از روز هشتم ژانویه ۲۰۲۰ (هیجده دی ماه) که عزیزانمان در واقعه سرنگون شدن هواپیمای B737-800 توسط سپاه پاسداران خاکستر شدند زندگی بسیاری از ما نیز از مسیرعادی اش خارج شده است. موشک های سپاه پاسداران فقط جان ۱۷۶ نفر انسان بیگناه را نگرفت بلکه روح و قلب ما را نیر آتش زد.
اشکهایمان پایان ندارد، دلهایمان قرار ندارد. جمهوری اسلامی فقط امکان زیستن را از ۱۷۶ انسان سلب نکرد بلکه همچنین امکان آنچه آنها می توانستند در آینده بشوند را هم از آنها گرفت. چگونه آدمی می تواند در فقدان پدر، مادر، خواهر، فرزند، همسر، دوست یا عزیزی که از دست داده است به زندگی ادامه دهد؟ این سئوالی است که طبعا وابستگان کشته شدگان هر روز با آن مواجه هستند. یاد عزیزان از دست رفته را در ذهن شان مرور می کنند. چه سخت است دیدن جای خالی شان! چه سخت است پذیرفتن اینکه دیگر در میان ما نیستند.
سه روز تمام نشدنی صبر کردیم تا علت این فاجعه را بدانیم. اما هر ساعت دروغی شنیدیم. حرفی جز کتمان حقیقت و خلاف واقع در میان نبود. قبل از اینکه حتی جعبه سیاه هواپیما بررسی شده باشد گفتند که نقص فنی عامل سقوط بوده است. چپ و راست میگفتند که موشکی در کار نبوده است. به ما دائم تشر میزدند که در دام تبلیغات “آمریکا” گرفتار نشوید… تا آنکه دول غربی خبر دادند که این هواپیما بر اثر اصابت موشک سرنگون شده است. تازه آن وقت بود که مقامات جمهوری اسلامی مجبور شدند که به جرم خودشان اعتراف کنند.
اما تازه وقتی هم که به حرف آمدند باز دروغهایشان پایانی نداشت: گفتند که یک موشک بوده اما بعد معلوم شد که دو موشک شلیک کرده اند. گفتند که تقصیر جنگ با آمریکا بوده ولی نگفتند که چرا در شرایط جنگی پروازهای مسافرتی را لغو نکرده اند. گفتند که خطای اپراتور پدافند هوایی بوده است ولی نگفتند که چگونه سیستم پدافندی که به گفته خودشان یکپارچه است می تواند “آتش به اختیار” عمل کند. گفتند که هواپیما را با “موشک کروز” اشتباهی گرفتند ولی نگفتند که بین هواپیمای مسافربری و موشک کروز زمین تا آسمان فرق است و در ثانی دوربین حرارتی سامانه پدافند هوایی به سادگی این دو را از هم تشخیص می دهد. با دستپاچگی محل حادثه را پاکسازی کردند در حالی که بر طبق مقررات بجز جمع آوری اجساد باید محل سقوط هواپیما را به شکل طبیعی اش باقی می گذاشتند تا تحقیقات درست و حسابی انجام بگیرد. گفتند فردی که فیلم اصابت موشک دوم به هواپیما را منتشر کرده دستگیر کرده اند ولی نگفتند که مگر او چه گناهی مرتکب شده غیر از اینکه از دروغپردازیهای حکومت پرده برداشته است؟ حتی تعدادی از مقامات بالای حکومت اسلامی توضیحات ارائه شده از سوی سپاه پاسداران را قبول نکردند. چگونه انتظار دارند که ما آنها را قبول کنیم؟ رئیس جمهور گفت: “درمخیله آدم نمی گنجد که بغل فرودگاه بین المللی در پایتخت کشور در روت هوائی یک هواپیما زده بشود.” سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس ، حسین نقوی حسینی، هم گفت که خطای فردی در حادثه پرواز پیاس ۷۵۲ برایش قابل قبول نیست. او گفت: “اصلا معنا ندارد چنین چیزی، که شما یک دفعه حس کردید که یک چیزی آمد بزنیمش؟ مگرکفتر بازی است؟! یا کلاغ و مرغابیه؟ من بعید به نظرم میرسد که یک خطای عادی انسانی است . پشت پرده هائی باید داشته باشد.” و محسن اسدی لاری، مدیرکل بینالملل وزارت بهداشت و درمان که دو تن از فرزندانش را در این پرواز از دست داده اظهار کرد: “این حادثه عقبههایی دارد و مطمئنم که به دلیل یک اشتباه یا فشار دادن یک دکمه نبوده است.” ماجرای جعبه سیاه را هم که همه می دانند. اگرقصد پنهان کردن حقیقت را ندارند چرا جعبه سیاه را به جایی که توانایی بازخوانی آن را دارند نمی فرستند؟ سئوالات و چراها بسیارند. و همه اینها دلایل آشکاری است که جمهوری اسلامی عامدانه به هواپیما شلیک کرده است. عامدانه ۱۷۶ نفر را به قتل رسانده است.
اما حتی اگر بگویند عامدانه اینکار را نکرده ایم باید دادگاهی شوند. باید تک تک شان از خامنه ای بعنوان فرمانده کل قوا تا فرماندهان سپاه که این جنایت را عملی کردند و هر مقام دیگری که در این جنایت دست داشته در دادگاهی بین المللی در خارج ایران بازجویی شوند تا کل ماجرا روشن شود. طبق استانداردهای بین المللی راننده ای که مرتکب قتل و یا مجروح شدن یک نفر میشود به دادگاه فراخوانده میشود تا جزییات ماجرا روشن شود. جمهوری اسلامی جنایت به مراتب عظیم تری انجام داد و سه روز فرار کرد و اطلاعات گمراه کننده فرستاد تا اینکه مچش را گرفتند و به جنایت اعتراف کرد. آیا بعنوان قاتل ۱۷۶ انسان نباید به دادگاه کشانده شود؟
ما خواهان تشکیل یک دادگاه بین المللی هستیم. ما می خواهیم که آمرین و عاملینی که باعث کشته شدن مسافران و خدمه هواپیما شده اند محاکمه و مجازات شوند و جزییات ماجرا و انگیزه های این قتل عام و جزییات آن و مشخصات تک تک کسانی که بازیگران این جنایت هولناک بودند شناسایی و به دنیا معرفی شوند. علاوه بر این ما می خواهیم که دنیا به جانیان حاکم بر ایران فشار آورد که دست از اذیت و آزار خانواده های جانباختگان بردارد، تابعیت دوگانه قربانیان این فاجعه را به رسمیت بشناسد و بر اساس معیارهای بین المللی به خانواده ها غرامت پرداخت کند. ما از همه دول غربی که اطلاعات شان باعث شد که حکومت اسلامی به جنایت خود اعتراف کند، درخواست می کنیم که این حکومت را همچنان تحت فشار بگذارند تا تمامی حقیقت این فاجعه انسانی روشن شود و برای کشاندن مسببین این جنایت به یک دادگاه بین المللی اقدامات لازم صورت گیرد.
برای خانواده ها و بازماندگان کشته شدگان هواپیمای مسافربری اوکراینی هیچ چیز تسکین دهنده تر از این نیست که عاملین و آمرین کشتار عزیزانشان محاکمه و مجازات شوند. در این راه دست یاری به سوی همه مردم دنیا دراز می کنیم.
حسن صالحی