حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
این روزها در شهرهای سنندج، مریوان، سقز، میاندوآب، مشهد شیراز و چند شهر دیگر اقدامی انساندوستانه تحت عنوان: “دیوار مهربانی” براه افتاده است و مبتکرین و مدافعان این حرکت با درخواست وتشویق دیگران برای ارائه وسایل بویژه آویزان کردن لباس بر روی دیوار و نوشته ای با این مضمون در کنار آن، “نیاز نداری بذار، نیاز داری بردار”، به گسترش این حرکت دامن زده اند. تلاش دیگری از همین جنس با عنوان، “پایان کارتن خوابی” در سنندج دامن زده شده است.
نفس این حرکت اقدامی قابل ارج و ستودنی است. پیامی که در این تلاش نهفته است گویای احساس مسئولیت پیشتازان این کار و حرکتی بعنوان راه حلی ولو هر چند کوچک در قبال وضعیت جامعه چندین برابر زیر خط فقر و کارتن خواب را نشان میدهد. توجه و تعهد انسانی بغایت مسئولانه ای را نشان میدهد که همزمان چهره کریه حاکمان اسلامی مفت خور در قبال شهروندان را هم بخوبی عرضه میکند. همین سطح از تلاش جامعه نیز با تعرض جیره خواران حکومت اسلامی روبرو شد و به این مکانها حمله ور شدند.
از آنجا که راه حل مشکلات عدیده اقتصادی و بیشمار مردم با این گونه تلاشها قابل حل نیست اما جوهر این حرکت بعنوان توجه به دیگران که نیازمند هستند خود قابل ستایش است. اهمیت این تلاشها در این است که سنت و فرهنگی مسئولانه در قبال کسانیکه بشدت نیازمند کمک و همیاری هستند را پیش کشیده است. بیگمان چنین اقداماتی گویای تامین نیازمندی کسانی است که آهی در بساط ندارند. صدها برابر این کمکها قطعا هزار و یک درد جامعه زیر خط فقر و تنگدست را پاسخ نمیدهد و قطعا راه حل رفع مشکلات عدیده شهروندان و نیازمندان در جامعه هم نیست اما حس برابری و درکی پیشرو را در قبال جامعه بیان میکند که هر کس درد و معضل دیگری را بخشی از مشکلات خود بداند.
واژه، “نیاز نداری بذار، نیاز داری بردار”، من را بیاد توقع و درک از یک جامعه کمونیستی انداخت مبنی بر اینکه: “به هر کس به اندازه توانش و به هرکس به اندازه نیازش” و این نوید بخش اشاعه فرهنگی مدرن و انسانی است که “به هر کس به اندازه توانش و به هر کس اندازه نیازش”، خواست و آرزوی 99 درصد شهروندان جامعه میباشد.
دیوار مهربانی اقدام اجتماعی مثبت و خوبی است اما این اقدام و اقداماتی از این نوع باید در جهت تشویق مردم و جامعه جهت طرح خواستها و مطالباتی چون بیمه بیکاری، مسکن مناسب، تامین معیشت بالای خط فقر و زندگی انسانی را تقویت کند. در واقع باید گفت که دیوار مهربانی کار ارزنده و خوبی است اما مردم باید گلوی دولت را برای مطالبات خود بفشارند. با راه اندازی اقدامات و ابتکاراتی که میتواند حقوق پایمال شده مردم را از چنگ حاکمان اسلامی درآورد ، خواستها و مطالبات کل جامعه را میتوان فریاد زد و آیت الله های میلیاردر را وادار به زانو زدن در برابر خواست و اراده عمومی جامعه کرد.
همزمان با گسترش و پیشبرد چنین فرهنگ صمیمانه ای، راه حل اصلی انداختن و بزیر کشیدن حکومت اسلامی است تا بر ویرانه های بیش از سه دهه فقر، تباهی، فلاکت و کشتار، جامعه ای بسازیم که امر، “به هرکس به اندازه توانش و به هرکس به اندازه نیازش” به معنای واقعی تحقق یابد.
1 دی 94
22 دسامبر 2015
