حسن صالحی: جنایت و وقاحت

علی اکبر ولایتی سوگلی خامنه ای و مشاور او در امور بین الملل گفته است:

“ازیمنی ها یاد بگیریم که چگونه مقاومت می کنند. به جای لباس لنگ می بندند، و اسلحه به دست دارند و چند تا نان خشک دستشان است.”

این نوع یاوه گوییهای تهوع آور برای مردم ایران که فقر و محرومیت از سر و کولشان بالا می رود حکم نمک روی زخم را دارد. زخم عمیق فقر و گرسنگی که جمهوری اسلامی بر پیکر جامعه ایران وارد آورده است. حاکمان میلیاردر اسلامی  به جای اینکه در مقابل رنج و فقر مردم جوابگو باشند با این هذیانها وعده بدتر شدن اوضاع را می دهند.

آیا حاکمان از وضع مردم بی خبرند و یا خود را به نفهمی می زنند؟ خیر! نه بی خبرند و و نه خود را به نفهمی می زنند. آنقدر این تخت شاهی اسلامی برایشان نفع و ثروت داشته است که نمی خواهند آنرا براحتی از دست دهند. مردم را به فقر بیشتر دعوت می کنند و خود در ویلاهای شاهانه لم میدهند و حتما شکر خدایشان را هم به جای می آورند که چنین نعماتی را به این اقلیت مفت خور ارزانی کرده است.

داستان جامعه ما اساسا داستان همه جوامع سرمایه داری است.  بخش کوچکی از جامعه غنی و ثروتمند تر و بخش بزرگتری فقیر و فقیرتر می شوند. اما در ایران این مساله با بخور و بچاپ رانت خوران، زمین خوران، جنگل خوران و دزدسالاران  حرفه ای و خوردن حقوق کارگران باعث شده است که این شکاف به یک دره عمیق میان یک طبقه انگل و مافیائی و بخش عظیم جامعه تبدیل شود.ولایتی باید بداند پیشتر از او در طول تاریخ کسان دیگری هم بوده اند که چنین حرفهایی زده اند و احتمالا او از عاقبتی که چنین افرادی بدان دچار شدند خبر دارد. مردم خشمگین به حرکت در آمده اند و همه شان را به خاطر نسل کشی ناشی از تحمیل فقر و جنایت و وقاحت علیه مردم محاکمه خواهند کرد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *