مسئولین و آمرین جنایات در دانشگاه ها باید معرفی و محاکمه شوند

۲۵ خرداد سالگرد حمله اوباش اسلامی به کوی دانشگاه تهران است. طبق برخی گزارشات ۵ دانشجو و برخی دیگر ۷ دانشجو به نام های مصطفی غنیان، مبینا احترامی، ایمان نمازی، فاطمه براتی، محسن ایمانی، کامبیز شعاعی و کسری شرفی در آن شب کشته شدند و تعداد زیادی مجروح و تعدادی نیز دستگیر و شکنجه شدند. رفتار اوباش اسلامی در آن شب با دانشجویان غیر قابل وصف است. از هیچ جنایت و وحشیگری ای کوتاهی نکردند و مانند جانوران وحشی زخم خورده به دانشجویان حمله ور شدند. در همان شب در کوی دانشگاه شیراز هم جنایت مشابهی رخ داد. اما این جنایات نه تنها چاره دردشان نبود که اعتراضات دانشجویان و مردم را در دانشگاه و خیابان گسترده تر و عمیق تر کرد.
این جنایت چنان خشم مردم را برانگیخت که سران رژیم مجبور به اعتراف شدند که چنین جنایتی صورت گرفته اما گفتند کار عوامل خودسر بوده است. اما این عذر بدتر از گناه است که سران رژیمی بگویند اوباش و اراذلی وجود دارند که میتوانند در قلب پایتخت به کوی دانشگاه حمله کنند، عده ای را به قتل برسانند و عده ای را دستگیر و شکنجه کنند، اما خودسر هستند و بعد از یکسال هم شناسائی نمیشوند! حتی اگر همین را از سران رژیم بپذیریم معنی اش این است که این رژیم باید گورش را گم کند.
شبیه این مساله را درمورد کهریزک هم شاهد بودیم. یکسال است مساله را میاورند و میبرند اما جرات نمیکنند کسی را محاکمه کنند و بعنوان مسئولین این جنایات به مردم معرفی کنند. در این مورد هم عذر بدتر از گناه است که در حکومتی زندان درست میشود، شکنجه گر به آن اختصاص داده میشود، بودجه اش تصویب میشود، سپاه پاسدار و بسیج و وزارت اطلاعاتش مردم را دستگیر میکنند و به آن زندان میبرند و دستگاه قضائیه آنها را محاکمه میکنند، اما هنوز هم ادعا میشود که گویا عوامل خودسری مشغول این کارها هستند!
اما نه تنها مردم ایران که همه دنیا میدانند که عوامل خودسر بخشی از اوباش و اراذل سازمان یافته توسط خود رژیم هستند که از همان ابتدای سر کار آمدن رژیم و زیر نظر عالیترین مقامات حکومت ساخته و پرداخته شده اند.
فشار انقلاب آنها را درمورد کوی دانشگاه و شکنجه گاه کهریزک به جان هم انداخت. حتی تعدادی از نمایندگان مجلس اعتراف کردند که مرتضوی و رادان و غیره در جنایت کهریزک نقش داشته اند و جنایت کوی دانشگاه نیز زیر نظر مسئولین نیروهای سرکوب صورت گرفته است. سران نیروهای سرکوب نیز مجبور به اعتراف شدند که اشکالاتی وجود داشته اما اساسی نبوده است و این اشکالات نباید اعتبار این نیروها را زیر سوال ببرد!
رژیم نه راه پیش دارد نه پس. اگر مجبور به محاکمه این جنایتکاران شود ضربه بزرگی متحمل خواهد شد و اگر محاکمه نکند فشار خرد کننده ای را باید تحمل کند. در چنین شرایطی باید فشار را ادامه داد و با صدای بلند همه جا خواست محاکمه مسئولین و آمرین و عاملین این جنایات را باید مطرح کرد. سازمان جوانان کمونیست دانشجویان دانشگاههای مختلف را فرامیخواند که در تجمعات اعتراضی و در بیانیه ها و قطعنامه ها و تومارهای خود، خواست معرفی و محاکمه عاملین و آمرین جنایت کوی دانشگاه و زندان کهریزک را با قدرت و پیگیرانه مطرح کنند و بار دیگر این موضوع را به صدر مسائل بکشانند. رژیم بویژه در این زمینه شکننده است، در این مورد شکاف برداشت و فشار “مضاعف”! شکافهای آنها را، از جمله شکاف در میان نیروهای سرکوب را بیشتر میکند و آنها را به عقب نشینی ها و اعترافات بیشتر میکشاند و این دستاوردی برای پیشروی بیشتر مبارزه مردم میشود.
سرنگون باد رژیم اسلامی
زنده باد حکومت انسانی
سازمان جوانان کمونیست
۲۴ خرداد ۸۹، ۱۴ ژوئن ۲۰۱۰