معتقد بودند در حالی که از نظر کیفیت کاری و حتی تحصیلات از کارمندان رسمی کمتر نیستند، تا چندین برابر کمتر از آنان حقوق می‌گیرند. تبعیض شایعی که به اصلی بدیهی در کارخانه‌های پتروشیمی تبدیل شده است. البته که رفع تبعیض حقوقی تنها خواسته کارگران معترض نبود و لحاظ شدن مزایایی چون «سختی کار» در حقوق و بیمه، سرویس رفت و برگشت و ناهار از دیگر مطالبات آنان بود. یکی از کارگران معترض در اولین روز تجمع گفته بود مشکلات آنان از زمانی آغاز شده است که ٨٥ درصد سهام پتروشیمی رازی به بخش خصوصی (یک شرکت از کشور ترکیه) واگذار شد، یعنی یکم اسفند سال ٨٧. حقوق کارگران پیمانی بین ٥٠٠ تا ٩٠٠ هزار تومان است، اما حقوق ماهانه کارمندان رسمی تا چندین برابر این مبالغ است. تجمع آرام ١٨ دی کارگران در روزهای ١٩ و ٢٢‌‌ همان ماه ادامه داشت، چرا که طبق گفته کارگران، کارفرما به مطالبات آنان توجهی نمی‌کرد. یکی از کارگران در سومین روز گفته بود کارفرمای اصلی کارخانه که ساکن ترکیه است، واکنشی نسبت به اعتراض کارگران نداشته است. او در عین حال خبر داده بود عصر‌‌ همان روز، جلسه‌ای میان نمایندگان کارگران، اعضای هیات مدیره پتروشیمی رازی و شماری از مقام‌های دولتی و امنیتی برگزار می‌شود. این جلسه که با یک روز تاخیر برگزار شد، نتیجه‌ای در برنداشت و تجمع کارگران در روز بعد نیز ادامه یافت. تجمع کارگران در روز ٢٤ دی با سفر روحانی به استان خوزستان همزمان شد. آنان خواستار حضور روحانی در بندر امام خمینی و آگاهی یافتن او از مشکلات کارگران پیمانی بودند. اگرچه تجمع چندین روزه کارگران با توزیع اعلامیه‌ای – با محتوای احتمالا تهدید آمیز – در آن روز خاتمه یافت و نمایندگان کارگران به توافق نیم بند جلسه روز قبل با هیات مدیره و مقام‌های دولتی و امنیتی رضایت دادند.
مواد این توافق بدین شرح بود: اجرای مصوبه افزایش حقوق که از تاریخ ١ مهر به تعویق افتاده بود، پرداخت معوقات حقوقی کارگران در تاریخ ٢٤ دی، بیمه تکمیلی کلیه کارگران به همراه خانواده از ابتدای بهمن، اجرای قانون مشاغل سخت و زیان آور برای کلیه کارگران پیمانی، پرداخت هزینه بازنشستگی ٥٠ کارگر پیمانی با بیش از ٢٠ سال سابقه کار، توجه بیشتر به مشکلات حقوقی و رفاهی کارگران و برگزاری جلسه‌ای با حضور سهامداران خارجی و داخلی، اعضای هیات مدیره و نمایندگان کارگران. پس از آنکه وعده‌های مدیرعامل این واحد تولیدی در موعد مقرر که ١٨ بهمن ماه بود، عملی نشد، یک هزار کارگر پیمانی پتروشیمی رازی بار دیگر در محوطه کارخانه تجمع کردند.
یکی از کارگران‌‌ در آن هنگام گفته بود: کارفرما تا به امروز تنها معوقات حقوقی کارگران را پرداخت کرده است و سایر موارد توافق که قرار بود حداکثر در تاریخ ١٨ بهمن عملی شوند، هنوز اجرا نشده است. البته کارفرما می‌گوید قرارداد بیمه تکمیلی را منعقد کرده است و اگر کارگران فاکتور هزینه‌های بیمارستان را به امور مالی شرکت تحویل دهند، هزینه‌های درمان آنان پرداخت خواهد شد اما هنوز کارت یا دفترچه‌ای به کارگران ارائه نشده است.دور دوم تجمعات اعتراضی کارگران پیمانی پتروشیمی رازی سرانجام خوشی برای کارگران به همراه نداشت و با احضار ٨ کارگر این مجموعه به دادسرای عمومی و انقلاب ماهشهر به دلیل شکایت کارفرما از آنان به اتهام اخلال در نظم و توهین و تهدید خاتمه یافت. احضارهایی که به صدور حکم حبس و شلاق برای ٤ تن از نمایندگان کارگران منجر شده است.بیست وپنجم شهریورماه١٣٩٣(بخشهایی از گرارش ایلنا)

اطلاعیه شماره ١٩ کمیته دفاع از فعالین کارگری مهاباد:سازمان زندانها یا وزارت اطلاعات
در گذشته هر زمان یک متهم را به سازمان زندانها تحویل می دادند به آن معنا بود که دیگر متهم از سلول انفرادی وزارت اطلاعات خلاص و دیگر بازجویی او تمام شده و برای سپری کردن احکام صادره از سوی قوه قضائیه به سازمان زندانها تحویل داده می شود. یعنی به استناد به قانون قضایی دیگر مسئولان اداره اطلاعات شهرستان‌ها نمی توانند در مورد زندانیان و یا نوع نگهداری و… دخالت کنند. اما برای کارگران زندانی وزارت اطلاعات در مورد آنان در زندان هم امر و نهی می کنند و حتی به یکی از زندانیان بنام یوسف آب خرابات اعلام کردند” در صورتکیه با ما همکاری نکیند از دکتر و درمان خبری نیست” . یوسف آب خرابات کارگر زندانی که در تاریخ ١٥/١٠/٩١ همراه دو نفر دیگر از کارگران بنام‌های محمد مولانایی و واحد سیده در شهر مهاباد توسط اداره اطلاعات آن شهر دستگیر شدند. یوسف آب خرابات مدت ٥١ روز زیر شدیدترین بازجویی در اداره اطلاعات مهاباد بود. بعد از ٥١ روز با قرار وثیقه ٢٥ میلیون تومانی از زندان آزاد شدد. تاریخ ٦/١٢/٩١ در شعبه اول دادگاه انقلاب به جرم عضویت در کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری همراه محمد مولانایی و واحد سیده محاکمه و به ٢ سال حبس عزیری محکوم شد. وکیل این کارگران به احکام صادره اعتراض نمود و پرونده جهت تجدید نظر به دادگستری استان آذربایجانغربی ارسال شد. دادگاه تجدید نظر استان آذربایجانغربی حکم صادره شعبه اول دادگاه انقلاب مهاباد را عیناً تائید نمود و آن را جهت اجرا به شعبه اجرای احکام دادگستری مهاباد ارسال کرد. یوسف آبخرابات در تاریخ ١٣/١١/٩٢ برای سپری کردن احکام ناعادلانه خود را به زندان مهاباد معرفی نمود.
یوسف آبخرابات کارگر جایگاه سوخت چند منظوره واقع در جاده مهاباد ارومیه است که به علت کارهای سخت و زیان آور دچار آسیب دیدگی در شبکه چشم شده بود به همین دلیل تحت عمل جراحی قرار گرفت. این کارگر زندانی به دلیل اینکه داروهایی که جهت ساکت کردن درد شدید در داخل زندان به او می دهند مشکلات ایشان از ناحیه چشم چند برابر شده و به همین دلیل درخواست کرده بود تا جهت معالجه چشم به بیمارستان اعزام شود. اما بعد از چند ماه در این روزها چند نفر لباس شخصی به زندان مراجعه و از یوسف می خواهند تا با انان همکاری کند و بعد او را به بیمارستان اعزام خواهند کرد. کارگران ، تشکل‌های کارگری و مردم آزاده : سازمان زندانها مسئول جان کلیه زندانیان است و موظف می باشد تا زندانیان بیمار را جهت مداوا به بیمارستان اعزام کند. ما ضمن محکوم کردن هر گونه فشار به زندانیان سیاسی و کارگری از کلیه وجدان‌ها ی بیدار می خواهیم به هر طریق ممکن اعتراض خودشان را به گوش جامعه جهانی برسانند. ما اعضای کمیته دفاع از کارگران دستگیرشده مهاباد خواستار ‌مرخصی درمانی فوری برای یوسف هستیم و هر گونه تعلل از سوی مسئولان امنیتی و تحت فشار قرار دادن این کارگر زندانی و دیگر کارگران زندانیرا تعرض آشکار به حقوق انسانی‌ این عزیزان می‌دانیم. کمیته دفاع از کارگران دستگیر شده مهاباد

نامه شاهرخ زمانی و بهنام ابراهیم زاده به کارگران
چاره ما کارگران در برابر اخراجها ، بیکاری ، فقر و مقابله با یورش سرمایه داری “وحدت و تشکلات است “!!! کارگران ، زحمتکشان ، هم زنجیران : ضمن خسته نباشید ما فعالین کارگری از زندان رجایی شهر به شما همرزمان سلام کرده و صمیمانه دست پرمهرتان را می فشاریم . لازم است بدانیم مشکلات ما و شما درد مشترک تمام کارگران است چون همه ی ما عضوی از طبقه کارگر هستیم . طبقه کارگر که تمامی اعضای آن (که همه ی ما هستیم) تحت ظلم و ستم و اجحافاتی گوناگون به سر می بریم از جمله در ترس دائمی از اخراج و بیکاری قرار داریم . هر روز قراردادهای سفید امضا و بیگاری کشیدنها مانند کارهای آزمایشی ، استاد و شاگردی و کار کودکان و دستمزدهای چهار بار زیر خط فقر به صورت چماق دائمی بالای سر ما قرار دارد. برای مقابله با چنین ظلم و ستم ها و استثمار سرمایه داری علیه ما کارگران هیچ نهادی و اداره و قانونی وجود ندارد و تمامی نهادها و قوانین و ادارات و دولت و غیره در نظامهای سرمایه داری بر علیه ما و برای سرکوب ما کارگران ساخته و پرداخته شده اند، از جمله : ١- کارگران در سال گذشته به دلیل تعیین حداقل دستمزد ٦% کمتر از نرخ تورم اعلام شده توسط نهادهای سرمایه داری که همیشه کمتر از نرخ تورم واقعی است شکایت کردند و دیوان عدالت اداری شکایت فوق را رد کرد . ٢- یک طرح نیم بندی که در اصل برای جلوگیری از شورش احتمالی فقرا طراحی شده است ولی می تواند اندک سودی برای طبقه کارگر داشته باشد طرح بیمه بیکاری است که تا به امروز چندین بار توسط شورای نگهبان رد شده است . ٣- از صدها شکایت کارگران و خانواده آنها فقط یکی منجر به دادگاهی شدن عامل جنایت شده و آن هم به صورت بسیار ناقص (قاتل ستار بهشتی فقط به سه سال زندان محکوم شده است که آن هم معلوم نیست زندانی شود !!! و یا مرتضوی را به پرداخت ٢٠٠ هزار تومان جریمه محکوم می کنند و …در حالی که صدها نفر با جرمهای کوچکتر از این به اعدام محکوم شده اند به عنوان مثال دو نوجوانی که به خاطر خرید دارو برای مادر پیرشان ٧٥ هزار تومان پول دزدیده بودند به اعدام محکوم شدند . همه اینها نشان می دهد که تمامی قوانین و نهادها و ادارات سرمایه داری دشمن طبقه کارگرند و برای سرکوب کارگران درست شده اند . در مقابل چنین حرکتهای ضد کارگری که نهادهای سرمایه داری علیه کارگران انجام می دهند وقتی کارفرمایان از کارگران شکایت می کنند ولو اینکه شکایتشان کاملا” غیرانسانی و غیرقانونی باشد ، ادارات و نهادهای فوق با تمام وجود خود را در اختیار کارفرمایان می گذارند و کارگران را همه جوره زیر فشار و سرکوب می گذارند . در این رابطه نیز می توان به مواردی که اخیرا” اتفاق افتاده مانند شکایت کارفرمای پلی اکریل اصفهان – معدن چادرملو – معدن سنگ آهن بافق و پتروشیمی رازی اشاره کرد، در کشور ما به دنبال شکایت کارفرما نهادهای سرمایه داری در مقابل اعتصاب (در حالی که اعتصاب در تمامی دنیا حتی در عقب مانده ترین کشورها به عنوان حق قانونی کارگران به رسمیت شناخته شده است) کارگران را محاکمه می کنند در صورتی که خود شکایت در مقابل اعتصاب که حق قانونی کارگران است عمل غیر قانونی است و باید کارفرمای فوق به اتهام ارتکاب عمل غیرقانونی و فریب قانون محاکمه شود اما نهادهای فوق به حمایت از کارفرمایان، کارگران را بازداشت و محاکمه می کنند که اخیرا” برای کارگران پتروشیمی رازی حکم ٦ ماه زندان و ٥٠ ضربه شلاق صادر کردند . حکم شلاق همان حرکت ضدانسانی دوران فئودالی است که خانها با مباشرت کدخدا و رهبر فکری روستا، دهقانان را به فلک می بستند، این نشان می دهد که نهادهای قضایی هنوز در دوران افکار و اندیشه های عقب مانده فئودالی گیر کرده اند و اعمال غیرقانونی و ارتجاعی سرمایه دارانه را با روشهای مخلوط مدرن و ارتجاعی علیه کارگران به کار می گیرند . کارگران و جوانان : این حکم تاریخ است که با هیچ ابزار و وسیله و روش سرکوب نمی توان روند تاریخ و مبارزه طبقاتی را مهار کرد با این همه ظلم و ستم و محاکمه غیرقانونی کارگران و صدور احکام غیر قانونی علیه کارگران توسط سرمایه داری که می خواهند کارگران را بترسانند تا دست به اعتصاب نزنند اما مبارزه برای زنده ماندن و مبارزه طبقاتی از هر طریق ممکن راهش را ادامه می دهد، برای همین است که با توجه به این همه سرکوب و احکام و اعمال ضد کارگری هر روز به تعداد و شدت اعتصابات کارگری افزوده می شود از جمله می توان به تازه ترین اعتصابها در زیر اشاره کرد : اعتصاب کارگران معدن سنگ آهن بافق ، لوله و پروفیل ساوه و چوکای شمال و …و دهها اعتصاب بزرگ و کوچک دیگر، اعتصاب کارگران و سرکوب آنها توسط ادارات ، قوه قضاییه ، یگانهای ویژه ، زندانی و دادگاهی کردن و شلاق زدن نتیجه عملکرد دو طرف مبارزه است که دائما” ادامه داشته و خواهد داشت تا اینکه یک طرف بتواند طرف دیگر را مغلوب کند که البته ممکن است طبقه کارگر بارها مغلوب شود ولی چون سرمایه داری مقابل حرکت تاریخی جامعه ایستاده است بالاخره سرنگون خواهد شد، وهمچنین موجودیت و روند رشد و پابرجایی سرمایه داری به کار و وجود کارگران وابسته است در نهایت سرمایه داری مغلوب خواهد شد، مغلوب شدن پایان مبارزه نیست بلکه پایان مبارزه زمانی است که سرمایه داری از هر جهت مغلوب شود که بدون شک خواهد شد . اما چگونه ؟ سوال اساسی این است که با توجه به این همه اعتصابات و اعتراضات روزمره و تاثیرگذار و همچنین در مقابل این همه تبعیض و سرکوب و شکنجه و حق کشی ها علیه طبقه کارگر چرا ما نمی توانیم نتایج ثمربخش و و نتیجه مشخص به دست آوریم ؟ کارگران ، معلمان و جوانان :
بهتر است خود را فریب ندهیم و نباید با دلیل تراشیدن و توجیه های غلط خود را به همین وضعیت قانع کنیم، چرا ؟ چرا ما قانون کار به درد بخوری نداریم ؟ چرا سرمایه داری می تواند برخی موارد خوبی که در قانون کار با فداکاری و جان فشانی کارگران مبارز در دهه های گذشته به دست آمده بودند را به راحتی از قانون حذف کند ؟ چرا برخلاف حتی بسیاری از کشورهای عقب مانده جهان ما تشکل های همبسته و سراسری نداریم ؟ ما فعالین کارگری اطمینان داریم عامل اصلی شکست و عدم کسب مطالبات در مبارزات خود و حتی وجود سرکوب و فقر و …در ردیف های بعدی قرار دارند، اگر بتوانیم تشکل های سراسری و همگانی خود را بسازیم به راحتی می توانیم در مقابل سرکوبها و فقر و فلاکت مقابله کنیم و نهادهای سرمایه داری و کارفرمایان را مجبور کنیم دست از سرکوب و تحمیل فقر به ما بردارند . کارگران ، معلمان ، زنان و جوانان : تنها راه نجات بشریت ، تنها راه نجات طبقه کارگر ، تنها راه نجات و کسب هر مطالبه ای برای کارگران هر کارخانه و شرکت ” وحدت و تشکیلات است “. هم طبقه ای ها : برای مقابله با هجوم سرمایه داران و کارفرمایان به هستی ما کارگران ، برای تامین امنیت شغلی و مقابله با اخراج ، بیکاری و قراردادهای موقت ، برای قانونی و تحمیل کردن اعتصاب به کارفرمایان و ایجاد امنیت برای اعتصابات ، برای ثمربخش کردن اعتراضات و حفظ دستاوردهای مبارزاتی ، برای ممکن کردن حمله به سرمایه داری و تغییر قوانین سرمایه اری به سود کارگران ، برای تعیین دستمزدهای متناسب با نرخ تورم ، برای تدوین قانون کار مترقی ، برای وادار کردن سرمایه داری و نهادهای آن به قبول خواسته ها و مطالبات کارگران ،
برای تبدیل شدن به یک طبقه برای خود ، برای ساختن جهانی انسانی برای همه ی بشریت … باید اقدام به ایجاد تشکل های همگانی و سراسری کنیم . کارگران ، معلمان و جوانان و دانشجویان … پیش به سوی” وحدت و تشکیلات” در این مسیر رسالت تاریخی بیش از همه به عهده کارگران پیشرو ، معلمان ، دانشجویان وجوانان انقلابی است. زندان گوهذ دشت کرج. بهنام ابراهیم زاده. شاهرخ زمانی

کودکان کار

ایدز در کودکان کار و خیابان
٢٨شهریور: بیشترین میزان شیوع ایدز در کودکان کار و خیابان بین سنین ١٠تا ١٨ سال است. با استناد به مطالعه‌ای که پیش از این در زمینه ابتلا به HIV/AIDS بر روی یکهزار کودک کار در تهران انجام شده، ٤ تا ٥درصدشان HIV مثبت بودند. بیشترین راه ابتلا در بین این کودکان تجاوز جنسی هم بین دختران و هم بین پسران بوده است، اعتیاد نیز یکی از راه‌های انتقال بین این گروه کودکان در سنین بالاتر است.

گزارش

مشکلات بیمه‌ای کارگران فصلی «هفت تپه»
تأخیر در پرداخت حق بیمه ٦٥٠ کارگر از سوی کارفرما. پس از اعتراضات سال گذشته و ادامه آن در تیر ماه سال جاری کارگران فصلی نی‌بر «هفت تپه» که با همراهی کارگران فصلی نی بر «کشت و صنعت کارون شوشتر» همراه بود و دامنه آن به تجمع کارگران در پایتخت نیز رسید، نمایندگان کارگران و کارفرمایان این دو واحد تولیدی، جلسه مشترکی با حضور وزیر تعاون کار و فاه اجتماعی، وزیر صنعت، معدن و تجارت، مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی و نماینده بانک کشاورزی و چند تن از نمایندگان استانی.. برگزار کردند که طی این جلسه مقرر شد بابت فصول بیکاری کارگران در سنوات گذشته (بسته به سابقه کار هر کارگر) کارفرما (بانک کشاورزی) مبلغ ٢٠ میلیارد تومان برای کارگران نی بر هفت تپه و ٦٠میلیارد تومان بابت کارگران نی بر کارون شوشتر به تامین اجتماعی واریز کند و به این ترتیب در سوابق بیمه‌ای کارگران فصلی که بخشی از سال را بیکارند، فاصله‌ای ایجاد نشود. با این حال کارفرمای مجتمع کشت وصنعت هفت تپه بعد از گذشت چندین ماه و با وجود موافقت مسئولان برای پرداخت بیمه سنوات گذشته کارگران نی بر هفت تپه، هیچ اقدامی نمی‌کنند و مشکل بیمه کارگران فصلی هفت تپه همچنان به قوت خود باقی است. از ابتدای سال جاری کارفرما بیمه کارگران فصلی نی بر را که هم اکنون در فصل بیکاری به سر می‌برند پرداخت نکرده است. کارگران فصلی نی بر هفت تپه ٤٠ درصد از سهم بیمه اختیاری خود را از اول سال جاری تا مهر ماه را برای واریز به حساب تامین اجتماعی، به کارفرما پیش پرداخت کرده‌اند. کارفرما از عدم حضور کارگران در محیط کار سوء استفاده کرده و این پولهایی که به امانت در اختیار وی برای پرداخت بیمه قرار داشته را به حساب تامین اجتماعی واریز نکرده است. طبق تعهدات انجام شده بخش زیادی از حقوق کارگران در ایام کاری بابت پرداخت ٤٠ درصد از سهم بیمه اختیاری کارگران نزد کارفرما است که در مواقع بیکاری با اضافه کردن سهم ٦٠ درصدی خود، سهم بیمه اختیاری کارگران را به حساب تامین اجتماعی واریز کند. تعداد کارگران فصلی نی بر هفت تپه ٦٥٠ کارگر است.

زندگی ٣٢ کارگر سایپا در شهرکی بدون گاز و آب آشامیدنی
٣٢ خانوار کارگری ساکن در شهرک باغشهر، هم اکنون از امکاناتی همچون روشنایی خیابان در شب، دسترسی به آب آشامیدنی، لوله کشی گاز، فضای سبز و اماکن تفریحی، خیابان‌های آسفالت شده، مسجد، مدارس و سرویس خدمات حمل و نقل عمومی محروم‌اند.

افزایش کارتن خوابی در تهران
بیشترین کارتن خواب ها در مناطق ١٢، ٧و ١٦ متمرکزند و اعتیاد فراگیرترین آسیب بی خانمان‌های تهرانی است.

اخبار بین المللی

فرانسه – اعتصاب خلبانان شرکت هواپیمایی “ایر فرانس”
خلبانان “ایرفرانس” برای چهارمین روز متوالی اعتصاب کردند. آنها در اعتراض به برنامه راهبردی جدید این شرکت هواپیمایی دست از کار کشیدند. مسئولان ایرفرانس، هفته پیش اعلام کرده بودند که برای کاهش مخارج و افزایش درآمد شرکت، تصمیم گرفته اند ناوگان هوایی “ترانساویا” را که شاخه ارزان قیمت ایرفرانس است، توسعه دهند. به این منظور برخی پروازهای ایرفرانس در اروپا توسط «ترانساویا» صورت خواهد گرفت ولی خلبانان دائمی ایرفرانس برای هدایت این هواپیماها استفاده خواهند شد. این در حالی است که حقوق خلبان ترانساویا به مراتب پایین تر از خلبان ایرفرانس است. اتحادیه خلبانان برنامه راهبردی ایرفرانس را نه تنها سودآور نمی داند بلکه آن را برای آینده شغلی خلبانان نگران کننده توصیف می کند. خلبانان ایرفرانس اعلام کرده اند قصد دارند تا دوشنبه آینده به اعتصاب خود ادامه دهند. خلبانان ایرفرانس از روز دوشنبه١٥ سپتامبر (٢٤ شهریور( اعتصاب خود را آغاز کرده و قصد دارند تا دوشنبه آینده به آن ادامه دهند که در اینصورت طولانی ترین اعتصاب خلبانان ایرفرانس از سال ١٩٩٨ میلادی تا کنون خواهد بود.

ایتالیا – کشته شدن صد‌ها مهاجر در اثر غرق شدن کشتی
آخرین گزارشها از سرنوشت حدود پانصد مهاجر سوار بر قایقی که آنها را از مصر به ایتالیا می برد، از پیدا شدن فقط ده تن از آنها و سه جسد حکایت دارد. شش تن از این افراد که دارای تابعیت فلسطینی، مصری و سوری هستند و یک دختر بچه دو ساله نیز در میان آنها یافت می شود دچار سرما زدگی شده و با هلی کوپتر به بیمارستانی در جزیره کرت واقع در جنوب یونان منتقل شده اند. بنابه گفته سازمان بین المللی مهاجرت، این فاجعه اسف بارترین فاجعه غرق شدن کشتی حامل مهاجران طی سالهای گذشته در دریای مدیترانه محسوب می شود. دادگاه جزیره سیسیل ایتالیا، تحقیقاتی را درباره ادعای دو فلسطینی مبنی بر این که قاچاقچیان این افراد را با قایقشان بدلیل خود داری آنها از سوار شدن در یک قایق کوچکتر، غرق کرده اند، آغاز کرده است. تعداد افراد کشته و یا ناپدید شده در دریای مدیترانه از ابتدای سال جاری میلادی به بیش از سه هزار نفر رسیده که در مقایسه با سال گذشته چهار برابر افزایش یافته است.

شیلی -اعلام اعتصاب کارگران معدن مس اسکندیکا
اتحادیه بزرگترین معدن مس دنیا در شیلی اعلام کرد که بمنظور فشار بر کارفرمایان برای بهبود شرایط کار روز ٢٢ و ٢٤ سپتامبر ( ٣١ شهریور و ٢ مهر) دست از کار خواهند کشید. این اتحادیه اعلام کرده است که ٢٨٠٠ کارگر این معدن دو ٢٤ ساعت کامل اعتصاب خواهند کرد. این معدن که بزرگترین معدن مس جهان بشمار میاید سال گذشته ١.١٩ میلیون تن‌ مس تولید کرده است. این معدن توسط شرکت قول پیکر بی‌ ایچ پی‌ بیلیتون اداره میشود.

برزیل – حمله پلیس به بی‌خانمان ها
پلیس برزیل روز سه شنبه١٦ سپتامبر (٢٥ شهریور) با افراد بی خانمان در سائوپائولو درگیر شد. این درگیری پس از آن روی داد که پلیس اقدام به تخلیه هتلی قدیمی کرد که از شش ماه پیش به تصرف ٢٠٠ بی خانمان درآمده بود. افراد بی خانمان در واکنش سنگ و مواد منفجره به سوی ماموران پلیس پرتاب کردند. عده ای نیز با پرتاب مبلمان و اثاثیه از طبقات این هتل ٢٠ طبقه به اقدام پلیس پاسخ دادند. پلیس در مقابل به گاز اشک آور و گلوله های لاستیکی متوسل شد. سائوپائولو با ٢٠ میلیون نفر جمعیت یکی از ثروتمندترین شهرهای برزیل است اما مشکل مسکن در آنجا به موضوعی جدی تبدیل شده است. «جبهه مبارزه برای مسکن»، که در حمایت از افراد بی خانمان فعالیت می کند، اقدام پلیس در تخلیه بی خانمان ها از این هتل و بی توجهی به مشکل آنها را محکوم کرده است.

خبر‌های کوتاه
لیبی‌ – گارد ساحلی لیبی می گوید روز یکشنبه١٤ سپتابر (٢٣ شهریور) قایقی حامل ٢٥٠ پناهجوی غیرقانونی در مدیترانه غرق شده است. ماموران موفق شدند تنها ٢٦ تن از آنها را که سعی داشته اند از راه دریا به اروپا بروند نجات دهند.
کشورهای عربی – دبیرکل “سازمان عربی کار” اعلام کرد میزان بیکاری در کشورهای عربی در سه سال گذشته افزایش یافته و به معضلی حاد تبدیل شده است. “احمد لقمان” دبیرکل سازمان عربی کار در گزارشی با عنوان “همکاری عربی و چشم اندازهای آن برای حمایت از اشتغال” ضمن اشاره به افزایش آمار بیکاری در کشورهای عربی در سه سال گذشته تاکید کرده که این افزایش به دنبال اوضاع بی ثبات سیاسی و اقتصادی به ویژه بعد از تحولات موسوم به بهار عربی رخ داده است.
عربستان سعودی – روز چهارشنبه ١٠ سپتامبر (١٩ شهریور) ٥ کارگر مهاجر در اثر فرو ریختن دیوار بتونی‌ جان خود را از دست دادند. این دیوارها بخشی از پروژه دیوار کشی‌ بر دور شهر مکه است که از مدتی‌ قبل شروع شده است. گفته میشود که این کارگران از کشورهای هند و پاکستان هستند.
ایتالیا – روز سه شنبه ٢٥ شهریور، گزارش مشترک سه سازمان وابسته به سازمان ملل از وجود بیش از ٨٠٠ میلیون گرسنه در جهان خبر داد. سازمان “خواربار و کشارورزی”، “برنامه تغذیه جهانی” و “صندوق بین المللی توسعه کشاورزی” وابسته به سازمان ملل در گزارش مشترک خود که در “رم، پایتخت ایتالیا عرضه شد، اعلام کرده اند در سراسر جهان حدود ٨٠٥ میلیون نفر از گرسنگی در عذاب هستند. به این ترتیب از هر ٩ نفر، یک نفر از گرسنگی رنج می برد.
روسیه – روز ١٦ سپتامبر شرکت جنرال موتورز اعلام کرد که بدلیل افت تقاضا برای اتومبیل، تولید شرکت ساخت اتومبیل اوپل که متعلق به این شرکت است را کاهش میدهد که متعاقب آن تعداد ٥٠٠ کارگر را از این شرکت از نیروی کار این شرکت را تعدیل خواهد کرد. شرکت اوپل در نظر دارد تا ٢ شیفت کار روزانه خود را به یک شیفت تقلیل بدهد.
اسرائیل – کارکنان فرودگاه بین‌المللی بن گورین تیل آویو اعلام کرده اند که در همبستگی‌ با کارگران اعتصابی ادارت پست، روز پنج شنبه ١٨ سپتامبر (٢٧ شهریور) از ساعت ١١ صبح تا ٢ بعد از ظهر بمدت ٣ ساعت دست از کار خواهند کشید. مسئولین ادارت پست در نظر دارند تا صد‌ها کارگر دائم را اخراج و بجای آنها از کارگران موقت استفاده بکنند. در اعتراض به این تصمیم این کارگران از چند مدت قبل دست به اعتراض زده اند.