حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
نیشکر هفت تپه و گروه ملی فولاد اهواز امروز به دو سنگر مهم پیشروی های جنبش کارگری و مبارزات کل کارگران تبدیل شده است. انعکاس صدای اعتراض کارگران هفت تپه و گروه ملی را امروز نه تنها در شهرهای اهواز و شوش بلکه در دانشگاهها و در میان معلمان و بازنشستگان و بخش های مختلف جامعه می شنویم. کارگران نیشکر هفت تپه و گروه ملی فولاد اهواز با مبارزاتشان توانستند حمایت بخش های مختلف جامعه را جلب کنند و امروز شبکه ای از همبستگی کارگری شکل گرفته است که گفتمانش آزادی ، برابری و یک زندگی انسانی است.
کارگران نیشکر هفت تپه و گروه ملی با مبارزاتشان گفتمان شوراها را به درون جنبش کارگری و کل جامعه آوردند و آلترناتیو اداره شورایی و نظارت خود کارگرا ن و مردم بر سرنوشت و زندگیشان را به جلو آوردند.
در این مبارزات کارگران در سخنرانی هایشان و با شعارهایشان کل بساط دزدسالار سرمایه داری حاکم را به چالش کشیدند. فریادشان این بود که امروز دیگر دوره برده داری نیست که همچنان بر روی دوش کارگران اهرام مصر را ساخت. گفتند که اداره کارتان، اداره دفاع از سرمایه دار است. گفتند امنیت ملی پوچ است و امنیت یعنی امنیت ما کارگران و ما مردم و نه اینکه بخاطر مشتی سرمایه دار، کارگر را به اسم “اخلال در امینت ملی” اسیر و زندانی کنید. و بدین ترتیب کارگران کل دم و دستگاه سرمایه داری حاکم را به چالش کشیدند.
در این مبارزات کارگران نیشکر هفت و گروه ملی فولاد اهواز از همبستگی کارگری سخن گفتند و اعلام کردند که تمام کارگران یک تن واحد هستند. از هفت تپه تا فولاد اهواز درد همه یکی است و تا وقتی این وضع باشد کارگر کف خیابان می ماند و کارگر قدرت دارد که حقش را بگیرد. و در صحنه زیبایی در گروه ملی فولاد اهواز شاخه گلی به تمام دانشجویان تقدیم شد که در کنار کارگران ایستادند. در این اعتراضات همچنین در برابر سرکوبگری های حکومت با شعار نه تهدید، نه زندان دیگر فایده ندارد، کارگران قد علم کردند و فریاد کارگر زندانی آزاد باید گردد، فضای خیابانهای اهواز و شوش را گرفت. و بالاخره یک اتفاق فوق العاده مهم در این اعتراضات نقش درخشان خانواده های کارگری و حضور فعال زنان در همبستگی از این مبارزات بود و هنوز هم آنها را در صف جلوی اعتراضات می بینیم که مکان اجتماعی این اعتراضات را بیش از بیش به نمایش گذاشت. اینها همه پیشروی های درخشان جنبش کارگری است که اسماعیل بخشی ها پرچمدارش هستند. جالب اینجاست این اعتراضات آنچنان قدرتمند به جلو خیز برداشت که امروز در دانشگاه و همه جا شعار داده میشود که ما همه هفت تپه ای هستیم. ما همه بخشی هستیم. و دانشجو در دانشگاه شعار میدهد و میگوید اسماعیلو گرفتند ، ما همه بخشی هستیم.
اعتراضات کارگران نیشکر هفت و گروه ملی فولاد اهواز درسهای مهمی برای کل کارگران و کل جامعه در بر داشته و دارد. اعتراضات این کارگران قدرت اعتصاب کارگران را جلوی چشم آنان و کل جامعه قرارداد. این اعتراضات الگویی عملی از سازماندهی اعتصابی قدرتمند با ابعادی چنین اجتماعی و گسترده را مقابل چشم جامعه گذاشت. این اعتراضات همانطور که اشاره کردم نقش خانواده و حمایت بخش های مختلف کارگران و مردم معترض از مبارزات یکدیگر را به روشنی به نمایش گذاشت و یک ابزار مهم سازمانیابی چنین اعتصابی شکوهمند، اتکای این کارگران به مجمع عمومی و مجمع نمایندگان منتخبشان بود . به این اعتبار این اعتراضات الگوی عملی ایجاد شوراها را در برابر کل کارگران و کل جامعه قرار داد. این الگوهای درخشان مبارزاتی را باید و میتوان در همه جا تکثیر کرد.
ضمن اینکه خود کارگران گروه ملی و نیشکر هفت تپه نیز با اتکاء بر همین نقطه قدرتهایشان و در حلقه همبستگی شورانگیزی که در سطح جامعه از مبارزات آنان شکل گرفته است، میتوانند مبارزاتشان را همچنان با قدرت به جلو ببرند.
پیروزی و موفقیت کارگران نیشکر هفت و گروه ملی فولاد اهواز، پیروزی همه کارگران و کل جامعه است. کارگران نیشکر هفت تپه در پیامهایشان اعلام کردند که اسماعیل بخشی و علی نجاتی صدا و حنجره ما کارگرانند و به زعم من گفتن این حرف به معنای ارج گذاشتن به همه پیشروی هاییست که به آنها اشاره کردم. یک گام فوری در مقابل کارگران نیشکر هفت تپه و گروه ملی فولاد اهواز و همه کارگران و همه مردم آزادی فوری و بدون قید و شرط بازداشت شدگان نیشکر هفت تپه، اسماعیل بخشی ،علی نجاتی و سپیده قلیان است.
یک بیانیه شورانگیز از همبستگی کارگری
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در اقدامی مهم همبستگی و حمایت خود را از مطالبات کارگران و دانشجویان اعلام داشته است. در این بیانیه بر همسرنوشتی طبقاتی کارگران و معلمان و خواستهای مشترکشان تاکید شده است. از جمله در بخشی از آن چنین آمده است:”ما معلمان وقتی مطالبه آموزش رایگان و عادلانه را مطرح می کنیم در اصل از حقوق فرزندان کارگران دفاع می کنیم، چرا که معلمان به واسطه ارتباط مستمر با دانش آموزان که اکثریت آنان متعلق به طبقه کارگر هستند به وضوح می بینند وضعیت زندگی و معاش طبقه کارگر در این یک سال نه تنها بهبود پیدا نکرده بلکه نسبت به سال های پیش دچار افول نیز شده است. تا جایی که می توان گفت از دی ماه ٩٦ تاکنون کمتر روزی بوده است که یک یا چند واحد کارگری نسبت به وضعیت خود معترض نباشند. بی شک تورم و گرانی افسارگسیخته و عدم پرداخت به موقع دستمزد کارگران در کنار سیاست های “خصوصی سازی” و “ارزان سازی نیروی کار” در بخش های صنعتی و تولیدی باعث بینواسازی گسترده کارگران و کاهش امنیت شغلی آنان شده است. فقیرسازی کارگران در کنار پولی سازی آموزش از جمله عوامل مهم در ترک تحصیل دانش آموزان است.
با آگاهی طبقه کارگر، واکنش کارگران از هپکو اراک تا معدن آق دره و … به شرایط موجود، اعتراض گسترده به این روند ظالمانه بوده اما متاسفانه تاکنون دولت و قوه قضاییه به این مطالبات با مشت آهنین پاسخ داده و عملا بعنوان ابزار سرکوب کارفرما عمل نموده اند. در چنین شرایطی است که کارگران نیشکر هفت تپه و گروه ملی فولاد اهواز حدود یک ماه است در اعتصاب و اعتراض به سر می برند و ضمن تاکید بر قطع دست “مافیا” و دریافت “معوقات مزدی”، بصورت جدی خواهان برچیده شدن “خصوصی سازی” هستند.
در روزهای اخیر شاهد تلاش نیروهای امنیتی از طریق احضار و تهدید گسترده برای به شکست کشاندن اعتصاب در هفت تپه بودیم که با ایستادگی کارگران پیشرو هنوز به اهداف خود نرسیده اند شیوه ای از سرکوب و ارعاب که ما معلمان آن را بارها تجربه کرده و باور داریم حتی اگر هفت تپه را وادار به عقب نشینی کنند اعتراضات فردا در فولاد اهواز و روزهای دیگر در سایر کارخانه ها ادامه خواهد داشت.”. این بیانیه در خاتمه با حمایت از خواستهای کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز بازداشت اسماعیل بخشی و علی نجاتی را بشدت محکوم کرده است.
این بیانیه بیش از بیش درد مشترک کارگران و معلمان و اتحاد طبقاتی آنان را به نمایش میگذارد.
زمان اولتیماتوم معلمان دارد بسر میرسد
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران پیرامون وضعیت معلمان بازداشتی و در رابطه با خواستهای پاسخ نگرفته معلمان در تاریخ هفتم آذر ماه طی بیانیه ای اولتیماتوم داد که اگر از تاریخ انتشار بیانیه آنان به مدت یک هفته معلمان بازداشتی آزاد نشوند و پاسخی به خواستهایشان داده نشود، دوباره به میدان خواهند آمد. فرصت این اولتیماتوم دارد بسر میرسد و معلمان در تدارک دور دیگر از اعتراضات سراسری خود هستند.
بنا بر فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان در اعتراض به کیفیت غیر استاندار آموزش و پرورش و وضع اسفناک معیشت معلمان و پایین آمدن قدرت خرید آنان بخاطر گرانی سرسام آور قیمت ها، معلمان در ماههای مهر ماه و آبانماه دست از کارگر کشیدند و در دفاتر مدارس به تحصن نشستند. فراخوان معلمان در این اعتراضات به خانواده های دانش آموزان و همه مردم بود و توانست همبستگی وسیع اجتماعی از سوی خانواده های دانش آموزان، دانشجویان، تشکلهای مختلف کارگری و بخش های مختلف جامعه را همراه داشته باشد. در این اعتراضات معلمان با خواستهایی چون تحصیل رایگان برای همه کودکان، درمان رایگان، افزایش حقوق ها به بالای خط فقر ٦ میلیونی، پایان دادن به امنیتی کردن مبارزات و آزادی فوری معلمان زندانی و پایان دادن به کالایی کردن آموزش به جلو آمدند و اعتراض آنان با یک همبستگی وسیع از سوی کارگران، بازنشستگان، دانشجویان و خانواده های دانش اموزان پاسخ گرفت. معلمان با این مبارزات توانستند میخ خواست تحصیل رایگان برای همه کودکان را در راس خواستهای کل جامعه بکوبند و این یک پیشروی بزرگ در مبارزات کل جامعه بود.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان در بیانیه اخطاری خود ضمن اشاره به این مبارزات و خواستهایی که داشته اند، اعتراض خود را به عدم پاسخگویی به خواستهایشان و در پیش گرفتن راه سرکوب و روند احضار و پرونده سازی و تهدید فعالان معلم اعلام کرده است. این شورا در بیانیه خود علاوه بر خواستهای قبلی چون تحصیل رایگان برای همه کودکان، بر خواستهای فوری ای نظیر آزادی فوری محمد رضا رمضانزاده،حسن رمضانپور، علی فروتن، امید شاه محمدی، پیروز نامی، علی کروشات و محمد علی زحمتکش و بسته شدن پرونده قضای تمامی فعالین اجتماعی و نیز افزایش حقوق فرهنگیان بازنشسته و شاغل به بالای خط فقر ٦ میلیون و با توجه به نرخ تورم واقعی تاکید کرده است. شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان در انتهای بیانیه خود اولتیماتوم داده و مینویسد:” در صورتی که دولت و مجلس تا یک هفته ی دیگر از تاریخ انتشار این بیانیه؛ هیچ گامی برای رفع مشکلات برندارند و همکاران ما همچنان در زندان بمانند، شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، چاره ای ندارد تا از خانواده دانش آموزان کمک بخواهد و فراخوان اعتراضی گسترده بدهد. چرا که مطالبات امروز فرهنگیان و شورای هماهنگی، مطالبات اکثریت جامعه ایران است.”. اعتراضات معلمان شایسته وسیعترین حمایت هاست.
