نگاهی به مضحکه انتخابات در مهاباد

(ایسکرا 680)
بهنام رازی
جمهوری اسلامی مضحکه انتخاباتش را روز جمعه 24/3/1392 همزمان،در تمام شهرهای ایران برگزار کرد. این در حالیست که،هرگونه آزادی اندیشه و عقیده در این کشور ممنوع است و هر اندیشه ای که مخالف این حکومت باشد،با زندان و شکنجه و اعدام مواجه می گردد. هنگامی که هیچگونه آزادی سیاسی و آزادی احزاب در این کشور وجود ندارد،و همه کاندیداها قبل از فرا رسیدن روز انتخابات از انواع و اشکال صافی ها و فیلترها می گذرند، هنگامی که کاندیداهای از فیلتر گذشته و گزینش شده را در مقابل مردم قرار می دهند، تا از میان آنها یکی را انتخاب کنند، حرف زدن از انتخابات بسیار مسخره و مضحک به نظر می آید.
جمهوری اسلامی در هر دوره برای مشروعیت دادن به مضحکه انتخاباتش و کشاندن مردم به پای صندوق های رای ، از قبل، تدابیری را اتخاذ کرده و به حیله ها و ترفندهای زیادی متوصل می شود. در مورد مردم کردستان این گونه تدابیر به صورت ویژه ای و در ابعاد و اشکال مختلفی صورت می گیرد. رفتن مردم کردستان به پای صندوق های رای برای این حکومت یک مسئله بسیار مهم و حیاتی محسوب می شود. اهمیت این مسئله به این دلیل است که، این نظام از نظر مردم کردستان هیچگونه مشروعیتی ندارد.این نظام با سرکوب خونین قیام مردم کردستان در اوایل انقلاب و با اعدامها و جنایتهای بسیاری که نسبت به این مردم مرتکب شده،وهنوز هم ادامه دارد، مشروعیتش را سالهاست که از دست داده است. همین امر باعث شده است که جمهوری اسلامی به هر حیله و ترفندی برای اثبات مشروعیتش در میان مردم کردستان متوصل می شود.
یکی ازترفندهای رژیم در این دوره همزمان کردن مضحکه انتخاباتی ریاست جمهوری با انتخابات شوراهای شهر،در روز 24/3/1392 می باشد. این یکی از رندانه ترین و کثیف ترین ترفندهایی است که جمهوری اسلامی در این دوره بکار برده است.
امسال در شهر مهاباد از مجموع 225 نفری که خود را کاندید برای شوراهای شهر کرده بودند 171 نفر تایید صلاحیت شدند. دولت با تایید صلاحیت این تعداد از کاندیداها می خواست برای مضحکه انتخاباتیش بازار گرمی کرده و تعداد بیشتری از مردم را به پای صندوق های رای بکشاند و با این کار عملا 171 خانواده را درگیرمضحکه انتخاباتیش کرد. حکومت با این کار صحنه را به رقابت بین خانواده ها تبدیل کرد و هدفش گل آلود کردن آب و گرفتن ماهی بود.
مردم مهاباد از فساد و دزدیهای چندین ساله اعضای شورای،شهر به تنگ آمده وبه همین دلیل از هر فرصتی برای اعتراض و تغییر وضع موجود استفاده می کنند. کسانیکه به پای صندوق های رای رفتند برای تایید این نظام و مشروعیت دادن به آن و انتخاب رییس جمهور نرفته اند. بلکه آنها برای اعتراض به فساد موجود و برچیدن بساط دزدی ها ی اعضای شورا به پای صندوق ها رفتند.
در هر دوره کاندیداها برای جمع آوری رای ، وعده هایی توخالی به مردم می دهند و تعهد می کنند که به دزدی ها پایان خواهند داد ودر جهت حل مشکلات مردم کار خواهند کرد. ولی آیا این ها تا کنون چه خدمتی به مردم کرده و می کنند؟ آیا اینها فقر را ریشه کن می کنند؟ آیا اینها بهداشت را رایگان می کنند؟ آیا مردم را صاحب خانه می کنند و حقوق و دستمزد کارگران را بالامی ببرند؟ آیا اینها از حقوق زنان دفاع می کنند ؟ آیا اینها اعتیاد را ریشه کن می کنند و برای خیل عظیم جوانان بیکار ، کار پیدا می کنند؟ خیر!
اینها برای این به میدان آمده اند که چندین سال است از دزدیها بی نصیب مانده اند و در جمع آوری ثروت و در تصاحب باغها و املاک و آپارتمان ها و … عقب مانده اند،و می خواهند در دوره عضویتشان در شورا آن را جبران کنند. بخشی از مردم شریف و خونگرم مهاباد هر بار،گول این افراد سودجو و منفعت طلب را خورده و به آنها رای داده اند. ولی رای دادن به اینها هیچ مشکلی را حل نخواهد کرد. چرا؟ چون آب از چشمه گل آلود است. چون هر کسی که وارد این سیستم بشود و در هر سمتی قرار بگیرد سرانجام دزد و سارق و چپاولگر و رشوه خوار از آب در خواهد آمد.
پس برای رهایی از فقر، بیکاری ، گرانی و نابرابری و همه معضلاتی که مردم با آن دست به گریبانند چه باید کرد؟
برای حل این مشکلات باید دست به ریشه برد. باید از ریشه اوضاع را دگرگون کرد و این یعنی از بین بردن نظامی که این فلاکت و بدبختی را به بار آورده است. تنها راه نجات مردم از این وضعیت سرنگونی جمهوری اسلامی است و بجای آن برپایی یک حکومت انسانی ، که مبنای آن بر اساس آزادی و برابری همه انسانها در تمام زمینه های اقتصادی ، اجتماعی ،سیاسی و جنسیتی و … باشد. و این حکومت چیزی نیست جز حکومت کارگری و سوسیالیستی.
زنده باد سوسیالیسم
27 خرداد 92