عبدل گلپریان:
حسن روحانی خطاب به حامیان ولی فقیه آنان را “دلواپسان” مذاکرات هستهای و عدهای”بزدل سیاسی” خوانده و می گوید: آنها “تا حرف مذاکره پیش میآید میگویند ما میلرزیم. به جهنم؛ بروید یک جای گرم برای خود پیدا کنید”. در همین رابطه صبح روز سه شنبه نیز ۱۸۰ نماینده مجلس رژیم در نامهای با اشاره به سخنان روحانی، نسبتهایی مانند “لرزان، ترسو و بزدل سیاسی” را عبارات “رکیکی” خواندند و خواستار برگزاری جلسه غیر علنی برای بررسی این سخنان شدند.
این اولین بار نیست که جناحهای مختلف، رئیس جمهور، ولی فقیه و نمایندگان مجلس رژیم اینگونه بجان هم افتاده اند. سران حکومت، نمایندگان مجلس و دیگر کاربدستان رژیم به قدمت حاکمیت این نظام بارها آبروی نداشته همدیگر را برده اند. حسن روحانی با دریافت مجوز از سوی خامنه ای برای مذاکره، اصولگرایان و جبهه پایداری را بزدل سیاسی، ترسو و غیره نام برده است. وحشت حسن روحانی، لرزیدنهای حامیان رهبر و نرمشهای ولی فقیه، صرفا بخاطر نفس مذاکره و نزدیکی با دولت آمریکا نیست. هراس و سراسیمگی همه آنان ناشی از ترس و وحشتشان از خشم فرو خفته میلیونها مردمی است که حاکمان اسلامی با شعار مرگ بر شیطان بزرگ و سلام بر شیطان بزرگ، زندگی و جامعه آنها را به تباهی کشانیده اند و می خواهند همچنان به بقای خود ادامه دهند. این لگد پرانی های متقابل و دعواهای دست اندر کاران و سران رژیم همراه با گازگرفتن ها و پریدن بر سر و کول همدیگر، تلاشی برای نجات رژیم از خطر سقوط و در وحشت از تعرض و خیزش یک جامعه ۷۵ میلیونی است که در کمین آنان ایستاده اند.
زمینی که همگی سران ریز و درشت حکومت اسلامی دارند بر روی آن همدیگر را گاز می گیرند، زمینی است که مردم منزجر از کل نظام و متنفر از تمام سران حکومت زیر پاهایشان داغ کرده اند. با بن بست سیاسی اقتصادی که پیکره جمهوری اسلامی را فرا گرفته است، با و بدون نزدیکی با دولت آمریکا، خشم و تنفر فرو خورده مردم بستوه آمده از سیستم، قوانین و نظام نکبت اسلامی راه پس و پیش را از همه کاربدستان رژیم گرفته است. کلیت این نظام محکوم به نابودی و سرنگون شدن است و مردم برای پایان دادن به بیش از سی سال تباهی در کمین این بازنده ها ایستاده اند.*