روحانی، حکومتش و کل نظام اسلامی متهمند

مصاحبه با مینا احدی:
انترناسیونال: شنبه گذشته شما و تعدادی از کادرهای حزب کمونیست کارگری و همچنین فعالین علیه رژیم سوریه در نمایشگاه کتاب فرانکفورت حضور یافته و به حضور جمهوری اسلامی در این نمایشگاه اعتراض نمودید. ممکن است توضیح بیشتری بدهید که در آنجا چه گذشت؟
مینا احدی: نمایشگاه کتاب فرانکفورت یکی از بزرگترین نمایشگاهها در سطح دنیا است. هر سال هزاران نفر از سراسر جهان در این نمایشگاه حضور بهم میرسانند. نویسندگان و صاحب نظران در مسائل مختلف از ادبیات و هنر تا سیاست و از ورزش تا تغذیه و غیره در این نمایشگاه با ارائه کتابها و همچنین بحثها و پانل های متعدد٬ در سه روز کار فشرده٬ به بحث و جدل و گفتگو و معرفی کتاب می پردازند. طبعا یک موضوع محوری در این نوع نمایشگاهها احترام به آزادی بیان و آزادی ارائه نظرات از سوی نویسندگان است. در این نمایشگاه هر سال غرفه هایی از سوی کشورهای مختلف وجود دارد و از جمله جمهوری اسلامی ایران یعنی یک حکومت فاشیست و ضد آزادی عقیده و بیان٬ نیز سعی دارد از این غافله عقب نماند. اینها در کمال وقاحت و پررویی٬ غرفه سازمان میدهند و کتابهای سران حکومت جنایتکار اسلامی و از جمله کتابهای خمینی و اراذل و اوباش اسلامی را به معرض دید گذاشته و سعی میکنند با عوامفریبی افکار عمومی بین المللی را ساکت کنند تو گویی در ایران نیز میتوان نوشت و کتاب منتشر کرد و در آنجا نیز اوضاع عادی است. ما هر سال در مقابل غرفه جمهوری اسلامی میتینگ و حرکت اعتراضی سازمان میدهیم و هر سال خودمان یعنی حزب کمونیست کارگری ایران و یا کمیته علیه اعدام در آنجا غرفه داشته و افشاگری میکنیم.
این بار با همکاری و هماهنگی قبلی با فعالین و اپوزیسیون مترقی بشار اسد که دلشان از جنایات و همکاری حکومت اسلامی در سوریه خون است٬ به محل غرفه جمهوری اسلامی رفتیم. ما روز شنبه ۱۲ اکتبر این حرکت اعتراضی را انجام دادیم. قبل از اینکه داخل غرفه رژیم اسلامی برویم٬ دوستان سوریه ای در محوطه بیرونی نمایشگاه یک فلاش موب اجرا کردند که بسیار موثر بود و نمایشی بود از بمباران شیمیایی مردم سوریه توسط بشار اسد و همکارانش یعنی حکومت اسلامی ایران. و سپس در محوطه راهپیمایی اعتراضی کوتاهی انجام دادند. بعد از آن به همراه ما وارد سالنی شدیم که بسیار بزرگ بود و ظاهرا دست اندرکاران رژیم اسلامی آنرا برای فعالیتهای خود در فاصله روزهای ۹ تا ۱٣ اکتبر از برگزار کنندگان نمایشگاه کتاب فرانکفورت کرایه کرده بودند. ما در مقابل یکی از غرفه های کوچکتر داخل محوطه رژیم اسلامی که تعدادی از دست اندرکاران نمایشگاه رژیم آنجا نشسته بودند٬ توقف کرده و ابتدا من چند کلمه حرف زدم و سپس مسئول گروه معترضین سوری، وفا جلال به زبان انگلیسی حرف زد و بعد محمد امین کمانگر از کادرهای سرشناس و فعال حزب کمونیست کارگری ایران سخنرانی کرد و سپس مجددا وفا جلال به آلمانی حرف زد. ما قصد داشتیم که این سخنرانیها را ادامه دهیم که بدلیل اینکه مسئولین نمایشگاه به سوی ما آمده و خواهش کردند که اعتراض را چند ساعت عقب بیاندازیم چرا که در همان نزدیکی به یک نویسنده برزیلی جایزه میدادند و صدای ما مانع کار آنها میشد٬ اعتراض را تمام کردیم.
ما در حال خروج از غرفه بزرگ جمهوری اسلامی بودیم که در مقابل در ورودی غرفه رژیم٬ من صدایی شنیدم٬ یک نفر با صدای بلند به دیگران میگفت این مینا احدی است٬ برگشتم دیدم حدود سی نفر از مسئولین و مقامات رژیم در آنجا جمع شده و یک حزب اللهی جوان به آنها و به بقیه کسانی که در آنجا بودند٬ میگفت این مینا احدی است. منهم به طرف این جمع رفته و گفتم آره من مینا احدی هستم همان کسی که اعدامیها را از چنگ شما بیرون میکشد٬ همان کسی که علیه سنگسار مبارزه کرده و پوزه رژیم شما را بخاک مالیده و این فرد مدام با صدای بلند میگفت این کمونیست است٬ تو گویی نقطه ضعفی را دارد بیان میکند! حالت صورتش طوری بود که ظاهرا با این جمله میخواست تعدادی را علیه من بسیج کند٬ گفتم آره من کمونیست هستم و تو فاشیست هستی٬ این جر و بحث ادامه داشت و تعدادی سعی در آرام کردن آن فرد داشتند٬ که پلیس از راه رسید٬ در این هنگام پلیس در حال آرام کردن جو بود٬ من در آنجا به آلمانی گفتم که مینا احدی هستم و مسئول کمیته علیه اعدام و سنگسار و آن فرد کماکان چیزهایی میگفت٬ پلیس از ما خواست که برویم و از دور دیدیم که به آنها میگفت مرز خودتان را بشناسید و شنیدم یک نفر از آنها را با خود برده است.
انترناسیونال: واکنش حاضرین در غرفه جمهوری اسلامی به حضور شما در آنجا چه بود؟
مینا احدی: اولا بازدید کننده از غرفه رژیم کم بود٬ ولی تعدادی مشغول بازدید در غرفه های اطراف و یا در حال عبور از آنجا بودند که همه با تعجب و در ادامه با سمپاتی به ما نگاه میکردند. ما در حال افشاگری بودیم و بویژه سخنان وفا جلال که به دو زبان انگلیسی و آلمانی بود٬ مردم را متوجه کرد که داستان چیست . من در همان بحبوبه اعتراضات دیدم که اولا یک خانم از طرف برگزار کنندگان نمایشگاه به ما گفت که شما حق دارید و ما کاملا شما را درک میکنیم و یک خبرنگار به من گفت این حرکت شما بسیار جالب است و ما میخواهیم در این مورد بنویسیم که چون شلوغ شد ما از محل خارج شدیم.
انترناسیونال: گفته میشود که در آنجا ناشرین مستقلی هم از ایران بوده اند، آیا حرکت شما اعتراض به حضور آنها نیز بوده است؟
مینا احدی: ابدا ما به حضور ناشرین مستقل نه فقط اعتراضی نداریم٬ بلکه اینرا حق این ناشران میدانیم که در سطح بین المللی کارهای خود را ارائه کنند. مسئله مهم اعتراض به حکومتی است که دهان همین ناشران مستقل را نیز می بندد و همان ناشران نیز کوهی از مشکلات دارند که میتوانند با این نوع حرکات اعتراضی زمینه پیدا کنند حرفشان را بزنند. منهم فکر میکنم در این جمع احتمالا ناشرانی مستقل بودند٬ ما در آنجا سخنرانی که کردیم اساسا هدفش رو به حکومت اسلامی ایران بود. همان ناشر مستقل هم باید بداند و شاید بهتر از ما میداند که در ایران چه خبر است. همه چیز کنترل میشود٬ اجازه انتشار حرف و کتاب و بویژه نقد گرفته شده است. ناشرین با هزار داستان سانسور و دخالت رژیم و مشتی اراذل و اوباش اسلامی دست و پنجه نرم میکنند و ناشرین بهتر از همه میدانند که این حکومت زبان میبرد و دهان میدوزد. من فکر کنم که آنها هم حتما به این حرکت ما سمپاتی دارند و طبعا این حرکت را به خودشان نخواهند گرفت. ما به حکومت اسلامی ایران و حضور نمایندگان این حکومت در نمایشگاه کتاب فرانکفورت که بنا به تعریف در دفاع از آزادی بیان است اعتراض کردیم و محمد امین کمانگر در سخنرانی خودش به زبان فارسی اینرا واضح اعلام کرد.
انترناسیونال: آیا فعالیتهای شما و حزب کمونیست کارگری ایران و یا کمیته علیه اعدام معطوف به این حرکت بود یا در نمایشگاه کتاب فعالیتهای دیگری هم کردید؟
مینا احدی: ما در نمایشگاه کتاب از روز اول تا آخر حضور داشتیم. ما در این نمایشگاه دو غرفه داشتیم یکی در داخل ساختمان که غرفه بزرگی بود و بعنوان مرکز افشاگری علیه حکومت اسلامی و قوانین زن ستیز این حکومت توجه بسیار زیادی را به خود جلب کرد، چرا که غرفه ما اساسا به موضوع زنان در کشورهای اسلام زده و ایران مربوط بود. در عین حال ما در مقابل در ورودی غرفه رژیم اسلامی در طبقه پایین نمایشگاه در محوطه آزاد که آنجا نیز پر از چادرهای طلاعاتی و … بود یک چادر بزرگ داشتیم که محل افشاگری علیه جنایات حکومت اسلامی و بویژه موضوع زندانیان سیاسی کارگران زندانی و موضوع اعدام بود. من در اینجا لازم میدانم از شهناز مرتب٬ محمد امین کمانگر٬ نوید محمدی٬ منیژه اتمامی٬ سیامک زارع٬ علی مطمئن و کامبیز و شهلا و … و چندین نفر دیگر از فعالین حزب کمونیست کارگری و کمیته علیه اعدام و ایران سولیدارتی بخاطر چندین روز فعالیت مداوم در این نمایشگاه قدردانی کنم.
ما در این نمایشگاه روز ۱۱ اکتبر در یک پانل به دعوت رادیو سراسری آلمان در داخل نمایشگاه حضور داشتیم. در آنجا من به همراه دو نویسنده که از اسلام سیاسی و رفرم در اسلام دفاع میکردند٬ در یک گفتگوی یکساعته شرکت کردم که مورد توجه زیادی قرار گرفت این پانل و همان روز ۱۱ اکتبر ساعت هفت شب از رادیو سراسری آلمان نیز کل این گفتگو جدلی پخش شد.
انترناسیونال: شما در سخنرانی اخیر خود در شهر آخن و همچنین در نمایشگاه کتاب فرانکفورت و در کمپین های خود علیه اعدام به دولت جمهوری اسلامی حملات شدیدی کرده اید. اعدام هایی که در ایران صورت گرفته توسط قوه قضائیه بوده است. آیا می توان دولت روحانی را در این زمینه محکوم کرد؟ بعضی از گروهها و شخصیت های سیاسی در مقابل این اعدام ها سکوت کرده و از دولت جدید حمایت می کنند و معتقدند که نباید آنرا تضعیف کرد. آیا نمی توان انتظار داشت که این دولت تغییرات جدی و مثبتی در پیش بگیرد و از دامنه سرکوب ها و فشارها کم کند؟
مینا احدی: روحانی رئیس یک حکومت فاشیست و سرکوبگر اسلامی است. اینرا هیچگاه نباید از یاد برد. روحانی آمده که نظام را از فشارهای داخلی و همچنین خارجی نجات دهد. روحانی را از صندوق بیرون آوردند و چهر ه ای مثل روحانی را خامنه ای قبول کرد٬ برای اینکه این رژیم و این نظام با مشکلات و بن بست های عدیده ای روبرو است. مردم در ایران بعد از یک خیزش میلیونی و انقلابی در سال ۸۸ زخم خورده هستند و مشکلات اقتصادی و سیاسی و فرهنگی و … کمر مردم را خم کرده است. این مردم مترصد فرصت اند که تکلیف رژیم را روشن کنند و اینرا همه سران رژیم اسلامی میدانند. از سوی دیگر غرب و امریکا و دولتهای اتحادیه اروپا و غیره بعد از اتفاقات بزرگ در منطقه و ضعیف تر شدن موقعیت جنبش اسلامی و اسلام سیاسی٬ در صدد تحمیل فشارها بر حکومت اسلامی و رام کردن این حکومت هستند. تحریم های بین المللی فشار عظیمی را بر حکومت اسلامی تحمیل کرده است. صحبت از فروپاشی اقتصاد است که البته زمینه های و عوامل متعدد و چندین و چند ساله دارد. همه اینها رژیم را وادار کرده است فکری به حال خود بکند و قرار است روحانی این نقش را بازی کند. کم کردن فشارهای بین المللی و رسیدن به یک “تعامل” بقول خودشان با غرب و در عین حال همین روحانی باید مردم را ساکت نگه دارد. مهمترین فاکتور در داخل جنایت کردن و چنگ و دندان نشان دادن است که این کار را میکنند. اعدام بیش از ۲۵۰ نفر در یک فاصله چهار ماهه٬ بیلان مستقیم کار روحانی است. کسی که میگوید روحانی خبر ندارد و یا نمیتواند کاری بکند٬ فقط سفسطه بافی میکند. روحانی در مورد همه چیز این چند ماهه نظر داد جز قتل و جنایتی که دستگاه زیر نظر او انجام میدهد.
انگشت اتهام بسوی روحانی، حکومتش و همچنین کل نظام اسلامی است. در نظامی که هیچگاه از جنایت دست نکشیده است مهم نیست چه کسی رئیس دستگاه خونریزی آن باشد، رفسنجانی یا روحانی و یا خاتمی و احمدی نژاد٬ این دستگاه جلادی کرده و با نشان دادن جنایتکار بودنش و ترساندن مردم به حیات ننگین خود ادامه داده است.
من در اینجا میخواهم تاکید کنم که اعتراض و مبارزه علیه اعدام و جنایات حکومت اسلامی بسیار مهم است و متاسفانه بخش بزرگی از اپوزیسیون جمهوری اسلامی ایران جدی نگرفته و جایگاه مبارزه با آنرا درک نکرده اند.
امروز تفاوتی که با دوره احمدی نژاد می بینیم اینست که روحانی با مشتی شعار در دفاع از حق زنان و یا مقابله با جنایت روی کار آمده و این حرفها را مردم به گردنش آویزان کرده اند٬ پس اگر تفاوتی هست اینست که باید با اعتماد بنفس بیشتر به خیابان رفت و این حکومت و روحانی رئیس آن را زیر فشار گذاشت و از حلقوم اینها حقوق اولیه را بیرون کشید.
بنظر من مردم در ایران٬ رهبران جنبش های اجتماعی٬ جنبش علیه اعدام و یا جنبش در دفاع از حقوق زنان و جنبش کارگری اینرا درک کرده و سعی دارند با اعتراضات اجتماعی و همچنین تشکیل نهادهای غیر دولتی و تشکل یابی٬ از این اوضاع بیشترین استفاده را بکنند. همین چند روز پیش خودشان گفتند در این فاصله تقاضا برای اعلام موجودیت ٣۰ حزب به دستشان رسیده و یا تقاضا برای تشکیل دهها نهاد غیر دولتی. میخواهم تاکید کنم که رژیم اسلامی در موقعیت ضعیفی است و باید اینرا دید و اعتراضات را گسترش داد. حرکت اعتراضی ما در نمایشگاه کتاب فرانکفورت بخشی از این اعتراضات مهم است. ما همیشه گفته ایم پای سران جمهوری اسلامی را باید از مجامع بین المللی کوتاه کرد و این حرکت ما را در ردیف کارهای قبلی ما مثل کنفرانس برلین بگذارید. حزب کمونیست کارگری ایران نقطه امید میلیونها نفر مردم رنج دیده و بویژه میلیونها جوان مدرن و مترقی و پیشرو در ایران است. ما با این نوع اعتراضات به این مردم و جوانان نوید میدهیم که میتوانیم و باید این حکومت را سرنگون کنیم و بر ویرانه های این حکومت زندگی بهتر و روابط انسانی تری را بنیان نهیم این امکان پذیر است.
انگشت اتهام بسوی روحانی، حکومتش و همچنین کل نظام اسلامی است. در نظامی که هیچگاه از جنایت دست نکشیده است مهم نیست چه کسی رئیس دستگاه خونریزی آن باشد