شاه بیت صحبت های رضا پهلوی در مصاحبه هایشان و از جمله در گفت وگو با تلویزیون اینترنشنال «آزادی، امنیت و کرامت انسانی » است. او میگوید در جامعه مورد نظر ایشان گدا و ندار هم، باید از کرامت انسانی برخوردار باشند.
آقای پهلوی در این مصاحبه مثل موارد دیگر، کمی از سطح به عمق وارد نمیشوند و توضیح نمیدهند که چطور ممکن است جامعه ای رفاه نداشته باشد و بقول ایشان گدا و ندار داشته باشد و از کرامت انسانی برخوردار باشد. او دو کلمه استدلال نمیکند که چطور ممکن است در جامعه امنیت باشد مادام که فقر و اختلاف فاحش طبقاتی در آن وجود دارد. و چیزی در مورد اینکه چگونه جامعه مورد نظر ایشان آزادی خواهد داشت وقتی بخش بزرگی از جامعه به فقر و نداری و تنگدستی و زندگی زیر استاندارد محکوم است.
رمزگشایی معمای چنین جامعه ای کار دشواری نیست؛ جامعه مورد نظر ایشان را فقط با سرکوب آزادی وتحمیل فقر به اکثریت و له شدن کرامت انسانی میتوان تصور کرد. جامعه ی مورد نظر رضا پهلوی و نیروهای راست، جامعه ای است که در آن کارگر واکثریت مزدبگیران محکوم به نداری اند. چنین جامعه ای را با سرکوب پلیسی و امنیتی میتوان اداره کرد. در چنین جامعه ای نه رفاه هست ونه امنیت و نه از کرامت انسانی خبری خواهد.
عدم توفیق رضا پهلوی و نیروهای راست برای سوار کردن آلترناتیوشان بر اعتراضات جامعه از همینجا مایه میگیرد. انتخاب نشدن رضا پهلوی و نیروهای راست از سوی مردم، علیرغم امکانات مالی گسترده شان و حمایت رسانه های بین المللی فارسی همچون؛ من و تو، صدای آمریکا و تلویزیون اینترناشنال، و همراهی بی بی سی و رادیو فردا و صدای آلمان و غیره که بعد از دیماه ۹۷ امیدشان از اصلاح طلبان قطع شده است، ریشه در تعبیر عمیق جامعه از « آزادی، رفاه وکرامت انسانی» دارد. به همین دلیل است که تعبیر رضا پهلوی و نیروهای راست از این سه کلمه خریداری در جامعه ندارد.
تحقق آزادی، رفاه و کرامت انسانی در گرو سرنگونی جمهوری اسلامی و پیروزی انقلاب و قدرت گیری چپ در جامعه و بویژه عروج کمونیسم کارگری و حزب آن در راس اعتراضات جامعه است. اعتراضات بخش های مختلف جامعه و بویژه اعتراضات کارگران فولاد و هفت تپه و پژواک شعار اداره شورایی جامعه فی الحال تعبیر جامعه از این سه کلمه را بدست داده است. جامعه با گام های استوار برای تحقق آزادی، رفاه و کرامت انسانی به پیش میرود.