حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
رفقای عزیز
از فرصتی که به من دادید که از طرف حزب کمونیست کارگری چپ عراق دوازدهمین کنگره شما را خطاب قرار دهم تشکر می کنم.
حزب کمونیست کارگری ایران از زمان تشکیل اش نقشی اساسی نه تنها در سطح ایران بلکه در سطح عراق نیز ایفا کرده است. من می خواهم درباره این نقش صحبت کنم. واقعیت این است که آغاز حزب کمونیست کارگری ایران ارتباط بسیار نزدیکی با تاریخ معاصر مردم عراق، با ستم بر آنان و با مبارزات آنان، طی بیش از ۳۰ سال گذشته داشته است.
عراق در مرکز فاجعه ای که در خاورمیانه اتفاق افتاد قرار داشت، همانگونه که یوگوسلاوی در مرکز فاجعه در اروپا وقتی که زیر بمباران ناتو قرار گرفت که به کشتار ۱۵۰ هزار نفر ظرف چند روز انجامید قرار داشت. تحلیل های حزب کمونیست کارگری در آنزمان حقیقت آنچه را که داشت اتفاق می افتاد، در تمایز با ماشین های عظیم دروغ پراکنی، نشان داد. اینها نقطه آغازهائی بودند که سیاست حزبی را تا به امروز شکل داده اند. عراق آنزمان جزئی از تاریخ حزب کمونیست کارگری بود، و حزب کمونیست کارگری خود به بخشی از تاریخ معاصر عراق تبدیل شد.
تحلیل های عمیق منصور حکمت و حمید تقوائی، ذهنیت حاکم آنزمان را در هم شکسته و نقطه شروع جدیدی برای یک حرکت موثر اجتماعی مارکسیستی شد؛ خط سیاسی ای که مارکسیسم را پس از سالها عقبگرد، اپورتونیسم و بلاهت به موقعیت برجسته سابق آن باز گرداند؛ خط مبارزه اجتماعی ای که مارکسیسم را به هسته اجتماعی آن باز گرداند و آن را از اتاق های تاریک چپ سنتی بیرون کشیده و به میادین و خیابان های شهرهای بزرگ، به میدان های التحریر در بغداد، بصره، ناصریه و سلیمانیه، و البته به بیروت، کشاند. این دو جهت گیری، بعنوان دو ستون حزب کمونیست کارگری و کمونیسم کارگری، بیشترین تاثیر گذاری را تا به امروز داشته اند.
بنابراین، من شما را بعنوان کنگره “آن حزب دیگر” خطاب قرار نمی دهم. با شما مثل اینکه با خودمان، با مردم عراق، دارم صحبت می کنم حرف می زنم. خطاب به حزبی صحبت می کنم که درباره جائی که در آن زندگی کرده ام، آن را دوست داشته ام، در آن تحصیل کرده ام، آرزوهایم را در آن داشته ام، و در آن خندیده ام و خاطرات آن را عزیز داشته ام سخن گفته است.
تحلیل های این حزب درباره جنگ خلیج، تحریم های اقتصادی علیه عراق، جنگ ظالمانه علیه مردم عراق، نقش ارتجاعی بورژوازی بین المللی، انزوای مردم کردستان، انتقاد بی امان از قساوت نظم نوین جهانی، علیرغم کوهها دروغ از سوی قوی ترین ماشین های پروپاگاند ارتجاعی در منطقه، نقطه درخشانی بود که به مردم عراق امید بخشید و آینده ما را از آن مقطع به بعد رقم زد.
امروز عراق در تلاطمی سیاسی بسر می برد. جریانات اسلامی، ناسیونالیستی و قومی بیرحمانه می جنگند که چنگ خود بر قدرت را بویژه پس از باصطلاح انتخابات اخیر حفظ کنند. بنظر ما، انقلاب اکتبر ۲۰۱۹ جرقه ای بود که صفوف طبقه حاکمه عراق را به هم ریخت. موقعیت جمهوری اسلامی دائما تضعیف شده است. انقلاب، اطمینان خاطر حکومت اسلامی ایران را که حتی ۱٪ آنچه که امید داشت بدست بیاورد، و برای آن نقشه می ریخت، به لرزه در آورده است. عراق، اما، هنوز عرصه جنگ دو نیروئی است که مردم و زندگی آنان را طی ۳۰ سال گذشته نابود کردند: دولت آمریکا و شبه نظامیان و فراکسیون های جمهوری اسلامی.
انقلاب اکتبر (تیشرین) صدای خود را بلند کرده است. ما افتخار می کنیم که موفق شده ایم خواست ها و آرزوهای مردم و جوانان عراق را منعکس کنیم. تمام آنچه که زمانی یک رویا بود – حرف زدن علیه مذهب، دفاع از سکولاریسم و حقوق زنان، دفاع از مدرنیسم و تمدن در جامعه عراق، دست انداختن چهره های مذهبی، که زمانی “خط قرمز” محسوب می شدند – همه اینها اکنون در دستور کار انقلابیون جوان عراق قرار دارند. جوانان عراق عکس های خامنه ای، قاسم سلیمانی و جانیان “مقدس” دیگر را لگدمال می کنند.
امروز دوست دارم تاکید کنم که در کنار هم بودن ما طی این ۲۰ سال گذشته در این حضور قوی در این کانون فلاکت (ایران و عراق) موثر بوده است. ما در همان جبهه ای قرار داریم که در حال جنگ با نیروهائی است که می خواهند انسانیت کارگران را در هم بشکنند، خواست های آنان را خفه کنند، آنان را با خرافات و اوهام گمراه کنند، بر زندگی زنان چنگ بیاندازند و آزادی بیان آنان و لذت بردن آنان از زندگی را سرکوب کنند، و گرسنگی و محرومیت مردم از پایه ای ترین مواهب زندگی را گسترش دهند.
حزب کمونیست کارگری چپ عراق به اینکه در کنار رفقای حزب کمونیست کارگری ایران قرار دارد مفتخر است، با این اعتقاد راسخ که مبارزه ما مبارزه ای واحد و یک عزم مشترک برای دفاع از انسانیت در منطقه است. برای رسیدن به این هدف، ما باید برای رهائی از شر حکومت وحشی اسلامی ایران و نیروهای نیابتی اش در عراق بجنگیم. ما باید مشترکا برای قطع سر این مار که زندگی مردم در خاورمیانه را به تباهی کشانده است مبارزه کنیم.
از این فرصت استفاده کرده و عزم مان برای ادامه و گسترش این خط، نه به این دلیل که از لحاظ نظری صحیح است، بلکه از این رو که تنها رویکرد انسانی است که باید ادامه یابد، ابراز می کنم. این خطی است که تمام خصوصیات معاصر انسانیت، آنطور که شایسته زندگی در قرن ۲۱ است، را داراست.
برای رفقای حاضر در کنگره ۱۲ حزب کمونیست کارگری در دستیابی به اهدافی که کنگره پیش روی خود قرار داده است آرزوی موفقیت دارم. یک بار دیگر تاکید می کنم که در یک جبهه قرار داریم، یک جنگ را داریم پیش می بریم، در برابر یک دشمن قرار داریم و یک مردم را نمایندگی می کنیم.
زنده باد حزب کمونیست کارگری ایران!
پیروز باد مردم ایران!
زنده باد سوسیالیسم!
عصام شکری
