شهلا دانشفر : کارگران در هفته ای که گذشت

     کارگران در تدارک روز جهانی کارگر

هفته گذشته  بیش از بیش هفته تدارک برای برگزاری روز جهانی کارگر بود. کارگران با قطعنامه ها و بِبانیه هایشان  با فراخوانهایشان پر شورشان به استقبال این روز میروند. و این تحرک مدتهاست در جریان است.  نکته قابل توجه اینکه در آستانه اول مه کارگران از کارخانجات مختلف ضمن اعتراض به دستمزد چند بار زیر خط فقر ٨١٢ هزار تومانی، فراخوان به گرامیداشت اول مه داده اند. از جمله در این هفته از ٥ مرکز کارگری در خرم آباد، جمع هایی از کارگران یخچال سازی، پارسیلوم، سامان کاشی بروجرد ، کارگران ساختمانی و صنایع کوچک به مناسبت روز جهانی کارگر فراخوان دادند و اعتراض خود را ٨١٢ هزار تومان حداقل دستمزد نیز اعلام داشتند. قبلا هم کارگران از مراکزی چون کفش بلا و ملی، بازنشستگان لوازم خانگی آزمایش، فرش پارس قزوین، کارگرانی از کارخانه های جنوب تهران، محور تهران- کرج، اندیمشک، پروژه های پارس جنوبی، ماهشهر و بندر امام، کارگران اخراجی زاگرس قروه، جمعی از زنان کارمند شرکتهای دولتی استان کهکیلویه و بویر احمد، زنان کارگر کارگاههای خیاطی شمال غرب تهران  و لبنیات بیستون به مناسبت روز جهانی کارگر بیانیه داده و به دستمزدها ی زیر خط فقر اعتراض کردند. ز جمله کارگران اخراجی زاگرس قروه در بیانیه خود خواهان ایجاد اشتغال، افزایش دستمزدعادلانه و آزادی تمامی فعالین کارگری زندانی، ایجاد تشکل کارگری، لغوقراردادهای موقت وسفید امضا شده اند.مهم است که کارگران از مراکز مختلف کارگری و در سطح سراسری بیانیه دهند و اعتراض خود را به ٨١٢ هزار تومان دستمزدها اعلام کرده و به کارزار افزایش دستمزدها به بالای خط فقر بپیوندند. اول ماه مه فرصت مناسبی برای پیوستن به این کارزار مبارزاتی، بر سر زندگی و معیشت است.

در عین حال هفته گذشته ، باز هم هفته ای پر از اعتراض در شهرهای مختلف بود. تجمعات اعتراضی پی در پی ١٧٠٠ کارگر پلی اکریل اصفهان، اعتصاب کارگران شهرداری نالوس، تجمع اعتراضی بازنشستگان راه آهن یزد،  بستن جاده زرند- راور از سوی کارگران معدن چشمه پودنه، تجمعات اعتراضی کارگران اخراجی پارس سرام، تجمع اعتراضی سه هزار کارگر اخراجی پتروشیمی کارون، اعتراضات معلمان حق التدریسی و حاضر نشدن آنها بر سر کلاسهای درس و تحصن کارگران مخابرات کهگیلویه و بویراحمد از جمله سر تیتر های مهم اخبار اعتراضات گسترده کارگری در هفته گذشته است. فضای پر جنب و جوش اعتراضی در محیط های کارگری، یک فاکتور مهم در تحرکات گسترده اول مه امسال است.

تقلای خانه کارگری ها و راست در تقابل با اول مه

امسال تحرک بر سر گرامیداشت اول مه روز جهانی کارگر، میشود گفت از جنبه هایی گسترده تر از هر سال است.  بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده از رهبران کارگری و اسماعیل عبدی از رهبران معلمان معترض، حمایت تشکلهای کارگری و کانون های صنفی و شخصیت های جنبش اعتراضی کارگری از این حرکت اعتراضی، فراخوانهای کارگران از کارخانجات مختلف در گرامیداشت روز جهانی کارگر، بیانیه و قطعنامه های اول ماه مه همه و همه فضای پر جنب و جوش اعتراضی در اول مه امسال را ترسیم میکند. کارگران امسال با اعتراض به حداقل دستمزد ٨١٢ هزار تومان و خواست افزایش دستمزدها سه میلیون و پانصد هزار تومان و نیز به عنوان یک خواست مهم  لغو اتهامات امنیتی علیه  فعالین فعالین کارگری و اکتیویست های عرصه مختلف مبارزاتی، دارند به استقبال اول مه میروند.

اساس این خواست نیز تاکیدی بر حق تشکل، حق اعتصاب، آزادی بدون و قید و شرط بیان و حقوق و آزادیهای سیاسی در جامعه است. در برابر چنین تقلایی خانه کارگری ها و جریانات راست به تکاپو افتاده اند. خانه کارگر رژیم اسلامی از برگزاری راهپیمایی روز کارگر خبر و اینکه برای برگزاریش نیازی به مجوز نیست سخن میگوید. اینان در ادامه “هفته کارگر” حکومتی شان، مثل هر سال و در تقابل با جنبش رادیکال و اعتراضی کارگری در تدارک برپایی نمایش بیعت با جمهوری اسلامی و خمینی و  سیاست ریاضت اقتصادی دولت تدبیر و امیدشان هستند. تا بویژه به جهانیان چنین القاء کنند که همه چیز امن و امان است. در سال گذشته نیز همین کار را کردند و با آوردن شعارهای فاشیستی علیه کارگران افغانستانی، سعی کردند روز جهانی کارگر را از محتوایش خالی کنند. اما جواب خود را گرفتند و نامه محکم جعفر عظیم زاده در همبستگی با کارگران افغانستانی پاسخ دندان شکنی به آنان بود. امسال نیز باید در مقابل چنین تقلاهایی هوشیار باشیم و با شعار های رادیکال خود و کیفرخواستمان علیه سرمایه داری حاکم چنین تلاشهایی را خنثی کنیم.

جالب اینجاست که در برابر تحرک گسترده  و رادیکال کارگران و معلمان در آستانه روز جهانی کارگر، شاهد بیانیه ای متضاد از جانب سه تشکل بنامهای “سندیکای فلزکار و مکانیک”، انجمن صنفی صنعتگران عسلویه و اتحادیه نیروی کار پروژه ای ایران” هستیم که به نام کارگران در همان راستای پیام میرحسین موسوی نامه ای به روحانی نوشته اند و  فراخوانشان بیعت با قانون اساسی جمهوری اسلامی و دفاع از “صنعت ملی” است. این ها عملا تلاششان اینست که کارگران را به سیاهی لشکر جناحهای حکومت تبدیل کنند اما تا همینجا پاسخ خودرا با حرکت گسترده کارگران برای بزرگداشت اول مه و با کیفرخواستهای تعرضی علیه سرمایه داران و حکومت اسلامی گرفته اند.

نکته قابل توجه دیگر در همین راستا، وضعیت محمود بهشتی یکی از معلمان زندانی است که بخاطر شرکتش در مبازات معلمان ١٤ سال حکم زندان گرفته است، و از اول اردیهبشت در اعتصاب غذا بسر میبرد. خواست ما آزادی فوری او و همه کارگران و معلمان زندانی و زندانیان سیاسی است. خواست ما حمایت وسیع از تمامی کارگران زندانی و معلمان زندانی و زندانیان سیاسی و برداشتن فشار از روی آنهاست که ناگزیر نشوند متوسل به اعتصاب غذا شوند، تا صدایشان را به گوش جامعه برسانند. بیانیه اعتراضی جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی نیز بطور واقعی دفاع مستقیم از وضعیت کسانی چون محمود بهشتی و همه زندانیان سیاسی است. اما متاسفانه جای محمود بهشتی  در حمایت از این حرکت اعتراضی خالیست. و نه تنها این بلکه او نیز در بیانیه اش در توضیح اینکه چرا دست به اعتصاب غذا زده است، از نقشی که امثال وی درکانون صنفی معلمان، در کشاندن مبارزات معلمان به حمایت از جناحی از حکومت داشته اند، سخن میگوید و هنوز هم راه کار را در چهارچوبه های قانون اساسی رژیم اسلامی و جناحهای حکومتی اش جستجو میکند.

اما مبارزات واقعی معلمان بطور واقعی از همه این گرایشات راست توده ایستی عبور کرده است.  بیانیه های حمایتی کانون های صنفی معلمان از شهرهای مختلف از بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی و تجمع اخیر معلمان بازنشسته در مقابل مجلس اسلامی با شعار خط فقر سه میلیون ، حقوق ما یک میلیون، تحصیل رایگان حق همه است، بیش از بیش صف متحد کارگران و معلمان در آستانه اول مه را به نمایش میگذارد.

خلاصه کلام اینکه خواستهای واحدی مبارزات کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و بخش های وسیعی از حقوق بگیران جامعه و صف بیکاران و محرومان را به هم وصل میکند. یک مشخصه مهم اول مه امسال اتحاد این صف عظیم میلیونی در برابر بربریت سرمایه داری حاکم است. بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی این صف متحد و خواستهایش را نمایندگی میکند.

حمایت از بیانیه جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی

حمایت ها از بیانیه مشترک جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی ادامه داد. تا کنون تشکلهای کارگری اتحادیه آزاد کارگران ایران و اعضای آن در سنندج، سندیکای نیشکر هفت تپه، انجمن صنفی برق و فلز کار کرمانشاه، کانون مدافعان حقوق کارگر، کمیته پیگیری برای ایجاد تشکلهای کارگری، کارگران اخراجی پرریس سنندج و کانون های صنفی معلمان در گیلان، البرز، خراسان، بروجرد، زنجان، اسلامشهر، و نیز فعالین و رهبران کارگری و معلمان از زندان و از بیرون از زندان حمایت خود را از این بیانیه اعلام کرده اند. از جمله لیستی ٤١  نفره از زندانیانی که به جرم سیاسی و بعضا زندانیانی که تحت عنوان غیر سیاسی در زندانند، از زندان رجایی با بیانیه های پرشورشان از این بیانیه اعتراضی حمایت کرده و به طور واقعی کیفرخواست خود را اعلام کرده اند.

همانطور که قبلا هم اشاره کرده ام بیانیه جعفر عظیم زاده و اسماعیل عبدی بطور واقعی پلاتفرمی برای متحد شدن کارگران، معلمان و بخش عظیمی از جامعه علیه استثمار و بردگی کاری، علیه ریاضت اقتصادی و تعرضات هر روزه به زندگی و معیشت خود و علیه سرکوبهاست. قطعنامه های کارگران برای اول مه  نیز تاکیدش بر خواستهای همین بیانیه است.  این کارزاری است که جرقه آن برای اول مه زده شد و باید ادامه یابد. وسیعا به این حرکت اعتراضی بپیوندیم.

سخن آخر اینکه با تمام قوا به تدارک یک اول مه بزرگ و با شکوه برویم. از هر طریق که میتوانیم و خصوصا از طریق گروههای مبارزاتی مان در مدیای اجتماعی چون در تلگرام و فیس بوک و… یکدیگر را در تمام شهرها و در همه همه محلات از چنین اتفاق مهمی با خبر کنیم و زن و مرد، پیر و جوان وسیعا به استقبال  روز جهانی کارگر برویم. زنده باد اول مه ، روز جهانی کارگر