شهلا دانشفر: کارگران در هفته ای که گذشت

تجمع چند هزار نفره کارگران، معلمان بازنشسته، پرستاران، در سوم اسفند در مقابل مجلس، موعد تعیین حداقل دستمزد برای سال آتی در کمیته مزد حکومت و تجمع اعتراضی کارگران با تاکید بر خواست افزایش دستمزدها در گام اول به میزان سبد هزینه اعلام شده دولت که ٤ میلیون است، اعتراض ٥٠٠ کارگر پیمانکاری پالایشگاه ستاره خلیج فارس با شعار وعده و وعید نمیخواهیم در کنار دهها اعتراض دیگر در شهرهای مختلف از جمله سرتیتر ها و موضوعات مهم در هفته گذشته است.

تجمع چند هزار نفره کارگری مقابل مجلس، تجمعی علیه فقر

سوم اسفند هفته گذشته شاهد اتفاق مهمی در مقابل مجلس بودیم. چند هزار نفر از معلمان بازنشسته، کارگران، پرستاران در این روز برای پیگیری خواستهایشان در مقابل مجلس جمع شوند و اعتراض واحد آنها علیه فقر و فلاکت و توحش سرمایه داری حاکم، به صف واحدی از اعتراض تبدیل شد. معلمان بازنشسته برای پیگیری خواستهایشان، از طریق مدیای اجتماعی شان برای تجمع در این روز فراخوان داده بودند و توانستند از شهرهای مختلف گرد بیایند و اعتراضی سراسری را بر پا کنند. از سوی دیگر با ابتکار اتحادیه آزاد کارگران ایران گروهی از کارگران در سوم اسفند، درست هنگامیکه کمیته مزد حکومت از بالای سر کارگران مشغول رایزنی بر سر قیمت نیروی کار آنان بودند، جمع شدند و با شعار خط فقر ٤ میلیون، حقوق ما یک میلیون، اعتراض خود را به کل این بساط بردگی اعلام داشتند. در کنار آنان تجمعی هم از سوی کارگران بخش خصوصی مخابرات برپا شده بود که خواست اصلی آنان کوتاه شدن دست پیمانکاران و حقوق برابر با کارگران استخدام رسمی بودند. و بالاخره گروه بعدی پرستاران بودند که مطالباتشان را طلب میکردند. در این روز شعار معلم، کارگر، اتحاد، اتحاد، صف مشترک تجمع کنندگان را شکل داد و بدنبال آن شعارهایی چون یک خواست فوری ما، افزایش دستمزدها، سوریه را رها کن، فکری به حال ما کن، یک اختلاس کم بشه، مشکل ما حل میشه، معیشت، منزلت، حق مسلم ماست، اتحاد، مبارزه، پیروزی، درمان رایگان حق مسلم ماست، بر فضای خیابان ها مقابل مجلس طنین افکن شد. این شعار ها و این اعتراضات خود را در پلاکاردهایی که تجمع کنندگان در دست داشتند نیز انعکاس میداد و هنگامیکه جمعیت سرود همبستگی زیر بار ستم نمیکنیم زندگی، مرگ بر این فقر، مرگ بر این فقر، صحنه شکوهمندی از اعتراض را شاهد بودیم.

سوم اسفند ، بطور واقعی انعکاسی از اعتراض ٩٩ درصدی های جامعه علیه فقر و فلاکت و سیاست های ریاضت اقتصادی حکومت، علیه تبعیض و نابرابری و دزدی های میلیاردی حکومتیان و حقوقهای نجومی شان  و برای داشتن یک زندگی انسانی بود. کارگران در تجمع چند هزار نفره خود در سوم اسفند در مقابل مجلس با بنر ما کار میکنیم، زندگی کنیم، زندگی نمی کنیم که برده دولت و کارفرمایان باشیم، کل توحش سرمایه داری حاکم را به چالش کشیدند. تجمع اعتراضی سوم اسفند، در ادامه اعتراضات هزاران نفره مردم خوزستان علیه بی آبی، بی برقی، هوای آلوده، بی تامینی و فقر و بیکاری، فضای امروز جامعه ایران را رقم میزند. مردم فقر نمیخواهند، تبعیض نمیخواهند، مردم آزادی، برابری ویک زندگی انسانی میخواهند. و این جامعه ایست که بطور واقعی سوسیالیسم را فریاد میزند.

پایان سال و موعد تعیین دستمزد

بنا بر اخبار دولتی ساعت ٣ بعد از ظهر روز سوم اسفند، نخستین جلسه شورای عالی کار جمهوری اسلامی با موضوع بررسی مزد ٩٦ برگزار شد. همان روز تجمعی آلترناتیوی از سوی کارگران با هماهنگی اتحادیه آزاد کارگران ایران در اعتراض به روند تعیین حداقل مزد و تلاش برای تحمیل حداقل مزد مطابق روال سالهای گذشته، در مقابل مجلس برپا شد که با تجمعات دیگر در این محل از سوی معلمان بازنشسته و کارگران بخش خصوصی مخابرات و پرستاران به تجمعی چند هزار نفره تبدیل شد. کارگران در این تجمع با پلاکاردی که بر رویش نوشته شده بود، سبد هزینه ٤ میلیون، حقوق ما یک میلیون بطور واقعی به تعیین دست مزد از بالای سر آنان در شورای عالی کار و دستمزدهای چند بار زیر خط فقر اعتراض کرده و خواست افزایش دستمزد برابر سبد هزینه اعلام شده دولت، یعنی ٤ میلیون را اعلام داشتند.

اکنون که موعد تعیین دستمزد برای سال آتی است، بحث بر سر میزان حداقل دستمزدها در میان کارگران بالاست. از جمله اتفاق دیگر در همین رابطه در هفته گذشته، بیانیه سندیکای نیشکرهفت تپه است که در آن بر خواست افزایش دستمزدها به بالای رقم ٤ میلیون تاکید شده است. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است: “افزایش حقوق کارگران باید بر اساس میزان تورم واقعی که مبتنی بر منابع آماری مختلفی باشد صورت گیرد و نه فقط بر اساس آمارهای دولتی. دوم، دستمزد مصوب در کمیته دستمزد ،باید بالاتر از خط فقر افزایش یابد. خط فقری که در حال حاضر، حتی بر اساس آمارهای دولتی و بانک مرکزی بالاتر از 4میلیون تومان است. در این میان از مهمترین نگرانی های ما کارگران اینست که :

١- کارگران در ایران فاقد تشکلهای خود ساخته کارگری ومستقل هستند تا بتوانند از حقوق و زندگی آنها دفاع کنند.

٢- کارگران فاقد حق قانونی اعتصاب جهت دفاع از حقوق طبقاتی خود میباشند.

٣- ما اعلام می کنیم که تشکل دولتی خانه کارگر که در کمیته دستمزد به عنوان نماینده بخش کارگری حضور دارد ،به هیچ عنوان نماینده ما کارگران محسوب نمیشود. و در سالیان اخیر بجز مماشات با کارفرماها وسرمایه داران وتضیع حقوق کارگران هیچ دستاوردی برای ما نداشته است. ما با صدای بلند اعلام می کنیم که خانه کارگر نماینده ما کارگران نبوده و نیست.

٤- در مسئله افزایش دستمزد، هدف ما دست یافتن به یک زندگی انسانیست. اینکه که بتوانیم بدون دغدغه و اضطراب ناشی از مسائل معیشتی نظیر، خوراک، پوشاک ومسکن، آنهم با داشتن فقط یک شغل زندگی کنیم.”

از سوی دیگر انعکاس و فشار فضای اعتراضی در میان کارگران، معلمان و بخش وسیعی از جامعه علیه زندگی زیر خط فقر و گرانی روز افزون را در رسانه های دولتی به روشنی میتوان دید. از جمله چاپ مطلبی تحت عنوان “فاصله حقوق با هزینه‌ها نجومی شد” در سایت دولتی تسنیم است. مطلب با اعلام اینکه در شهرهایی مانند تهران فقط هزینه خوراک و پوشاک روزانه ۳۵ هزار تومان برآورد شده و در نتیجه بیش از سه میلیون تومان برآورد میشود، از فاصله نجومی آن با دستمزد ٨١٢ هزار تومانی کارگران صحبت میکند. در ادامه این نوشته با اشاره به اینکه بانک مرکزی نرخ تورم را در بهمن ماه ٨/٦ درصد اعلام کرده است، و به دلیل قرار گرفتن در سال “انتخابات”ریاست جمهوری میزان افزایش حقوق کارمندان از سوی دولت در سال آینده ١٠ درصد در نظر گرفته شده، از اینکه حداقل دستمزد کارگران حتی اگر ده درصد هم افزایش یابد، باز هم حداقل مزد سال ٩٦ آنان به یک میلیون تومان در ماه هم نخواهد رسید، سخن میگوید. و همانجا گوشزد میکند که این موضوع مورد قبول کارگران نخواهد بود.

این اظهارات بیش از بیش فضای اعتراض در میان کارگران و کل جامعه را انعکاس میدهد. و این درحالیست که یک سیاست اعلام شده دولت روحانی، ارزان سازی نیروی کار است.

خلاصه کلام اینکه جنبش بر سرخواست افزایش دستمزدها، هم اکنون با خواست افزایش دستمزدها در قدم اول در حد سبد هزینه اعلام شده دولت، یعنی ٤ میلیون تومان فعالانه در میدان است. تجمع اعتراضی کارگران، معلمان بازنشسته و پرستاران در مقابل مجلس در سوم اسفند، فریاد متحد این جنبش بود. در این تجمع کارگران با شعار خط فقر ٤ میلیون، حقوق ما یک میلیون، درمان رایگان حق مسلم ماست، معیشت، منزلت، حق مسلم ماست بر خواستهای فوری و همین امروز خود تاکید گذاشتند.

وعده وعید نمیخوایم، دستمزد و عیدی میخوایم

این شعار کارگران پیمانکاری پالایشگاه ستاره خلیج فارس است که روز ۲ اسفند حدود ۵۰۰ نفر از آنها در محوطه پالایشگاه در بندرعباس دست به تجمع زدند و خواهان پرداخت فوری چهارماه دستمزد پرداخت نشده خود شدند.

این کارگران که دستمزد آنها از آبان ماه پرداخت نشده با سردادن شعار «وعده وعید نمیخوایم، دستمزد و عیدی میخوایم» خواستار پاسخ شدند. در ساعات پایانی این تجمع، مسئولان شرکت با حضور در جمع کارگران به وعده و وعید دادن پرداختند، اما کارگران حرفشان این بود که باید دقیق مشخص کنند که چه زمان قرار است دستمزد آنان را بدهند و چه مقدار از طلبهایشان پرداخت خواهد شد و اعلام کردند که با پرداخت‌های نصفه نیمه و وعده‌های سرخرمن مشکلات آنان حل نمی‌شود. و وعده وعید را نمی پذیرند. این گفتمان گویا فضای اعتراض صدها هزار کارگر در نقاط مختلف کشور است که دستمزدهایشان توسط کارفرمایان بالاکشیده شده است.

کارفرمایان حقوق ناچیز کارگران را بالا میکشند و دولت و ارگان های مختلفش با پاسکاری آنان به پیمانکاری، خود را رسما در مقابل این وضعیت بی وظیفه میدانند. هم اکنون یک عرصه دائمی اعتراض کارگران، مبارزه علیه تعویق پرداخت دستمزدهاست. اعتراضاتی که ابعاد گسترده و هر روزه دارد و فضای سیاسی شهرها را تحت تاثیر قرار داده است. اعتراضاتی که هر روز بیشتر به خیابان کشیده شده و در آنها حضور خانواده ها چشمگیر تر شده است. این اعتراضات وقتی هم به خیابان کشیده میشوند، مضمون و موضوعشان دیگر از دستمزد پرداخت شده فراتر رفته و کارگران کل این بساط فقر و فلاکت و تبعیض و نابرابری را به چالش میکشند. کارگران خواستار جارو شدن کل این بساط توحش و بردگی هستند.