حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
موج اعتصابات کارکنان و معلمین در شهرهای کردستان عراق با شرکت هزاران نفر، رو در رویی مردم معترض با حاکمیت احزاب ناسیونالیست کرد، را شدت بخشیده است.
اعتصاب کنندگان مصمم و قاطع برای گرفتن سه ماه حقوقهای پرداخت نشده، اعتصابات را پیگیرانه ادامه داده، و با سراسری شدن اعتصابات و پیوستن تعداد هر چه بیشتری از کارکنان خدماتی، بیمارستانها و دادگاه ها و معلمان جنبش اعتراض سراسری کارکنان را وارد دوره نوینی کرده اند.
مردم در کردستان عراق ناراضی و خشمگین از شرایط اقتصادی، باندبازی احزاب حاکم ناسیونالیستی هستند. نارضایتی از فساد مالی، بیکاری رو به افزایش جوانان و بی توجهی مسئولین به معیشت و گرانی مایحتاج روزانه دامنه اعتراضات را سراسری و عمومی کرده است.
مردم شهرهای کردستان عراق از عملکرد و حاکمیت احزاب حاکم بیزارند. اعتصابات ایندوره برآمده از نارضایتی های توده ای و علنی مردم از این احزاب، است.
در بغداد و در شهرهای بصره، ناصریه، کربلا، نجف، دیوانیه، حله، نیز اعتراضات سراسری علیه سیاست های دولت مرکزی با خواست و مطالبات “نان، آزادی، دولت مدنی و عدالت اجتماعی”، “نه شیعی نه سنی سکولاریسم” بیش از دو ماه است شروع شده است.
فضای پر التهاب و اعتراضی مردم عصبانی از دولت فاسد، از دخالت مذهب در زندگی آنها، علیه باندهای تروریست مذهبی و علیه ناامنی اجتماعی در ابعاد سراسری در دهها شهر در عراق، از شمال تا جنوب و مرکز، امید و افق دفاع از زندگی، مدنیت، کرامت و حرمت انسانی را تقویت کرده است.
با گسترش اعتراضات مردم سلیمانیه دهها نهاد مدنی، از جمله: نویسندگان، شاعران، هنرمندان، احزاب سیاسی و فعالین سیاسی در یک اقدام هماهنگ “سازمان هدایت اعتراضات” را سازماندهی کرده اند.
از ششم اکتبر( (۱۴ مهرماه) چندین حزب سیاسی و مدنی با فراخوانی مشترک از اعتصابات کارکنان و معلمان حمایت کرده اند. در این فراخوان آمده است:
«با تشکل و اتحاد میتوانیم خواست و مطالباتمان را به حاکمان در قدرت تحمیل کنیم. بحران سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کنونی در کردستان برآمده از حاکمیت حکومت اقلیم در کردستان است. در شرایط کنونی جنگ و کشمکش های اقلیم کردستان با دولت مرکزی و جنگ با داعش از عوامل فشارهای بیشتری بر مردم کردستان، است. اوضاع کنونی آینده مردم در شهرهای کردستان را پر مخاطره تر از گذشته کرده است. در بیست و چهار سال گذشته تا کنون احزاب در قدرت در کردستان برابر به ستم و نابرابری های مردم کردستان، نا مسئولانه برخورد کرده اند. شرایط نا امن و پر مخاطره در شهرهای کردستان، بیکاری بیش از صد هزار نفر، عدم امکانات خدماتی، ازدیاد موج آوارگی جوانان، پرداخت نکردن حقوق ها، فساد مالی و ازدیاد فقر زندگی عادی را بر مردم تنگ تر کرده است. علیه شرایط کنونی مردم و شهروندان در شهرهای کردستان اعتراض کرده اند. ما، جمعی از سازمان های سیاسی، تشکل های مدنی، شخصیتهای سیاسی و اجتماعی و روشنفکر از زاویه احساس مسئولیت حق زندگی و معیشت و برای تامین آینده ای روشن برای شهروندان در کردستان و به منظور هدایت سازمانیاقته اعتراضات “سازمان هدایت اعتراضات” را ایجاد کرده و مطالبات زیر را بعنوان خواستهای پایه ای اعلام میکنیم؛
١ـ پرداخت حقوقهای ماهانه بصورت منظم به تمام حقوق بگیران، پرداخت حقوق ماههای ۷، ۸ و ۹.
٢ـ تامین خدمات اجتماعی از جمله برق. آب سالم شرب. امکانات سوخت برای تمام شهروندان.
٣ـ درمان و طب رایگان، تامین امکانات پزشکی در بیمارستانها، بهبود در سیستم سلامتی.
٤ـ پایان دادن به فساد و معرفی آنها به دادگاه.
۵ـ پایین آوردن حقوق کسانیکه در رده های بالا قرار گرفته اند و در عوض افزایش حقوق کسانیکه در رده های پایین هستند.
٦ـ پرداخت و تامین بیمه بیکاری و ایجاد فرصت های شغلی برای شهروندان در کردستان.
٧ـ معرفی لیست اسامی کسانیکه در نسل کشی(ئه نفال) شرکت داشته اند، به دادگاه.
٨ـ آزادی بیان، آزادی برپایی تظاهرات و اعتصاب و تشکل.
از مردم، از احزاب و تشکلهای میخواهیم با ما برای تحقق این مطالبات همراه شوند.
از حکومت اقلیم میخواهیم فوری خواستهای اعلام شده را عملی کنند!»
اسامی تعدادی از لیست بیست و نه تشکل: تشکل خانه نشینان ـ جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی کردستان ـ سازمان توده ای حزب شیوعی کردستان(سلیمانیه) ـ نهاد آزادی جامعه کردستان ـ اتحاد کمونیستها ـ حزب چپ کردستان ـ حزب کمونیست کارگری کردستان ـ حزب زحمتکشان کردستان ـ اتحادیه سراسری محصلین کردستان ـ جمعیت زنان کردستان ـ اتحادیه جوانان کردستان ـ تشکل صنفی معلمان کردستان ـ مرکز دفاع از حقوق کودکان کردستان ـ تشکل کارگران ساختمانی در کردستان ـ شاخه کردستان فدراسیون سراسری پناهندگان در عراق ــ تشکل زنان آزاد.
اما جامعه کردستان و صف بندی احزاب سیاسی و حاکم نیز نیازمند بررسی و تعمق بیشتری است.
جنگ و دعواهای احزاب ناسیونالیستی در کردستان عراق امری آشنا است. حزب دموکرات در یکسال گذشته در بحران تمدید زمان ریاست “مسعود بارزانی” قرار گرفته است. در کشمکش های درونی رئیس پارلمان کردستان عراق اعلام کرد که “تصمیم مجلس شورای قضایی در تمدید مدت زمان ریاست “مسعود بارزانی” بر اقلیم غیر الزام آور بوده و هیچگونه مشروعیت قانونی ندارد”. این تصمیم از بالا و تشدید اختلافات درونی جناحهای احزاب ناسیونالیست قدرقدرتی و حاکمیت خودگمارده مسعود بارزانی را با چالشی سیاسی روبرو کرد. نارضایتی توده ای مردم از “رهبر” بودن مسعود بارزانی در اشکال مختلف آزمون بزرگ مردم علیه این حزب بود. مسعود بارزانی و حزب دموکرات کردستان عراق مترصد باز پس گرفتن این عدم مقبولیت هستند.
اتحادیه میهنی کردستان عملا به حزب حلقه بگوش جمهوری اسلامی تبدیل شده است. انزوای سیاسی این حزب در انتخابات گذشته، شکاف های جدی در صفوف این حزب ایجاد کرده است.
اتحادیه میهنی به نوبه خود تلاش میکند در اعتصاب و اعتراضات دوره کنونی چهره ملایم تری از خود به نمایش بگذارد. بیشترین اعتصابات در حوزه حاکمیت اتحادیه میهنی است. شهر سلیمانیه مرکز سیاسی اتحادیه میهنی است. در این شهر که بیشترین اعتصابات در جریان است بیش از سه ماه است حقوق بخش اعظم معلمان و کارکنان اداری پرداخت نشده، و در شرایطی که اعتصابات علیه اتحادیه میهنی است، اما تلاش این حزب بر محور دخالت و کاستن از رادیکالیسم اعتصابات است.
در این نوشته مجال پرداختن به احزاب گوران یا تغییر، احزاب اسلامی نیست امیدوارم در فرصت های بعدی به ماهیت و موقعیت این احزاب بپردازم.
ایجاد دسته “سازمانده هدایت اعتراضات”، حمایت بیست ونه سازمان، تشکل سیاسی از اعتصابات کارکنان خدماتی، دادگاه ها، معلمان و بیمارستانها اقدامی مهم و رو بجلو است. اعلام خواست های پایه ای گامی مهم برای تضمین تداوم اعتراضات در شرایط کنونی است.
١٥مهر ٩٤ ـ ٧ اکتبر ٢٠١٥
