حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
در دل بحران کرونا در ایران جنبشی حول تامین معیشت شکل گرفته است. شهروندان، بابلند کردن پلاکاردهاو با کلیپها و هشتگ ها در مدیای اجتماعی، این خواست را مطرح می کنند که قرنطینه بدون تامین معیشت ممکن نیست و خواهان این هستند که زندگی و معیشت مردم که روزهای سختی را میگذرانند بوسیله حکومت تامین شود. حکومت هم بیشرمانه از این مسئولیت شانه خالی می کند و مردم را بافرستادن به سرکارهای خود به قتلگاه کرونا می فرستد. جمهوری اسلامی، دست در دست ویروس کرونا،به کشتار مردم مشغول است چرا که نمی خواهدبرای زندگی مردم چه در مبارزه با این بیماری و چه در تامین معاش آنها هزینه ای صرف کند.
راه حل حکومت این است که اقتصاد را به قیمت کشتن مردم براه بیاندازد. آن زمان نیز که اقتصاد جمهوری اسلامی بدون کرونا در حال “چرخش” بود اکثریت مردمانی که چرخ این اقتصاد را به گردش در می آورند چیزی جز فقر و نداری نصیبی نداشتند و امروز هم که این اقتصاد در اثر کرونا بیش از گذشته از کار افتاده است همین مردم باید تاوانش را بپردازند.
ما در مقابل این وضعیت اعلام میکنیم معیشت مردم در دوران کرونا و در هر شرایط دیگری بدون اما و اگر باید تامین شود. دولت موظف است در قبال شهروندان جامعه که به هر دلیلی معاشی ندارند و نمی توانند معاش خود را تامین کند یک در آمد ماهانه پایه اختصاص دهد تا همه بتوانند نیازهای اساسی خود را برآورده کنند.هیچ شهروندی نباید با گرسنگی دست و پنجه نرم کند و یا نگران گرسنه ماندن و بیماری و مشقات ناشی از فقر و بی تامینی باشد. این حق انسانی همه احاد و افراد جامعه است که زندگی شان در هر شرایطی تامین باشد. این وظیفه دولت است که هر چه زودتر با تخصیص منابع و ثروت جامعه معیشت مردم را تامین کند.
تامین معیشت شهروندان و مقرر کردن یک درآمد پایه برای همه کسانی که فاقد درآمد و یا کم درآمد هستند صدقه و خیرات نیست،یک حق انسانی است. تامین معیشت شهروندان با “بسته حمایتی” بیشرمانه جمهوری اسلامی یعنی پرداخت ماهانه ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومان برای تنها سه میلیون از افراد جامعه و آنهم فقط برای چند ماه ممکن نیست. تامین معاش مردم قبل از هر چیز به این معناست که همه شهروندان فاقد درآمد و یا کم درآمد بلااستثا از یک مقرری ثابت و مکفی بعنوان درآمد پایه برخوردار باشند تا بتوانند نیازهای اساسی زندگی خود را تامین کنند. این درآمد پایه باید بتواند هزینه های نظیر موادغذایی، مسکن، لباس و کفش، هزینه های تحصیل از دوره ابتدائی تا دانشگاه، اوقات فراغت و تفریح، بهداشت و درمان،ترانسپورت و سایر نیازهای پایه ای شهروندان را بپوشاند.
پرداخت حقوق پایه حتی بعد از بحران کرونا هم امری حیاتی است. حداقل دستمزد رسمی در ایران چهار بار زیر خط فقر است و درآمد بیکاران و بازنشستگان حتی از این هم کمتر است. از همین رو ما بهمراه همه کارگران و مردم کارکن برای افزایش چندین برابری دستمزدها به بالای خط فقر،پرداخت بیمه بیکاری مکفی و افزایش حقوق بازنشستگی، و پابپای آن پرداخت حقوق پایه تلاش و مبارزه میکنیم. پرداخت این مقرری ثابت ماهانه باید ساده و آسان باشد و شهروندان را برای دریافت آن دچار شرمندگی و توضیح و گذر از هفتخوان رستم و دردسر نکند.
ما همچنین بر چند خواست مهم دیگر که مستقیما به وضعیت معیشتی توده مردم مربوط میشود تاکید میکنیم. بهداشت و درمان باید تماما رایگان باشد. این بخصوص در شرایطی که مردم با یک بیماری مسری دست و پنجه نرم می کنند و بسیاری توانایی پرداخت هزینه های درمانی را ندارند بسیار مهم است که بلافاصله باید به مورد اجرا گذاشته شود. یک خواست دیگر این است که مردم در این شرایط سخت از پرداخت هزینه های آب و برق و گاز معاف شوند. کار در مراکز تولیدی (بجز بخش هائی که در شرایط کنونی حیاتی است) باید تماما متوقف شود و همه کارکنان از مرخصی با حقوق برخوردار شوند. دولت موظف است با تخصیص بودجه لازم حقوق کارگران و کارکنانی که مجبور به قرنطینه هستند را بدون هیچ اما و اگری تامین کند.
اینها همه شدنی است اگر منابع و ثروت جامعه به جای اینکه صرف تقویت فعالیتهای تروریستی جمهوری اسلامی در سطح جهان و همچنین تقویت نیروهای بسیج و سپاه و دیگر ارگان های سرکوبگر و موسسات مذهبی و اشاعه خرافه و یا صرف دزدی و اختلاس توسط آیت الله ها و آقازاده هاشود صرف نیازهای اساسی مردم شود. تحقق این خواستها شدنی است اگر ثروتهای جامعه و دسترنج کارگران و مردم زحمتکش بجای اینکه به جیب های گشاد دزدان حکومتی سرازیر شود در خدمت مردم به جریان بیفتد. بسیاری از این تامینات اجتماعی از سالها پیش در برخی کشورها به اجرا گذاشته شده است. آنچه که ما طلب می کنیم در واقع بخشی از ثروتی است که با عرق و رنج کارگران و مردم زحمتکش تولید شده است و حاکمان و اقلیتی مفتخور حاصل این زحمات را به تصاحب خود در آورده اند. در چهل سال گذشته شاهد بوده ایم که با سلطه مقامات و باندهای مافیائی حاکم بر اقتصاد و منابع ثروت جامعه، چگونه یک اقلیت ناچیز و مفتخور مدام پروارتر شده و مالتی میلیاردر شده اند، و اکثریت عظیم کارگران و توده مردم بیشتر و بیشتر به زیرخط فقر و شرایط فلاکتبار و غیرقابل تحمل اقتصادی رانده شده اند. اوضاع سخت معیشتی امروز مردم نتیجه مفتخوری و چپاول سرمایه داران و حاکمیت حاکمین بغایت فاسد و دزد است که تنها مشغله شان حفظ حاکمیت ضد انسانی خود و ارتزاق از خوان یغمائی است که بر سر آن نشسته اند. این حکومت باید سرنگون شود تا مردم به ازادی و رفاه اجتماعی دست یابند. اما ما می توانیم با بلند کردن پرچم تامین معاش و پرداخت کمک هزینه اجتماعی به همه کسانی که به آن احتیاج دارند راه سرنگونی این حکومت فاسد و جانی را هموار کنیم. هم اکنون در سطح جامعه نیز جنبشی بر سر زندگی و معیشت با گفتمان # قرنطینه بدون تامین معیشت ممکن نیست به راه افتاده است.
حزب تلاش میکند تااین جنبش را هر چه بیشتر تقویت و همه گیر کند. جمهوری اسلامی از آنچه که بعنوان “شورش گرسنگان” از آن یاد می کند بشدت در هراس و نگرانی است. بگذار در این شرایط سخت به حکومت نشان دهیم که ما نمی گذاریم جامعه به ورطه گرسنگی بیفتد و با چنگ و دندان از حق معاش و تامین زندگی مرفه برای همه افراد جامعه به دفاع برخواهیم خاست.
حزب کمونیست کارگری ایران
۲۵ فروردین ۱۳۹۹، ۱۳ آوریل ۲۰۲۰
