کارگران فولاد زاگرس؛ اعتراض بجای تمکین

نسان نودینیان:
بیش از یکسال است کارگران فولاد زاگرس قروه در مقابل انواع دسیسه ها و وعده های پوچ کارفرما و ارگانهای دولت، ایستاده اند. در هر دوره ای با هوشیاری دسیسه های کارفرما را خنثی کرده اند. از 18 تیر ماه سال ۱۳۹۲، ۲۱۱ کارگر از کار خود اخراج شدند. بهانه کارفرما بازسازی کارخانه بود. اخراج کارگران در حالی انجام شد که کارگران بیش از چهارماه خقوق و دستمزدهایشان را دریافت نکرده بودند. بیکار سازی و انحلال کارخانه شرایط سخت و فشار مضاعفی را بر کارگران و خانواده های آنها وارد کرد. در اثر این بیکارسازی ها تعدادی از فرزندان آنها از رفتن به مدرسه محروم شدند. در یکسال گذشته وزارت کار و کارفرما های فولاد زاگرس دسیسه های کثیفی را علیه کارگران بکار گرفته اند.

“بار اول روز پنجم آبانماه مدیر عامل کارخانه با حضور در تجمع این کارگران در مقابل مجلس وعده یک فقره چک دو هفته ای را به آنان داد و پشت ورقه رای هیات حل اختلاف اداره کار شهرستان قروه با دست خط خود متعهد به اجرای کلیه آرای صادره در این رای شد و این مسئله بارقه امید لقمه نانی را در چشم کارگران فولاد زاگرس روشن کرد. اما نه تنها چکی داده نشد بلکه نامبرده با همکاری مجلسیان از درب پشتی مجلس بیرون رفت و خود را از دسترس کارگران خارج کرد”. ” بدنبال این وضعیت کارگران به ستوه آمده فولاد زاگرس تجمع خود را به مقابل وزارت کار در خیابان آزادی کشاندند و با حضور مدیر عامل کارخانه و نماینده های کارگران و مسئولین وزات کار توافق شد مبلغ ششصد میلیون تومان از معوقات این کارگران به حساب آنان واریز شود و فیلم انجام چنین کاری از سوی مسئولین وزارت کار در مقابل چشمان کارگران با دادان ناهار ماهی در ناهار خوری سازمان تامین اجتماعی به آنان، چنان ماهرانه بازی شد که کارگران از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدند، غوغائی به پا شده بود. آنان در محیط گرم ناهار خوری سازمان تامین اجتماعی و شکمی که پس از دو روز حضور در تهران و راستش بیشتر، ماهها گرسنگی کشیدن، سیر کرده بودند تلفن پشت تلفن به خانواده هایشان زنگ میزدند که پول گرفتیم. اما با گذشت ساعتی، به آنان اعلام کردند مدیر عامل گفته است حقوق کارگران شاغل در کارخانه نیز می باید از محل همین ششصد میلیون تومان پرداخت شود.

کارگران بشدت خشمگین شدند اما هیجان گرفتن پول بالاخره آنان را قانع به پذیرش این مسئله کرد و مقرر شد ۱۰ درصد از کل پول به حساب کارگران شاغل در کارخانه واریز شود. ” با فرارسیدن ساعات آخر شب و عدم واریز پول به حسابهای کارگران، آنان مردد و مبهوت سر بر بالین گذاشتند و ساعت 8 صبح روز بعد عازم محل وزارت کار شدند. بار دیگر در مقابل وزارت کار خوشحالی سرا پای وجود کارگران را در بر گرفت، اعلام شد چکها صادر شده است و قراراست تا ساعتی دیگر پول به حساب آنان واریز شود. اما با فرا رسیدن ساعت ۱۰ صبح اعلام کردند که می باید بخش دیگری از پول نیز به حساب سازمان تامین اجتماعی واریز شود تا بیمه های کارگران برقرار گردد.

همه کارگران یکدست و متحد به اعتراض پرداختند و اعلام کردند این مسئله طبق توافق مربوط به کارفرماست و ما اجازه نمیدهیم ریالی دیگر از این پول برداشت شود اما بار دیگر آنان قانع شدند و خوشحال و هیجان زده از اینکه تا دقایقی دیگر پول دست شان را میگیرد در کنار دیوارهای وزارت کار نشستند. تا اینجا مبلغ ششصد میلیون به ۵۰۵ میلیون تومان کاهش پیدا کرده بود با اینحال کارگران بسیار خوشحال و هیجان زده بودند. اما باز هم خبر بد دیگری در راه بود. حوالی ظهر اعلام شد پول به حساب شرکت واریز شده اما مدیر عامل کارخانه بخشی از آن را برداشت کرده است و فقط مبلغ ۴۸۰ میلیون تومان باقی مانده است. بار دیگر کارگران خشمگینانه به پا خواستند و طنین شعارهایشان در مقابل وزارت کار توجه مردم را به خود جلب کرد. اما همچون دفعات قبل کارگران مسئله پیش آمده را به جان خریدند و برای چندمین بار در کمتر از ۲۴ ساعت خوشحال و راضی از اینکه همین الان پول به حسابشان واریز میشود در گوشه ای مشغول خوش و بش شدند”. “آیا این پایان راه بود و همه چیز تمام شده و کارگران می توانستند با حداقلی از پول به آغوش خانواده های چشم انتطار خود در شهرستان قروه باز گردند؟ نه!! چنین نشد.

حوالی ساعت ۱۶ به کارگران اعلام شد پول به حساب مسدود شده شرکت واریز گردیده و امکان انتقال آن به حساب کارگران وجود ندارد. در این لحظه هر کسی در مقابل این کارگران ظاهر میشد آماده تکه پاره کردنش بودند. آنان با وجودی مملو از خشم و انزجار شعار، “وزیر سرمایه دار شرمت باد شرمت باد” را فریاد کشیدند و در ادامه شعارهای دیگری از قبیل “وزیر سرمایه دار استعفا استعفا- وزیر بی اقتدار، نوکر سرمایه دار”، را سر دادند و در فاصله کوتاهی در محاصره نیروهای انتظامی قرار گرفتند، اما کوتاه نیامدند و در دل این محاصره با قدرت بیشتری به شعار دادن ادامه دادند.

این محاصره برای کوتاه آمدن کارگران موثر واقع نشد و بتدریج این نیروها از دور و بر آنان به داخل وزارت کار رفتند و بی تفاوتی به اعتراضات کارگران از سوی مسئولین وزارت کار بر فضای اعتراضی در مقابل وزارت کار حاکم شد”.(بخشهایی از اطلاعیه ای از جعفر عظیم زاده بتاریخ هفتم آبانماه ۱۳۹۲)
و این فاز هم پایان کار و اعتراض برای کارگران فولاد زاگرس قروه نبود. روز ۲۹اردیبهشت ماه ۹۳ کارگران برای گرفتن سه ماه از حقوقهای معوقه با برپایی تجمع و راه پیمایی اعتراضی در شهر سنندج ادامه مبارزات خود را پیگیری کردند و طی نشستی که بین نمایندگان کارگران و فرمانداری درهمان روز انجام گرفته بود، وعده پرداخت سه ماه حقوق عقب مانده کارگران در روز سه شنبه ( ۱۳/ ۳/ ۹۳ ) متحقق شد و در ۲۸خرداد ماه همزمان با جلسه هیات حل اختلاف، کارگران فولاد زاگرس دست به تجمع در مقابل اداره کار شهرستان قروه زدند.

کشمکش و درگیری کارگران فولاد زاگرس با کارفرما و وزارت کار و دیگر نهادها از یکسال گذشته همچنان ادامه دارد. کارگران توانسته اند با مبارزات متحد خود از جمله تجمعات مکرر در مقابل مجلس، وزارت کار، اداره شهرستان قروه، اداره کار سنندج، اداره صنایع و فرمانداری سنندج و در عین حال با راه پیمایی های رادیکال و حمل پلاکار “بازگشت به کار ودریافت حقوق های معوقه”، دولت تدبیر و امید ، کو تدبیر و کو امید – ملابیگی حیا کن ذوب آهن رارها کن – ملا بیگی ننگت باد ننگت باد – وزیر بی اقتدار، نوکر سرمایه دار – ملابیگی خونخواره ، کی حامی این کاره – گرسنه ایم گرسنه ، وزیر چرا نشسته، بجای سکوت و تمکین راه مبارزه ای قاطع و جدی را طی کردند. مجمع عمومی و اتکا بر اتحاد و همبستگی نیز از دستاوردهای اعتراضات رادیکال کارگران فولاد زاگرس است.