در اخبار بود که رئیس قوه قضائیه جمهوری اسلامی در سخنرانی در مراسم روز “حقوق بشر اسلامی” خواستار باز کردن باب مذاکره در مورد حقوق بشر با اروپا شد. وقاحت هم حدی دارد! بر هر چه نشانی از تمدن و آزدگی دارد شمشیر کشیده اند و دم از مذاکره در مورد حقوق بشر میزنند!
شاید دول اروپائی به چنین مذاکره ای علاقمند باشند اما مردم ایران برای پی بردن به معنی واقعی حقوق بشر اسلامی نیازی به این مذاکرات ندارند. بیش از سی سال اعدام و سرکوب و تحمیل شدید ترین بیحقوقی ها و توهین و تحقیر ها به زنان و اعمال آپارتاید جنسی و نقض ابتدائی ترین حقوق و آزادیهای سیاسی و مدنی مفهوم واقعی “حقوق بشر اسلامی” را در برابر چشم همگان قرار داده است. رئیس قوه قضائیه، که قوه قصابیه نام با مسمی تری برای آنست، در همین سخنرانی میگوید “ما در زمینه حقوق بشر مدعی هستیم” و بعد ممنوعیت برقه و حجاب در مدارس و دانشگاههای فرانسه و ممنوعیت انکار هلوکاست و اعتراض به قوانین قصاص را با این استدلال مشعشع که “اساس قانون اساسی ما بر مبنای اسلام است” از جمله موارد نقض حقوق بشر اروپائیها ذکر میکند! بهتر از این نمیشد مضمون و محتوای ضد انسانی “حقوق بشر اسلامی” را برملا کرد. در جمهوری اسلامی هزاران نفر بخاطر عدم رعایت حجاب اسلامی بزندان افتاده اند و انسانهای بسیاری بر مبنای قوانین قصاص شلاق خورده اند و نقص عضو شده اند و به زندان و اعدام محکوم شده اند و این جنایات، که آخرین نمونه اش اعدام بیش از هیجده نفر زندانی سیاسی – عقیدتی در زندان رجائی شهر است، همچنان ادامه دارد. این جنایات اسلامی هست اما “حقوق بشر” قلمداد کردن آنها مستلزم یک نوع وقاحت و حماقت آخوندی است که تنها در نزد مقامات جمهوری اسلامی یافت میشود و بس.
آنچه تا امروز به این توحش افسار زده و اجازه نداده است حکومت اسلامی جامعه را از هر چه نشانی از تمدن و انسانیت دارد پاک کند مقاومت و مبارزه هر روزه کارگران و زنان و جوانان و بخشهای مختلف مردم در برابر جانیان حاکم بوده است. حقوق انسانی که مردم ایران خواهان آن هستند از منشور جهانی حقوق بشر بسیار فراتر میرود. مذهب زدائی از دولت و جامعه اولین پیش شرط تحقق حقوق انسانی و تامین آزادی و برابری و رفاه توده مردم در ایران و در همه کشورها است.
٣ اوت ۱۶