حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
بیست و سه سال پیش یکی از هولناکترین کشتارهای تاریخ معاصر جهان در زندان های جمهوری اسلامی بوقوع پیوست. طی ماه های مرداد و شهریور ٦٧ بفرمان خمینی سرکرده رژیم آدمکشان اسلامی، کمیته های مرگ ساختند و هزاران زندانی سیاسی را که سالها در زندان بودند از دم تیغ گذراندند. یاد همه این عزیزان گرامی باد!
جمهوری اسلامی بلافاصله پس از پذیرش آتش بس پیشنهادی سازمان ملل در یکم خرداد ١٣٦٧ برای خاتمه جنگ هشت ساله ایران و عراق که یک میلیون کشته و معلول و میلیاردها دلار خسارات مالی در پی داشت، و در حالی که با نارضایتی گسترده مردم و شورش های شهری روبرو بود، دست به این اقدام جنایتکارانه زد. هدف این نسل کشی وارد کردن شوک به جامعه بود که در آستانه اعتراضات بزرگ توده ای به سر میبرد.
این قتل عام تنها جنایت رژیم اسلامی نیست اما، از هولناکترین جنایات آن است. کارنامه این حکومت از آغاز تا کنون مملو از جنایات ریز و درشت است. از سازماندهی حمله به تجمعات و دفاتر سازمانهای سیاسی تا حمله هرروزه به زنان بی حجاب و تحمیل آپارتاید جنسی، از حمله به تشکل ها و اعتراضات کارگران تا “انقلاب فرهنگی” و کشتار دانشجویان، از سازماندهی حملات خونین به مردم در خوزستان و ترکمن صحرا تا لشکرکشی به کردستان و قتل عام ها و اعدام های گسترده در آنجا، از اعدام های هزاران نفره در سالهای اول دهه شصت تا ترور صدها مخالف سیاسی در خارج کشور، از قتل های موسوم به زنجیره ای تا تجاوز به زنان و قتل های زنجیره ای زنان در زندان ها و هزاران جنایت دیگر در کارنامه این رژیم ثبت است.
جمهوری اسلامی از ابتدا تا امروز حکومت مشتی جانی و آدمکش حرفه ای بوده است و همه جناح های رژیم از اصول گرا تا اصلاح طلب در این جنایات سهیم اند. مغضوبین امروز حکومت همان همکاران سابق و برپادارندگان و توجیه کنندگان این عمارت ننگین اند که هنوز هم دوران طلائی خمینی را آرزو میکنند.
مدتهاست مردم حکم سرنگونی کل این دستکاه جنایت را صادر کرده اند. در تمام طول حاکمیت سیاه رژیم، توده های وسیع مردم محروم و ستمدیده در حال جنگ عظیمی علیه حکومت سفاک و اسلامی سرمایه داران بوده اند و یک روز آنرا راحت نگذاشته اند. از کارخانه ها و ادارات، تا دانشگاه ها و مدارس، از کردستان تا تهران و اصفهان و اهواز، از زندان ها تا خیابانها همه جا صحنه مقاومت و مبارزه هرروزه مردم علیه این حکومت بوده است. انقلاب ٨٨ یکی از برآمدهای این مبارزه بود. مبارزه ای که در اشکال مختلف ادامه دارد و بحران رژیم را هرروز عمیقتر و لاعلاج تر میکند. یک حاصل تسلیم ناپذیری مردم، شکاف های عمیقی است که سراپای حکومت را فراگرفته، نیروهایش را فرسوده تر کرده و قدرت سرکوبش را کاهش داده است. دیر نیست روزی که این حکومت جنایتکار بقدرت انقلاب مردم سرنگون شود و تمامی عاملین و آمرین بیش از سه دهه جنایت به محاکمه کشیده شوند.
حزب کمونیست کارگری ایران
٢٦ مرداد ١٣٩٠، ١٧ اوت ٢٠١١
