حزب کمونیست کارگری ایران وب سایت رسمی حزب کمونیست کارگری ایران
فایل پی دی اف ویژه پیاده کردن روی تلفن همراه
“زنان به عقب بازنمی گردند”
رفقا بسیار خوشبختم که امروز در مراسم برگزاری کنگره دوازدهم حزبمان در کنار شما هستم .
سالهاست تحت ستم و سیطره سیاهترین حکومت سرمایه داری و وحوش اسلامی به سر می بریم.
حکومتی که از سرکوب، شکنجه ، قتل و آزار کودکان و بزرگسالان، نابودی محیط زیست و اعمال هر نوع مصیبت بر سر مردم، خصوصا ما زنان دریغ نکرده است. حکومتی که خواسته با ناموس سازی از زنان، نصف جامعه را حذف و به کنج خانه براند و بنام ناموس پرستی و با قوانین ضد انسانی خود، اسید و داس بدست وُحوش خود داده و حجاب بر سر ما فرو کرده تا ما را از جامعه حذف کند. حکومتی که در خصوصی ترین مسائل زندگی ما سرک می کشد و با طرحها و قوانین اجباری افزایش جمعیت، می خواهد زنان را به کالا و برده جنسی بدل کرده که هیچ اختیاری بر تن و جان خود نداشته باشند. علیرغم همه اینها اما در این امر موفق نشده اند. چرا که ما زنان به عقب بازنمی گردیم، ما زنانِ خواهان “یک دنیای بهتریم”. ما زنان ستون انقلابی هستیم که رنگ و بوی زنانه دارد.
نمی توانند حذفمان کنند. بر سر این حکومت ظالم فریاد شده ایم، که ما خواهان برابری تمام انسانها هستیم و حکومتی با قوانین ضد انسان و طبیعت نمی خواهیم. ما حکومت اعدام، شکنجه و تجاوز، حجاب، طناب دار، خشونت و سرکوب نمی خواهیم. نمی گذاریم با قوانین ضد زن و رواج خشونت علیه مان، سرکوبمان کنند. ما حکومت کودک کُش نمی خواهیم.
در این راه کمپینها براه انداختیم و مزدوران و مواجب بگیرانشان را که از هیچ قتل و تجاوزی علیه مان دریغ نمی کردند، رسوا کردیم. حجاب از سر برگرفتیم و تمام قد در مقابلشان ایستادیم. ما حنجره دادخواهی شدیم و فریاد زدیم که ما حکومت وحوش اسلامی نمی خواهیم. اینبار و در این مبارزه می دانیم چه می خواهیم.
بی شک آنکه می ترسد نه مردم، که حکومت جلادیست که از هر تحرکی، حتی از ورزش زنان، می ترسد. حق هم دارد بترسد. جمهوری اسلامی دهها سال است که با کشتار، اعدام و قتلهای مخفی و جنایت علنی، برای ترساندن مردم و جلوگیری از قدرت گرفتنشان استفاده کرده است، علیرغم این، نتوانسته جلوی اعتراضات هر روزه مردم را بگیرد و همچنان شاهد پیشروی اعتصابات و اعتراضات مردم در تمامی عرصه های سیاسی و اجتماعی هستیم.
فقر و فلاکت، آلودگی محیط زیست، فساد و غارت، بیداد می کند. نان را و جان را به گروگان گرفته اند. به قلب کولبری که برای لقمه ای نان، جانش را در کف دست گرفته، شلیک می کنند. برای حفظ قدرت از هیچ جنایتی ابا ندارند. از شلیک موشک به هواپیما تا شلیک گلوله به قلب رهگذران در خیابان. اینجا هر روزش آبان است. اما با تمام این سرکوب و کشتار ایستاده ایم، مبارزه می کنیم و به آینده امید داریم.
امید داریم. چرا که در این مبارزه اندیشه سیاسی محکم و استواری به نام “حزب کمونیست کارگری” روشنی بخش مسیر حرکتمان است. اینبار و در این مبارزه می دانیم چه می خواهیم و دیگر نمی گذاریم ما را به عقب برگردانند. اینبار مسیر حرکت روشن است. جامعه آگاه است. میداند چه می خواهد.
امید که در گردهمایی بعدی اثری از وجود حکومت جنایتکار جمهوری اسلامی نباشد.
زنده باد حزب کمونیست کارگری
پیروز باد مبارزه تا آزادی
آنت صبوحی
آبان ۱۴۰۰
