حکمومت اسلامی ایران قرار است در روز ١٤ ژوئن امسال دور ديگري از به اصطلاح “انتخابات” رئيس جمهوريش را برگزار كند. در نظامی که حکومتش با زور و سرکوب و اعدام بر سر کارست، انتخابات یک نمایش مضحک است. هيچ چيز مسخره تر از اين نيست كه مراسم تعويض رئيس جمهور اين حكومت را “انتخابات” بنامند.
در ايران احزاب آزاد نيستند. آزادي عقيده معني ندارد و انتقاد و مخالفت با حكومت با زندان و شكنجه پاسخ ميگيرد. زنان نه فقط حق انتخاب شدن ندارند٬ بلكه به جرم زن بودن مدام تحت پيگرد و توهين و تحقير قرار دارند. هیچ سازمان و فرد اپوزیسیونی حق فعالیت ندارد. حتی اکثریت قریب به اتفاق كانديداهاي رياست جمهوري اسلامي كه همگي از دست اندركاران سابق و امروز حكومت بوده اند٬ براي نمونه رئيس جمهور سابق٬ رييس مجلس سابق٬ نخست وزير سابق٬ معاون رئيس جمهور كنوني٬ رد صلاحيت شده اند. اينها خود از جنايتكارترين شخصتيهاي بالاي حكومت و شریک تمام جنايتهاي اين حكومت بوده اند. این معنی واقعی هر نوع انتخاباتی در جمهوری اسلامی است.
برخورد برخی دول غربی و رسانه هائی نظير بي بي سي و صدای آمریکا نیز تهوع آور است. حداکثر نقدشان به این مضحکه، رد صلاحیت شدن مثلا رفسنجانی و یا نکات حاشیه ای دیگر است. مردم ايران اما در جریان انتخابات رژیم نیز بی حقوقی عمیق و همه جانبه خود را میبینند. اکثریت عظیم مردم مشکلشان با نفس این حکومت است. نه آپارتايد جنسي ميخواهند. نه بیحقوقی و سركوب و زندان ميخواهند. نه فقر و فلاكت و زندگي زير خط فقر و نه دخالت هرروزه مذهب و نهادهاي اسلامي در زندگي خصوصي خود را مي پذيرند. مردم خواهان سرنگونی کل بساط این حکومت اند. مردم ايران حکومتی غیر مذهبی میخواهند، آزادي و رفاه و زندگي انساني ميخواهند.
راي مردم ايران سرنگوني اين حكومت و برچيدن كل بساط اين حكومت است. اين را مردم در سال ٨٨ در صفوف ميليوني و با شعار مرگ بر ديكتاتور و مرگ بر جمهوري اسلامي با صداي رسا اعلام كردند. از مبارزات مردم ايران براي خلاص شدن از شر قاتلان و دزدان ميلياردر و دستيابي به رفاه و آزادي حمايت كنيد!
تشكيلات خارج كشور حزب كمونيست كارگري ايران
١٠ ژوئن ٢٠١٣