مردم سرنگونی‌طلب و مخمصه انتخابات- کاظم نیکخواه

جمهوری اسلامی به حدی از انزوا در جامعه رسیده است که حتی برگزاری انتخابات به‌صورت نمایشی هم برایش ساده نیست و به معضل و کابوسی تبدیل شده است. هرچه به ۱۱ اسفند روز انتخابات مجلس اسلامی نزدیک‌تر می‌شویم کابوس حکومت بیشتر می‌شود. تمام بحث‌هایشان در مورد چگونگی کشاندن مردم به‌پای صندوق‌های رأی است.

افشاگری‌ها علیه نمایندگان حکومتی آن‌چنان وسیع است که روزنامه حکومتی شرق از قول کاربران نوشته است”طرف تبلیغ انتخابات می‌کرد؛ چون خیلی هم روراست بود به مردم گفت آقا با این انتخابات تغییری که در زندگی شماها ایجاد نمیشه لااقل به من رأی بدین من برم مجلس بارم و ببندم و زندگی من تغییر کنه”! این تصویری است که از کاندیداها و نمایندگان حکومتی حتی در رسانه‌های حکومتی منعکس می‌شود.وقتی که خامنه‌ای از “انتخابات آزاد و رقابتی” سخن گفت و مخاطبش بیشتر از همه دو خردادی‌ها بودند که بیایید و در انتخابات شرکت کنید، محمد خاتمی در جواب به شیوه خاص خود گفت “کاش سخنان رهبری درباره انتخابات آزاد، مشارکتی و رقابتی و امکان حضور همه جریان‌ها یا نامزدهای موردنظر خود، خیلی پیش‌تر بیان می‌شد، چون می‌توانست ما را به انتخابات قابل‌قبول نزدیک کند”. حسین شریعتمداری چهره معلوم‌الحال و منفور حکومت هم که معمولاً علیه مردم لجن از دهانش بیرون می‌ریزد این روزها با بیانی التماس‌گونه می‌گوید بیایید و با رأی‌دادن اعتراض خود را بیان کنید! می‌گوید “برخی می‌گویند که با رأی ندادن اعتراض خودشان را نشان می‌دهند؛ اما اعتراض خاموش به جایی نمی‌رسد و حضور در انتخابات به معنای تعیین سرنوشت است و نباید کار را رها کرد”! عجب! اعتراض خاموش بجایی نمی‌رسد! گویا این موجود صدای قدرتمند اعتراضات و فریاد رسای مرگ بر خامنه‌ای و زن زندگی آزادی را نشنیده است. همین حسین شریعتمداریدر اشاره به اینکه مردم می‌گویند حکومت به بن‌بست رسیده است می‌گوید “همان‌طور که مقام معظم رهبری فرمودند اگر کسی که به بن‌بست رسیده در حال سقوط است، پس این‌همه فشار برای چیست؟”. منظورش این است که بیش از این به حکومت فشار نیاورید.

در پاسخ به این وضعیت صالح میرزایی “مدیر تولید محتوای انتشارات انقلاب اسلامی دفتر مقام معظم رهبری” (عجب مقام دراز و بلندبالایی!)، در وحشت از این وضعیت اسف‌انگیزبر “ضرورت نقش ائمه جماعات برای کنشگری مؤمنان انقلابی در انتخابات”تأکید کرد و گفت: “این رویکرد سبب رفع بهت‌زدگی و ایجاد حلقه وصل بین مردم خواهد شد”.”بهت‌زدگی” عبارت جالبی است که این جماعت بجای انزجار مردم از حکومت بکار می‌برند.

در کل فضای جامعه و نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که اکثریت عظیم مردم این نمایش انتخاباتی را بیش از نمایشات قبلی تحریم و بایکوت می‌کنند و حتی در حد محدود نمایشات قبل هم کسی شرکت نخواهد کرد.

این را همه می‌دانند که انتخابات جمهوری اسلامی همیشه نمایش و مضحکه بوده است. هیچ‌وقت قرار نبوده با آرای شرکت‌کنندگان کسی به منصبی برسد. بلکه نمایشی برگزار شده و سران حکومت هرکس را که خواسته‌اند از صندوق بیرون کشیده و به مناصب نان‌وآب‌دار رسانده‌اند. اما اکنون مدت‌هاست که حتی برگزاری انتخابات به‌صورت نمایشی هم عملاً انزوا و بی‌پایگی حکومت را حتی برای پادوهایشان عیان‌تر می‌کنند. چرا که به‌اندازه کافی نیروی مزدوری که نقش “امتدر صحنه” را بازی کنند ندارند.به این دلیل این روزها همگی حسابی دوره‌ افتاده‌اند و التماس رأی می‌کنند. ستاره پورن دعوت می‌کنند، اشک‌تمساح می‌ریزند، می‌گویند حتی بیایید و رأی اعتراضی بدهید، خامنه‌ای می‌گوید اشخاص با سرووضع “متفاوت” (یعنی بی‌حجاب و “بدحجاب”) هم می‌توانند رأی بدهند، و خلاصه گدایی رأی و نمایشاتی عدیده را برای رونق‌دادن به صندوق‌هابه راه انداخته‌اند. اما هرچه بیشتر تقلا می‌کنند اوضاعشان بدتر می‌شود.

به‌هرحال با هر بدبختی ای شده احتمالاً این نمایش انتخاباتی را از سر خواهند گذارند. اما از سر گذراندن اوضاع بعد از آن که ادامه انقلاب زن زندگی آزادی است برای حکومت منفور و مفلوک اسلامی ساده نخواهد بود. جامعه از این‌همه اعدام و زندان، از چپاول و از فقر گسترده، از یکه‌تازی اوباش حکومتی و از سرتاپای این حکومت ضدانسانی و متحجر عمیقاً متنفر است و این را بارها به اشکال مختلف بیان کرده است. همه چیز نشان می‌دهد که مردم عزم کرده‌اند که کار این نیروی خبیث و چپاولگر را به هر قیمتی شده تمام کنند و تمام خواهند کرد.

فضای اعتراضات و ذهنیت جوانان، بازنشستگان، زنان، کارگران، معلمان، و تمام بخش‌های مردم، همه‌وهمه جامعه خودآگاهی را نشان می‌دهد که می‌خواهد از این دوره تاریک و سیاه و پر از خون و چرک و جنایت به هر قیمتی شده خود را خلاص کند، و مناسبات و جامعه‌ای آزاد و شاد و مدرن و انسانی را رقم بزند. این حکومت با هر درجه از جنایت و خباثت نمی‌تواند به سلطه خود بر مردم ادامه دهد و دست‌اندرکاران ریز و درشت حکومتی حتی بر متن نمایشات انتخاباتی ناچارند به نحوی به این حقیقت اعتراف کنند.