حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
نوامبر ١٩٩٤
نظر به اينكه:
مردم كردستان طي يك دوره طولانی در رژيمهای سلطنتی و اسلامي و نيزدر رژيمهاي مختلف در عراق و تركيه بطور سيستماتيك تحت فشار و سركوب و ستم ملي قرار داشته اند. مساله كرد به يك گره گاه سياسي مهم نه فقط در زندگی مردم كردستان بلكه در روند اوضاع سياسی در ايران و منطقه بطور كلي تبديل شده است. اين مساله باید هر چه سريعتر به شيوه ای اصولي و عادلانه پاسخ بگيرد.
از نظر حزب كمونيست كارگري ايران تنها پاسخ اصولي به مساله كرد در ايران اعلام نظر مستقيم مردم كردستان از طريق يک رفراندم آزاد در مورد جدايي يا عدم جدايي از ايران است. حزب كمونيست كارگری به اين منظور طرح زير را ارائه میكند.
١ـ خروج كامل نيروهای نظامي و انتظامی دولت مركزی از كردستان برای يک دوره ششماهه قبل از برگزاری رفراندم، به منظور تضمين آزادی فعاليت و تبليغات كليه احزاب سياسی در جهت آشنا كردن مردم با برنامه، سياستها و مواضع خويش در رفراندم. نظارت سازمان ملل و مراجع رسمي بين المللي بر خروج نيروهای دولت مركزی و برقراری آزادی و امنيت فعاليت سياسی در اين دوره شش ماهه. سازمان ملل همچنين بايد عدم دخالت، تهديد و يا تجاوز نظامی از جانب دولت عراق و تركيه در اين دوره را تضمين كند.
٢ـ برگزاری رفراندم در مناطق كرد نشين غرب كشور زير نظارت سازمان ملل كه در آن مردم كردستان در مورد تشكيل يك كشور مستقل و يا باقی ماندن در چهار چوب ايران رای خواهند داد. نتيجه اين رفراندم رسمی و قانونی و لازم الاجرا خواهد بود.
٣ـ از نظر ما موضوع رفراندم جدايي و يا عدم جدايي است و نه خود مختاری، فدراليسم قومی و نظاير آنها. پرسشی كه مردم كردستان درچنين رفراندمی با آن پاسخ ميدهند عبارت است “جدايي از ايران و تشكيل يك دولت مستقل، يا ماندن در چهارچوب ايران با تضمين برابری كامل در كليه حقوق و آزادی ها بعنوان شهروندان آزاد و متساوی الحقوق كشور”
* * *
حزب كمونيست كارگری بعلاوه تاكيد بر نكات زير را ضروری ميداند:
١ـ برسميت شناختن حق جدايي از جانب ما به معنای توصيه اتوماتيك به جدايي نيست. حزب كمونيست كارگری ايران، بر مبنای بررسی مشخص مجموعه شرايط سياسي و اجتماعی در مقطع آغاز عملي اين روند وبا توجه به مصالح كل جنبش طبقه كارگر و آزادی و رفاه هر چه بيشتر مردم كارگر و زحمتكش در كردستان، موضع خود در رفراندم را تعيين و اعلام خواهد كرد.
٢ـ درعين برسميت شناختن حق جدايي، ما با هر گونه فدراليسم قومي و يا طرحهاي مختلف خود مختاری مخالفيم و آنها را نه راههایی برای حل مساله ملی بلكه نسخه هايي برای تداوم تخاصمات و كشمكشهای ملی، برجسته كردن و ابديت بخشيدن به هويتهای ملی و قانونی كردن جدايي های ملی در چهارچوب يك كشور واحد ميدانيم و رد ميكنيم.
دفتر سياسی حزب كمونيست كارگری ايران
آذر ١٣٧٢،نوامبر ١٩٩٤
