به یاری ۳۷ هزار پناهجوی ایرانی در ترکیه بشتابیم!

۳۷ هزار پناهجوی ایرانی در باتلاق ترکیه گرفتار شده اند. کمیساریای امور پناهندگی سازمان ملل از سال ۲۰۱۸ همه امور پناهندگی را به دولت ترکیه سپردو در قبال سرنوشت پناهندگان از خود سلب مسئولیت کرد. از آن پس اداره مهاجرت ترکیه و شهرداریهای این کشور، که نه دانش حقوقی لازم در حوزه پناهندگی را دارند، و نه از اوضاع سیاسی کشورهای دیگر و بویژه از اوضاع ایران و پیچیدگیهای آن سر در می آورند،زمام امور پناهندگان را بر عهده گرفته اند.
به این ترتیب دولت ترکیهکه خود در لگدمال کردن حقوق مدنی مردمش شهره است و در سرکوب شهروندانش سنگ تمام گذاشته است، مناسبات و بده بستان هایی هم با جمهوری اسلامی و نیروهای امنیتی آن دارد و آن کشور را به حیاط خلوط نیروهای امنیتی ایران بدل کرده است و بکرات پناهجویان را به ایران دیپورت کرده – که بعضا با احکام اعدام و زندان روبرو شده اند- چشم بر ترور و آدم ربایی جمهوری اسلامی بسته است، در مقام رسیدگی به امور پناهجویان ایرانی قرار گرفته است.
سرنوشت پناهندگان به بازی گرفته شده است.دولت ترکیه رسیدگی به پرونده پناهجویان ایرانی را با این استدلال که آنها جنگ زده نیستند از اولویت خارج کرده است. در نتیجه،پناهجویان ایرانی برای مصاحبه اولیه نیز باید سالها در انتظار باشند. علاوه بر این، اداره مهاجرت ترکیه در اقدامی عجیب پناهندگی بسیاری را که قبل از سال ۲۰۱۸ توسط سازمان ملل پذیرفته شده بودند را نیز لغو کرده است. اکنون ده ها هزار پناهجوی ایرانی در ترکیه در بلاتکلیفی مطلق وبیافقی بسر میبرند.
فقر و تنگناهای شدید مالی، بدرفتاری مقامات و ادارات دولتی و پلیس ترکیه،نداشتن اجازه کار، بیکاری، سوء استفاده کارفرمایان از کار ارزان پناهجویان که گاه از پرداخت دستمزدها نیز سر باز میزنند، فقدان بیمه های درمانی و اجتماعی و مشکلات دیگر،زندگی پناهجویان ایرانی در ترکیه را به یک کابوسو جهنم بدل کرده است. این وضعیت برای زنان و کودکاندشورایهای غیر قابل تحمل تری ایجاد کرده است.بدرفتاری، خشونت کلامی و سوء استفاده های جنسی کارفرمایان، مامورین دولتی و پلیس نسبت به زنان و یا اجبار به تن فروشی آنهابرای تامین حداقل های زندگی خود و فرزندانشان امر ناشناخته ای نیست.
خوشبختانه در ماه های اخیر پناهجویان برای مقابله با مشکلات خود دست به تحرکات تازه ای زده اند، متشکل شده اندو برای بهبود وضعیت خود اقداماتی را نیز انجام داده اند.از جمله در ۱۳ شهر مبادرت به تشکیل شوراهای پناهندگی کرده و نمایندگانی برای پیگیری و پیشبرد امورشان انتخاب کرده اند. در میدیای اجتماعی حضور فعال دارند. گروه هایی در زمینه های مختلفی از جمله اطلاع رسانی، آموزشی و همیاری تشکیل داده اند و به یاری یکدیگر برخاسته اند. در پیاین تحرکات و اقداماتی که انجام شده است فضای همبستگی در میان پناهجویانرشد یافته و شور و امید برای ایجاد تغییر در میان آنها ایجاد شده است.نوری در تاریکی روشن شده است.
فدراسیون سراسری پناهندگان تحت هدایت عبداله اسدی دبیر این سازمان و خانم شیلان میرزایی که گروه تلگرامی بنام جنبش دفاع از حقوق پناهجویان در ترکیه را راه اندازی کرده است، علاوه بر کمک و مشاوره در امر سازمانیابی پناهندگان در ترکیه، در پیفراخوان هایی در خارج از ترکیه در مدت کوتاهی چند هزار یورو کمک مالیجمع آوری کرده و بنحو مطمئن و موثری در خدمت تامین مشکلات اضطراری برخی از نیازمندترین خانواده های پناهجویان قرار داده است. این کمک ها اگرچه مرهمی بر درد برخی از خانواده های بشدت گرفتار بوده است اما با توجه به فقر شدید پناهجویانو نیازهای بیشمار آنها ابدا کافی نیست. لذا جمع آوری کمک مالی در ابعاد گسترده تری باید سازمان یابد.
ایرانیان خارج کشور که بسیاری از آنها خود در دوره ای پناهجو بوده اند و چه بسا در وضعیت مشابهی در ترکیه و یا کشورهای دیگر بسر برده اند، وضعیت این پناهجویان را درک میکنند. علاوه براین،افراد خیری هستند که مایل به کمک به پناهجویان هستند. باید توجه آنها و بسیاری از ایرانیانی که از موقعیت مالی مناسبی برخوردارند جلب شود و از آنها درخواست کمک شود.
تعداد قابل توجهی از پناهندگان در هدایت و انجام امور شوراهای پناهندگی هم اکنون فعال شده اند. از جمله این افراد میتوان به خانمها ندا صدیق ناواز و تن ناز لعلی و همچنین آقایان سعید صفر زاده و یداله باقری اشاره کرد.
برای ایجاد تغییر اساسی در وضعیت پناهجویان ترکیه لازم است کارزار گسترده ای در دستور قرار گیرد و کارهای اساسی انجام گردد. اطلاع رسانی، اقدامات هدفمند، متنوع، سازمانیافته و همه جانبه ای باید صورت گیرد. در درجه اول افکار عمومی را بایستی مطلع ساخت. از کمیساریای حقوق پناهندگی سازمان ملل باید خواست که به مسئولیت خود عمل کند. دولت ترکیه را میتوان تحت فشار قرار داد که در سیاست خود در قبال پناهجویان ایرانی و رفتار غیر انسانی با آنها تجدید نظر کند. احزاب و نهادهای مدافع حقوق انسانی در ترکیه را لازم است به یاری طلبید. توجه و حمایت ایرانیان خارج کشور، احزاب و سازمانها و نهادهای مدافع حقوق پناهندگی ایرانی باید نسبت به وضعیت این پناهجویان جلب شود. اتحادیه اروپا را بخاطر سد کردن راه خروج پناهجویان و چشم بستن بر وضعیت این پناهجویان در ترکیه و رها کردن آنها در دست دولت ترکیه باید تحت فشار قرار داد و از آنها خواست که بر دولت ترکیه برای تغییر این وضع فشار بیاورند و همچنین سهمیه ای برای پذیرشو انتقال پناهجویان را بعهده بگیرند.
برای پایان دادن به شرایط تراژیک این پناهجویان و یا حتی ایجاد تغییراتی بنفع آنها به یک کارزار قدرتنمد نیاز است. بهاتحاد و همبستگی، سازمانیابی و بسیج نیرو و اطلاع رسانی و اقدامات متعددیدیگری باید مبادرت کرد.در حمایت از این پناهجویان از هیچ کوششی دریغ نکنیم*

انترناسیونال 905