حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
محمد شکوهی:
در هفته اخیر ارگانهای حکومتی گزارشاتی از پروژه های ساخت مسکن در دولت ها ی جمهوری اسلامی در دو دهه گذشته را منتشر کردند. در این گزارشات گفته شده که در طول ۲۰ سال گذشته بیش از ۴۲ هزار میلیارد تومان برای ساخت مسکن هزینه شده وطرح‌هایی همچون« مسکن اجتماعی – حمایتی، مشارکتی و مهر» راه اندازی شده است.دراین پروژها نزدیک به ۲۰۰ هزارواحد مسکن ساخته شده است. در این گزارش در باره پروژه « مسکن مهر»آمده است که نزدیک به ۶۰ درصد ساخت و سازها تمام شده و ۴۰ درصد بقیه منتظر تامین اعتبار می باشد. علاوه بر این ۴۷۰۰میلیارد تومان برای ساخت امکانات زیر بنایی برای خانه های ساخته شده لازم است تا اینها تکمیل شوند.
«مسکن مهر» پروژه دولت احمدی نژاد بود که مدعی شده بود که ۲و نیم میلیون مسکن در عرض ۸ سال خواهد ساخت. اینکه چه تعداد خانه ساخته شده و کجا ها ساخته شده خود جای سئوال دارد. بر اساس گزارشات نمایندگی های مسکن مهر در سراسر کشور این پروژه پیشرفت قابل توجهی نداشته و یا آنجاها که پیشرفتهایی داشته است، استانداردهای یک مسکن مناسب با امکانات زیستی و محیطی ندارند. اکثر این واحدها با مشکلاتی نظیر نبود فاضلاب، آب لوله کشی، نداشتن جاده و پیادرو، کمبود فضای سبز، نبود امکانات مهد کودک، بخشا مدرسه و نبود امکانات بهداشتی و در اکثر جاها در بیابانهای اطراف شهرهای بزرگ ساخته شده است. ۴۵ درصد این خانه ها ابتدایی ترین امکانات زیستی را ندارند و صدهاهزار واحد هنوز نیمه تمام رها شده و منتظر بازسازی و تکمیل می باشند. احمدی نژاد در توجیه دلایل پیشرفت کند این پروژه ها گفته بود: ” این واحدهای مسکونی همچون خوابگاه بوده که در بیابان ساخته شده‌اند و طبیعی است که ساخت و ساز آن، این همه سال به طول انجامیده است.”
اما پروژه مسکن مهر چیست؟
طرف قرارداد«مسکن مهر» ، وزارت مسکن و شهرسازی، و باندهای بساز و بفروش دولتی، سازمان تامین اجتماعی و کل باندها و دار و دسته های گرد آمده در زیر مجموعه این باندها می باشند. ماجرا از این قرار است که دولت از بانک ها برای ساخت مسکن وام گرفت. همزمان از مردمی که در خواست خانه داشتند خواسته شده با گرفتن وام از بانکهای طرف قرار داد با دولت، نسبت به ثبت نام و خرید این خانه ها اقدام نمایند. این وام ها از ۱۰ تا ۲۰ میلیون در نوسان است. به دلیل کمبود مسکن و گرانی کرایه خانه تعدادی زیادی از مردم فریب این سیاست دولت را خورده و به امید خانه دار شدن وام گرفتند. همزمان دولت و باندهایش خانه های نیمه تمام را به تعدادی از متقاضیان دادند و شروع کردند به فشار بر مردم برای باز پرداخت قسط وام های گرفته شده. بدین ترتیب دولت چندین برابر پول ساخت خانه از مردم اخاذی کرد. به اعتراف کمیسیون مسکن و شهرسازی مجلس، درآمد دولت احمدی نژاد و باندهایش در این پروژه بیش از دو برابر هزینه ساخت خانه های مسکن مهر بوده است. باز به اعتراف وزارت مسکن و شهر سازی و در تائید گزارش مجلس، صدها هزار نفر در سراسر کشور برای خرید خانه از بانکها وام گرفتند وبه شرکت های ساخت مسکن مهر پرداخت کردند به این امید که صاحب خانه شوند. در نهایت خود این باندها اعلام کردند که کلا در بیست سال گذشته کمی بیشتر از ۲۰۰ هزار واحد خانه ساخته شده است که کفاف درخواست تقاضای مردم برای مسکن را نداده و هنوز صدها هزار نفر در لیست دریافت مسکن می باشند. البته این صدها هزار نفر اقساط مسکنی را که قرار است تحویل بگیرند، پیشاپیش به بانکها و مافیای مسکن مهر پرداخت کره اند. بعلاوه همین صدها هزار نفرناچارند وام مسکن به همراه سوده مورد نظر بانک های طرف قرار داد با دولت در پروژه مسکن مهر را نیز بپردازند. بدین ترتیب صدها هزار نفر رسما بدهکار دولت و طرح هایش شده و زیر قرض رفته اند، بدون اینکه صاحب خانه شوند. پروژه مسکن مهر یکی از شبکه های بزرگ مافیایی حکومت است که رسما توسط دولت راه اندازی و اداره شده و صدها میلیارتومان پول مردم را دزدیده و سر میلیونها نفر به بهانه خانه دار شدن کلاه گذاشته است. ماجرای دزدیها تا آنجا پیشرفته که باندهای مجلسی یک کمیسیون تحقیق در این باره تشکیل داده اند.
برنامه دولت روحانی برای تامین مسکن مردم چیست؟
با روی کار آمدن دولت روحانی، هم پروژه «مسکن امید» طرح شده است. ربیعی وزیر کار در توضیح این پروژه میگوید:«با همکاری بنیاد مستضعفان و وزارت مسکن قصد داریم ۳ تا ۶ میلیون کارگر بیمه شده و بازنشسته را صاحب خانه بکنیم». با گذشت بیش از یک سال از اعلام این طرح ، ربیعی در هفته گذشته اعلام کرد که «شناسایی افراد محرم و و فاقد مسکن را آغاز کرده ایم». دولت روحانی در پروژه «مسکن امید» هم مانند دولت احمدی نژاد رسما میخواهد به بهانه صاحب خانه شدن از ۶ میلیون کارگر اخاذی نماید. جزئیاتی از این طرح جسته و گریخته به بیرون درز کرده است. دولت بطور ضمنی اعلام کرده است که به متقاضیان مسکن وام داده خواهد شد، قرار است حق مسکن برای چندین سال بطور اتوماتیک از دستمزدهای کارگران ماهانه کسر شود. وزارت کار با همکاری سازمان تامین اجتماعی موضوع سهم حق مسکن کارگران بیمه شده تامین اجتماعی را در دستور خود گذاشته است. دسترسی به اطلاعات این بخش از کارگران که در نزد تامین اجتماعی می باشد، کار سازماندهی اخاذی و دزدی را برای باندهای حکومتی راحت تر می کند. بدین ترتیب پای تامین اجتماعی و باندهایش به تجارت پرسود مسکن امید رسما باز شده است. علاوه بر این بنیاد مستضعفان هم قرار است سهمی داشته باشد. فعلا اینها دارند با این مقدمه چینی دنبال تامین اعتبار میگردند. یک بخش دست به نقد این اعتبار از دستمزدهای کارگران می باشد. اخاذی و دزدی از۶ میلیون کارگر اولین سهم دولت روحانی در این پروژه می باشد. در قدم بعدی قرار است تعاونی های مسکن با همکاری باندهای تامین اجتماعی و بانک های دولتی شریک در این خوان یغما، وام مسکن به ۶ میلیون نفر بدهند. طبعا با سود و بهره های سرسام آور بانکی. در نهایت کل این پروسه نظیر پروژه «مسکن مهر» دولت احمدی نژاد درزد و بند با باندهای قدرتمند نظام و مافیای عظیم مالی شاغل در این بخش به پیش برده خواهد شد. خلاصه کلام پروژه «مسکن امید» پروژه سازماندهی رسمی دزدی باندهای دولت روحانی در بخش ساخت و ساز مسکن می باشد. دولت روحانی و وزارت خانه های مسکن و شهرسازی، به همراه سازمان تامین اجتماعی و باندهای زیر مجموعه اش، این طرح را به پیش می برند. پروسه همان است که باند احمدی نژاد پیش برده. کمبود مسکن و بالا بودن هزینه های اجازه مسکن، نعمتی برای حکومت و باندهایش شده است که از این وضعیت سوء استفاده کرده و به بهانه ساخت مسکن ارزان وخانه دار کردن مردم، دوباره همان طرح های دوره احمدی نژاد را این بار تحت عنوان پروژه«مسکن امید»به پیش ببرند. دولت روحانی همان سیاستهای دولت قبلی را در پیش گرفته و قرار هم نبود سیاست دیگری در پیش بگیرد. اولویت اول این دولت هم تامین به موقع و کامل هزینه دم و دستگاه سرکوب و اعدام و زندان، ، تشدید سرکوب مبارزات مردم جهت تثبیت حکومت ، و اولویت دومش دادن سهم باندهای رژیم از بودجه، سازماندهی ، راه اندازی و مدیریت شبکه عظیم دزدیهای، حکومت می باشد. دولت روحانی هم دولت دزدان و قاچاقچیان ، دولت تحمیل فقر و فلاکت همراه با سرکوب مردم می باشد.انتظار تامین مسکن برای مردم توسط این دولت، انتظاری پوچ و بیهوده است. آنچه که هم اکنون مردم دارند نتیجه استقامت و مبارزه شان برای تحمیل حق و حقوق بخور نمیرشان به حکومت می باشد. مردم ناچارند حق شان را از حلقوم حکومت بیرون بکشند. در طول سه دهه گذشته هم وضعیت هیمن بوده است. در نتیجه تنها راه برای پایان دادن به وضع موجود، همانا گسترش مبارزه و اعتراض برعلیه همه این سیاستهای ضد مردمی دولت روحانی و کل نظام، به میدان آورد نیروی میلیونی مردم بر علیه حکومت و نهایتا به گور سپردن دولت دزدان و قاچاقچیان می باشد.
