پیرامون نامه فعالین کارگری در بند حاکمیت اسلامی به منصور اسانلو

سعید مدانلو:

موضوع دریافت پول و امکانات بویژه در نزد نیروهای سیاسی چپ ایران از ابتدا گویا ″معیار″ و یا ″استاندارد″ سنجش سلامت سیاسی تشکیلات، سازمانها و احزاب چپ موجود در اپوزیسیون حکومتهای مستقر در ﺁن مملکت بوده است. کمونیسم کارگری به این ″استاندارد″ پایبند نیست. در حقیقت ﺁنرا مانع بزرگی در سرِ راه رشد و گستردگی و پیش برد امر یک حزب سیاسی میداند. کمونیسم کارگری مالکیت سرمایه داران بر پول و امکانات مادی موجود در جامعه را به رسمیت نمی شناسد و قبول ندارد. منتها سرمایه علاوه بر قانون و پلیس و زندان هزار رقم معیارهای اخلاقی و فرهنگی برای حفظ تقدس مالکیت در جامعه تدارک دیده است و این تقدس را تا توانسته به ذهنیت طبقه کارگر و فعالین سیاسی این طبقه نیز تحمیل کرده است. از این نقطه نظر کمونیسم کارگری بابت برخورداری از هرگونه پول و امکانات مادی و بویژه امکانات رسانه ای که در اختیار منابع بورژوایی است رویگردان نیست و از دریافت هرگونه پول و امکانات مادی از این منابع مادامی که علنی و بدون قید و شرط باشد، استقبال میکند و از بابت ﺁن هیچگونه احساس ″شرم و گناه″ و سرشکستگی نخواهد کرد و تعلق طبقاتی اش هیچگونه ﺁسیبی نخواهد دید. نه تنها این، بلکه کمونیسم کارگری با جدیت هرچه بیشتر با استفاده از امکانات احتمالی دریافتی تلاشش را برای پیش برد امر انسانی بخش سوسیالیست طبقه کارگر، دو و بلکه سه چندان خواهد نمود. برای نمونه اگربه فرض محال حکومت اسراییل بجای اینکه به ما پول ″یواشکی″ بدهد، شش ماه هر شب به مدت یکساعت از شش تا هفت شب بخش فارسی رادیو اسراییل را در اختیار ما قرار دهد، ﺁسوده خاطر از ﺁن استقبال میکنیم. همینطور بی بی سی و وی او ای و یا هرکدام از رسانه های صاحب نام وابسته به دولتها و موسسات صوتی و تصویری سرمایه داری اگر جرٸت کنند دمکراسیشان را یک مقدار زیادتر کش بدهند و به ما میکروفون بدهند، قطعا به سراغشان خواهیم رفت. همانهایی که خیلی ″دست و دلباز″ تشریف دارند اگر معادل همین پولی را که به اسانلو دادند به ما بدهند، لحظه ای در دریافت ﺁن تعلل نمی کنیم. اصلاً به جای پول هرشب یکساعت تلویزیونشان را در اختیار ما بگذارند مایه مسرت خاطر ما خواهند شد. همین حرفهایی که همیشه میزنیم و همین کارهایی که همیشه انجام میدهیم را دنبال میکنیم و گسترشش میدهیم. تلاشمان را برای رهاندن فعالین کارگری و ﺁزادیخواهان در بند گسترش میدهیم و صدای اعتراضشان را از سیاهچالهای حاکمیت اسلامی هرچه رساتر و وسیعتر به گوش مردم دنیا میرسانیم و هر دری که لازم باشد را برایش خواهیم کوبید. منتها جای گفتن ندارد که ﺁنها هرگز جرٸت این کار را نداشته و نخواهند داشت که گوشه دمکراسیشان را قدری برای ما کج کنند. ﺁنها تا تحت فشار جنبشی بزرگ و قدرتمند قرارنگیرند هرگز سیاست و جایگاه طبقاتی را ترک و امکاناتشان را به ما واگذار نخواهند کرد.

سه فعال کارگری در بند حاکمیت اسلامی رضا شهابی، شاهرخ زمانی و محمد جراحی طی ارسال نامه ای به منصور اسانلو او را بابت دریافت پول از منابع سرمایه داری و بطور مشخص ″سلطنتی″ مورد شماتت قرار دادند و از او خواستند که با مسترد داشتن پول به منبع مزبور جایگاهش را در میان فعالین کارگری اپوزیسیون حاکمیت اسلامی دوباره به دست بیاورد.

دو نکته مثبت و قابل اهمیت در نامه ﺁنها مشهود است. اول اینکه خواستند بدینوسیله تمایز خود را با امثال اسانلو و جایگاه سیاسیش نشان داده باشند. دیگر اینکه ﺁنها طبقه کارگر و تعلقشان را به ﺁن، مورد تاکید قرار دادند. ازهمین نقطه نظر ﺁنچه که می بایست در این نامه مورد نقد قرارمیگرفت تعلق طبقاتی و جایگاه سیاسی اسانلو است که نه تنها به کلی ﺁنرا نفی کرده بلکه فعالین سیاسی این طبقه را مورد سرزنش و تحقیر قرار داده است. از نظر ما صِرف دریافت پول از منابع سرمایه داری نقدی را متوجه او نمیکند. مقدار پول دریافتی اعلام شده اگر ده برابر و بلکه بیشتر از این رقم نیز بود به هیچ عنوان مورد نقد ما قرار نمیگرفت. او با مسترد داشتن این پول نیست که تعلق طبقاتی گذشته اش را اعاده خواهد نمود. مشکل در جایگاه طبقاتی است که او برای خود تعریف کرده و در ﺁن قرار گرفته است. گمان نمی رود که اسانلو قادر باشد جایگاه جدید سیاسی اش را به ﺁسانی ترک کند.

ضمن قدردانی از تلاش این فعالین مبارز دربند و تاکید بر اهمیت مبارزاتشان یکبار دیگر تعهد حزب کمونیست کارگری ایران در پیگیری هرچه تمامتر ﺁزادی کلیه فعالین کارگری و ﺁزادیخواهان در بند حاکمیت سرمایه اسلامی را یادﺁور می شوم.
ﺁزادی، برابری، حکومت کارگری