حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
جمال صابری:
در اواخر ماه گذشته یکی از دو اتحادیه‌های کارگران راه آهن (٢١ هزار عضو) کره جنوبی – سئول ، علیه سیاست دولت مبنی بر خصوصی سازی راه آهن این کشور اعلام اعتصاب کرد. این کارگران از هشتمین روز ماه دسامبر اعتصاب خود را عملی کردند. این اعتصاب که به مدت ٢٢ روز ادامه یافت، طولانی‌ترین اعتصاب کارگران کره جنوبی محسوب میشود. همچنین کارگران راه آهن کره جنوبی به منظور مقابله با سرکوب و دستگیریهای احتمالی، فراخوان حمایت جهانی را اعلام کرده و بدین طریق موفق به جمع آوری ده‌ها هزار امضا و ارسال پیام‌های اعتراضی به دولت خانم پاک کونه با مضمون
احترام به حق اعتصاب کارگران، نموده بودند. این اعتصاب و فراخوان حمایتی کارگران کره، مورد حمایت اتحادیه جهانی ترانسپور (آی. تی. اف) و سایر اتحادیه‌ها و سازمان و احزاب کارگری کشورهای مختلف قرار گرفته بود. در رابطه با این نگرانی باید اشاره و تاکید کرد که عملا و در طول سالهای اخیر دولت و پلیس کره با بهانه‌های واهی چندین بار اقدام به تهاجم به دفاتر اتحادیه‌های کارگری و دستگیری فعالین و رهبران آن نموده بود. این‌بار نیز و در روز ٢٢ دسامبر، پلیس ضمن تهاجم به دفتر اتحادیه کارگران اعتصابی، اقدام به دستگیری ١٣٠ تن از اعضای آن نمود. اما
حتی این سرکوب و دستگیریهای گسترده نیز مانع از ادامه اعتصاب کارگران نگردید. در مخالفت با این دستگیری‌ها و قصد دولت بر تحمیل سیاست خصوصی سازی و نیز در حمایت از خواست و مبارزات کارگران راه آهن، بالغ بر ١٠٠ هزار تن از مردم کره در روز ٢٨ دسامبر خیابانهای سئول را به تصرف خود در آوردند.
ادامه این مبارزه و مقاومتهای ارزشمند کارگران راه آهن سئول منجر به جلب حمایت سایر اتحادیه‌های کارگری و سازمان و احزاب داخل کره و حتی جلب نظر و حمایت نمایندگان مجلس این کشور گردیده است. بر همین اساس و عملا در طول روزهای ٢٨ تا ٣١ دسامبر فراخوان‌های مشترکی از سوی این اتحادیه‌ها صادر گردیده است. این فراخوان‌ها ضمن تاکید بر ادامه مبارزات کارگران راه آهن تا وادار کردن دولت پاک کونه به عقب نشینی از سیاستهای خصوصی سازی، خواستار استعفای وی نیز شده است. حال و با توجه به حملات انجام شده به دفتر اتحادیه کارگران، افکار عمومی کره ضمن اعلام
انزجار از دولت فعلی، آنرا یک دولت استبدادی میخوانند.
با توجه به ادامه طولانی این اعتصاب و گسترش اعتراضات و حمایت‌های داخلی و بین المللی، رهبران اتحادیه‌های کارگری کره جنوبی اعلام داشته اند که از روز سی و یکم به محل کار خود باز خواهند گشت. البته هدف کارگران از صدور چنین بیانیه و برگزاری مصاحبه رسانه‌ای، اعلام پایان اعتصاب و مبارزاتشان نخواهد بود. عملا این کارگران پس از حضور در محل کارشان ٣ ساعت اول روز کاری‌شان را با اعتصاب شروع کرده اند. همچنین ایشان از دولت و مسئولان راه آهن خواهان حضور بر میز مذاکرات و گفتگو با ایشان شده اند. اتحادیه‌های کارگری کره اعلام کرده اند که در روزهای
٩ و ١٦ ژانویه مرحله ٢ و ٣ اعتصاب‌شان را عملی خواهند کرد و در صورت عدم اعلام عقب‌نشینی دولت از سیاستهای خود نیز مرحله نهایی اعتراضشان که همراه با اعتصاب سراسری خواهد بود عملی خواهد شد. تاریخ این اعتصاب سراسری برابر با اولین سالگرد ریاست جمهوری خانم پاک کونه در روز ٢/٢٥ خواهد بود. اعلام این اعتصاب برابر با اعلام مبارزه‌ای تمام قد در برابر دولت سرمایه داران کره از سوی کارگران میباشد.
در انتها اشاره به تاریخچه‌ای از عملی شدن همین سیاستهای مشابه خصوصی سازی در ژاپن را خالی از عریضه نمیدانم. در سال ١٩٨٧ که همزمان با دولت ناکازونه وزیر معروف و منفور و ضد کارگری ژاپن میباشد، خصوصی سازی راه آهن این کشور عملی شد. در این زمان بالغ بر صد هزار کارگر راهن آهن این کشور از کارشان اخراج شدند. ٢٠٠ کارگر نیز با از دست دادن کارشان و از سر یأس و نا امیدی اقدام به خودکشی نمودند. اتحادیه راه آهن ژاپن که تا بدین زمان و با داشتن ١٧ میلیون عضو، بزرگترین اتحادیه کارگری این کشور محسوب میشد نیز مورد تهاجم و اشتقاق قرار گرفت. یکی از
عمده‌ترین سیاستهای دولت وقت و سرمایه داران گانگستر و سامورایی ژاپن دقیقأ در راستای متلاشی ساختن همین اتحادیه بود. سالها پس از این دوره، ناکازونه در طی یاداشت‌ها و مصاحب های متعددش به این هدف دولت خود صراحتاً اعتراف کرده است. این شکست کارگران راه آهن لطمات جبران ناپذیری را برای کل طبقه کارگر ژاپن بر جای نهاده است. باید به این نکته نیز اشاره کرد که از میان کارگران اخراجی آن دوره ١٠٤٧ تن از ایشان بالغ بر ٢٧ سال است که همچنان مبارزاتشان علیه اخراج خود و همکارانشان و نیز علیه سیاستهای ضد تشکلات کارگری حاکمان و خصوصی سازی و تهاجم به
کار و معیشت کارگران و مردم را ادامه میدهند. امروزه و با بهانه کاهش سودهای سرمایه داران و تعمیق بحران اقتصادی و به دنبال آن هار شدن بیش از پیش صاحبان سرمایه و حاکمانش، سیاستهای خصوصی سازی ابعادی گسترده تر و جهانی یافته است. این سیاست‌ها مفهومی بجز تبدیل کارگران جهان به بردگان مطیع و بی حقوق و کسب سودهای هر چه بیشتر برای سرمایه داران مفتخور و انگل و دزد و چپاولگر ندارد. باید در برابر این سیاستهای دول سرمایه و بانک جهانی‌شان با تمام قوا ایستاد و مقابله کرد. باید دنیا را کارگران که سازندگان و گردانندگان واقعی چرخ تولید و اقتصاد آن
میباشند به نفع خود تغییر دهند!
کارگران کره جنوبی که به ویژه در طی سالهای اخیر روابطشان با کارگران ژاپن گسترش یافته از این تاریخ و نتایج و مصائب سیاستهای خصوصی سازی به خوبی آگاه هستند. مقاومت و مبارزات تحسین برانگیز کارگران کره شایسته بیشترین حمایت‌ها از سوی هم طبقه‌ای‌های جهانی خود میباشند. این کارگران با مبارزات و ابتکاراتشان به تمامی کارگران راه نشان میدهند. مبارزه مستمر و حمایت‌های جهانی کارگران تنها و بهترین و پر قدرت ترین ابزار و راه حفظ معیشت و حقوق مسلم ایشان و تغییر جهان بسوی آینده‌ای روشن و انسانی, آزاد و برابر میباشد!
زنده باد مبارزات بر حق کارگران!
توکیو، ٣١ دسامبر ٢٠١٣
