مراسم گرامیداشت یک رهبر محبوب کارگری کوروش بخشنده

محمد آسنگران:

سنندج سرخ یک بار دیگر راه نشان داد

 [metaslider id=3883]

هنگامیکه تحت حاکمیت اسلام و جمهوری اسلامی مراسم بزرگداشت یک فعال کارگری با سرود انترناسیونال و یک دقیقه سکوت با پرچم سرخ آغاز میشود و هنگامیکه با حضور هزاران نفر در این مراسم، مردم به فشار سنگین نیروهای امنیتی و اطلاعاتی برای برچیدن عکس کوروش بخشنده و پرچم سرخ پاسخ منفی میدهند، باید این حقیقت را بارها تاکید کنیم که وجود چپ و کمونیسم در کردستان نه محدود به چند فعال سیاسی و حزبی، بلکه یک جنبش اجتماعی و گسترده در ابعاد کل جامعه است و هر روز ابعاد و ریشه این جنبش وسیعتر و عمیقتر میشود .

مردم در این مراسم با حضور پرشور خود برای پاسداشت مبارزه و فداکاری یک فعال کمونیست، یک فعال کارگری و یک انسان برابری طلب، پیام دادند که رهبران لایق و روشن بین خود را می شناسند و به زندگی و فعالیتهای این عزیزان ارج می نهند .

مردم سنندج با خواندن سرود انترناسیونال و بر افراشتن پرچم سرخ در این مراسم کوروش بخشنده را بدرقه کردند. با این اقدام خود یک بار دیگر تاکید کردند که حاکمان اسلامی و ناسیونالیستهای ایرانی و جریانات قومپرست و مذهبی محلی در میان آنها جایی ندارند.

این شهر به دلیل وجود یک جنبش اجتماعی چپ و کمونیست در مقاطع مختلف قطب نمای جامعه بوده و جهت رهایی آتی جامعه ایران را قبل از همه به شکل اجتماعی نمایندگی کرده است.

.مردم سنندج در روز ١٥ آبان ١٣٩٤ پیام روشنی به مردم منطقه که اسیر جنبش تروریست اسلامی هستند فرستادند. آنها با اقدام مدرن و پیشرو خود در این مراسم اعلام کردند ما نه تنها تسلیم زورگوئیهای جریانات اسلامی تروریست و سنتهای ارتجاعی اسلامی نشده و نمیشویم بلکه اعلام میکنیم که راه رهایی مردم در این منطقه و جهان از راه قدرت گیری جنبش چپ و انسانگرا عبور میکند.

شهر سنندج از مقطع انقلاب سال ٥٧ با حضور و عروج کمونیستها به عنوان یک جنبش اجتماعی که رفیق عزیزم صدیق کمانگر در این مقطع نقش تعیین کننده ای در آن داشت، ابتدا در مقابل جریان ارتجاعی مفتی زاده در دل انقلاب و بعدا در جدال همیشگی با جمهوری اسلامی و نقد جنبشها و افقهای جریانات بورژوایی ناسیونالیستی و قومی آهسته اما محکم قدمهای رو به پیش خود را برداشته و به جلو رفته است.

با نگاهی به تاریخ چند دهه گذشته متوجه میشویم که بعد از کشتار و قتل عامهای دهه ٦٠ شمسی بوسیله جمهوری اسلامی و کشتار جمعی مخالفین خود، سنندج اولین شهری در ایران است که مراسمهای توده ای اول مه روز جهانی کارگر را برپا کرد. در سالهای بعد این سنت در ابعاد وسیعتری در ایران پی گرفته شد.

در اواسط دهه هفتاد مراسمهای توده ای دفاع از حقوق کودک برای اولین بار در تاریخ ایران قدم به قدم به سنت مبارزه مردم سنندج اضافه شد. و در کنار سنت هشت مارس و روز جهانی کارگر روز جهانی دفاع از حقوق کودک هر ساله برگزارشد. با ادامه و تلاش فعالین این عرصه در دیگر شهرهای ایران هم این سنت انسانی و مدرن جای خود را باز کرد و اکنون در همه نقاط ایران مدافعین پرشوری دارد و به یک حرکت اجتماعی شناخته شده تبدیل شده است.

جنبش آزادی زن و برگزاری مراسمهای توده ای برای دفاع از حقوق برابر زن و مرد هم بعد از دوران سیاه دهه ٦٠ اولین بار در سنندج به شکل توده ای دوباره به میدان آمد. اعتراضات علنی علیه مجازات اعدام و سنگسار از این شهر شروع شد. اگرچه جنبش علیه اعدام و یا سنگسار پیشینه و سابقه ای در ایران و حتی در میان جریانات سیاسی ایرانی نداشت اما به سرعت در این منطقه و این شهر اجتماعی شد و اکنون در ابعاد سراسری در ایران چنان توده ای و اجتماعی شده است که جمهوری اسلامی را در ابعادی وسیع به چالش طلبیده است.

اینها تنها نمونه ها و سنتهای معین و برجسته ای است که برای شناخت از تاثیرات جنبش چپ و کمونیسم در کردستان یادآور شدم.

اما ابعاد و عمق تاثیرات جنبش و سیاستی که امروز در کرستان به شکل اجتماعی و برجستگی خود را در سنندج نشان میدهد بسیار بیشتر و همه جانبه تر است. از هموار کردن راه برای مسلح شدن زنان در جنبشهای پارتیزانی در اوایل دهه ٦٠ شمسی گرفته تا نقد و بی اعتبار کردن جریانات مذهبی و اسلامی و نقد جنبش ناسیونالیستی و عروج جنبش کارگری تا نقد کلمه و عبارت “شهید” که ترمی اسلامی و مذهبی است و تا معرفی شدن فعلاین و رهبران چپ و کارگری و ….. همه و همه از دستاوردهای این جنبش مدرن و چپ اجتماعی و کارگری است. همینکه امروز همه ما با چهره محبوب کسانی مثل کوروش بخشنده آشنا هستیم و از قبل همه ما او را میشناختیم و او را نه شهید بلکه یکی از جانباختگان جنبش کارگری و سوسیالیستی مینامیم، نتیجه یک جدال سیاسی مهم در ایران و در تاریخ چپ ایران است. جنبش کمونیستی و فعالین این جنبش برای جا انداختن هر قدم از این دستاوردها زحمت کشیده و تلاش شبانه روزی داشته اند. همینکه چهره ها و رهبران کارگری و کمونیست هم همانند رهبران و سخنگویان جنبشهای بورژوایی مذهبی و ناسیونالیستی باید شناخته شده باشند و مردم رهبران لایق خود را بشناسند خود نتیجه یک جدال سیاسی و اجتماعی بوده است.

امروز با غم و درد یک رهبر خوشفکر و خوشنام کارگری را بدرقه کردیم، نام و یاد او در تاریخ جنبش برای رهایی و آزادی مردم ایران باقی خواهد ماند هم بعنوان یک رهبر کارگری و هم به عنوان یک فعال کمونیست که در مراسم بدرقه اش مردم سنندج سرخ ، در اوج توحش اسلامی در ایران و منطقه به همگان پیام دادند، تنها راه نجات بشر همبستگی بین المللی و سرنگون کردن بساط مفتخوران وسرمایه داران و حرکت بسوی سوسیالیزم است.

اتحاد و یک پارچگی همه فعالین کارگری و فعالین جنبشهای انقلابی دفاع از حقوق مدنی در مراسم کوروش بخشنده، میتواند ادامه دار و ستون فقرات جنبش برای رهایی مردم باشد. باید این اتحاد و همبستگی را پاس بداریم و برای تحکیم و وسعت دادن به آن تلاش کنیم همه نیروهای چپ و کمونیستی که خود را در مقابل جمهوری اسلامی و همه تروریستهای اسلامی میبینند و منتقد جریانات قومی و ناسیونالیستی در ایران هستند باید این جهت و سیاست را تقویت کنند و در جهت قدم بردارند.

مردم ایران و مردم منطقه خاور میانه امروز بیش از همیشه نیازمند اتحاد کمونیستها و چپها و سکولارها و همه نیروهای انقلابی ضد جنبش اسلامی هستند.

۶نوامبر۲۰۱۵