حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
سیزده سال از حمله ائتلافی به رهبری دولت آمریکا به عراق و به زیر کشیدن حکومت صدام حسین میگذرد. هیئتی از جانب پارلمان انگلیس که مامور بررسی جوانب این جنگ شده بود دیروز 7 ژوئیه 2016 یعنی هفت سال پس از تشکیلش گزارش خودرا منتشر نمود. این هیئت برهبری سر جان چیلکوت یکی از مقامات مشاور حکومت بریتانیا بعد از هفت سال تحقیق با فاکتها و آمار میگوید این جنگ اشتباه بود، اطلاعاتی که برای شروع جنگ به مردم داده شد دروغ بود، قبل از شروع جنگ در مورد تبعات این جنگ هشدار داده شده بود و توجهی به آن نشد و اکنون آنچه حاصل شده نتیجه همین دروغها و اشتباهات و جنایات بوده است.
جنگ عراق را دولت آمریکا برهبری جرج بوش و نئوکنسرواتیستها دامن زدند. تونی بلر به قول یکی از مفسرین مثل یک سگ دست آموز بدنبال بوش به حرکت در آمد. یک عالمه تبلیغات در مورد اینکه صدام با القاعده درارتباط است و دارای سلاحهای کشتار جمعی است براه انداختند. و علیرغم اینکه همان زمان نماینده ویژه سازمان ملل به عراق اعلام کرد که سلاح کشتار جمعی ای در عراق یافت نشده، بوش و رامزفلد و بلر بر طبل جنگ و سرنگونی صدام (که گویا از نظر آنها رام نبود) کوبیدند.
صدام حسین یک دیکتاتور منفور و سرکوبگر و جنایتکار بود. اما مشکل جرج بوش و دولت آمریکا با او این جنایات و سرکوبگریهایش نبود بلکه آنها نوکران بهتری میخواستند. تبلیغات در مورد همکاری با القاعده تماما ساختگی بود. همان زمان خیلی ها گفتند و نوشتند اگر مساله رابطه با القاعده باشد حکومت اسلامی ایران بیشترین رابطه را با این سازمان دارد و سران القاعده در ایران سکونت دارند. همان زمان گفته شد دولت پاکستان حامی القاعده است. همان زمان گزارش شد که صدام حسین با القاعده مخالف است و سلاحهای کشتار جمعی اش را بعد از جنگ کویت نابود کرده است. اما دولت دست راستی آمریکا و صاحبان کمپانی های اسلحه سازی و مدافعان هژمونی آمریکا بر جهان، و نیروهایی که نگران بی مصرف شدن سازمان جنگی ناتو بعد از پایان جنگ سرد بودند، به دلایل متعددی به شروع یک جنگ گسترده احتیاج داشتند و قرعه بنام صدام و عراق افتاد.
حمله به عراق و سرنگونی صدام خیلی سریع صورت گرفت و ارتش بی روحیه عراق در برابر نیروها و ارتشهای چندین کشور هم پیمان آمریکا خیلی زود متلاشی شد. بیش از صد هزار نفر در این جنگ در همان روزهای اول کشته شدند.
بوش و بلر و نئوکنسرواتیستها و رسانه های نوکر و گوش بفرمانشان با سرنگونی حکومت صدام دنیا را با عربده های پیروزی پر کردند و قدرقدرتی آمریکا و ناتو و غرب را در همه جا برخ کشیدند. این جنش و پیروزی تا مدتی بعد که پسران صدام و خود او نیز کشته و اعدام شدند ادامه یافت.
اما خیلی زود ورق برگشت. خیابانهای بغداد و موصل و شهرهای اصلی عراق به صحنه ترور و انفجار و کشتار تبدیل شد. در عرض یک سال در این جنگ بیش از تمام سالهایی که دیکتاتوری صدام بر سر پا بود از مردم کشتار شدند. تصاویری که از عراق و بویژه از زندان ابوغریب منتشر شد از شکنجه و تجاوز و کشتارهای وحشتناک خبر میداد. داستان بسیار طولانی و تلخ است. ما و همه کسانی که در این سالها اخبار را دنبال کرده ایم میدانیم که دنیا بعد از این جنگ به چه منجلابی تبدیل شد.
بعد از این گزارش انتقاد از سیاست تونی بلر شدت گرفت. اما بلر و جرج بوش با زبان واحدی میگویند از اقدامات خود دفاع میکنند. این دو گفتند دنیا بعد از صدام دنیای بهتری است و اگر صدام را سرنگون نمیکردیم معلوم نیست که اوضاع بدتر از این نمیبود.
فیلیپ هاموند وزیر امور خارجه بریتانیا میگوید سیاست پل برمر حاکم آمریکائی عراق بعد از جنگ که تصمیم گرفت ارتش را از بعثی ها پاک کند به ایجاد داعش و تقویت القاعده کمک کرد. او میگوید در عرض یک ماه 400 هزار سرباز و افسر کارکشته بعثی بدون هیچ تامین و شغلی به خیابان پرتاب و تحقیر شدند. و همینها به منبع سربازگیری خوبی برای القاعده و داعش و تروریستها تبدیل شدند.
داستان عراق طولانی است. داستان عراق داستان بحران سیاسی و اقتصادی سرمایه داری است. داستان عراق داستان آمریکایی است که در عرصه های مختلف هژمونی جهانی خودرا از دست میدهد و در دست نئوکنسرواتیستها با جنگ افروزی و کشتار و بمب میخواهد دنیا را در زیر سیطره خود نگه دارد و “قرن آمریکائی” را رقم بزند. با فضای جنگی و رشد تروریسم و بازار اسلحه و محکم تر شدن جا پای ناتو و ارتش آمریکا، دنیای بعد از سرنگونی صدام از نظر بوش و بلر و گردانندگان سیا و راست گرایان بریتانیا و امثال اینها، نه فقط دنیای بدتری از قبل از جنگ نیست، بلکه برای آنها باید دنیای خوب و مطلوبی باشد. قربانیان این شرایط مردم عادی هستند، مردمی که نه فقط در عراق و سوریه و خاومیانه، بلکه پاریس و داکا و مادرید توسط تروریستها کشتار میشوند. دخترانی که به بردگی جنسی کشیده میشوند، مردمی که به یکباره با غیرقابل توصیف ترین اشکال توحش و بربریت مذهبی و قومی زندگی شان به سیاهی کشیده میشود. وجود این شرایط و جنایات داعش و آدمکشان قاسم سلیمانی در شهرهای بغداد و موصل و تکریت، اینها برای امثال جرج بوش و نئوکنسراتیستها و بلری ها، قهقرا نیست. اینها میوه های شیرین دوره بعد از صدام است که بازار اسلحه را رونق بخشیده و نیاز به ارتش آمریکا و دخالت نظامی غرب در گوشه و کنار دنیا را افزایش داده است.
بعد از انتشار گزارش چیلکوت صداهای زیادی در بریتانیا و در گوشه و کنار جهان شنیده میشود که خواهان محاکمه تونی بلر و جرج بوش هستند. چنین رویدادی دور از تصور نیست که روزی در آینده ای نه چندان دور با رشد آگاهی و جنبش حق طلبی مردم، اینها و همدستانشان در تریبونالهایی بین المللی به محاکمه کشیده شوند و ناچار شوند پاسخگوی سیاستهای مخرب و ضد انسانی و دردناک خود باشند. در هر صورت این خواست سوزان امروز در گوشه و کنار جهان وجود دارد و هرروز قدرتمندتر شنیده میشود که مسببین اصلی این دوره سیاه و خالقین داعش و القاعده و همچنین استراتژهایی که دار و دسته خمینی را به پاریس بردند و در بوق تبلیغاتی کردند و به جان مردم انداختند، در دادگاههای بین المللی محاکمه شوند.
